گزارش باکس آفیس: از رکوردشکنی‌های Halloween تا موفقیت برادران وارنر بدون ابرقهرمانانش

گزارش باکس آفیس این هفته را با «هالووین» (Halloween)، ساخته‌ی دیوید گوردون گرین شروع می‌کنیم که در جریان سه روزِ اول اکرانش به پرفروش‌ترین فیلم تاریخِ این مجموعه تبدیل شد. در مقایسه در حالی بازسازی «هالووین» توسط راب زامبی در سال ۲۰۰۷ به ۵۸ میلیون دلار فروش خانگی دست پیدا کرد که «هالووین: ۲۰ سال بعد» (Halloween: 20 Years Later) در سال ۱۹۹۸، ۵۵ میلیون دلار فروخته بود. جدیدترینِ قسمت این مجموعه اما اکرانش را با کسب رقم فک‌اندازِ ۷۷ و نیم میلیون دلار به عنوان افتتاحیه شروع کرد تا فقط در جریان سه روز، مجموعِ درآمدِ پرفروش‌ترین فیلم‌های این سری را پشت سر گذاشته باشد. «هالووین» ۱۴ میلیون و ۳۰۰ هزار دلار هم از کشورهای خارجی کسب کرده که در مجموع به معنی افتتاحیه‌ی جهانی ۹۱ میلیون و ۸۰۰ هزار دلاری‌اش است؛ این رقم حتی بیشتر از مجموع درآمدِ جهانی ۸۰ میلیون دلاری «هالووینِ» راب زامبی است. افتتاحیه‌ی «هالووین» پشت سر افتتاحیه‌ی ۸۰ میلیون و ۲۵۵ هزار دلاری «ونوم» (Venom) از دو هفته‌ی قبل، در جایگاه دوم بهترینِ افتتاحیه‌ی تاریخ ماه اکتبر قرار می‌گیرد و پشت سر افتتاحیه‌ی «ونوم» و افتتاحیه‌ی ۱۲۳ میلیون دلاری «آن» (It)، در رده‌ی سوم بهترینِ افتتاحیه‌های ماه‌های سپتامبر/اکتبرِ تاریخ جای می‌گیرد. افتتاحیه‌ی «هالووین» حتی با احتساب نرخ تورم، بالاتر از افتتاحیه‌ی ۳۳ میلیون دلاری «جیغ ۲» (Scream 2) که به نرخ امروز ۶۵ میلیون دلار می‌شود، بهترین افتتاحیه در بین فیلم‌های اسلشر حساب می‌شود. افتتاحیه‌ی ۷۷ و نیم میلیون دلاری «هالووین» با احتساب نرخ تورم، با فاصله‌ی اندکی پشت سر مجموع درآمد واقعی «هالووین ۲» (۲۵ و نیم میلیون دلار در سال ۱۹۸۱ / ۸۴ میلیون دلار به نرخ امروز)، «هالووین: ۲۰ سال بعد» (۵۵ میلیون دلار در سال ۱۹۹۸ / ۱۰۷ میلیون دلار به نرخ امروز) و «هالووین» (۴۷ میلیون دلار در سال ۱۹۷۸ / ۱۴۱ میلیون دلار به نرخ امروز) قرار می‌گیرد و احتمالا تا آخرِ این هفته در جایگاه دوم این جدول صعود خواهد کرد.

افتتاحیه‌ی «هالووین» همچنین جلوتر از افتتاحیه‌ی ۵۲ و نیم میلیون دلاری «فعالیت فراطبیعی ۳» (Paranormal Activity 3)، حکم بزرگ‌ترین افتتاحیه‌ی محصولات کمپانی بلام‌هوس را دارد و پشت سر «آن» (۱۲۳ میلیون دلار)، «دنیای ژوراسیک: پادشاهی سقوط کرده» (۱۵۰ میلیون دلار) و «دنیای ژوراسیک» (۲۰۸ میلیون دلار) در جایگاه چهارمِ بهترین افتتاحیه‌های فیلم‌های ترسناک قرار می‌گیرد. افتتاحیه‌ی «هالووین» اما در بین فیلم‌های ترسناکِ بزرگسالانه منهای «آن»، حتی با احتساب نرخ تورم بالاتر از بقیه‌ی بزرگان قرار می‌گیرد. «هالووین» در آخرهفته‌ی افتتاحیه‌اش برابر با «مصاحبه با خون‌آشام» (۳۶ میلیون دلار / ۷۹ میلیون دلار به نرخ امروز) و بیشتر از «دراکولای برام استوکر» (۳۲ میلیون دلار / ۶۶ میلیون دلار به نرخ امروز) فروخته است. «هالووین» اگر به‌طرز غیرمنتظره‌ای از هفته‌ی بعد با کله سقوط نکند، می‌تواند با عبور از مجموع درآمدِ «حلقه» (۱۲۹ میلیون دلار / ۲۰۲ میلیون دلار به نرخ امروز)، پشت سر «جاذبه‌»‌ (۲۷۴ میلیون دلار)، به دومین فیلم ترسناکِ پرفروشِ اکتبر تبدیل شود. افتتاحیه‌‌ی «هالووین» در بین بهترین افتتاحیه‌‌های فیلم‌های بزرگسالانه، بین «۳۰۰» (۷۰ میلیون دلار) و «مصائب مسیح» (۸۳ میلیون دلار) در جایگاه دهم قرار می‌گیرد. از قضا «مصائب مسیح» یکی از