بررسی کنسول پلی استیشن کلاسیک از دید سایت‌های معتبر دنیا
در فاصله سه روز مانده به عرضه پلی‌استیشن کلاسیک، سایت‌های معتبر دنیا این کنسول را بررسی کرده‌اند که در این مطلب مروری بر آن‌ها خواهیم داشت.
کنسول‌های پلی استیشن، جایگاه ویژه‌ای در خاطرات دوران کودکی خیلی از ما دارند و فرقی هم نمی‌کند که اولین آشنایی شما با محصولات شرکت ژاپنی، از کدام نسل و چه کنسولی بوده باشد. کنسول‌های سونی، با ارائه کلکسیونی از بازی‌های فراموش‌نشدنی، باعث شده‌اند تا ساعت‌ها پای تجربه بازی‌ها با آن‌ها بنشینیم و حتی گذر زمان را احساس نکنیم. قطار پلی‌استیشن امروزه و در نسل هشتم به پلی‌استیشن 4 رسیده است و زمزمه‌های کنسول بعدی سونی هم بلندتر از هر زمان دیگری به گوش می‌رسند. اما این پایان کار نیست و شرکت ژاپنی، سه روز دیگر یک مینی کنسول هم از اولین پلی‌استیشن روانه بازار خواهد کرد؛ کنسولی که با نام پلی استیشن کلاسیک شناخته می‌شود و سونی پس از موفقیت‌هایی که نینتندو با کنسول‌های مینی خودش کسب کرد، تصمیم گرفته تا وارد این بازار شود.
Playstation Classic شکل و شمایلی شبیه به مدل اصلی دارد و فقط از لحاظ ابعاد، ۴۵ درصد از آن کوچک‌تر است. این مینی کنسول همراه با ۲۰ بازی عرضه می‌شود که در بین آن‌ها آثار خاطره‌انگیزی چون Resident Evil و Tekken 3 دیده می‌شوند. با این حال سونی اعلام کرده که برنامه‌ای برای اضافه کردن بازی‌های بیشتر به کنسول در آینده ندارد و البته که قرار نیست این کنسول به شبکه پلی‌استیشن وصل شود یا ویژگی آنلاین خاصی داشته باشد. شرکت ژاپنی همچنین همراه با این محصول، دو کنترلر هم در اختیار خریداران قرار می‌دهد و برخی بازی‌های این کنسول را می‌توان به‌صورت دونفره هم تجربه کرد.
در فاصله چند روز مانده به عرضه کنسول، بررسی‌های آن توسط سایت‌های معتبر دنیا منتشر شده‌اند و در این مطلب مرور کوتاهی بر آن‌ها خواهیم داشت.
پلی‌استیشن کلاسیک
- سازنده: سونی
- تاریخ عرضه: ۱۲ آذر
- قیمت: ۱۰۰ دلار
خیلی دوست داشتم تا بگویم که پلی‌استیشن کلاسیک، یک کنسول دوست‌داشتنی است و می‌تواند انتظارات شما را از مدل مینی یکی از کنسول‌های خاطره‌انگیز سونی برآورده کند، اما خب متاسفانه این اتفاقی نیست که در مورد این محصول رخ داده است. پلی‌استیشن کلاسیک، مشکلات زیادی دارد که به تجربه‌تان از بازی کردن با آن ضربه می‌زنند. اولین مشکل و شاید واضح‌ترین آن‌ها، کیفیت اجرای برخی بازی‌ها است. شیوه خاصی که سونی برای رندر بازی‌ها در این کنسول انتخاب کرده، باعث می‌شود تا گاهی بازی‌ها حالتی تار داشته باشند. جدا از این، استفاده از نسخه PAL برخی بازی‌ها مثل Tekken 3، باعث شده است تا آن‌ها به جای ۶۰ فریم بر ثانیه، در حالت ۵۰ فریم بر ثانیه اجرا شوند و این قضیه کاملا در تجربه بازی مشهود است. مورد بعدی، استفاده سونی از کنترلر‌های ساده پلی‌استیشن به جای کنترلر‌های دوال‌شاک است و این مساله در بازی‌هایی مثل Metal Gear باعث می‌شود تا کنترل بازی کار دشواری باشد و جدا از آن، مشخص نیست که چرا سونی به جای کنترلر‌های دوال‌شاک از کنترلر‌های ساده و فاقد آنالوگ استیک استفاده کرده است.
