معرفی انیمیشن کوتاه The Shining Star of Losers Everywhere
مستند کوتاه The Shining Star of Losers Everywhere با استفاده از ترکیب صحنه‌های لایو اکشن و انیمیشن، داستان ماجرایی تاثیرگذار و جذاب را روایت می‌کند که برای مدتی طولانی نگاه مردم ژاپن را به سوی خود جذب کرده بود.
اثری که قصد دارم این هفته در بخش معرفی انیمیشن کوتاه بررسی کنم، به طور کامل یک انیمیشن نیست. اگر بخواهم دقیق‌تر صحبت کنم، یک مستند کوتاه است که دارای ساختاری ترکیبی از صحنه‌های مصاحبه‌ی لایو اکشن، ویدیوهای واقعی و انیمیشن است. از آنجایی که مدتی است تصمیم گرفتم در این بخش کمی به آثاری به غیر از انیمیشن‌های کلاسیک بپردازم و بیشتر به آثار تجربی و آزمایشی بها بدهم، با یافتن این اثر موفق سریعا گوشم خبردار شد که باید فرصت را غنیمت بشمارم؛ چه چیزی بهتر از فرمت قدیمی ترکیب لایو اکشن و انیمیشن برای شروع کردن این خط دهی جدید. استفاده از انیمیشن در مستندها برای بازسازی صحنه‌ها و یا مطالبی که ضبط واقعی آن‌ها دیگر امکان پذیر نیست، امری رایج است و فکر نکنم با این موضوع ناآشنا باشید، اما نکته‌ای که باعث می‌شود این اثر با صدها مستند تلویزیونی که پیش‌تر دیده‌اید و از این تکنیک استفاده کرده، داستان سرایی بسیار خوب و اتکای زیاد به استفاده از انیمیشن است. The Shining Star of Losers Everywhere (ستاره‌ی درخشان بازنده‌ها [در] همه‌جا) نام فیلمی مستند از میکی دوزیج، فیلم ساز آمریکایی، است. این مستند ۱۸ دقیقه‌ای در سال ۲۰۱۶ منتشر شد و به لطف داستان جذاب و درگیر کننده‌ی خود توانست در جشنواره‌های مختلف همچون HotDocs جوایز متعددی را کسب کند و به معروف‌ترین اثر میکی دوزیج مبدل شود.
داستان The Shining Star of Losers Everywhere درباره‌ی صاحب نام‌ترین بازنده‌ی کشور ژاپن است؛ اسبی با نام هارو اورارا. ماجرا از سال ۲۰۰۳ آغاز می‌شود و در ابتدا با یک پیست مسابقه‌ی اسب دوانی در حال تعطیلی در منطقه‌ی کوچی ژاپن آشنا می‌شویم. اسبی در این پیست مسابقه می‌دهد که به جز ماسک «هلو کیتی»اش تفاوت بزرگ دیگری نیز با سایر اسب‌ها دارد؛ با وجود شرکت در رقابت‌های متعدد، این اسب هیچوقت نتوانسته در مسابقه‌ای پیروز شود. با وجود اینکه اسب‌های مسابقه‌ای که عملکرد خوبی ندارند به کشتارگاه فرستاده می‌شوند، اما صاحب هارو اورارا نمی‌تواند خود را راضی به انجام این کار کند و از این رو هارو با وجود سابقه‌ی بسیار بد کماکان به مسابقه دادن ادامه می‌دهد. بعد از اینکه یک خبرنگار اقدام به نوشتن مقاله‌ای راجع به هارو اورارا می‌کند، این اسب سریعا در سراسر ژاپن به عنوان نماد سخت کوشی مشهور می‌شود؛ مردمی که در زندگی‌های شخصی خود درگیر مشکلات متعدد هستند از سراسر کشور برای دیدن این اسب که با وجود شکست‌های متعدد هنوز با شادابی پا به پیست مسابقه می‌گذارد به پیست کوچی می‌رفتند و از ته دل آرزوی دیدن پیروزی وی را داشتند. هارو اورارا به ستاره‌ی بازندگان در سراسر ژاپن تبدیل شده بود، اما آیا در نهایت این اسب توانست در رقابتی به پیروزی دست پیدا کند؟
فیلم The Shining Star of Losers Everywhere یک موفقیت بزرگ به حساب می‌آید؛ ترکیب تاثیر گذار پرداختن به موضوعی جذاب، وجه‌ی بصری مدرن و امروزی و داستان پردازی کامل ولی سریع باعث می‌شود با اثری جا افتاده و با ارزش تماشای بالا طرف باشیم. این اثر که با فرمت سری مستند ورزشی 30 for 30 شبکه‌ی Espn ساخته شده، دقیقا وام دار فرمت روان و روایت داستانی مصاحبه محور سریع این مستندها است و همان داستان همیشگی را روایت می‌کند؛ اگر دست از تلاش کردن نکشی، مهم نیست چند بار شکست بخوری.