تعداد زیادی از فیلم‌های بزرگاسالانه‌ای است که افتتاحیه‌اش با یک آخرهفته‌ی طولانی (جمعه تا دوشنبه) مصادف شده بوده است. بنابراین افتتاحیه‌ی «هالووین» در مقایسه با فیلم‌هایی که در آخرهفته‌ای عادی اکران شده‌اند، پشت «لوگان» (۸۸ میلیون دلار)، «آن» (۱۲۳ میلیون دلار) و «ددپول ۲» (۱۲۸ میلیون دلار)، در جایگاه چهارم بهترین افتتاحیه‌های فیلم‌های بزرگسالانه جای می‌گیرد. خلاصه همه‌ی اینها، راه پیچیده‌ای برای زدنِ این حرف است که «هالووین» افتتاحیه‌ی واقعا هیولاگونه‌ای را تجربه کرده است و با جسارت به فراتر از بزرگ‌ترین فیلم‌های ترسناک و بزرگسالانه بلند شده یا حداقل در حد و اندازه‌شان ظاهر شده است. این فیلم حکم یک موفقیتِ تمام‌عیار برای تمام کسانی که درگیر ساختش بوده‌اند را دارد. این فیلم که توسط بلام‌هوس و میرامکس تهیه شده، سومین فیلم این مجموعه با عنوان «هالووین» است. اما همزمان با حساب «هالووین ۲» محصول ۱۹۸۱ و «هالووین ۲»، ساخته‌ی راب زامبی، حکم سومینِ دنباله‌ی مستقیمِ ساخته‌ی جان کارپنتر را هم دارد. جالب این است که نسخه‌ی ۲۰۱۸، بعد از «هالووین ۴: بازگشت مایکل مایرز» و «هالووین: ۲۰ سال بعد»، سومین فیلمی است که ایده‌ی اصلی‌اش حول و حوش بازگشتِ شوکه‌کننده‌ی مایکل مایرز بعد از سال‌ها غیبت می‌چرخد. اتفاقا «۲۰ سال بعد» فیلمی بود که جیمی لی کرتیس را برگرداند و او را در سال ۱۹۷۸ به یک ستاره تبدیل کرد و نسخه‌ی ۲۰۱۸ هم دقیقا از همین ترفند استفاده کرده است. نسخه‌ی ۲۰۱۸ اما از خود جان کارپنتر به عنوان تهیه‌کننده‌ی اجرایی و آهنگساز بهره می‌برد که این فرانچایز از زمان «هالووین ۳: فصلِ جادوگر»‌ (Halloween: The Season of the Witch) تاکنون، کم داشته است.

احتمال اینکه «هالووین» با کسب نمره‌ی B مثبت از تماشاگران و نقدهای قابل‌قبول و فاصله‌ی دو هفته‌ای با «راپسودی بوهمی» (Bohemian Rhapsody) و «فندق‌شکن و چهار قلمرو» (The Nutcracker and the Four Realms)، با سقوط غیرمنتظره‌ای روبه‌رو شود خیلی کم است. البته نباید فراموش کنیم وقتی فیلمی کارش را با ۷۷ و نیم میلیون دلار افتتاحیه شروع می‌کند، حتی فروشِ دو برابر افتتاحیه‌اش، آن را همچنان به ۱۵۵ میلیون دلار فروش خانگی می‌رساند. از طرف دیگر وقتی فیلمی در سه روز اول ۷۷ و نیم میلیون دلار می‌فروشد، یعنی بخش قابل‌توجه‌ای از مخاطبانش، آن را دیده‌اند. مخصوصا با توجه به اینکه در رابطه با «هالووین»، با فیلمی طرفیم که برخلاف «دنیای ژوراسیک» و «آن»، خبری از حضورِ بچه‌ها در کنار بزرگسالان در سینماها نیست. با این حال در جریانِ سه سال گذشته دیده‌ایم که فیلم‌های کمی، افتتاحیه‌‌های غیرمنتظره‌ای تجربه می‌کنند، اما آنهایی که مورد استقبال قرار می‌گیرند، آنهایی هستند که اکرانِ نسبتا بادوامی را تجربه می‌کنند. بنابراین اگر «هالووین» عملکردی شبیه به «آن» داشته باشد، می‌تواند به ۲۰۶ میلیون دلار فروش خانگی برسد و اگر شبیه به «راهبه» (۲/۲۳ برابر افتتاحیه) ظاهر شود، ۱۷۳ میلیون دلار خواهد فروخت؛ رقمی که آن را کمی پایین‌تر از درآمد ۱۷۵ میلیون دلاری «برو بیرون» (Get Out)، به دومین فیلم پرفروشِ تاریخ کمپانی بلام‌هوس در گیشه‌ی خانگی تبدیل می‌کند. راستش «هالووین» حتی با بدترینِ اکران ممکن هم می‌تواند به ۱۴۰ میلیون دلار فروش خانگی دست پیدا کند. حقیقت این است که وقتی با فیلمی ۲۰ میلیون دلاری طرفیم که در آخرهفته افتتاحیه‌اش ۷۷ و نیم میلیون دلار فروخته است، هیچ سناریوی بدی وجود ندارد.

