@alinobakht
آره. واقعا معرکه بود. نقدش نوشته شده. به زودی منتشر میشه.

@امیر ...(تارانتینو)
خیلی ممنون. اگه منظورتون اینه که اگه بودجه‌ی «ویند ریور» بیشتر بود، فیلم بهتری می‌شد، باید بگم من در طول فیلم احساس کمبود بودجه که به کیفیت فیلم ضربه زده باشه نکردم. از لحاظ کارگردانی هم آره، شاید به اندازه‌ی کاری که دنی ویلنوو با «سیکاریو» کرد فوق‌العاده نبود، اما خیلی بالاتر از استاندارد بود.

@Spidersaman
سلام.
نه، منتفی نشده. هفته پیش فرصت نکردم.

@alingh1378
سلام. با منتقد والچر خیلی موافقم. چیز عجیب و غریبی بود. حالا بعدا در یه مطلب جداگانه قشنگ درباره‌اش حرف می‌زنیم.

مرسی محمد حسین.
منم همین واکنش رو نسبت به فیلم داشتم. فضاسازی فیلم‌های نوآر عالی بود. فیلمبرداری سیاه و سفید طوری بود که انگار هدف کارگردان تبدیل کردن تک‌تک پلان‌هاش به تابلوهای عکس متحرک بود. از اون تیمارستان چرک و کثیف و برف سنگینی که دست از باریدن نمی‌کشید تا تاریکی‌های فراوونی که منابع نور برای روشن کردنشون زور می‌زدن و باز هم شکست می‌خوردن. اما فیلم از لحاظ داستانی و شخصیت‌پردازی خیلی ضعیف بود. اون‌قدر ضعیف بود که فکر کنم جیرانی قبل از روایت یه داستان خوب، سودای ساخت فیلمی هالیوودی رو داشته. انگار به خودش گفته دوست دارم یه فیلم با حال و هوای نوآرهای هالیوودی بسازم و حالا این وسط یه داستان کارراه‌اندازی هم جمع و جور کرده. فیلم از نظر بصری قشنگه، اما شدیدا توخالی احساس میشه.

@ Melkor
"چرا همه اش میگین قسمت 3 :/"

واقعا نمی‌دونم :))) رسما قاط زدم!

خیلی ممنون. همه‌شون تصحیح شدن.