۱۴ فیلمی که احتمالا نامزد بهترین فیلم اسکار 2017 خواهند شد
در این مطلب نامزدهای احتمالی شاخه‌ی بهترین فیلم اسکار پیش‌رو را فهرست کرده‌ایم.
آخر ماه دسامبر زمانی است که رسما مهلت تعیین‌شده از سوی آکادمی هنر و علوم تصاویر متحرک برای قبول کردن فیلم‌ها در مراسم اسکار 2017 به پایان می‌رسد. یادش به خیر انگار همین دیروز بود که داشتیم درباره‌ی برنده شدن «مکس دیوانه: جاده‌ی خشم» یا «ازگوربرخاسته» بحث می‌کردیم. یا همگی برای پیروزی لئوناردو دی‌کاپریو دست به دامن پروردگار شده بودیم! با اینکه تا همین سه-چهار ماه پیش به نظر می‌رسید که امسال برخلاف سال گذشته، سال بدی برای سینمای دنیا محسوب می‌شود، اما طبق معمول فصل پاییز همراه با اکران‌های درجه‌یکش از راه رسید و نشان داد که اصلا این‌طور نیست. هم‌اکنون فیلم‌های زیادی برای بحث و گفتگو درباره‌ی موفقیتشان در مراسم اسکار که اوایل سال ۲۰۱۷ برگزار خواهد گرفت داریم. به همین دلیل تصمیم گرفتیم تا قبل از اینکه اعضای آکادمی، نامزدهایشان را اعلام کنند، خودمان برخی از فیلم‌هایی که فکر می‌کنیم حتما در میان نامزدهای نهایی حضور خواهند داشت را فهرست کنیم. اگرچه در چنین فهرست‌هایی دوست داریم تمام فیلم‌های که در جریان ۱۲ ماه گذشته با آنها حال کرده‌ایم را قرار دهیم، اما مهم نیست من چقدر «شیطان نئونی» و «شماره‌ی ۱۰ جاده‌ی کلاورفیلد» را دوست داشتم، حقیقت این است که آکادمی در انتخاب نامزدهای شاخه‌ی بهترین فیلم خیلی قابل‌پیش‌بینی است. پس، ما هم سعی کردیم تا دست به انتخاب‌های غیرمنتظره و دل‌به‌خواهی نزنیم و مثل داوران آکادمی فکر کنیم.
لالالند
La La Land
آکادمی همیشه علاقه‌ی ویژهای به فیلم‌های شاد و خوشحال که جنبه‌ی زیبای بشریت را به تصویر می‌کشیده داشته است. مخصوصا اگر آن فیلم‌ها شامل موسیقی و ساز و ترانه هم باشند. باور نمی‌کنید؟! کافی است فیلم‌هایی مثل «داستان وست ساید» (West Side Story)، «بانوی زیبای من» (My Fair Lady)، «اولیور!» (Oliver) و «شیکاگو» (Chicago) را به یاد بیاورید و ببینید تمام این فیلم‌ها که در سال عرضه‌شان، مراسم‌های اسکار را در نوردیدند و با چندین و چند مجسمه‌ی طلایی به خانه رفتند، چه نقطه‌ی اشتراکی داشتند؟ بله، تمامی‌شان موزیکال بودند. هیچ شکی در این وجود ندارد که آکادمی عاشق موزیکال‌ها است. خب، امسال ما موزیکال بسیار تحسین‌شده‌ای در قالب «لالالند»، فیلم جدید دمین شزل داریم که تمام ویژگی‌های یک موزیکالِ پرانرژی و عاشقانه‌ی کلاسیک را دارد. داستان درباره‌ی زوج هنرمندی با بازی رایان گاسلینگ و اِما استون است که عاشق یکدیگر می‌شوند و فیلم روایتگر تلاش آنها برای به تعادل رساندن زندگی شخصی و زندگی حرفه‌ای‌شان است. فیلم توسط نابغه‌ای تازه‌کشف‌‌شده‌ای کارگردانی شده که قبلا با «ویپلش» که آن هم یک موزیکال اما از نوع تاریک و ترسناکش بود، نامزد بهترین فیلم اسکار شده است و شاید این دفعه بخت یار شزل باشد تا کار را تمام کند. فعلا اما نامزدی «لالالند» تضمین شده است.