«هالووین» با استفاده از ترکیبی از نوستالژی چندنسلی، بازگشت بازیگران قدیمی و فیلمی که همزمان حکم یک دنباله و یک قسمتِ مستقل را دارد، موفق شد با استقبال گسترده‌ای مواجه شود. آیا این به این معنی است که باید به ریبوت «ترمیناتور» (که جیمز کامرون تهیه‌کنندگی‌اش را برعهده دارد و لیندا همیلتون را برمی‌گرداند) امیدوار باشیم؟ آیا بازگشت سیگورنی ویور به مجموعه‌ی «بیگانه» (Alien) باعث می‌شود که این مجموعه دوباره به روزهای اوجش در باکس آفیس نزدیک شود؟ این دقیقا همان کاری بود که «هالووین: ۲۰ سال بعد» در سال ۱۹۹۸ انجام داد. آن فیلم اگرچه فقط سه سال بعد از «هالووین: نفرین مایکل مایرز» (Halloween: The Curse of Michael Myers) اکران شد، اما با تمرکز روی نوستالژی‌بازی‌های ساختگی و بازگرداندنِ جیمی لی کرتیس برای نبرد دیگری با مایکل مایرز بعد از ۲۰ سال وقفه و نادیده گرفتنِ تمام دنباله‌های مجموعه بعد از «هالووین ۲» عرضه شد. نسخه‌ی ۲۰۱۸ هم با استفاده از دوباره بازگرداندنِ جیمی لی کرتیس و معرفی خودش به عنوانِ لوگانِ این مجموعه، موفق شد نظرِ طرفداران را به خود جلب کند. «هالووین» موفق شد به همان نوستالژی چند‌نسلی که فیلم‌هایی مثل «دنیای ژوراسیک»، «نیرو برمی‌خیزد»، «دیو و دلبر» و «آن» را به موفقیت‌های غول‌آسا تبدیل کرده بود دست پیدا کند. «هالووین» همزمان هم حکم یک اتفاقِ بزرگ برای طرفداران خوره‌ی این مجموعه را دارد و هم یک رویداد سینمایی برای طرفدارانِ فیلم‌های ژانر است. درست مثل دیگر دنباله‌های نوستالژیک سال‌های اخیر، «هالووین» هم از خط داستانی ساده اما درگیرکننده‌ای بهره می‌برد (یک بیمار روانی بعد از چهل سال فرار می‌کند و قتل‌عامش را از سر می‌گیرد). تمام اینها به‌علاوه‌ی سروصدای رسانه‌ای مثبت و نقدهای قابل‌قبول، «هالووین» را به یک رویداد سینمایی تمام‌عیار تبدیل کردند.

دومین تازه‌اکرانِ گسترده‌ی این هفته «تنفری که می‌پراکنی» (The Hate U Give) بود که فاکس تعداد سینماهایش را به دو هزار و ۳۰۰ سالن افزایش داد. این فیلمِ بسیار تحسین‌شده ۷ و نیم میلیون دلار در جریان آخرهفته‌ی افتتاحیه‌ی گسترده‌‌اش کسب کرد که در مجموع به معنی فروشِ ۱۰ میلیون و ۶۴۱ هزار دلاری این فیلم ۲۳ میلیون دلاری است. سومین تازه‌اکران هفته «اواسط دهه‌ی ۹۰» (Mid90s)، اولین تجربه‌ی کارگردانی جونا هیل است. این فیلم دورانِ بلوغ که توسط کمپانی خوش‌نام A24 پخش می‌شود، کارش را با رقم فوق‌العاده‌ی ۲۴۹ و نیم هزار دلار دلار از اکران در چهار سینما آغاز کرد که به معنای میانگین سینما به سینمای ۶۲ هزار و ۳۷۵ دلار است؛ یکی از بزرگ‌ترین میانگین‌های سینما به سینمای امسال. فاکس سرچ‌لایت هم فیلم تحسین‌شده‌ «می‌تونی منو ببخشی؟» (Can You Even Forgive Me) را در پنج سینما اکران کرد. این فیلم ۱۵۰ هزار دلار فروخت که به معنای میانگین سینما به سینمای خوب ۳۰ هزار دلار است. «می‌تونی منو ببخشی؟» از آن فیلم‌هایی است که احتمالا خودش و بازیگرانِ اصلی‌اش جزو مدعیان اسکار خواهند بود و انتظار می‌رود که برای مدت درازی در جدول باقی بماند. در نهایت کمپانی بلیکر استریت، درام «چیزی که داشتند» (What They Had) را در چهار سینما روی پرده فرستاد. این فیلم فقط ۱۸ هزار و ۸۴۵ دلار به عنوان افتتاحیه فروخت که به معنی میانگین سینما به سینمای ضعیفِ ۴ هزار و ۷۱۱ دلار است. با این حال این فیلم تیره و تاریک درباره‌ی آلزایمر، از آن فیلم‌هایی است که معمولا مخاطبانِ بزرگسالِ اصلی‌اش در طولانی‌مدت سراغش را خواهند گرفت.

