@Daredevil نه، این موضوع در صورتیه که نقدهای بد طوری به فروش یه فیلم آسیب زده باشن که مردم علاقه‌ای به دیدن دنباله‌اش هم نداشته باشن. ونوم به سودآورترین فیلم سونی تبدیل شد. در حالی که جانوران شگفت‌انگیز 2 و آپوکالیپس کم‌درآمدترین فیلم‌های مجموعه‌هاشون هستن. سوال شما رو باید بعد از اکران ونوم 2 بپرسیم؛ اگه ونوم 2 هیچ پیشرفت و بهبودی نسبت به قسمت اول نداشته باشه (مثل واگرا: شورشی و جانوران شگفت‌انگیز 2)، آیا مردم هنوز به دیدن قسمتش سومش خواهند رفت؟ کاری که ونوم 2 باید انجام بده اینه که به تماشاگرانش قوت قلب بده که ما با فیلم اول فهمیدیم که شما به کاراکتر ونوم علاقه دارید، حالا می‌خواییم یه فیلم خوب با محوریت کاراکتر ونوم بهتون بدیم. ولی مشکل اینه که تاریخ نشون داده استودیوها اینطوری فکر نمیکنن. در عوض استودیو با خودش فکر می‌کنه، فیلم اول این‌قدر فروخت، پس همون فرمول فیلم اول باید برای فیلم دوم کپی/پیست بشه. در حالی که در واقعیت ونوم 2 باید دوتا پا داره، دوتا پای دیگه هم قرض کنه و تا می‌تونه از فرمول عقب‌افتاده‌ی فیلم اول فرار کنه که برای دفعه‌ی دوم بیشتر از قبل توی ذوق خواهد زد.
@Murderer مرسی. این تیکه اشتباه شده. در واقع باید این باشه: بنابراین «جان ویک ۳» تا حالا در زمینه‌ی گیشه‌ی خانگی، ۸۲ درصد بهتر از درآمد ۹۲ میلیون دلاری قسمت اول در سال ۲۰۱۷ فروخته است
دقیقا نکته همینه. ما به فلسفه‌ی آدم‌هایی جذب می‌شیم که از روی هوا حرف نمی‌زنن، بلکه خودشون اون رو تجربه کردن. باور فلسفی آدم رابطه‌ی خیلی نزدیکی با زندگی شخصی‌شون داره. نمونه‌ی بسیار بسیار ساده‌اش اینه که مثلا من خیلی حیوانات رو دوست دارم و بعد تحمل دیدن زجر کشیدنشون رو ندارم و در نتیجه به نظر شوپنهاور درباره‌ی زجر حیوانات ارتباط برقرار می‌کنم و یکی ممکنه اصلا حیوون‌دوست نباشه و اصلا براش مهم نباشه که چه فاجعه‌ای بیخ گوشش داره اتفاق می‌افته و در نتیجه با نظر شوپنهاور درباره‌ی زجر حیوانات ارتباط برقرار نکنه. در نهایت فلسفه چه خوش‌بینانه‌اش و چه بدبینانه‌اش وسیله‌ای برای راحت کردن و بهتر کردن زندگی انسانه و ما به اونایی جذب می‌شیم که بهتر از همه زندگی شخصی‌مون رو درک کردن و بهمون کمک می‌کنن تا بفهمیم احساس بدی که داریم از کجا سرچشمه میگیره و از تنهایی درمون میارن. هدف فلاسفه‌ی بدبین این نیست که بگیم گور پدر زندگی پوچ بریم خودکشی کنیم، بلکه نجات دادن ما از توهمات‌مون برای قبول نکردن واقعیت‌های تلخ زندگیه که ریشه‌ی تمام مشکلات شخصی و جمعی‌مونه. و مشکل بزرگ‌تر از جایی شروع می‌شه که فکر کنیم فقط یه زاویه‌ی دید برای دیدن دنیا وجود داره.
