درود به شما دوستِ عزیز
بله کاملا درون‌مایه‌ای مشترک بینِ این دو فیلم وجود داره. فیلمِ «جاذبه» صحنه‌هایی داره که واقعا تاثیرش رو نهادینه می‌کنه. وقتی که دوربینِ «امانوئل لوبزکی» به اون شکلِ دیوانه‌وار در فضا معلق می‌چرخه و کرکترِ محوری مثلِ جنین، تنها و تنها خودش رو بغل کرده چطور میشه همذات‌پنداری نکرد؟ یا وقتی در انتهای «جاذبه» واردِ دریا و خاکِ زمین میشیم؛ چقدر اون لمس کردنِ خاک به بیننده منتقل میشه و تاثیرگذاره. در حقیقت «مریخی» در مقابلِ «جاذبه» اندکی کم‌رنگ ظاهر شده
سپاسگزارم دوستِ عزیز
درود به شما دوستِ عزیز
ضمنِ تشکر از انتقادتون، اگر لطفا اون بخش‌هایی که از نحوه‌ی صحیحِ نوشتنِ نقد پیروی نمی‌کنه رو مشخص کنید و دلیل‌تون رو هم ذکر کنید ممنون می‌شم دوستِ عزیزم
سپاسگزارم از شما
درود به شما دوستِ عزیز
سپاسگزارم که مطالبِ سینمایی رو دنبال می‌کنید. فقط لطفا دلیل‌تون رو که می‌فرمایید این مطلب مقاله‌ای بی‌اساس و دلیل هست مطرح کنید تا هم من و هم دیگر دوستان از اون مطلع بشیم
سپاس از شما دوستِ مهربان
خواهش می‌کنم دوستِ عزیزم
بله منظورم از اون جمله‌ها سایه‌ی سنگینِ ناسا در فیلم بود که شدیدا به شکل‌گیریِ درام در مریخی ضربه زده و به‌قولی نذاشته که شخصیتِ مارک واتنی، واقعا در ستیزش با تنهایی در مریخ حس بشه.. به عبارتِ دیگه، ابتدا صلاحِ ناسا مدِ نظر قرار گرفته و سپس ساختارِ سینماییِ فیلم‌نامه و فیلم
بله در بستنِ قاب‌ها که بحثی نیست؛ به‌هرحال شخصی به‌نامِ ریدلی اسکات عنوانِ کارگردان رو یدک می‌کشه؛ اما واقعا حیف میشه تمامِ این‌ها وقتی که زیربنای فیلم‌نامه خراب باشه. درواقع خشتِ اول گر نهد معمار ک
درود به شما دوستِ عزیز
البته بنده دلایلِ کافی درباره‌ی درام، شخصیت‌پردازی، جغرافیا، درون‌مایه، ریتم و دیگر بخش‌های ساختاریِ فیلم عرض کردم؛ اگر در این امر ایرادی بوده لطفا مطرح بفرمایید
نمی‌دونم تا چه اندازه با من موافق هستید اما به نظرِ من سایت‌هایی مثلِ آی‌ام‌دی‌بی و متا برای ارزیابیِ یک فیلمِ سینمایی، معیارهای کاملا درستی محسوب نمی‌شن. از بابِ مقایسه عرض می‌کنم آیا فیلم‌های «درخشش از کوبریک با متای 60»، «چشمه از آرنوفسکی با متای 50» «دشمن از ویلنوو با متای 60» فیلم‌های بدی هستند؟ و همین‌طور
درود به شما دوستِ عزیز
ببینید ما با مدیومی به‌نامِ سینما طرف هستیم. این‌که من چقدر به فضا علاقمندم یا این‌که فیلم‌سازان چقدر تخصصی درباره‌ی موضوعی در فیلم صحبت می‌کنند به‌کنار. اگر از اون منظر نگاه کنیم اتفاقا فیلم برای منی که یک دوره‌ی خلبانی رو هم پشتِ‌سر گذاشتم (البته نصفه) به‌خاطرِ علاقم به فضا و سیاره‌ها و اختلافاتِ جرمی زمانیِ گرانشی در کرم‌چاله‌ها و غیره باید بسیار جذاب بیاد... اما بحث اصلا علایقِ من و شما نیست دوستِ عزیزم؛ ما درباره‌ی سینما صحبت می‌کنیم؛ درباره‌ی درام در فیلم‌نامه و فُر
درود به شما دوستِ عزیز
