@rainman_8506
در واقع هم این اثر با توجه به مفاهیم و خشونت تقریبا پنهانش برای رده‌ی کودک مناسب نیست و همان‌طور که گفته شد اولین بار در بخش بزرگسالان شبکه‌ی پارامونت کمدی پخش شده... اما خب سانـسور تلویزیون ایران شامل همه‌ی رده‌های سنی می‌شه و رده‌بندی سنی اولویت محسوب نمی‌شه.

اون قدرت‌های جادویی یتی جذاب به نظر می‌رسه، به خصوص ترکیبش با موسیقی توی این تریلر (:

@Dark Soldier
خب بخش زیادی از شخصیت‌پردازی در طراحی کاراکترها خلاصه شده که ممکنه کمی کار رو سخت کنه. نحوه‌ی روایت و سبک اکشن هم تا حدود زیادی به علایق سینمایی سازنده‌اش برمی‌گرده. و البته که به نظرم همگی بعد از دیدن پایان‌بندی این انیمیشن قابل قبول بود. (اسپویل: نکته اینکه در نهایت، ابتدا و انتهای داستان به هم متصل می‌شه و اگه به دو کتابی که در دست روبن می‌بینیم دقت کنیم می‌شه اینطور استنباط کرد که چه بسا همه چیز در خواب عمیق و لذت‌بخش یک دوستدار هنر رخ داده و در خواب می‌شه هر چیزی رو هر چقدر هم بی‌منطق مخلوط با واقعیتی که رخ داده دید./پایان اسپویل)
ممنون از توجه و همراهی شما (:

یکی از نکات جالب در مورد سلیقه‌ی سینمایی میلوراد کرستیچ اینه که به نظر می‌رسه چندان طرفدار ژانر ابرقهرمانی نیست؛ این موضوع رو می‌شه از سکانسی که مایک داره با تلفن با مادرش صحبت می‌کنه برداشت کرد، وقتی مایک پشه‌ی مزاحمی رو روی میزی که اسم فیلم‌هایی مثل دراکولای برام استورک، دیکتاتور بزرگ، غریبه‌ی دشت‌های بالا و تسخیرناپذیران درش دیده می‌شه با دست له می‌کنه، رد خون پشه به شکل نماد بتمن پخش میشه!
این لحظه:
https://cdn.zoomg.ir/2019/5/10a8df7e-4222-45f0-8a80-117ab7d104ae.jpg

@polanski
مری و مکس که شاهکاره ولی خب به همون اندازه تلخ و گزنده است
روبن برانت کالکتور رو هم ببینید انیمیشن جالبیه و ارزش دیدن داره...
اگه انیمیشن بزرگسال با فضای کمدی‌تر می‌طلبید این دوتا به خصوص ساوث پارک رو ببینید:
South Park: Bigger, Longer & Uncut (1999)
Sausage Party (2016)
انیمه‌ها هم که دیگه گفتن نداره (:

@Twdrick
بله امریکایی‌ها هم می‌تونن وارد صنعت انیمه بشن ولی اینکه «راحت» از ژاپن جلو بزنن خیر! همونطور که نیکلودئون با استفاده از ساختار و المان‌های انیمه‌هایی مثل ناروتو و هانترهانتر و کیمیاگر تمام فلزی سریال‌های موفق آواتار رو با شمایل نزدیک به انیمه ساخت ولی هیچ وقت به خاطر پیشینه و پتانسیل به سطح تولیدات اون‌ها وارد نشد. درسته، لایو اکشن‌های ژاپنی قرار نیست به جایگاه هالیوود وارد بشن، همونطور که لایو اکشن‌هایی که هالیوود بر اساس انیمه‌ها ساخته افتضاح بوده (مثل دث نوت و روح در پوسته)؛ چون همه در بافتی که رشد کردن موفق‌تر هستن.
ضمن اینکه قرار نیست هیچ اثری کوبیده بشه تا اثر دیگه‌ای دیده بشه یا یک جمعیت بزرگ زیر سوال بره، بلکه هدف اینه که نباید دید رو محدود به سمت خاصی از هنر نگه داشت. ترازو در دست هر کسی ترازوست ولی وزنه‌های مقیاس می‌تونه واحدهایی متفاوت از سلایق و دیدگاه‌ها و تعصب‌ها داشته باشه و تنها بازی با اعداد باشه.
آثار بد همیشه در هر عرصه‌ای از هنر هست اما وجودشون برای قدرشناسی شاهکارها لازمه و تنها وقتی زمینه برای امتحان هر ایده‌ای فراهم باشه استعدادها و خلاقیت‌ها امکان دیده شدن پیدا می‌کنن.

هم تریلر و هم تم پاییزیش جذاب بودن (:
به نظر می‌رسه از اون قالب کلاسیک دیزنی هم فاصله گرفته و می‌تونه یه دنباله بهتر از نسخه‌ی قبلش بشه