@homifatal
خیلی ممنون از شما... ولی به‌شخصه فکر می‌کنم موزیکال هست. بله، طبق معمول برادران کوئن ساختار ژانر رو تغییر دادن. در نتیجه با یه فیلم موزیکال مرسوم و سنتی طرف نیستیم. به‌طوری که میشه اصلا اونو یه ضد-موزیکال بدونیم. اما این همه‌اش بحث‌های فنیه. فیلم موزیکال یعنی درهم‌تنیدگی داستان و ترانه‌ها. یعنی شخصیت‌پردازی از طریق موزیک و شعر. درون لوین دیویس این کار رو به بهترین شکل می‌کنه. کافی تمام قطعات موسیقی فیلم رو به ترتیب گوش کنید تا ببینید کوئن‌ها چطوری روانشناسی و شخصیت لوین رو از طریق ترانه‌هایی که می‌خونه یا گوش می‌ده، رنگ‌آمیزی کردن.

خیلی ممنون که معلوم کردید نیگان این فصل هیچ‌چیش نمیشه. و مرسی که هایپ برای حضور نیگان در فصل هشت رو از همین الان شروع کردید!

@fsharbafian
نه اون صحنه به نظر من به معنای میزبان بودنِ ترسا نیست. برنارد داره توی خاطراتش سیر می‌کنه و اونارو دستکاری می‌کنه. درست مثل جایی که دکترهای پسرش رو از حرکت نگه داشت و اونا رو غیب کرد یا پسرش رو زنده کرد. آیا دکترها هم میزبان هستن؟ نه. برنارد فقط داره خاطراتش رو دستکاری می‌کنه.

@کیارش برکینگ بد
دوست عزیز خیلی ممنون که به موضوع عکس اشاره کردین. من فکر کردم این همون عکسه. ولی ظاهرا این عکسه هم خودش یه معمای جدیدـه. زمانی که ابرناتی عکس رو از زیر خاک در میاره ما در گوشه‌ی عکس پل گلدن گیت رو می‌بینم، اما عکسی که به دولوریس نشون می‌ده، تو جایی مثل نیویورکی هست که خودتون گفتین. این در حالیه که در جایی که لوگان عکس رو به ویلیام نشون می‌ده، اولش دوتا عکس در میاره و یکیش رو انتخاب می‌‌کنه. این شاید به این معنی باشه که دوتا عکس از ژولیت وجود داشته باشه.

@masoudd
به نظر من اپیزود اول فصل رو هم میشه جز قسمت‌های ضعیف بعدی حساب کرد. چون همان‌طور هم که توی نقد اون قسمت گفتم و بسیاری مخالف بودن، سریال از طریق شوک‌های بی‌ارزش قصد نگه داشتن بیننده رو داشت و داستان تازه‌ای برای ارائه نداشت. اون قسمت هم از لحاظ درجا زدن و وقت تلف کردن هیچ فرقی با قسمت‌های بعدی نداشت. ولی چون ما ۶ ماه از سریال دور بودیم، حسابی هایپ شده بودیم و دو نفر به‌طرز بدی مُردن، این درجا زدن چندان توی چشم نیومد. ولی حقیقت اینه که اون اپیزود هم مثل بعدی‌ها از لحاظ محتوایی خالی بود.

@Walter White
چرا از من پوزش می‌طلبید؟ راحت باشید. واکینگ دد این روزها لیاقت این صفات رو داره. : دی