عرفان استادرحیمی
Instagram: erfanostadrahimi
نقد فیلم قاتلان ماه گل (Killers of the Flower Moon) | برائت از خیانت
فیلمِ قاتلان ماه گل، امتداد طبیعیِ مرد ایرلندی است. دوره‌ی پایانیِ کارنامه‌ی مارتین اسکورسیزی را شاهد هستیم و پیرمردِ خردمند، بر مسیری که تا امروز آمده است، بازنگری می‌کند.
شباهت های اوپنهایمر با انیمه باد برمی‌خیزد | رویاهای زمینی و نفرین آسمان
دو فیلم زندگی‌نامه‌ای، دو سوی یک جنگ جهانی و دو فیلمساز بزرگ؛ کریستوفر نولان و هایائو میازاکی، در اوپنهایمر و باد برمی‌خیزد، ایده‌هایی بسیار شخصی را بیان کرده‌اند.
آخر هفته چه فیلمی ببینیم؟ | سه اثر از سینمای نروژ
تریلر جذابی که کریستوفر نولان بازسازی‌اش کرد، پرفروش‌ترین فیلم تاریخ سینمای کشور از کارگردان فیلم محبوب بازی تقلید و یک کمدی-ترسناک هجوآمیز؛ در این آخر هفته، به سینمای نروژ سر می‌زنیم.
آخر هفته چه فیلمی ببینیم؟ | از الکساندر پین تا ویم وندرس
در هفته‌های گذشته، فیلم‌های تازه‌ای از الکساندر پین، تاد هینز و ویم وندرس منتشر شدند. در این آخر هفته، به سه اثر تماشایی دیگر از کارنامه‌ی این فیلمسازان برجسته سر می‌زنیم.
نقد فیلم جاماندگان (The Holdovers) | فیلم کریسمسی الکساندر پین
الکساندر پین، پس از قدمِ کجی که فیلم کوچک‌سازی بود، با جاماندگان، بازگشته است به مسیر آشنای کارنامه‌اش: ساختن کمدی-درام‌هایی اصیل و پخته، با شخصیت‌هایی چندوجهی و همدلی‌برانگیز.
نقد فیلم ناخن (Fingernails) | سنجش علمی عشق!
چه می‌شد اگر زوج‌ها می‌توانستند علاقه‌شان به یکدیگر را از طریق آزمایشی علمی بسنجند؟ این ایده‌ی مرکزیِ فیلم علمی-تخیلی و عاشقانه‌ی ناخن است. اثری که می‌خواهد شبیه خرچنگ لانتیموس باشد؛ اما نمی‌تواند.
نقد فیلم آدمکش (The Killer) | فیلمسازی، درست مثل آدمکشیِ حرفه‌ای است!
فیلم آدمکش، ورای ظاهر ساده‌ی پلات جنایی‌اش، کمدیِ سیاهِ پوچ‌انگارانه‌ای است درباره‌ی «کمال‌گرایی.» دیوید فینچر در این فیلم، با خودش شوخی می‌کند و به هالیوود، طعنه می‌زند!
نقد فیلم هتل رویال | جولیا گارنر در یک تریلر فمینیستی
اگر کیتی گرین در فیلم نخست‌اش «دستیار»، بر موضوع «آزار جنسی در محیط کار» متمرکز می‌ماند، در «هتل رویال»، کلیتِ «مردانگی سمی» را می‌بیند و به شکل نمادین، با خاک یکسان‌اش می‌کند!
نقد فیلم آناتومی یک سقوط (Anatomy of a Fall) | دادگاه روایت‌های ساختگی
فیلم «آناتومی یک سقوط» ژوستین تریه، بازنگری خودآگاه و هوشمندانه‌ای بر الگوی درام دادگاهی است که از سقوط ناگهانی یک مرد بهانه‌ای می‌سازد برای کاوش سقوط تدریجی یک خانواده.
نقد فیلم فلورا و پسرش (Flora and Son) | موسیقی درون تو است
فیلم فلورا و پسرش، اصالت یا انسجام بهترین آثار جان کارنی را ندارد؛ اما درست مثل همان‌ها، ستایش‌نامه‌ای می‌شود برای قابلیت سحرآمیز موسیقی در پیوند دادن آدم‌ها و رهاندن‌شان از رخوت روزمرگی ناخوشایند.
.jpg?w=400)