درست است که از چند وقت پیش مشخص شد که سونی در این کنسول از یک شبیه‌ساز استفاده کرده است و خب این قضیه ویژگی‌های مثبتی مثل امکان ذخیره کردن بازی‌ها در هر قسمتی از آن‌ها را برای مخاطب فراهم می‌کند؛ اما در عین حال سونی نتوانسته رابط کاربری خوبی برای کنسولش طراحی کند و در حین استفاده از کنسول، کاملا این حس به‌تان منتقل می‌شود که در حال تجربه بازی‌ها با یک شبیه‌ساز هستید. در واقع هدف سونی، ارائه حس و حال کنسول اصلی به مخاطب بوده و تلاشی نکرده تا کنسولش را به محصولی امروزی‌تر که استفاده از آن راحت است تبدیل کند و این موارد وقتی با کنسول‌های مینی نینتندو مقایسه شوند، کاملا به چشم می‌آیند. پس حداقل تا زمانی که سونی تصمیم نگیرد مشکلات موجود در کنسول را حل کند یا حداقل جامعه هکر‌ها راهی برای بهبود این مشکلات پیدا کنند، پلی‌استیشن کلاسیک چیزی به غیر از یک مدل کوچک ساده از پلی‌استیشن نیست.
پلی‌استیشن کلاسیک بیشتر شبیه به یک آیتم مناسب برای کلکسیونر‌ها است و زمانی که بخواهید مثل یک کنسول از بازی کردن با آن لذت ببرید، به احتمال زیاد ناامید خواهید شد. اولا در لیست بازی‌های کنسول، خبری از تعداد زیادی از آثار مشهور و فراموش‌نشدنی آن دوران نیست و این مورد کمی تو ذوق می‌زند. از طرف دیگر، پیشرفت‌هایی که در این سال‌ها تلویزیون‌ها و فرمت تصاویر آن‌ها داشته‌اند، باعث شده است تا برخی از این بازی‌های سه‌بعدی موجود روی کنسول ظاهر خوبی نداشته باشند و در نهایت استفاده سونی از کنترلر‌های دیجیتال به جای کنترلر‌های دوال‌شاک هم یکی دیگر از مشکلات واضح این کنسول مینی است. همه این‌ها وقتی دست به دست هم می‌دهند باعث می‌شوند تا پلی‌استیشن کلاسیک صرفا محصولی باشد که اگر آن را در قفسه بازی‌ها و کنسول‌هایتان بگذارید، از مشاهده‌اش لذت خواهید برد اما وقتی که سعی کنید با آن به تجربه بازی‌ها بپردازید، مجموعه‌ای از مشکلات آزاردهنده را خواهید داشت.
پلی‌استیشن کلاسیک به‌خوبی موفق می‌شود حس و حال استفاده از کنسول اصلی را ارائه کند. بله درست است که این کنسول همه بازی‌های محبوب آن دوران را شامل نمی‌شود و برخی بازی‌هایش هم آنطور که باید جذاب نیستند، اما در کل کنسول ارزش قیمت ۱۰۰ دلاری‌اش را دارد و جدا از حس نوستالژیکی که زنده می‌کند، باعث می‌شود تا بتوانید تجربه‌ای راحت‌تر از بازی‌های آن زمان داشته باشید. برای مثال در کنسول اصلی، برای تعویض بازی مجبور بودید از روی صندلی‌تان بلند شوید و به سراغ کنسول بروید که خب این روند گاهی هم به همین سادگی پیش نمی‌رفت و شما را دچار مشکلات مختلفی می‌کرد! اما در مدل مینی همه این کار‌ها به ساده‌ترین شکل ممکن انجام می‌شوند و می‌توانید بدون مشکل از تجربه بازی‌هایتان لذت ببرید.
پلی‌استیشن کلاسیک کمی کار سختی از حیث فروش خواهد داشت؛ قیمت ۱۰۰ دلاری کنسول در مقایسه با قیمت ۶۰ دلاری مینی NES یا ۸۰ دلاری مینی SNES یکی از این دلایل است و طبیعتا لیست بازی‌های موجود روی کنسول و البته نحوه ارائه آن‌ها، مواردی نیستند که باب میل همه باشند. با این حال سونی در ارائه حس نوستالژی استفاده از کنسول عملکرد بسیار خوبی داشته است و از صفحه روشن شدن کنسول گرفته تا اجرا شدن بازی‌ها همه و همه حس و حال کنسول اصلی را به بهترین شکل ممکن ارائه می‌دهند. با این حال در نظر داشته باشید که در کنار این حس شیرین نوستالژی، مواردی هم هستند که شما را ناامید خواهند کرد.
با برچسب قیمت ۱۰۰ دلاری، پلی‌استیشن کلاسیک روش گران‌قیمتی برای تجربه مجدد بازی‌هایی است که ارائه می‌دهد؛ مخصوصا که اکثر بازی‌های موجود روی این کنسول را می‌توان با قیمت پایینی روی کنسول‌های دیگر پلی‌استیشن هم تجربه کرد. اما از این مهم‌تر، این است که کیفیت برخی از این بازی‌ها تجربه آن‌ها در زمان حال را به کار سختی تبدیل می‌کند و این مساله واقعا ناراحت‌کننده و ناامید‌کننده است. در مجموع مشکل اصلی پلی‌استیشن کلاسیک، این است که نواقص آن و مواردی که ترجیح می‌دادیم روی این کنسول داشته باشیم، به مراتب بیشتر از آن‌هایی هستند که سونی در اختیارمان قرار داده است.