در زمینه‌ی فیلم‌های قدیمی جدول با «ستاره‌ای متولد شده است» (A Star Is Born) شروع می‌کنیم که بالاخره از مرز ۲۰۰ میلیون دلار فروش جهانی عبور کرد. محصولِ برادران وارنر و ام‌جی‌ام که با ۳۶ میلیون دلار بودجه تهیه شده، ۱۹ میلیون و ۳۰۰ هزار دلار دیگر در سومین آخرهفته‌ی نمایشش کسب کرد و مجموع درآمد خانگی‌اش را به ۱۲۶ میلیون و ۳۰۰ هزار دلار رساند. این فیلم که بردلی کوپر و لیدی گاگا را به عنوان دو مدعی اسکار به عنوان ستارگانِ اصلی‌اش دارد ۲۲ میلیون و ۸۰۰ هزار دلار دیگر هم در کشورهای خارجی فروخت تا مجموعِ درآمد جهانی‌اش به ۲۰۱ میلیون و ۱۰۰ هزار دلار برسد. این فیلم تا حالا عملکردی شبیه به «دختر گم‌شده» (Gone Girl) و «مریخی» (The Martian) داشته است و هنوز شانسِ عبور از ۲۰۰ میلیون دلار فروش خانگی را دارد. در جایگاه سوم جدول «ونوم» (Venom)، محصول سونی قرار دارد که ۱۸ میلیون و ۱۰۵ هزار دلار دیگر در سومین آخرهفته‌ی اکرانش کسب کرد و مجموع درآمد ۱۷ روزه‌اش را به ۱۷۱ میلیون و ۱۰۰ هزار دلار رساند. مقاومتِ «ونوم» در مقابل «هالووین» عالی است و دوباره ثابت کرد که چرا سونی حق داشت که رده‌بندی سنی زیر ۱۳ سال را برای این فیلم انتخاب کند. «ونوم» در حالی در میان تعداد زیادی فیلم‌های بزرگسالانه با درجه‌بندی سنی R قرار دارد که به عنوان یک فیلمِ کودکانه‌پسندِ در موقعیت منحصربه‌فردی قرار دارد و تا یک ماه بعد که «جانوران شگفت‌انگیز: جرایم‌ گریندل‌والد» (Fantastic Beasts: Crimes of Grindlewald) اکران می‌شود، به این روند ادامه خواهد داد. این فیلم ۳۳ میلیون دلار دیگر هم از کشورهای خارجی کسب کرد و مجموعِ فروش جهانی‌اش را به ۴۶۱ میلیون دلار رساند. در جایگاه چهارم «مورمور: هالووینِ جن‌زده» (Goosebumps 2: Haunted Halloween) را داریم که پس از تجربه‌ی ۳۸ درصد افت فروش، ۹ میلیون و ۷۱۵ هزار دلار در جریان دومین آخرهفته‌ی اکرانش کسب کرد و به مجموع درآمد ۱۰ روزه‌ی ۲۸ میلیون و ۸۰۰ هزار دلار دست پیدا کرد. این افت فروش خیلی نزدیک به افت فروشِ آخرهفته‌ی دوم ۳۴ درصدی قسمت اول «مورمور» است. این فیلم که با ۳۵ میلیون دلار بودجه تهیه شده، احتمالا اکرانش با عبور از مرز ۵۰ میلیون دلار فروشِ خانگی به اتمام خواهد رساند. در رده‌ی پنجم چارت به «نخستین انسان» (First Man) می‌رسیم که ۸ میلیون و ۵۶۵ هزار دلار دیگر در دومین آخرهفته‌ی اکرانش کسب کرد و به مجموعِ درآمد ۱۰ روزه‌ی ناامیدکننده‌ی ۳۰ میلیون دلار رسید. این فیلم زندگینامه‌ای متاسفانه عملکردی شبیه به «پُل جاسوس‌ها» (The Bridge of Spies) یا «کاپیتان فیلیپس» (Captain Philips) ندارد. ظاهرا «ستاره‌ای متولد شده است» و «هالووین» به رقیب‌های سرسختی برای فیلمِ دیمین شزل تبدیل شده‌اند. این فیلم که با ۶۰ میلیون دلار بودجه تهیه شده احتمالا به ۵۰ میلیون دلار فروش خانگی می‌رسد؛ هرچند احتمال دارد وضعیت این فیلم با ورودش به مسابقه‌ی اُسکار در باکس آفیس بهتر شود.

