بررسی بازی Assassin's Creed Mirage | ادعای بازگشت به ریشه ها

از اولین ساعت‌های رونمایی بازی Assassin's Creed Mirage تا زمان تمام کردن بازی هیجان وعده‌های یوبی‌سافت برای عرضه یک بازی اسسینز کرید با هدف بازگشت به ریشه‌های این‌مجموعه را در خودم حس می‌کردم. اما جزای عمل نکردن و مخفی شدن پشت کلمه تبلیغاتی بازگشت به‌ ریشه‌ها چیست؟ یعنی اگر فقط یک ادعا باشد، از چشم بازیکن‌هایی که با مجموعه اسسینز کرید زندگی کردند و آشنایی کامل با مجموعه دارند، مخفی می‌ماند؟ یا خیر میراژ توانسته با برچسب قیمت ۵۰ دلاری و صرفا قرار دادن یک سری پلتفرم‌ها برای پریدن بیشتر یا یک سری پوشش گیاهی برای مخفی‌کاری ادعای بازگشت به‌ ریشه‌ها را ثابت کند. در ادامه به شما می‌گویم که چرا اسسینز کرید میراژ را به‌عنوان یک طرفدار دوست دارم اما به‌عنوان منتقد آن را همان معجون همیشگی و بدون نوآوری می‌دانم.

این‌بار دیگر خبری از یوبی‌سافت مونترال یا کبک برای ساخت یک بازی اسسینز کرید نیست و یوبی‌سافت به سراغ استودیوی نه‌چندان بزرگ بوردو رفته تا به‌دور از جاه‌طلبی‌های چند سال اخیر در یک بازی ۵۰ دلاری تجربه‌ای مشابه اسسینز کریدهای کلاسیک بدهد. داستان میراژ میان دو نسخه آدیسی و والهالا روایت می‌شود. جایی که ما را با باسیم ابن اسحاق (بسیم) جوان که قبلا میان سالی او را در والهالا دیده بودیم، همراه می‌کند. باسیم جوانی خام، دزدی جاه‌طلب، به‌دنبال هیجان و مزد بگیر زیر دست‌های گروه هیدن وان است تا کارهای نه‌چندان پیچیده را در ال‌انبار از حاشیه‌های شهر بغداد پیش ببرد.

فروشگاه آی پینز حامی ویدیویی بررسی اساسینز کرید میراژ است. شما می‌توانید هم‌اکنون با کد ZOOMG‌ از آی‌پینز با تخفیف خرید کنید. 

بررسی اسسینز کرید میراژ

تماشا بررسی AC Mirage در یوتیوب زومجی

داستان میراژ سیر تکاملی خوبی دارد از جوانی باسیم آغاز می‌شود شما را با شخصیتی به نام نهال آشنا می‌کند و از قضای روزگار باسیم را با روشن با صدای خانم آغداشلو همراه می‌کند تا در یک روند شخصیت‌پردازی فکر‌شده شاهد رشد این جوان از یک دزد خیابانی به یک استاد تمام عیار باشیم.

یوبی‌سافت همیشه داستان‌پردازی قابل قبولی را در بازی‌های اسسینز کرید داشته است و اکنون نیز توانسته داستان درگیری دو گروه اوردرها و هیدن وان‌ها را با مهارت با فرهنگ و ریشه‌های بغداد ترکیب کند. میراژ گذشته باسیم، نگرانی‌ها در رابطه با جن مرموز کابوس‌های او و پی‌ریزی شخصیت برای تبدیل کردنش به‌یک فرد تأثیرگذار در مجموعه را به‌خوبی انجام می‌دهد. از آن‌طرف آنتاگونیست‌های بازی و سراغ تک‌تک آن‌ها رفتن نیز هرکدام داستان و روایت پیش‌زمینه قابل قبولی دارند. تازه مأموریت‌های جانبی هم به نام داستان بغداد یا همان Tales of Baghdad در بازی گنجانده شده است تا خرده اتفاق‌هایی را در این شهر برای شما روایت کند.