در شب زندگی کن
Live By Night
شاید «در شب زندگی کن» آخرین فیلمی باشد که فکر می‌کردید در این فهرست حضور داشته باشد، اما مطمئن باشید تا پایان این پاراگراف، به اهمیت این فیلم ایمان خواهید آورد. این تریلر نئو-نوآر براساس رمان جنایی دنیس لهان ساخته شده است. از دیگر اقتباس‌هایی که براساس کتاب‌های این نویسنده ساخته شدهاند می‌توان به «جزیره‌ی شاتر» و «رودخانهی میستیک» اشاره کرد. فیلم‌هایی که حضور پررنگی در مراسم اسکار داشته‌اند و حتی در زمینه‌ی «رودخانهی میستیک» به برنده شدن جایزه‌ی بهترین کارگردانی برای کلینت ایستوود هم منجر شدهاند. کتاب «در شب زندگی کن» توجه بن افلک را به خودش جلب کرد. کسی که قبلا کارگردانی اقتباس «رفته عزیزم رفته»، یکی دیگر از کتاب‌های لهان را برعهده داشته است. این در حالی است که افلک با «آرگو» سابقه‌ی برنده شدن جایزه‌ی بهترین فیلم اسکار را هم داشته است. «در شب زندگی کن» درباره‌ی پسر رییس پلیس بوستون در دهه‌ی ۱۹۲۰ است و نحوه‌ی تبدیل شدن او به یک گنگستر بدنام و ترسناک را به تصویر می‌کشد. با توجه به سابقه‌ی دنیس لهان و بن افلک و چیزی که تاکنون از فیلم دیده‌ایم، «در شب زندگی کن» پتانسیل این را دارد تا به همان چیزی تبدیل شود که خون تازه‌ای به درون رگ‌های ژانر پرطرفدار گنگستر/جنایی تزریق میکند.
منچستر کنار دریا
Manchester by the Sea
کنت لونرگان نمایشنامه‌نویس کارکشته‌ای است که در جریان چندین سال گذشته به آرامی در حال تبدیل شدن به یکی از بهترین فیلمسازان مستقل دوران ماست. اگر فیلم «می‌تونی رو من حساب کنی» که در سال ۲۰۰۰ اکران شد و اولین نامزدی اسکار را برای لارا لینی به همراه آورد، را به خاطر نیاورید، به احتمال زیاد «مارگارت» را می‌شناسید که به عنوان یکی از نفسگیرترین درام‌های چندین سال اخیر از آن یاد می‌شود. فیلمی که اگرچه لیاقتش را داشت، اما به خاطر گرفتار شدن در برزخ پس از تولید، نیامده ناپدید شد. خوشبختانه چنین چیزی درباره‌ی «منچستر کنار دریا» صدق نمی‌کند. فیلم نه تنها از لحظه‌ی اکرانش به عنوان اولین مدعی اسکار شناخته شده، بلکه فرصت زیادی داشته تا قبل از رسیدن به فصل جوایز، سروصدای زیادی به راه بیاندازد. فیلم درباره‌ی مردی با بازی کیسی افلک است که بعد از مرگ برادرش به خانه‌اش در ماساچوست برمی‌گردد و معلوم می‌شود تنها کسی که برای نگهداری از پسر برادرش وجود دارد، اوست. امتیاز متاکریتیک این فیلم ۹۱ از صد است و در کمتر مراسمی می‌توان اثری از آن ندید. «منچستر کنار دریا» از آن فیلم‌هایی است که نامزدی‌اش ردخور ندارد. بحث سر پیروزی آن است.