در جایگاه هفتم انیمیشن «پاکوچیک» (Smallfeet) را داریم که ۶ میلیون و ۶۱۵ هزار دلار دیگر در چهارمینِ آخرهفته‌اش فروخت و مجموعِ ۲۴ روزه‌اش را به ۶۶ میلیون و ۳۶۰ هزار دلار رساند. این فیلم در حالی به ۱۳۸ میلیون دلار فروش جهانی دست پیدا کرده که احتمال اینکه بتواند تا آخرهفته‌ی آینده از درآمد ۷۲ میلیون دلاری «لک‌لک‌ها» (Storks) در گیشه‌ی خانگی جلو بزند وجود دارد. در رده‌ی هشتم به «مدرسه شبانه» (Night School) برمی‌خوریم که ۵ میلیون دلار در چهارمین آخرهفته‌اش کسب کرد و مجموع فروش خانگی‌اش را به ۶۶ میلیون و ۹۰۰ هزار دلار و مجموع جهانی‌اش را به ۸۴ میلیون و ۴۰۰ هزار دلار رساند. این درآمدِ قابل‌قبولی برای این فیلم ۲۹ میلیون دلاری است. فیلم ترسناکِ فانتزی «خانه‌ای با ساعتی در دیوارهایش» (The House With A Clock In Its Walls)، یک هزار و ۲۰۳‌تا از سینماهایش را از دست داد و یک میلیون و ۷۴۰ هزار دلار دیگر در پنجمین هفته‌ی اکرانش کسب کرد. این فیلم ۴۰ میلیون دلاری تا حالا ۶۵ میلیون دلار در خانه فروخته است. در جایگاه نهم جدول «اوقات بد در اِل رویال» (Bad Times At The El Royale) را داریم که در دومینِ آخرهفته‌ی اکرانش ۳ میلیون و ۳۰۰ هزار دلار فروخت و به درآمدِ ۱۰ روزه‌ی ضعیفِ ۱۳ میلیون و ۳۴۰ هزار دلار دست پیدا کرد. در هفته‌ی گذشته در حالی نسخه‌ی دی‌وی‌دی و بلوری «انت‌من و وسپ» (Ant-Man and the Wasp) منتشر شد که این فیلم اکرانش خانگی‌اش را با کسب رقمِ قابل‌احترام ۲۱۶ و نیم میلیون دلار به اتمام رساند؛ رقمی که بزرگ‌تر از درآمد «انت‌من» با احتساب نرخ تورم و فیلم‌های فازِ اول دنیای سینمایی مارول منهای «مرد آهنی» است. این فیلم به ۶۲۲ میلیون و ۲۰۰ هزار دلار فروش جهانی هم دست پیدا کرد؛ رقمی که بزرگ‌تر از تمام فیلم‌های قبل از «اونجرز» به جز «مرد آهنی ۲» است. «انت‌من و وسپ» اگرچه در مقایسه با غول‌هایی مثل «اونجرز»‌ها به چشم نمی‌آید، ولی دستاوردِ اصلی این فیلم را نه در گیشه‌ی خانگی و نه گیشه‌ی جهانی، بلکه باید در بازار چین جستجو کرد.