@کیوان خمسه اینکه شما چنین رابطه‌ی دوستانه‌ای با مرگ داری و ظاهرا باهاش کنار اومدی خیلی خوبه. ولی واقعیت اینه که این موضوع درباره‌ی اکثریت صدق نمی‌کنه. ترس از مرگ بزرگ‌ترین وحشت بشریت و قوی‌ترین انگیزه‌ای که اون رو به حرکت میندازه. و اون هم از وحشتی بزرگ‌تر به اسم خودآگاهی سرچشمه میگیره. از نگاه فلاسفه‌ی بدبین، خودآگاهی بدترین اتفاقیه که می‌شد برای انسان بیفته. چون برخلاف موجودات دیگه ما از سرانجام نابودی‌مون آگاه هستیم و هر کاری برای فرار کردن ازش یا عوض کردنش انجام میدیم. انسان‌ها از روز اول مشغول خلق داستان‌های گوناگون برای اینکه مرگشون رو به عنوان پایان کار، به عنوان چیزی ناشناخته، به شروع یه زندگی جدید یا چیزی شناخته‌شده تغییر بدن بودن. پس بله، اینکه شما با مرگ کنار اومدی خیلی خوبه، ولی این درباره‌ی همه‌ی ادم‌ها و مخصوصا پدر و مادرهایی که نمی‌خوان به مرگ فرزندشون فکر کنن و از اینکه در زمان مرگ اونا دیگه مردن و لازم به تحمل کردن دردش نیستن خوشحالن صدق نمی‌کنه. فلسفه‌ی تولدستیزی هم به‌طور کامل با تولیدمثل مخالف نیست، فقط می‌خواد با پرسیدن یه سری سوالات تامل‌برانگیز کاری کنه تا انسان‌ها قبل از تولیدمثل غریزی، یه ذره فکر کنن و بعد تصمیم بگیرن.
پست
نظر
@علی گردانی
واقعا؟! خیلی خوبه. به جمع‌مون خوش اومدی. جلوی در یه دست لباس سفید و یه بسته سیگار بردار و برو یه «لفت‌اورز»ندیده پیدا کن، بهش زل بزن :)
نظر
@Daredevil
گذاشتم رو منقل قشنگ آروم آورم مغزپخت بشه :)
نظر
@Daredevil
نه، این موضوع در صورتیه که نقدهای بد طوری به فروش یه فیلم آسیب زده باشن که مردم علاقه‌ای به دیدن دنباله‌اش هم نداشته باشن. ونوم به سودآورترین فیلم سونی تبدیل شد. در حالی که جانوران شگفت‌انگیز 2 و آپوکالیپس کم‌درآمدترین فیلم‌های مجموعه‌هاشون هستن. سوال شما رو باید بعد از اکران ونوم 2 بپرسیم؛ اگه ونوم 2 هیچ پیشرفت و بهبودی نسبت به قسمت اول نداشته باشه (مثل واگرا: شورشی و جانوران شگفت‌انگیز 2)، آیا مردم هنوز به دیدن قسمتش سومش خواهند رفت؟ کاری که ونوم 2 باید انجام بده اینه که به تماشاگرانش قوت قلب بده که ما با فیلم اول فهمیدیم که شما به کاراکتر ونوم علاقه دارید، حالا می‌خواییم یه فیلم خوب با محوریت کاراکتر ونوم بهتون بدیم. ولی مشکل اینه که تاریخ نشون داده استودیوها اینطوری فکر نمیکنن. در عوض استودیو با خودش فکر می‌کنه، فیلم اول این‌قدر فروخت، پس همون فرمول فیلم اول باید برای فیلم دوم کپی/پیست بشه. در حالی که در واقعیت ونوم 2 باید دوتا پا داره، دوتا پای دیگه هم قرض کنه و تا می‌تونه از فرمول عقب‌افتاده‌ی فیلم اول فرار کنه که برای دفعه‌ی دوم بیشتر از قبل توی ذوق خواهد زد.
نظر
@Murderer
مرسی. این تیکه اشتباه شده. در واقع باید این باشه: بنابراین «جان ویک ۳» تا حالا در زمینه‌ی گیشه‌ی خانگی، ۸۲ درصد بهتر از درآمد ۹۲ میلیون دلاری قسمت اول در سال ۲۰۱۷ فروخته است
پست
نظر
@KMHM
"شما برو بیوگرافی همین ادم رو بخون."