لاوینگ
Loving
«لاوینگ» تمام ویژگی‌های لازم برای کسب نامزدی و حتی برنده شدن در اسکار را دارد. با یک درام زندگینامه‌ای براساس واقعیت سروکار نداریم که داریم. داستان مربوط به بحث‌های تبعیض نژادی، بحث همیشگی روز نیست که هست و عنصر «عشق» هم که نقش مهمی در داستان ندارد که دارد. جف نیکولز بعد از عرضه‌ی یک اثر پاپ‌کورنی در قالب «ویژه‌ی نیمه‌شب» در اوایل امسال، مدتی پیش فیلم دومش در سال ۲۰۱۶ را عرضه کرد. شاید عجیب به نظر برسد، اما تا همین ۴۹ سال پیش، ازدواج‌های بین‌نژادی در امریکا ممنوع بوده است. فیلم درباره‌ی زوجی است که در ویرجینیا ازدواج کرده و شروع به زندگی می‌کنند، اما آنها به دلایل قوانین ایالت ویرجینیا از محل زندگی‌شان به ایالت دیگری تبعید می‌شوند. فیلم روایتگر تلاش آنها در دادگاه برای به دست آوردن حق بازگشت به محل اولیه‌ی تولدشان است. منتقدان «لاوینگ» را به عنوان فیلمی توصیف کرده‌اند که به جای جنبش‌های مدنی آن زمان، روی رابطه‌ی عاشقانه‌ی شخصیت‌های اصلی‌اش تمرکز کرده است. آیا «لاوینگ» توانایی این را دارد تا تبدیل به «اسپات‌لایت» سال گذشته شود و به‌طرز غیرمنتظره‌ای رقبای مدعی‌ترش را پشت سر بگذارد؟
سکوت
Silence
آیا واقعا توضیح اهمیت این فیلم لازم است؟ «سکوت» شاید ما را دعوت به سکوت کند، اما همه‌چیز درباره‌ی آن پرسروصداست. با فیلمی طرفیم که ترکیبی از استعداد اسطوره‌ای به اسم مارتین اسکورسیزی و دستیار همیشگی‌اش جی کاکس است که بازیگران اصلی‌اش شامل اندرو گارفیلد، آدام درایور و لیام نیسن می‌شوند. از همه مهم‌تر، از «سکوت» به عنوان داستان موردعلاقه‌ی اسکورسیزی یاد می‌کنند که بیش از بیست سال است که در فکر ساختن آن بوده است. همچنین از «سکوت» به خاطر تم مذهبی، خشونت عریان و پرداختن به موضوعات حساس و جنجال‌برانگیز به عنوان دنباله‌ی معنوی «آخرین وسوسه‌ی مسیح» نیز نام می‌برند. داستان در پرتقال قرن هفدم آغاز می‌شود. دو کشیش جوان برای پیدا کردن آموزگارشان به ژاپن سفر می‌کنند و مورد شکنجه‌ی حکومت وقت این کشور قرار می‌گیرند. شکنجه‌ها در صورتی متوقف می‌شود که آنها خدا و دینشان را انکار کنند. از یک طرف منتقدان آن را فیلم بسیار تکان‌دهنده‌ای توصیف کرده‌اند که با ماهیت «ایمان» کشتی میگیرد و از طرف دیگر عدهای از تحلیلگران باور دارند شاید فیلم به خاطر مقدار خشونت بالایش توسط اعضای آکادمی رد شود. اگرچه با اسکورسیزی سروکار داریم، اما شاید بتوان «سکوت» را تنها فیلمی در این فهرست دانست که احتمال نامزد نشدنش بیشتر از بقیه است.
اشخاص پنهان
Hidden Figures
درام/کمدی «اشخاص پنهان» یکی دیگر از فیلم‌های ناشناخته‌ی این اواخر است که احتمال نامزدی‌اش به عنوان بهترین فیلم بالاست. داستان در جریان مسابقه‌ی فضایی امریکا و شوروی در بحبوحه‌ی جنگ سرد اتفاق می‌افتد. فیلم به چندتا ریاضی‌دانِ زن امریکایی/آفریقایی می‌پردازد که برای ناسا کار می‌کنند. هدف آنها این است که فضانوردی به اسم جان گلن را با موفقیت تبدیل به اولین فضانورد امریکایی‌ای کنند که به دور مدار زمین چرخیده است. نه، با یک داستان خیالی سروکار نداریم. «اشخاص پنهان» روایتگر یکی از غیرقابل‌باورترین داستان‌های ناگفته‌‌ی تاریخ امریکاست. منتقدان فیلم را به عنوان اثر درگیرکننده‌ای توصیف کرده‌اند که به خوبی به اجرا درآمده و همزمان علاوه‌بر سرگرم کردنتان، ارزش پول و وقت و توجهتان را دارد. تحلیلگران باور دارند که اگرچه گروه بازیگران سیاه‌پوست فیلم ابزاری برای جذب نظر بی‌قید و بند اسکار به نظر می‌رسد، اما «اشخاص پنهان» از آن فیلم‌هایی نیست که فقط به این دلیل مورد توجه قرار بگیرد، بلکه خود فیلم کار فوق‌العاده‌ای در به تصویر کشیدن تلاش‌های این زنان انجام داده است.