سری «انت‌من» شاید کم‌درآمد‌‌ترین مجموعه‌ی مارول در آمریکای شمالی و جهان باشد، اما «انت‌من» نه تنها بزرگ‌ترین مجموعه‌ی آنها در چین است، بلکه یکی از بزرگ‌ترین مجموعه‌های کامیک‌بوکی تاریخ در این کشور هم حساب می‌شود. «انت‌من و وسپ» که با ۱۶۵ میلیون دلار بودجه تهیه شده، بعد از افتتاحیه‌ی ۶۶ میلیون دلاری‌اش، به ۱۲۲ میلیون و ۲۰۳ هزار دلار فروش در چین دست پیدا کرد. رقمی که «انت‌من ۲» را بالاتر از مجموعِ درآمد «مرد آهنی ۳» (۱۲۲ میلیون و ۲۰۰ هزار دلار)، «افراد ایکس: روزهای گذشته‌ی آینده» (۱۱۶ میلیون دلار) و «افراد ایکس: آپوکالیپس» (۱۲۰ میلیون دلار) در چین قرار می‌دهد. بین تمام فیلم‌های کامیک‌بوکی هالیوودی که در چین اکران شده‌اند، «انت‌من و وسپ» پشت سر «کاپیتان آمریکا: جنگ داخلی» (۱۸۱ میلیون دلار)، «اونجرز: دوران اولتران» (۲۴۰ میلیون دلار) و «اونجرز: جنگ اینفینیتی» (۳۵۹ میلیون دلار) قرار می‌گیرد. در واقع در حالی که «دوران اولتران»، «جنگ اینفینیتی»، «دکتر استرنج»، «کاپیتان آمریکا: سرباز زمستان» و «جنگ داخلی»، ۲۵ درصد از فروش خارجی‌شان را از چین به دست آوردند، «انت‌‌من و وسپ» ۳۰ درصد از فروش خارجی‌اش را مدیون چین است. «ثور: رگناروک»، «نگهبانان کهکشان» و «نگهبانان کهکشان ۲» هم حدود ۲۰ تا ۲۲ درصد از فروش خارجی‌شان را از بازار چین به دست آوردند. «بلک‌پنتر» هم ۱۶ درصد از فروش خارجی‌اش را از چین کسب کرد؛ هرچند فروش ۱۰۵ میلیون دلاری این فیلم در چین به عنوان یک فیلم ابرقهرمانی مستقل کماکان عالی حساب می‌شود. اگرچه فروشِ «انت‌من» و «انت‌من و وسپ» در گیشه‌ی چین به حدی بزرگ نبود که آنها را نجات بدهد، ولی درآمدِ غیرمنتظ‌ره‌ی آنها در چین نشان از محبوبیت رو به افزایش این سری در مقایسه با دیگر فیلم‌های مارول، مخصوصا فیلم‌های مستقلشان دارد. اگرچه والت دیزنی و مارول تا حالا ساخت سومین قسمت «انت‌من» را تایید نکرده‌اند، اما محبوبیتِ نسبتا زیاد این مجموعه در بزرگ‌ترین بازارِ سینماروهای دنیا، یکی از مهم‌ترین فاکتورهایی است که نباید به این سکوت، به عنوان عدم علاقه‌ی مارول به ادامه دادنِ این مجموعه نگاه کنیم. انت‌من و وسپ به خاطر چین هم که شده، به احتمال زیاد بازخواهند گشت.

اما در حالی که مارول لازم نیست چندان نگرانِ مجموعه‌ی «انت‌من»‌اش باشد، در آنسوی میدان هم دی‌سی نباید چندان نگرانِ دنیای سینمایی ابرقهرمانی‌اش باشد. اخیرا خبر رسید که برادران وارنر باز دوباره تاریخِ اکران فیلم مستقل «فلش» (Flash) را عقب انداخته است. اگرچه این فیلم هرگز تاریخِ اکران قرص و محکمی نداشته است، اما چند سالی است که آواره است. هدایتِ «فلش» بعد از عوض کردنِ چند کارگردان بالاخره به جان فرانسیس دِیلی و جاناتان گلداستین، سازندگان کمدی موفقِ «شب بازی» (Game Night) که اوایلِ امسال اکران شد رسید. اِزرا میلر کماکان نقشِ بری آلن را برعهده دارد، اما برنامه‌ی فیلمبرداری «جانوران شگفت‌انگیز ۳» است که باعث این تاخیر شده است. ظاهرا کاراکتر او از «جرایم گریندل‌والد» زنده بیرون خواهند آمد. از آنجایی که دنیای جادوگری جی. کی. رولینگ، مجموعه‌ی قابل‌اطمینان‌تری در مقایسه با فیلم‌های دی‌سی است، اولویتِ قائل شدن برای اولی، حرکت هوشمندانه‌ای از سوی وارنر است. هرچند که این تاخیر در این نقطه به همان اندازه که شاعرانه است، به همان اندازه هم بی‌اهمیت است. این هفته مصادف با چهارمین سالگردِ معرفی فهرستِ اولیه‌ی فیلم‌های دنیای سینمایی دی‌سی است. و در آن روز بود که اِزرا میلر به عنوان بازیگرِ نسخه‌ی سینمایی فلش حدود یک هفته بعد از حضورِ نسخه‌ی تلویزیونی‌اش در شبکه‌ی سی. دبلیو معرفی شد. چهار سال بعد از آن روز، ما نه تنها یک قدم به فیلم «فلش» نزدیک‌تر نشده‌ایم، بلکه دنیای سینمایی دی‌سی به همان اندازه که در سال ۲۰۱۴ در حد یک تئوری بود، به همان شکل مانده است. در زمان اعلام رسمی دنیای سینمایی دی‌سی، قول ۱۰ فیلم بدون احتساب «مرد پولادین» داده شد که قرار بود بین بیست و پنجم مارس ۲۰۱۶ تا نوزدهم ژوئن ۲۰۲۰ اکران شوند. ما «بتمن علیه سوپرمن» (مارس ۲۰۱۶) و «جوخه‌ی انتحار» (آگوست ۲۰۱۶) را درست سر موقع دریافت کردیم. در حالی که «جاستیس لیگ» هم همان‌طور که برنامه‌ریزی‌ شده بود در بازه‌ی زمانی اکرانِ «هری پاتر»، «گرگ و میش» و «هانگر گیمز» در سال ۲۰۱۷ روی پرده رفت. «واندر وومن» هم کمی زودتر از موعد در سوم ژوئن ۲۰۱۷ اکران شد. چنین چیزی درباره‌ی «آکوآمن» هم صدق می‌کند که در ابتدا به‌طور غیررسمی برای بیست و هفتم جولای ۲۰۱۸ در نظر گرفته شده بود، ولی بعد از اینکه «ماموریت غیرممکن: فال‌اوت» سفره‌اش را به عنوان آخرین بلاک‌باستر تابستان پهن کرد، تصمیم گرفت که به بیست و یکم دسامبر نقل‌مکان کند. نکته‌ی جالب ماجرا این است که فیلم «شزم» (Shazam) همان‌طور که برنامه‌ریزی‌شده بود در پنجم آوریل ۲۰۱۹ اکران می‌شود. هرچند که شخصیت بلک آدام با بازی دواین جانسون از قرار معلوم نقشی در آن نخواهد داشت.