اما مسئله اصلی من با گیم‌پلی و ادعای یوبی‌سافت مبنی‌بر بازگشت به‌ریشه‌ها است. تا آن‌جایی که من به‌یاد دارم ریشه‌های اسسینز کرید در هرقسمت ابزار جدیدی را رو می‌کرد. مثلا در نسخه دوم کلی اختراع داوینچی داشتیم. در برادرهود می‌توانستیم اسسین‌ها را استخدام کنیم یا در رولیشنز با هوک‌بلید می‌توانستیم باپرش‌های بلند‌تر از ساختمان‌ها بالا برویم. حتی ویژگی ساخت بمب دست‌ساز نیز در بازی وجود داشت. این نوآوری تا نسخه یونیتی هم ادامه داشت جایی که یکی از بهترین پارکورهای یک بازی‌ سوم شخص را در ترکیبی از اکشن و مخفی‌کاری و البته بخش آنلاین داشتیم.

اما میراژ هیچکدام از این‌ها نیست. هرچند داستان خوبی دارذ، گرافیکیش با حال است و حال و هوای بغداد قرن نهم را با موسیقی و صداگذاری فوق‌العاده همراه کرده اما خیر، گیم‌پلی آن ربطی به ریشه ها ندارد. تنها همان والهالا با انیمیشن‌های کاملا یکسان و شدیدا محدود‌تر را یوبی‌سافت به‌ خورد ما داده است. استودیوی بوردو سعی دارد تا به ریشه‌ها برگردد اما به دلایل زیادی گرفتار یک مشت Asset‌های آماده می‌شود و تنها یک بازی کوتاه، بدون نوآوری و شدیدا محدود از نظر گیم‌پلی را به‌دست مخاطب رسانده است.

بله اگر ۱۴۰ ساعت والهالای ۶۰ دلاری را بازی کرده باشید و از قضا دوست داشته باشید، ۱۵ تا ۲۰ ساعت گیم‌پلی میراژ ۵۰ دلاری هم به‌شما کیف می‌دهد، البته به من هم تجربه آن کیف داد. به‌شما هم توصیه می‌کنم آن را تجربه کنید. ولی این موضوع سلیقه‌ای، این حقیقت را تغییر نمی‌دهد که گیم‌پلی میراژ حرف جدیدی برای گفتن ندارد.

استودیوی بوردو برای افزایش مخفی کاری چندکار را انجام داده است؛ اول به‌شدت مکان‌هایی را که ‌می‌توانید مخفی شوید، بیشتر کرده، دوم برای مأموریت‌های اصلی چند تا راه ورود را جلوی بازیکن گذاشته است. به‌عنوان‌مثال می‌توانید با رشوه دادن یا استخدام یاغی‌ها یا شورشی‌ها آن‌ها را به‌جان نگهبان‌های خلیفه بیندازید تا آسان‌تر وارد قلعه شوید. سوم استودیوی بوردو امکان اسسین کردن تقریبا تمام دشمن‌ها و کشتن آن‌ها با یک ضربه را فراهم کرده است. ولی درنهایت در دیوار بسته قلعه مخفی‌کاری به سوت زدن برای کشاندن نگهبانان، استفاده از چند ابزار مثل چاقو، تیر بیهوشی یا کشتن نیمی از نگهبان‌ها در مقابل چشم هم‌رزمان آن‌ها خلاصه می‌شود.

هوش مصنوعی بازی حقیقتا خنده‌دار است و با یک مشت دشمن خنگ روبه‌رو هستیم. به‌شکلی که در پنج قدمی آن‌ها وقتی هم‌رزمشان را می‌کشیم بر می‌گردند و به نگهبانی خود ادامه می‌دهند. پیش از این گفتم اکنون هم می‌گویم تا یوبی‌سافت موتور ساخت بازی را تغییر ندهد گیم‌پلی اسسینز کرید‌ها هیچ فرقی نخواهد کرد.