ورود
Arrival
حقیقت تلخ این است که فیلم‌های علمی-تخیلی معمولا مورد بی‌مهری آکادمی قرار می‌گیرند. البته مگر اینکه جیمز کامرون یا استیون اسپلیبرگ باشید. اما به نظر می‌رسید دنیس ویلنوو با جدیدترین فیلمش «ورود» دارد تمام تلاشش را میکند تا به یکی از انگشت‌شمار علمی-تخیلی‌هایی تبدیل شود که اسمشان به شاخه‌ی بهترین فیلم وارد شده است. البته قابل‌ذکر است که مضمون داستانی «ورود» هم خیلی به جدی گرفته شدن آن توسط آکادمی کمک میکند. فیلم داستان پیدا شدن سروکله‌ی فضاپیماهای غول‌پیکر و مرموز بیگانگان بر روی زمین و متخصص زبان‌شناسی با بازی ایمی آدامز است که برای حل کردن معمای درخواست و پیام آنها برای انسان‌ها انتخاب می‌شود. در قالب «ورود» با یک علمی-تخیلی امیدوارانه طرفیم که حال‌و‌هوای «ای.تی» را به خاطر می‌آورد. این موضوع به علاوه‌ی امتیاز ۱۰۰ فیلم بر روی سایت راتن‌تومیتوز، همه خبر از فیلمی می‌دهند که تمام ویژگی‌های لازم برای ورود به جمع بهترین فیلم‌های اسکار را تیک زده است.
ستیغ اره‌ای
Hacksaw Ridge
اگر یک فیلم وجود داشته باشد که بتوان با خیال راحت روی نامزدی و حتی پیروزی‌اش شرط‌بندی کرد، «ستیغ اره‌ای» است. جدیدترین فیلم مل گیبسون شامل تمام چیزهایی است که یک فیلم برای تبدیل شدن به عزیزدردانه‌ی آکادمی نیاز دارد. اول از همه با یک بازگشت باشکوه سروکار داریم. خیلی وقت بود که خبری از اُبهت همیشگی مل گیبسون نبود. بعد از کارگردانی «آخرالزمان» در سال ۲۰۰۶ بود که دیگر خبری از گیبسون در سینمای جریان اصلی نبود و شاهد حضور او در فیلم‌های اکشنِ درجه دو بودیم که یک راست از ویدیو کلوپ‌ها سر در می‌آورند. اما چنین چیزی درباره‌ی «ستیغ اره‌ای» فرق میکند. فیلم داستان واقعی سربازی به اسم دزموند داس در جریان جنگ جهانی دوم را روایت میکند که بدون شلیک حتی یک گلوله، جان بیش از ۷۰ سرباز را نجات می‌دهد. از آنجایی که اسکار علاقه‌ی فراوانی به درام‌های جنگی امیدوارانه‌ای از تیر و طایفه‌ی «نجات سرباز رایان» دارد، می‌توان انتظار داشت که «ستیغ اره‌ای» مورد توجه آنها قرار بگیرد.
