@سروش
کلا Ghost of Tsushima یه بازی کاملا جدید از ساکرپانچه و کنار اینکه قراره یه روایت کاملا تاریخی رو برای داستانش داشته باشه، از نظر گیم‌پلی و گرافیک هم یه‌تجربه‌ی کاملا جدید برای تیم سازندش هست و طبیعتا برای سنجش اون باید تا زمان عرضه شدن‌ش صبر بکنیم.

@Nemesis
طبیعتا چون سه‌گانه‌ی ریمی رو دیدم از نظرم این فیلم یکی از ۳ اثر برتر اسپایدرمن‌محور سینماس (بعد از دو فیلم اول سم ریمی بر اساس کاراکتر اسپایدرمن) همونطور هم که توی نقد، این موضوع به‌درستی مطرح شد.

درسته که طی سال‌های اخیر یه نحوه‌ی خاصی از روایت ماجراها رو تو فیلم‌های مارول داشتیم‌ (همون قضیه فرمول مارول) و با این قسمت از دیدگاهت هم موافقم و تو Homecoming هم با چنین فرم از روایت روبه‌رو بودیم اما، Far From Home بعد از ۴ فیلم کاملا متمرکز روی مردعنکبوتی (اسپایدرمن 3 ریمی، 2 فیلم اندرو گارفیلد و اولین قسمت از اسپایدرمن تام هالند) و نزدیک ۱۵ سال بعد از مردعنکبوتی ۲ ریمی، میاد و دوباره دوگانگی شخصیتی پیتر (قهرمان بودن، نبودن) رو پیش می‌کشه و تو نمایشش هم عالی عمل می‌کنه. موضوعی که اون قضیه‌ی روایت تکراری و فرمول‌زده‌ی مارول رو کنار می‌زنه، ربطی هم به‌بهترین آثار تاریخ زیرژانر ابرقهرمانی مثل دارک نایت یا لوگان یا بیشتر که همه دیدیم هم نداره؛ چون این فرم از داستان‌گویی، فقط تو فیلم‌های شاخص مردعنکبوتی دیده می‌شه و دور از خانه هم یکی از همین فیلم‌هاس.

ممنون بابت نقد محمد حسین مثل همیشه عالی؛ خسته نباشی.
واقعا از فیلم‌های جدید مردعنکبوتی شدیدا ناامید شده بودم تا همینFar From Home رو دیدم و خوشم اومد. با اینکه فیلم از نظر کیفی قطعا با اسپایدرمن 2 ریمی فاصله زیادی داره اما، بعد از همین اسپایدرمن 2، دور از خانه بهترین فیلمی بود که از اسپایدرمن دیدم و واقعا عالی اشاره کردی که بین سه‌اثر باکیفیت ساخته‌شده از مردعنکبوتی قرار می‌گیره.

موضوع دوگانگی پیتر پارکر بین قهرمان بودن و داشتن یه زندگی عادی همیشه داستان‌های معرکه‌ای رو رقم زده. تو این فیلم هم به‌لطف بازی خوب تام هالند و نویسندگی باکیفیتی که برای فیلم‌نامه انجام شده، این ماجرا خیلی خوب تو فیلم اومد و بخاطر همین بالاخره(!) تحت تاثیر نحوه‌ی شخصیت‌پردازی یکی از اسپایدرمن‌های جدید (اندرو گارفیلد/تام هالند) قرار گرفتم. میستریو هم خیلی برام جالب و دوست‌داشتنی بود. جدا از موضوعاتی که انگیزه‌ی اون برای پابه‌میدان گذشتن بودند، رویارویی‌ش با پیتر و اسپایدرمن بدون شک یکی از معرکه‌ترین مبارزات اسپایدرمن بود که روی پرده‌ی نقره‌ای تماشا می‌کردم.
بعد از این فیلم و پایان‌ش خیلی امیدوار شدم به اسپایدرمن‌ تام هالند (پس از چندین و چند سال بعد از مردعنکبوتی‌های سم ریمی) چون نحوه‌ی رشد کردن و تبدیل شدنش به‌سرگروه تیم اونجرز خیلی عالی پی‌ریزی شد تو این فیلم اما قضیه‌ی اخیر مارول و سونی اجازه نمیده که این موضوع به‌نتیجه برسه و چقدر ناامید‌کننده. البته که باز هیجان دارم برای اینکه ببینم سونی چطور میخواد مردعنکبوتی رو دوباره تو سینماش بیاره اما خیلی دوست داشتم که داستان مردعنکبوتی مارول به‌نتیجه می‌رسید. ببینیم جان واتس تو این دو فیلمی که قراره با تام هالند بسازه چه می‌کنه