البته وقتی که کسی دست به تحلیلِ فیلم یا هرچیزی می‌زنه جدا از علایق و نظراتِ شخصی، باید دلایلِ کافی و محکمه پسندی برای حرف‌هاش ارائه کنه. اون دلایل یا موردِ تایید قرار می‌گیرند و یا نقض می‌شند. مرجعِ تمامِ این دلیل و مدرک‌ها هم صد سال سینمای کلاسیک و مباحثِ آکادمیکِ مطرح شده و قوانینی هست که سینمای دنیا اون رو انتخاب کرده و در طولِ زمان به اون نتیجه رسیده (جدا از ساختارشکنی‌ها که بحثش فرق می‌کنه). به همین خاطر اگر دوستان دلایلِ مخالفت‌هاشون رو مطرح کنن من اتفاقا به‌شدت خوش
درود به شما دوستِ عزیز
کاملا موافقم با شما؛ اساسا وقتی جغرافیایی به نامِ مریخ انتخاب می‌کنیم، اولین ذهنیتی که به بیننده دست میده، تقابلش با زمین هست. این تقابل که باید کشمکش ایجاد کنه و قدرتِ درام رو افزایش بده، اتفاقا تعاملی در کمالِ آسایش به وجود آورده که اجازه‌ی پرداخت رو به شخصیت و موقعیت نمیده
سپاسگزارم دوستِ مهربان
درود به شما دوستِ عزیز
ما به عنوانِ نویسنده باید لحنی رو انتخاب کنیم که بتونه با تمامِ اقشارِ مختلف رابطه‌ی مناسب برقرار کنه. قطعا این‌جا کلاسِ فیلم‌نامه‌نویسی نیست؛ اگر بود براتون همین جمله‌ای که از مطلبِ بنده انتخاب کردید رو طورِ دیگر و با لحنِ دیگری بیان می‌کردم. اون‌وقت از بوطیقای ارسطو، نمایشنامه‌های شکسپیر و غیره مصداق‌های بنیادینی در مقامِ مقایسه با این اثر و فیلم‌نامه‌اش ارائه می‌دادم.
"مثلا نگرانِ این هستید که افرادِ «ناسا» در زمین، نتوانند با «مارک واتنی» هماهنگ شوند، پیدایش کنند و ن
.jpg?w=400)
درود به شما دوستِ عزیز بله کاملا درون‌مایه‌ای مشترک بینِ این دو فیلم وجود داره. فیلمِ «جاذبه» صحنه‌هایی داره که واقعا تاثیرش رو نهادینه می‌کنه. وقتی که دوربینِ «امانوئل لوبزکی» به اون شکلِ دیوانه‌وار در فضا معلق می‌چرخه و کرکترِ محوری مثلِ جنین، تنها و تنها خودش رو بغل کرده چطور میشه همذات‌پنداری نکرد؟ یا وقتی در انتهای «جاذبه» واردِ دریا و خاکِ زمین میشیم؛ چقدر اون لمس کردنِ خاک به بیننده منتقل میشه و تاثیرگذاره. در حقیقت «مریخی» در مقابلِ «جاذبه» اندکی کم‌رنگ ظاهر شده سپاسگزارم دوستِ عزیز
گیشه: معرفی فیلم The Martian
درود به شما دوستِ عزیز و سپاسگزارم
گیشه: معرفی فیلم The Martian
درود به شما دوستِ عزیز ضمنِ تشکر از انتقادتون، اگر لطفا اون بخش‌هایی که از نحوه‌ی صحیحِ نوشتنِ نقد پیروی نمی‌کنه رو مشخص کنید و دلیل‌تون رو هم ذکر کنید ممنون می‌شم دوستِ عزیزم سپاسگزارم از شما
گیشه: معرفی فیلم The Martian
درود به شما دوستِ عزیز سپاسگزارم که مطالبِ سینمایی رو دنبال می‌کنید. فقط لطفا دلیل‌تون رو که می‌فرمایید این مطلب مقاله‌ای بی‌اساس و دلیل هست مطرح کنید تا هم من و هم دیگر دوستان از اون مطلع بشیم سپاس از شما دوستِ مهربان
گیشه: معرفی فیلم The Martian
خواهش می‌کنم دوستِ عزیزم بله منظورم از اون جمله‌ها سایه‌ی سنگینِ ناسا در فیلم بود که شدیدا به شکل‌گیریِ درام در مریخی ضربه زده و به‌قولی نذاشته که شخصیتِ مارک واتنی، واقعا در ستیزش با تنهایی در مریخ حس بشه.. به عبارتِ دیگه، ابتدا صلاحِ ناسا مدِ نظر قرار گرفته و سپس ساختارِ سینماییِ فیلم‌نامه و فیلم بله در بستنِ قاب‌ها که بحثی نیست؛ به‌هرحال شخصی به‌نامِ ریدلی اسکات عنوانِ کارگردان رو یدک می‌کشه؛ اما واقعا حیف میشه تمامِ این‌ها وقتی که زیربنای فیلم‌نامه خراب باشه. درواقع خشتِ اول گر نهد معمار ک