جکی
Jackie
حالا که تنور درام‌های زندگینامه‌ای داغ است، بگذارید از «جکی» هم بگوییم. اولین فیلم انگلیسی‌زبان پابلو لارین با استقبال گسترده‌ای از سوی منتقدان مواجه شده است. فیلم به دو دلیل به عنوان یکی از نامزدهای احتمالی اسکار امسال شناخته می‌شود. اول اینکه «جکی» به جکولین کندی، همسر جان اف.کندی درست بعد از ترور رییس‌جمهور ایالات متحده می‌پردازد. طبیعتا فیلم تصویرگر دوران مهمی از تاریخ ایالات متحده است و باید با نگاه ویژهای روبه‌رو شود. اما دلیل دوم و مهم‌تر این است که در حالی که فیلم‌های متعددی به این برحه‌ی تاریخی پرداخته‌اند، کمتر فیلمی از زاویه‌ی همسر جان اف.کندی به این موضوع نزدیک شده است. دلیل بعدی این است که به قول منتقدان، به سختی می‌توان یک دقیقه از کلیشه‌های فیلم‌های زندگینامه‌ای مرسوم را در «جکی» پیدا کرد و همچنین از این گفته‌اند که کاراکترها به جای مجسمه‌های معمول فیلم های تاریخی این‌چنینی، مثل یک سری آدم‌های واقعی احساس می‌شوند. پس، به نظرتان آکادمی چگونه می‌تواند از یک فیلم زندگینامه‌ای براساس برحه‌ی بحث‌برانگیزی از تاریخ امریکا که یک سر و گردن بالاتر از فیلم‌های هم‌سبکش قرار میگیرد، بگذرد؟
مهتاب
Moonlight
«مهتاب» را به عنوان داستان خودشناسی مرد سیاه‌پوستی توصیف کرده‌اند که تمام لحظات دوران زندگی او از کودکی تا بزرگسالی را به تصویر می‌کشد و تلاش او برای پیدا کردن جایگاه خودش در دنیا را روایت میکند. «مهتاب» در کنار «منچستر کنار دریا» یکی دیگر از فیلم‌هایی است که به‌طور گسترده‌ای توسط منتقدان و تماشاگران تحسین شده است. آنها فیلم را به عنوان چیزی توصیف کرده‌اند از درون عمیق‌ترین تاریکی‌ها، زیبایی بیرون می‌کشد و از آن به عنوان «پسرانگی» امسال یاد کرده‌اند. فیلمی که اگرچه مثل شاهکار ریچارد لینک‌لیتر به امتیاز متاکریتیک ۹۹ دست پیدا کرده، اما نسخه‌ی بسیار تاریک‌تر و غم‌انگیزتری از آن است. «مهتاب» تقریبا در تمام مراسم‌ها و فهرست‌های ممکن فصل جوایز حضور داشته است و غافلگیر می‌شویم اگر خبری از آن در اسکار نباشد.
سالی
Sully
«سالی» امسال همان نقشی را دارد که «پل جاسوس‌ها» در اسکار پارسال داشت. همان فیلم‌های قهرمان‌محور کلاسیکی که زمانی در هالیوود جولان می‌دادند، اما الان یادآور یک دوران به پایان رسیده هستند. فیلم‌هایی با قهرمانان ساده‌ای که کار شگفت‌انگیزی برای مورد توجه قرار گرفتن انجام نمی‌دهند. البته اگر انجام تمام و کمال شغلشان در سخت‌ترین شرایط را کار شگفت‌انگیزی ندانیم. بنابراین شاید تام هنکس و کلینت ایستوود جایزه را به خانه نبرند، اما احتمال نامزد شدن آن خیلی بالاست. فیلم به ماجرای واقعی معروف به «معجزه‌ی رودخانهی هادسون» می‌پردازد. در جریان این حادثه، هواپیمایی به محض بلند شدن از فرودگاه، موتورهایش را از دست می‌دهد و کاپیتان سالنبرگر معروف به سالی مجبور می‌شود که با فرود اضطراری روی رودخانهی یخ‌زده‌ی هادسون، جان ۱۵۵ نفر را نجات دهد.
حصارها
Fences
درام «حصارها» یکی از آخرین فیلم‌های اکران شده در سال ۲۰۱۶ است که می‌توان نامزدی آن در شاخه‌ی بهترین فیلم اسکار را پیش‌بینی کرد. داستان فیلم اقتباسی از کتاب آگوست ویلسون است که برنده‌ی جایزه‌ی معتبر پولیتزر شده و تئائتری هم که براساس آن ساخته شده، برنده‌ی جایزه‌ی تونی شده است. «حصارها» درباره‌ی پدری با بازی دنزل واشنگتن است که در دهه‌ی ۵۰ ایالات متحده با مشکلات تبعیض نژادی دست و پنجه نرم میکند و سعی میکند خانواده‌اش را در مقابله با مشکلات داخلی و خارجی مدیریت کند. فیلم توسط خود واشنگتن ساخته شده که این سومین تجربه‌ی کارگردانی او محسوب می‌شود. «حصارها» تعریف کامل یکی از آن فیلم‌های جمع‌و‌جور، تئاتری و کم‌خرجی است که آکادمی دوستشان دارد. فیلمی که فقط روی هنر داستانگویی و بازی درگیرکننده‌ی بازیگرانش تمرکز میکند. پیتر تراویس از رولینگ استون در توصیف فیلم گفته است: «"حصارها" به بوق و کرنای هالیوود نیاز ندارد. این نویسنده، این کارگردان و این بازیگران آن‌قدر شگفت‌انگیز هستند که برای جلب توجهتان کافی هستند».
