محل قبر جیران (همسر ناصرالدین شاه) کجاست؟
جیران همسر ناصرالدین شاه با نام اصلی «خدیجه تجریشی» و ملقب به «فروغ السلطنه» در محوطه حرم عبدالعظیم به خاک سپرده شده است.
ناصرالدین شاه که پیش از دوران پادشاهی، ناصرالدین میرزا نام داشت، چهارمین پادشاه سلسله قاجار و یکی از مشهورترین حاکمان این دوره بوده است. او در دوره حکومت خود به «قبله عالم» و «سلطان صاحبقران» شهرت یافت و با ۵۰ سال سلطنت، طولانی‌ترین پادشاهی دوره قاجار را دارا بود.
جیران همسر ناصرالدین شاه با نام اصلی «خدیجه تجریشی» و ملقب به «فروغ السلطنه» در دی ماه سال ۱۲۳۸ خورشیدی و هشت سال پس از ازدواج با ناصرالدین شاه از دنیا رفت و به دستور شاه، در محوطه حرم عبدالعظیم به خاک سپرده شد.
ناصرالدین شاه در زمان مرگ جیران ۲۸ سال داشت و حدود ۱۱ سال از آغاز سلطنتش می‌گذشت. او نیز پس از گذشت ۳۷ سال، در سال ۱۲۷۵ خورشیدی در سن ۶۵ سالگی در نزدیکی قبر جیران کشته و در همان محل دفن شد. محل قبر ناصرالدین شاه و جیران بین مسجد بالاسر عبدالعظیم و امامزاده حمزه در اتاقی جداگانه قرار دارد.
سنگ قبر مشهور ناصرالدین شاه، سنگ مرمر سبز رنگ بزرگی است که استاد حسین حجارباشی، تمثال کامل ناصرالدین شاه را بر آن حکاکی کرده است. این سنگ قبر هفت‌تنی مظهری از هنر سنگ‌تراشی ایران است. پس از انقلاب اسلامی، زمانی که سنگ قبر رضاشاه در حرم شاه عبدالعظیم تخریب شد، استاد حسین احمدیان که از چیره‌دستان هنر سنگ‌تراشی ایران بود، از تخریب این اثر هنری هراسان شد.
استاد احمدیان پس از گفت‌وگو و هماهنگی با رئیس وقت دادگاه‌های انقلاب و با همراهی نیروهای شهربانی و کمیته انقلاب، در تاریخ ۲۱ اردیبهشت ۱۳۵۹، سنگ قبر ناصرالدین شاه را به‌عنوان یک اثر هنری و تاریخی از باغ توتی حرم عبدالعظیم به کاخ گلستان منتقل کرد. برای انجام این کار، محل دفن ناصرالدین‌شاه چند شبانه‌روز قرق شد تا استاد احمدیان بتواند سنگ قبر هفت تنی ناصرالدین شاه را آماده جابه‌جایی کند؛ این سنگ قبر هم‌اکنون در موزه کاخ گلستان تهران نگهداری می‌شود و به یکی از شاهکارهای سنگ‌تراشی دوره قاجار معروف است.