دوزیج به عنوان یک طراح با استعداد که در چند سال اخیر به لطف کار با مطبوعات مختلفی از قبیل Victory Journal ،No Mas ،Grantland و The Ringer خود را به عنوان یک هنرمند مستعد و یک فعال در دنیای ورزش معرفی کرده بود، با تصویرگری‌های زیبایش جادوی دیگری را به داستان کلاسیک هارو اورارا اضافه کرده بود. ترکیب تصاویر لایو اکشن و انیمیشن در این اثر به قدری خوب و راون است که به جرئت می‌توان گفت این مستند می‌تواند حتی نظر افرادی را که کمترین علاقه را به مسابقات اسب دوانی دارند به خود جذب کند.
همانطور که قبل‌تر گفته شد، در حال حاضر استفاده از انیمیشن در مستندها به وفور دیده می‌شود؛ اگر بخواهم از دیگر آثار مستندی که از انیمیشن استفاده‌ای فراوان کرده‌اند اسم ببرم باید به فیلم‌های Montage of Heck ، I am Malala و Practice Fever اشاره کنم که البته از نظر کیفی و محبوبیت با The Shining Star of Losers Everywhere چندان قابل مقایسه نیستند. استفاده از بخش‌های انیمیشنی در مستندات سنگین که مکرر در حال جابجا کردن دوربین در مصاحبه‌های مختلف و شلیک اطلاعات جدید به سوی بینندگان است، به کارگردان این اجازه را می‌دهد تا کمی از سرعت روایت بکاهد، فضا را سبک و جذاب‌تر کند و دست به بازسازی صحنه‌هایی بزند که برای درک شدن توسط مخاطبان به یک تجربه‌ی بصری جدید نیاز دارند. این اولین بار نیست که ترکیب انیمیشن و لایو اکشن در یک اثر کوتاه، به خصوص یک مستند، دیده می‌شود، اما هر روزه شاهد محبوب‌تر شدن این تکنیک بین فیلم سازان هستیم و به دنباله‌ی این مسئله، بیشتر شاهد رخ دادن اتفاقات جدید در این دسته از آثار هستیم. با پا گذاشتن طراحان دیجیتال با استعدادی همچون مایکی به دنیای فیلم سازی، بسیار علاقه مندم ببینم که این تکنیک چه پتانسیل‌هایی دارد و فیلم سازان آن را تا کجا پیش خواهند برد.
در نهایت آثاری همچون The Shining Star of Losers Everywhere از آن فیلم‌هایی هستند که باید دید؛ این فیلم به جای آنکه دنیا را در ۱۸ دقیقه روی سر بیننده خراب کند، دنیا را دوباره برای وی خواهد ساخت. از همان ابتدای فیلم مشخص است که هارو اورارا تنها اسبی است که باید در این فیلم به آن توجه کنیم. او نماد استقامت و پشت کار است که با وجود تمامی کاستی‌هایش مکرر در یک میدان نبرد تکراری و سخت گیر به رقابت می‌پردازد و به ما یادآوری می‌کند باید در شکست‌هایمان این داستان را دوباره به یادآوریم. با وجود اینکه شعار «آهسته و پیوسته» نتوانست در طول فعالیت حرفه‌ای خود جایزه‌ای را کسب کند، اما به نماد آرزوهای یک ملت در حال بحران تبدیل شد و قلب مردم ژاپن را به دست آورد. این اثر را تماشا کنید و نظرات خود را با ما در میان بگذارید.
