بررسی مراسم جوایز بازیهای ویدیویی 2014 (The Game Awards)
وضعیت ما گیمرهایی که عاشق پایکوبی در کنار همنوعانمان در جشنی تمامعیار هستیم، برای خود حکایتی شده بسی پُرالتهاب و پُرخاطره. از آنجایی که صنعت بازی سن بالایی ندارد، تاکنون نتوانستهایم مثل دیگر سرگرمیها، وقتی به پایانِ سال میرسیم، بدون دغدغه منتظر گردهماییهایی شیک باشیم. همین شده که به شخصه در طول چندسالِ اخیر چندی از بهترین و بدترین خاطرات خود را از مراسم «جوایز بازیهای ویدیویی» شبکهی «اسپایک» دارم. مراسمی که معلوم نیست کی میخواهداز عصبانی کردن ما دست بردارد. این نگاهی است کوتاه به مراسمی که پشت دستم را داغ کرده بودم تا دیگر سراغ تماشای آن نروم، اما...
تهران- سال 1392- همین روزها
همهچیز تقریبا برای تماشای یک مراسم آبرومند و درست و درمانِ گیمی آماده بود. مراسم به وقت تهران حدود ساعت 2 یا 3 نیمهشب شروع میشد و بدونتردید وقتی با رجوع به خاطراتِ خوش سال قبل، تصمیم گرفتم این یکی را هم باید زنده ببینم، میدانستم که آن شب را باید بدون چشیدن مزهی شیرین خواب، به صبح برسانم. اما «جوایز بازیهای ویدیویی» که حالا به VGX تغییر نام پیدا کرده بود، چیزی نبود جز دلقکبازی دو مجریِ بیمزه در لوکیشنی که در شان جایگاه هنر هشتم نبود. نتیجه چه شد؟ من و خیلیهای دیگر تصمیم گرفتیم تا VGX یا هرچیز دیگری که اسماش میخواد باشد را چشمپوشی کنیم، و دیگر از خوابمان برای اینطور مراسمها نزنیم.تهران- سال 1393- فردای شب پخش مراسم
امسال قرار بود اصلا سراغ مراسم «جوایز بازیهای ویدیویی» (The Game Awards) نروم. اما طبق معمول اتفاقاتی باعث شد تا تن به تماشای آن بدهم. (1) نام مراسم دوباره تغییر کرده بود. نتیجه؟ شاید ماهیت برنامه هم به خاطر ناماش، کمی دچار دستخوش میشد. (2) محل برگزاری به مکان شکیلتر، بزرگتر و هیجانانگیزتری منتقل شده بود. نتیجه؟ هر جایی از آن تعمیرگاهِ کوچک و بدون حضور مردم که سال پیش در آنجا برگزار شد، بهتر است. (3) نگاهی به برندگان انداختم و گفتم:"مممم... برندهها خوب انتخاب شدن". نتیجه این شد که نشستم پای مراسمی که به نظر میرسید، قرار است به طرز کسلکننده و غیرعادیای طولانی باشد.این No Man's Sky به طرز کابوسواری آنقدر بزرگ است که تا کنترلاش را بدست نگیری نمیتوان باورش کرد. درست مثل کهکشان!
بگذارید از اتفاقات خوب و مثبت شروع کنم. خب، اول اینکه این یکی از آن VGX سال قبل، از هر زاویهای که فکرش را بکنید، به مراتب بهتر بود. یا شاید به عقیدهی عدهای بهتر از تمام مراسمهای تقدیم جوایزی بود که در طول این سالها شاهد بودیم. البته این بدین معنی نیست که مراسم مشکل و ضعف نداشت. «جوایز بازیهای ویدیویی 2014» در کنار لحظات زیبایش، تا دلتان بخواهد لحظههای اذیتکننده و ناهماهنگ هم داشت. اما اگر به این مراسم به عنوان قدم اول برای حرکت به سوی طراحی و اجرای مراسمهایی آبرومندانه و در کلاسِ رسانهی بازی نگاه کنیم، میتوان آن را قابلقبول دانست. فقط باید امیدوار باشیم که مشکلاتِ مراسم امسال برای سالهای بعد از میان برداشته شود، جسم مراسم صیقل بخورد و دیگر شاهد یک سری بیبرنامهگیهای اعصابخردکن نباشیم. «جوایز بازیهای ویدیویی» با در نظر گرفتن آیتمهای گرافیکی، نحوهی معرفی بازیها و ایدههای نوآورانهای که برای اهدای جوایز داشت، از لحاظ تهیهکنندگی، مراسم مرتبی بود. اما بزرگترین مشکل مراسم مربوط به ریتم و ساختار آن میشد، که به کلیت موضوع آسیب زد. اصولا وقتی مراسمها بیمورد کش پیدا کنند و در این نمونه به حدود 4 ساعت برسند، حفظ کیفیت و هیجان در سطحی مستقیم و بدونافت، دشوار میشود. پس، همواره بهتر است برنامه را کوتاه اما بینقص بچینیم. جوایز امسال هم در حالی که میتوانست با حذف کردن خیلی از بخشهای بیاستفاده، به بستهی مفیدتر، سریعتر و باهدفتری بدل شود، ولی وجود آیتمهایی که ارتباط اندکی با بازیهای ویدیویی داشتند، مراسم را به بیراهه کشاندند.

اسپویل
برای نوشتن متن دارای اسپویل، دکمه را بفشارید و متن مورد نظر را بین (* و *) بنویسید
کاراکتر باقی مانده