یونس بهرامی
،
درباره من:
I have never regretted my silence, as for my speech I’ve regretted it many times
I have never regretted my silence, as for my speech I’ve regretted it many times
عضویت: چهار شنبه, ۱۰ آذر ۱۳۹۵
پست
شنبه, ۲۰ خرداد ۹۶, ۲۳:۲۹پست
شنبه, ۲۰ خرداد ۹۶, ۲۱:۳۱پست
جمعه, ۱۹ خرداد ۹۶, ۲۰:۳۱پست
پنجشنبه, ۱۸ خرداد ۹۶, ۱۷:۳۰پست
جمعه, ۶ اسفند ۹۵, ۱۹:۳۲پست
جمعه, ۲۹ بهمن ۹۵, ۱۲:۲۹پست
جمعه, ۲۹ بهمن ۹۵, ۰۹:۲۹پست
چهار شنبه, ۲۷ بهمن ۹۵, ۱۸:۵۷پست
چهار شنبه, ۲۷ بهمن ۹۵, ۱۰:۳۲نظر
@امیرحسین چمنی
سلام. مرسی از کامنت. من جواب این کامنت و قسمت دوم کامنتت رو داخل همین نظرم میذارم (بهخاطر محدودیت کلمه، تو سه بخش).
بیشترین چیزی که ثابت میکنه بازی از ایدهی Otherworld تو سایلنت هیل الهام گرفته همون رد دستهای روی شن تو تریلر اوله. تو سایلنت هیل 2 مثلاً وقتی جیمز وارد «دنیای دیگر» میشد یه دنیای بهم ریخته و زنگزده میدید که با مکان قبلی خودش یکیه. مثلاً میتونی داخل «دنیای دیگر» بری جایی وایسی که ماریا تو اتاق نشسته، اما چون داخل «دنیای دیگر» هستی نمیبینیش اما میتونی صدای نفسهاش رو بشنوی. منظورم اینه شخصی که وارد «دنیای دیگر» میشه درسته ارتباطش با بقیه آدمهایی که تو همون «زمان» و تو همون «مکان» هستن قطع بشه ولی یه سری ارکانی هست که مشابهه. حتی تو فیلم سایلنت هیل وقتی زنِ آخرش تو «دنیای دیگر» گیر کرده و در خونه رو باز میکنه، همین در تو «دنیای اصلی و واقعی» هم باز میشه ولی خود اون زنِ دیده نمیشه. حالا Death Stranding هم تقریباً همینطوریه. یه شخصی داره سمت نورمن حرکت میکنه که ما نمیبینیمش، اما رد دستهاش مشخصه.
حتی داخل پیتی هم میشه گفت کوجیما فارغ از اینکه از خیلی ایدههای دیگهی سایلنت هیل استفاده کرده، از «دنیای دیگر» هم استفاده کرده؛ مثلاً وقتی نورمن بشتر تو راهروها پیشروی میکنه بیشتر هم محیط عجیب و غریب و خراب میشه. یهو شیشه میشکنه، محیط قرمز میشه، تابلوها ترسناکتر میشن، یخچال از هوا میآد، و... البته ازاونجهت که محیط زنگزده نمیشه تو این قضیه تردید هست. البته این فرضیه میتونه کاملاً غلط یا تشابه تصادفی باشه.