با این وجود ما هیچ‌وقت دنباله‌ی «جاستیس لیگ» را که از اول قرار بود یک فیلم دو قسمتی باشد دریافت نکردیم و احتمالا هیچ‌وقت دریافت نخواهیم کرد. «فلش» به‌طور مداوم با تاخیر مواجه می‌شود و فیلم‌های «سایبورگ» و «گرین لنترن» هم که حتی از مرحله‌ی تئوری جلوتر نرفته‌اند. به جای آنها دنباله‌ی «واندر وومن»، فیلم مستقلِ «جوکر» با بازیگری متفاوت (واکین فینیکس) به جای کسی که نقش این شخصیت (جرد لتو) را در «جوخه‌ی انتحار» بازی کرد و یک فیلم گروهی زنانه‌ با محوریتِ هارلی کویین و بازی مارگو رابی و دیگر تبهکارانِ خانم دی‌سی داریم. اگر این فیلم‌ها خوب از آب در بیایند، می‌توان راحت‌تر با جای خالی دار و دسته‌ی گرین لنترن کنار آمد و دی‌سی را به خاطر داد و ستدی که این وسط انجام داده است درک کرد. بالاخره ما تا دل‌مان بخواهد می‌توانیم درباره‌ی شکست هنری فیلم‌های دی‌سی شکایت کنیم، ولی منهای «جاستیس لیگ»، هیچکدام از آنها پول از دست ندادند. حتی بدترین فیلم دی‌سی هم ۶۵۸ میلیون دلار فروخت و به قربانی فیلمبرداری‌های دوباره‌ی پُرهزینه‌ی خودش تبدیل شد که بودجه‌ی فیلم را بی‌دلیل به فراتر از ۳۰۰ میلیون دلار رساند. «بتمن علیه سوپرمن» شاید پرفروش‌ترین فیلمی (۸۷۳ میلیون دلار در دنیا) باشد که باعث واکنشِ سراسیمه‌ی مدیرانِ استودیو برای درست کردن اوضاع و بدتر گند زدن شد. استقبالِ ضعیف از فیلمِ تیره و تاریک و خشنِ اسنایدر بود که باعث شد بالاخره او از این مجموعه جدا شود و سبب شد تا برنامه‌ی دو قسمتی کردن «جاسیس لیگ» فراموش شود. و تازه همان یک قسمت هم آن‌قدر تغییر کرد که از لحاظ لحن و بافت، هیچ ربطی به «بتمن علیه سوپرمن» نداشت. «جوخه‌ی انتحار» هم مورد دستکاری قرار گرفت تا به چیزی شبیه به «نگهبانان کهکشان» تبدیل شود. فیلم با وجود نقدهای افتضاحش، به ۳۲۵ میلیون دلار فروش خانگی و ۷۴۵ میلیون دلار جهانی دست پیدا کرد. پس منطقی است که آنها به دنبال ساختِ دنباله‌ی این فیلم اما این‌بار با کارگردانی جیمز گان باشند. «واندر وومن» هم به چنانِ موفقیت هنری و تجاری غول‌آسایی دست پیدا کرد (۴۱۳ میلیون خانگی و ۸۲۱ میلیون جهانی) که این کاراکتر حتی بدون دنیای سینمایی دی‌سی هم مجموعه‌اش را حالا حالاها ادامه خواهد داد. چهار سال بعد از معرفی بزرگِ دنیای سینمایی دی‌سی، این مجموعه در موقعیتِ عجیب و پُرمخاطره‌ای قرار دارد. ولی نکته این است: از آنجایی که برادران وارنر در وضعیتِ خوبی قرار دارد، برند دی‌سی دیگر حکم مسئله‌ی مرگ و زندگی را برای آنها ندارد. در اکتبرِ ۲۰۱۴، ابرقهرمانان دی‌سی نقشِ بزرگ‌ترین امید وارنر برای ادامه دادن موفقیت‌های درجه‌یکش بعد از سرانجامِ سه‌گانه‌ی «شوالیه‌ی تاریکی»، سری هشت قسمتی «هری پاتر» و سری شش قسمتی «سرزمین میانه» را داشتند.