گیشه: معرفی فیلم The Martian
درود به شما دوستِ عزیز البته بنده دلایلِ کافی درباره‌ی درام، شخصیت‌پردازی، جغرافیا، درون‌مایه، ریتم و دیگر بخش‌های ساختاریِ فیلم عرض کردم؛ اگر در این امر ایرادی بوده لطفا مطرح بفرمایید نمی‌دونم تا چه اندازه با من موافق هستید اما به نظرِ من سایت‌هایی مثلِ آی‌ام‌دی‌بی و متا برای ارزیابیِ یک فیلمِ سینمایی، معیارهای کاملا درستی محسوب نمی‌شن. از بابِ مقایسه عرض می‌کنم آیا فیلم‌های «درخشش از کوبریک با متای 60»، «چشمه از آرنوفسکی با متای 50» «دشمن از ویلنوو با متای 60» فیلم‌های بدی هستند؟ و همین‌طور
گیشه: معرفی فیلم The Martian
درود به شما دوستِ عزیز ببینید ما با مدیومی به‌نامِ سینما طرف هستیم. این‌که من چقدر به فضا علاقمندم یا این‌که فیلم‌سازان چقدر تخصصی درباره‌ی موضوعی در فیلم صحبت می‌کنند به‌کنار. اگر از اون منظر نگاه کنیم اتفاقا فیلم برای منی که یک دوره‌ی خلبانی رو هم پشتِ‌سر گذاشتم (البته نصفه) به‌خاطرِ علاقم به فضا و سیاره‌ها و اختلافاتِ جرمی زمانیِ گرانشی در کرم‌چاله‌ها و غیره باید بسیار جذاب بیاد... اما بحث اصلا علایقِ من و شما نیست دوستِ عزیزم؛ ما درباره‌ی سینما صحبت می‌کنیم؛ درباره‌ی درام در فیلم‌نامه و فُر
گیشه: معرفی فیلم The Martian
درود به شما دوستِ عزیز البته وقتی که کسی دست به تحلیلِ فیلم یا هرچیزی می‌زنه جدا از علایق و نظراتِ شخصی، باید دلایلِ کافی و محکمه پسندی برای حرف‌هاش ارائه کنه. اون دلایل یا موردِ تایید قرار می‌گیرند و یا نقض می‌شند. مرجعِ تمامِ این دلیل و مدرک‌ها هم صد سال سینمای کلاسیک و مباحثِ آکادمیکِ مطرح شده و قوانینی هست که سینمای دنیا اون رو انتخاب کرده و در طولِ زمان به اون نتیجه رسیده (جدا از ساختارشکنی‌ها که بحثش فرق می‌کنه). به همین خاطر اگر دوستان دلایلِ مخالفت‌هاشون رو مطرح کنن من اتفاقا به‌شدت خوش
گیشه: معرفی فیلم The Martian
درود به شما دوستِ عزیز کاملا موافقم با شما؛ اساسا وقتی جغرافیایی به نامِ مریخ انتخاب می‌کنیم، اولین ذهنیتی که به بیننده دست میده، تقابلش با زمین هست. این تقابل که باید کشمکش ایجاد کنه و قدرتِ درام رو افزایش بده، اتفاقا تعاملی در کمالِ آسایش به وجود آورده که اجازه‌ی پرداخت رو به شخصیت و موقعیت نمیده سپاسگزارم دوستِ مهربان
گیشه: معرفی فیلم The Martian
درود به شما دوستِ عزیز ما به عنوانِ نویسنده باید لحنی رو انتخاب کنیم که بتونه با تمامِ اقشارِ مختلف رابطه‌ی مناسب برقرار کنه. قطعا این‌جا کلاسِ فیلم‌نامه‌نویسی نیست؛ اگر بود براتون همین جمله‌ای که از مطلبِ بنده انتخاب کردید رو طورِ دیگر و با لحنِ دیگری بیان می‌کردم. اون‌وقت از بوطیقای ارسطو، نمایشنامه‌های شکسپیر و غیره مصداق‌های بنیادینی در مقامِ مقایسه با این اثر و فیلم‌نامه‌اش ارائه می‌دادم. "مثلا نگرانِ این هستید که افرادِ «ناسا» در زمین، نتوانند با «مارک واتنی» هماهنگ شوند، پیدایش کنند و ن
گیشه: معرفی فیلم The Martian