موسسه رسانه پرداز آمیتیس سازنده‌ی بازی موفق و نام‌آشنای مبارزه در خلیج عدن، با راه اندازی واحد سخت‌افزاری و الکترونیک خود، به زودی از دستاوردی قابل توجه مرتبط با صنعت بازی و سرگرمی رونمایی خواهد کرد. در ادامه با زومجی و جزئیات خبر همراه باشید.
با قسمتی دیگر از بخش ویدیویی اختصاصی و جالب جعبه گشایی در خدمت شما هستیم. در این قسمت ما به سراغ کنسول پلی‌استیشن 4 و رنگ سفید آن می‌رویم که به تازگی عرضه شده است. با زومجی همراه باشید.
در حالی که بازی‌های رایانه‌ای سایه بر هالیوود انداخته و در حال پیشی گرفتن از آن است، تلفن‌های همراه و دستگاه‌های قابل حمل هم خطری جدی برای کنسول‌های خانگی و استودیو‌های عظیم بازی‌سازی به شمار میروند. این روزها هر جا صحبت از بازی‌های موبایل می‌شود، فقط نام Clash of Clans را می‌شنویم. با گزارش تهیه شده در زومجی با ما همراه باشید تا به این بازی و حواشی آن بپردازیم.
هشت نوجوان به کلبه‌ای کوهستانی میروند تا سالگردی را جشن بگیرند، غافل از این که قاتلی سریالی، آنها را تعقیب می‌کند. کلیشه‌ای به نظر می‌رسد، اینطور نیست؟ اگر فضای تاریک و سرد را هم به آن اضافه کنیم، درست ترکیبی متصور می‌شویم از فیلم‌های ترسناک درجه‌ی چندم سینما. اما آنچه Until Dawn را منحصر به فرد می‌کند، داستانش نیست، شیوه‌ی روایت آن است.
با اولین قسمت از بخش اختصاصی ویدیویی «جعبهگشایی» همراه باشید تا در آن به نسخه‌ی خاص و بی‌نظیر ایکس‌باکس وان با طراحی Call of Duty: Advance Warfare بپردازیم.
به نام نوستالژی؛ به نام تمام شخصیت‌هایی که در لباس‌شان فرو رفتیم و به نام تمام مکان‌هایی که کودکی‌مان را در مجازی بودن آنها سپری کردیم. در این مقاله اختصاصی از زومجی، شما را به سال‌ها پیش خواهیم برد و آرزوهای نسل هشتم را مرور خواهیم کرد؛ آرزوهایی که حتی تحقق یکی از آنها در کالبد خوش خط و خال گجت‌های نسل هشتمی، ما را به وجد خواهند آورد
دو سال از عرضه‌ی کنسول نسل Wii U می‌گذرد، کنسول بازی که تا اینجای کار نتوانست به اندازه‌ی نسل‌های قبلی خود محبوب شود و فروش داشته باشد. در این مقاله به بررسی عملکرد Wii U طی دو سال اخیر می‌پردازیم و پستی و بلندی‌های آن را یادآوری می‌کنیم
ایکس‌باکس‌وان یک سال پیش در همین روزها عرضه شد. اما این فقط یک «عرضه» ساده نبود.عرضه‌ای که باعث شود به قول معروف همه خوشحال و راضی به خانه‌هایشان بروند. موضوعِ مایکروسافت و کنسول جدیدش کاملا فرق داشت. از همان لحظه‌‌ای که کنسول‌ها روی قفسه‌ی فروشگاه‌ها قرار گرفتند، ماجرای عرضه‌ی بد و بی‌برنامه و فاجعه‌بارِ مایکروسافت هم کلید خورد. داستانی دردناک که تقریبا تا همین ۴ ماه پیش هم ادامه داشت و اعصاب خیلی از طرفداران قدیمی پلتفرم ایکس‌باکس را به هم ریخته و صدای منتقدان را درآورده بود. منتقدانی که سعی می‌کردند به مایکروسافت بفهمانند برای بازگشت و موفقیت باید بی‌خیال سیاست‌های کهنه و غیرمشتری پسندانه‌اش شود. از سیاستِ «تلویزیون تلویزیون تلویزیون» گرفته تا مسئله‌ی مالکیت بازی‌ها، اتصال به اینترنت و کینکت اجباری و قیمت بالا و از این دست چیزها که تن هر گیمری را می‌لرزاند!