بنابراین وقتی «بتمن علیه سوپرمن» و «جوخه‌ی انتحار» با واکنش‌های وحشتناکی روبه‌رو شوند، استودیو در شرایط بدی قرار داشت. جنجال‌های پشت پرده دربار‌ه‌ی دخالتِ مدیران در کار فیلمسازان، همه‌چیز را تحت شعاع قرار داده بود. اما برادران وارنر «جاذبه» را در اواخر ۲۰۱۳ به ۲۷۴ میلیون دلار فروش خانگی و ۷۲۳ میلیون دلار فروش جهانی رساند و دنیای سینمایی جدیدی را با «احضار» (The Conjuring) کلید زد. آنها «بین‌ستاره‌ای» (Interstellar) را به ۴۸۹ میلیون دلار فروش خارجی رساندند (پارامونت مسئول پخش داخلی این فیلم بود) و دو مجموعه‌ی جدید را با «لگو مووی» (The Lego Movie) و «گودزیلا» (Godzilla) آغاز کردند. آنها «سن آندریس» (San Andreas) با بازی دواین جانسون را به ۴۷۳ میلیون دلار فروش جهانی رساندند که کماکان آخرین فیلم لایو اکشنِ اورجینالِ هالیوود است که به فراتر از ۴۵۰ میلیون دلار فروش جهانی دست پیدا کرده است. آنها «تک‌تیرانداز آمریکایی» (American Sniper) را به ۳۵۰ میلیون دلار فروش خانگی رساندند. و در سال ۲۰۱۷، برادران وارنر «آن» را به سوی ۷۰۰ میلیونی شدن هُل داد، «واندر وومن» را به فراتر از ۴۰۰ میلیون دلار فروش خانگی رساند و «دانکرک» را به پرفروش‌ترین فیلم جنگ جهانی دومی تاریخ تبدیل کرد. این حرف‌ها به این معنی نیست که وارنر بدون مشکل نبوده است. آنها کماکان باید به خاطر سوتی‌هایی مثل «پن» (Pan)، «تارزان» (Tarzan) و «شاه آرتور» (King Arthur) تنبیه شوند؛ هرچند با توجه به اینکه آنها «موگلی» (Mowgli) را به نت‌فلیکس فروختند، به نظر می‌رسد که از اشتباهاتشان درس گرفته‌اند. با این حال وارنر به گرفتنِ تصمیمات عموما خوب و به ساختنِ فیلم‌های خوب در هر زمینه‌ای به جز دنیای ابرقهرمانی‌اش ادامه داد. از آنجایی که وارنر هم‌اکنون در حال لذت بردن از موفقیتِ «آسیایی‌های خیلی مایه‌دار» (Crazy Rich Asians)، «مگ» (The Meg)، «راهبه» (The Nun) و «ستاره‌ای متولد شده است» (A Star Is Born) است، دیگر باید به جایی رسیده باشیم که موفقیت یا شکستِ فیلم‌های ابرقهرمانی دی‌سی را به عنوان چیزی جز یکی از شاخه‌های یک درختِ بزرگ نبینیم. نه تنها وارنر به فیلم مستقل «بتمن» یا «مرد پولادین ۲» نیاز ندارد، بلکه آنها هم‌اکنون در جایگاهی هستند که اصلا به مجموعه‌ی دی‌سی نیاز ندارند. این حرف‌ها به این معنی نیست که وارنر باید از ساختن فیلم‌های ابرقهرمانی دست بکشد یا اینکه ما علاقه‌ای به دیدن فیلم جدید بتمن یا سوپرمن نداریم. نکته این است که موفقیت‌های دیگر وارنر این آزادی را بهش می‌دهد تا به دنیای ابرقهرمانی‌اش نه به عنوان ریشه‌ای که بقایش را تضمین می‌کند،‌ بلکه به عنوان یکی از شاخه‌هایش نگاه کند. نکته‌ی کنایه‌آمیز ماجرا این است: اگرچه فیلم‌های دی‌سی موفق نشدند تا وارنر را بعد از اتمام سه‌گانه‌ی «شوالیه‌ی تاریکی» و «هابیت» نجات بدهند، اما این کمپانی برای نجات پیدا کردن به ابرقهرمانان نیاز نداشت. این کمپانی خودش را از طریق روی برنگرداندن از فیلم‌های کوچک و حفظ تعهدش در زمینه‌ی ساختِ فیلم‌های نسبتا گوناگون نجات داد. در پایان برادران وارنر به سوپرمن نیاز نداشت. یک دلقکِ ترسناک، چندتا کایجو و یک لیدی گاگا کافی بود.

جدول ۱۰ فیلم برتر هفته

---