دقیقا نکته همینه. ما به فلسفه‌ی آدم‌هایی جذب می‌شیم که از روی هوا حرف نمی‌زنن، بلکه خودشون اون رو تجربه کردن. باور فلسفی آدم رابطه‌ی خیلی نزدیکی با زندگی شخصی‌شون داره. نمونه‌ی بسیار بسیار ساده‌اش اینه که مثلا من خیلی حیوانات رو دوست دارم و بعد تحمل دیدن زجر کشیدنشون رو ندارم و در نتیجه به نظر شوپنهاور درباره‌ی زجر حیوانات ارتباط برقرار می‌کنم و یکی ممکنه اصلا حیوون‌دوست نباشه و اصلا براش مهم نباشه که چه فاجعه‌ای بیخ گوشش داره اتفاق می‌افته و در نتیجه با نظر شوپنهاور درباره‌ی زجر حیوانات ارتباط برقرار نکنه. در نهایت فلسفه چه خوش‌بینانه‌اش و چه بدبینانه‌اش وسیله‌ای برای راحت کردن و بهتر کردن زندگی انسانه و ما به اونایی جذب می‌شیم که بهتر از همه زندگی شخصی‌مون رو درک کردن و بهمون کمک می‌کنن تا بفهمیم احساس بدی که داریم از کجا سرچشمه میگیره و از تنهایی درمون میارن. هدف فلاسفه‌ی بدبین این نیست که بگیم گور پدر زندگی پوچ بریم خودکشی کنیم، بلکه نجات دادن ما از توهمات‌مون برای قبول نکردن واقعیت‌های تلخ زندگیه که ریشه‌ی تمام مشکلات شخصی و جمعی‌مونه. و مشکل بزرگ‌تر از جایی شروع می‌شه که فکر کنیم فقط یه زاویه‌ی دید برای دیدن دنیا وجود داره.
نظر
@محمد احسان صافی زاده
فرقی ندارن. فردریش تلفظ آلمانی فردریکه.
نظر
@کیوان خمسه
اینکه شما چنین رابطه‌ی دوستانه‌ای با مرگ داری و ظاهرا باهاش کنار اومدی خیلی خوبه. ولی واقعیت اینه که این موضوع درباره‌ی اکثریت صدق نمی‌کنه. ترس از مرگ بزرگ‌ترین وحشت بشریت و قوی‌ترین انگیزه‌ای که اون رو به حرکت میندازه. و اون هم از وحشتی بزرگ‌تر به اسم خودآگاهی سرچشمه میگیره. از نگاه فلاسفه‌ی بدبین، خودآگاهی بدترین اتفاقیه که می‌شد برای انسان بیفته. چون برخلاف موجودات دیگه ما از سرانجام نابودی‌مون آگاه هستیم و هر کاری برای فرار کردن ازش یا عوض کردنش انجام میدیم. انسان‌ها از روز اول مشغول خلق داستان‌های گوناگون برای اینکه مرگشون رو به عنوان پایان کار، به عنوان چیزی ناشناخته، به شروع یه زندگی جدید یا چیزی شناخته‌شده تغییر بدن بودن. پس بله، اینکه شما با مرگ کنار اومدی خیلی خوبه، ولی این درباره‌ی همه‌ی ادم‌ها و مخصوصا پدر و مادرهایی که نمی‌خوان به مرگ فرزندشون فکر کنن و از اینکه در زمان مرگ اونا دیگه مردن و لازم به تحمل کردن دردش نیستن خوشحالن صدق نمی‌کنه. فلسفه‌ی تولدستیزی هم به‌طور کامل با تولیدمثل مخالف نیست، فقط می‌خواد با پرسیدن یه سری سوالات تامل‌برانگیز کاری کنه تا انسان‌ها قبل از تولیدمثل غریزی، یه ذره فکر کنن و بعد تصمیم بگیرن.
پست