کتاب جنگل یا زوتوپیا
The Jungle Book or Zootopia
مقالات مرتبط
قبول دارم، یک انتخاب غیرمنتظره. مگر می‌شود یک بلاک‌باسترِ پرخرج در کنار این آثار مستقل قرار بگیرد؟ سوال خوبی است، اما نباید فراموش کنیم که «کتاب جنگل» قبل از اینکه یک بلاک‌باستر باشد، یک فیلم خانوادگی است. اسکار مراسمی است که اکثرا توسط مردم عادی دیده می‌شود و «کتاب جنگل» نیز یکی از انگشت‌شمار بازسازی‌ها و فیلم‌های خانوادگی موفق امسال بود. پس می‌توان «کتاب جنگل» را هم مثل «زندگی پای» انگ لی، یک مدعی به حساب آورد. «کتاب جنگل» بازسازی داستان مشهور پسر جنگل، به کارگردانی جان فاورو است که تقریبا به‌طور کامل با استفاده از جلوه‌های کامپیوتری ساخته شده است. این در حالی است که عدهای فکر می‌کنند ممکن است امسال اتفاق نادری افتاده و «زوتوپیا» به جمع بهترین فیلم‌های سال هم راه پیدا کند. اصولا برنده شدن در شاخه‌ی بهترین انیمیشن بلند، در حد بهترین فیلم اهمیت دارد، اما قبلا در زمینه‌ی انیمیشن‌های «بالا» و «داستان اسباب‌بازی ۳» دیده بودیم که انیمیشن‌ها هم می‌توانند به این شاخه نفوذ کنند. از آنجایی که «زوتوپیا» علاوه‌بر اینکه یک فیلم خانوادگی سرگرم‌کننده‌ی عالی است، انیمیشنی با پیام مهم و قابل‌تاملی هم است، تحلیلگران فکر می‌کنند شاید «زوتوپیا» موفق شود علاوه‌بر شاخه‌ی بهترین انیمیشن، در این بخش هم نامزد شود.
شیر
Lion
«شیر» یکی دیگر از فیلم‌هایی براساس یک داستان واقعی است که تجربه ثابت کرده به‌طور اتوماتیک باید آنها را در زمینه‌ی انتخاب نامزدهای اسکار جدی گرفت. فیلم درباره‌ی پسر هندی‌ای است که در ۵ سالگی در قطار گم می‌شود و هزاران کیلومتر از خانه و خانواده‌اش دور می‌شود. نهایتا یک زوج خارجی او را به عنوان فرزندخوانده‌شان قبول می‌کنند و او را به استرالیا می‌برند. حالا او در سن ۲۵ سالگی با استفاده از خاطرات محوی که از کودکی دارد و البته تکنولوژی‌ای به اسم گوگل اِرث، قصد دارد تا خانه‌‌ی واقعی‌اش را پیدا کند. از بازیگران اصلی «شیر» می‌توان به دِو پاتال، رونی مارا و نیکول کیدمن اشاره کرد. اکثر منتقدان در کنار نام بردن از پرده‌ی دوم فیلم به عنوان یکی از ضعف‌هایش، آن را حسابی تحسین کرده‌اند و از این گفته‌اند که کافی است کمی احساس داشته باشید تا این فیلم اشک‌تان را در بیاورد. تلاش برای یافتن والدین. سفر طولانی یک مرد. دیدار نهایی و اشک. به نظر من که نامزد فوق‌العاده‌ای است!
شما فکر می‌‌کنید چه فیلم‌هایی به جمع نامزدهای بهترین فیلم اسکار امسال وارد می‌شوند؟
