@h72211reza
خیلی ممنون از دیدگاه‌تون... خب، در مورد نکته‌ی اول باید بگم من بهترین حالت رو در نظر گرفتم. این طبیعیه که هرچیزی دارای ویژگی‌های خوب و بد خودش هست. آره، اگه به درستی از گیم‌پلی استفاده نشه، می‌تونه امتیاز محسوب نشه. به‌شخصه تماشای یه فیلم خوب رو به بازی کردن یه بازی بد ترجیح می‌دم. چنین چیزی هم درباره‌ی محدودیت روایت در سینما صدق می‌کنه. اگه یه فیلم نتونه از روایت محدودش به عنوان امتیاز استفاده کنه، مسلما این این موضوع یه امتیاز محسوب نمی‌شه. من بهترین حالت رو در نظر گرفتم و در بهترین حالت، عنصر تعامل یه امتیاز بیشتر نسبت به مدیوم‌های دیگه محسوب میشه. البته باز این موضوع بستگی به داستانی که قراره بگیم هم داره.

"توی اکثر گیم ها اصلا امکانش وجود نداره موسیقی رو طوری تنظیم بکنیم که همراه با فراز و فرود های داستان اوج و حضیض بگیره"

اینجا باز هم خیلی کلی گفتید. اتفاقا نه تنها امکانش وجود داره، بلکه من می‌تونم بازی‌های زیادی رو نام ببرم که با توجه به فراز و فرودهای داستان که هیچ، اتفاقاتی که در جریان گیم‌پلی می‌افتن، موسیقی‌شون به درستی تغییر می‌کنه. و در مقابل می‌تونم فیلم‌هایی رو نام ببرم که موسیقی گوشخراش و بی‌ربطی نسبت به اتفاقات فیلم دارن.

باز هم ممنون که مقاله رو مطالعه کردید.

@ The_Night
خیلی ممنون از دیدگاه‌تون..خب، اول از همه باید بگم من گیم رو بالاتر از سینما نمی‌دونم، همون‌طور که سینما رو برتر از ادبیات نمی‌دونم. حقیقت اینه که همشون محدودیت‌ها و ویژگی‌های منحصربه‌فرد خودشون رو دارن و نمیشه با قاطعیت گفت کدوم بهتره. اما میشه گفت کدوم از کدوم پیشرفته‌ترـه. و بازی از همه پیشرفته‌ترـه. چون نه تنها قابلیت‌های ادبیات و سینما رو داره، بلکه یه ویژگی‌ دیگه به اسم گیم‌پلی هم به قبلی‌ها اضافه می‌کنه. آره این به معنای برتریش نیست، ولی به معنای کامل‌تر بودن اون نسبت به قبلی‌ها هست

درباره‌ی اینکه سینما بازیگرهای خوب و تصویربرداری از صحنه‌های واقعی داره و به خاطر اینا برتر از بازیه، من این‌طور فکر نمی‌کنم. صحنه‌های واقعی چیزی رو برتر نمی‌کنه. وگرنه انیمیشن‌ها رو به خاطر گرافیکی بودن نباید قبول داشته باشیم. در مورد بازیگرهای خوب هم من می‌تونم بازی‌هایی رو مثال بزنم که هنرپیشگی بهتری نسبت به خیلی از فیلم‌ها داشتن. آره، همان‌طور که بالا گفتم، بازی لزوما بر سینما برتر نیست، اما نه به خاطر این دلایل

در مورد نکته‌ی آخرتون هم باید بگم بله، وارکرفت به خاطر کارگردانی و فیلمنامه‌ی ضعیف شکست خورد، اما همان‌طور که توی مقاله هم گفتم، از اونجایی که در مسیر اقتباس عنصر تعامل حذف می‌شه، حتی اگه یه اقتباس خوب باشه، باز ناامیدکننده میشه. که این درباره‌ی اقتباس‌‌های بازی‌های مختلف فرق داره. مثلا به‌شخصه باور دارم فیلم آنچارتد بزرگ‌ترین اشتباهی است که می‌تونه بیافته. تنها چیزی که آنچارتد رو آنچارتد کرده، بازی بودنشه. وگرنه اگه قرار باشه نتونیم، نیتن رو کنترل کنیم و سفر ۱۵ ساعته‌ی اون به ۲ ساعت کاهش پیدا کنه، آنچارتد دیگه شاهکار نیست، بلکه به یه فیلم اکشن دیگه نزول‌می‌کنه.

@mehdi22ranjbar
اگه قسمت اول رو نبینین چیزی نمی‌شه. چون از لحاظ داستانی به هم مربوط نمی‌شن، ولی اگه ببینین خیلی بهترـه. چون شاید قسمت دوم دنباله‌ی مستقیم قبلی نباشه، اما از لحاظ مضمون به هم شبیه‌ هستن و از عناصر یکسانی در دنیاسازی بهره می‌برن. ولی اگه می‌بینید نوع فیلمبرداری فیلم رو دوست ندارین (درست برخلاف من که فکر می‌کنم یکی از نقاط قوتشه)، می‌تونید قسمت دوم رو بدون اینکه چیز خاصی رو از دست بدین ببینین.

نمی‌خوام حرف خوشگلی-چیزی بزنم. فقط می‌خوام بگم من به الی رای دادم و من همونی‌ام که توی نبرد بتمن و نیتن، بتمنی بودم. دیگه خودتون حساب کنید، الی چقدر مهمه که کاری کرده تا به عنوان یه بتمنی سرسخت، به کاراکتر موردعلاقه‌ام خیانت کنم و کماکان سرمو بالا بگیرم. مهم نیست لست آو آس رو بازی کردین یا نه، حتی اگه تریلر قسمت دوم لست آو آس رو دیده باشین هم باید به الی رای بدین.