بیش از یک سال پیش در ۱۵ نوامبر ۲۰۱۳ سونی، پلی‌استیشن 4 را در سرتاسر ایالات متحده عرضه کرد. احتمالا شما هم موافق هستید که کنسول سونی در اولین سال‌اش، عملکرد شگفت‌انگیزی داشت. همین‌قدر بدانید که سونی در شب هالووین اعلام کرد آمار فروش کنسول‌اش تا آن لحظه به رقم خیره‌کننده‌ی ۱۳.۵ میلیون دستگاه رسیده است. حالا که دیگر وارد فصل تعطیلات شده‌ایم، بگذارید بدون مقدمه‌ای بیشتر نگاهی به مسیری که پلی‌استیشن 4 را به چنین نقطه‌ی قابل‌ستایشی رسانده، انداخته و در این میان، علاوه‌بر یادآوری روزهای نه‌چندان قدیمی، ببینیم آیا بوگاتیِ غیرقابل‌توقف سونی به همین شکل می‌تواند جاده را در سال بعد هم به آتش بکشد یا حالا دیگر او در مسابقه تنها نیست؟!
زمانی که پدرم در پنج یا شش سالگی‌ام، من را برای خرید یک دستگاه مگادرایو (یا به قول خودمان سگا) به فروشگاه برد. یکی از جریان‌سازترین، تمام‌نشدنی‌ترین و خارق‌العاده‌ترین خاطره‌های زندگی‌ام در چند دقیقه به وقوع پیوست. از آن ذوقِ غیرقابل‌وصف گرفته تا بی‌تابی برای رسیدن هرچه سریع‌تر به خانه و البته آن مسئله‌ی ناخوشایند که در آن گرما و آلودگی مرکز تهران ممکن است برای هر بچه‌ای در آن سن و سال اتفاق بیافتد! به هرحال، در آن لحظه پدر من در نگاهم تبدیل شده بود به جرقه‌زننده‌ی یک دنیا ماجراجویی‌های مجازی. اما بعدها، یا دقیق‌تر همین چند روز پیش متوجه شدم که جرقه‌ی اصلی آتش عظیم صنعت بازی را افراد دیگر زده‌اند، و پدر من تنها آن را با پول‌اش خریده بود. اگر امروز بازی‌های ویدیویی به دیوانه‌کننده‌ترین و عاشقانه‌ترین سرگرمی‌تان تبدیل شده و از دیدن ژانگولرهای «نیتن دریک» ذوق‌می‌کنید، باید بدانید که همه‌چیز-همه‌ی این رویاها- توسط مردی به نام «رالف بائر» (Ralph Baer) کلید خورده است. کسی که همین سه‌شنبه در سن ۹۲ سالگی از میان ما رفت. اما بدون‌شک هروقت در حال بازی‌کردن لذت می‌بریم، یادمان هست که این رالف بود که اولین خشت را نهاد. با درگذشتِ رالف بائر هنر و علم بازی‌های ویدیویی، پدرش را از دست داد. کسی که تلاش‌هایش برای به پرواز درآوردن این سرگرمی و تکنولوژی تازه، غیرقابل‌قیاس و غیرقابل‌‌قیمت‌گذاری است
وضعیت ما گیمرهایی که عاشق پایکوبی در کنار همنوعان‌مان در جشنی تمام‌عیار هستیم، برای خود حکایتی شده بسی پُرالتهاب و پُرخاطره. از آنجایی که صنعت بازی سن بالایی ندارد، تاکنون نتوانسته‌ایم مثل دیگر سرگرمی‌ها، وقتی به پایانِ سال می‌رسیم، بدون دغدغه منتظر گردهمایی‌هایی شیک باشیم. همین شده که به شخصه در طول چندسالِ اخیر چندی از بهترین و بدترین خاطرات خود را از مراسم «جوایز بازی‌های ویدیویی» شبکه‌ی «اسپایک» دارم. مراسمی که معلوم نیست کی می‌خواهداز عصبانی کردن ما دست بردارد. این نگاهی است کوتاه به مراسمی که پشت دستم را داغ کرده بودم تا دیگر سراغ تماشای آن نروم، اما...