در میراژ خبری از انواع سلاح‌ها برای مبارزه یا کرفتینگ آیتم‌های مختلف نیست. به‌جاش یک شمشیر و خنجر با یک سری لباس کلی که دارید که همه آن‌ها را می‌توانید در سه مرحله با جمع کردن سه آیتم آهن، چرم و چرخ‌دنده ارتقاء دهید. البته این‌طرف و آن‌طرف لباس‌ و شمشیر و خنجرهای مختلفی در صندوق هستند که می‌توانید پیدا کنید. لباس‌ها و اسلحه دارای دو پارامتر عددی برای ضربه یا دفاع و همینطور یک پارامتر Passive هستند. بازی همینطور ۶ ابزار را مثل تله، بمب دود‌زا، چاقو یا تیر بیهوشی در اختیارتان قرار می‌دهد که ‌می‌توانید با ارتقاء، آن‌ها را قوی‌تر کنید.

مبارزات میراژ همان انیمیشن‌های والهالا را عینا کپی و پیست کرده است. با این فرق که والهالا با ۶۰ دلار قیمت چندین نوع سلاح سنگین و سبک داشت و کلی اسکیل ویژه را به‌شما ارائه می‌داد، اما میراژ ۵۰ دلاری به ضربه زدن با R1 برای حمله سبک یا نگه داشتن R1 برای حمله سنگین خلاصه می‌شود. البته ویژگی پری‌کردن یا دفع حمله دشمنان خوب از آب در آمده ولی در حالت نورمال چندان چالشی نیست و فرصت زیادی را به بازیکن برای اجرای دفع حمله می‌دهد. اسکیل‌ها در میراژ هم حضور دارند و عمدتا شامل موارد Passive می‌شوند. آزاد کردن اسکیل‌ها هیجان زیادی به‌شما نمی‌دهد و چندان در چیدمان استراتژی برای تمام کردن بازی نقشی ندارند. متاسفانه سادگی مبارزات نزدیک بازی اساسینز کرید میراژ به سرعت تکراری می‌شود. بازی همینطور ویژگی Assassin's Focus را به‌شما می‌دهند تا با کمک آن بتوانید در یک چشم به‌هم زدن دو تا پنج دشمن را به‌قتل برسانید.

در میراژ نیز از عقاب خود می‌توانید برای مارک کردن یا یافتن آیتم‌های مختلف دشمن‌ها کمک بگیرید. تعداد مارک‌های عقاب‌تان محدودیتی ندارد. خوشبختانه در اواسط بازی یک سری سرباز با ضدعقاب حضور دارند تا مانع رصد محیط با عقاب‌تان شوند.

اما دو ویژگی جذاب در گیم‌پلی میراژ حضور دارد. یکی از آن‌ها بازگشت پوسترهای تحت تعقیب است که به سه Tier مختلف برای دنبال شدن و لو رفتن توسط مردم خلاصه می‌شود. با افزایش Tier ها مردم به سرعت با داد و فریاد نگهبان‌ها را صدا می‌کنند و همین نیز باعث می‌شود تا در شهر آرامش نداشته باشید. در پایانی‌ترین Tier نیز باید با یک سرباز الیت روبه‌رو شوید. دومین ویژگی بازگشت دزدی از مردم است. با دزدی از جیب مردم چه در مأموریت‌ها که باید کلید درها یا عتیقه بدزدید و چه در سطح شهر می‌توانید آیتم‌های جدیدی را به‌دست بیاورید.

در بازی سه نشان محبوب برای سه طیف در نظر گرفته شده است. این سه نشان ازطریق مأموریت‌های جانبی کانترکت‌ها، دزدی، یا با بازکردن صندوق‌ها و مأموریت‌های اصلی به‌دست می‌آیند. به‌لطف این نشان‌ها ‌می‌توانید کاری کنید هنرمندها آهنگ بزنند، از مغازه‌دارها تخفیف بگیرید یا حساسیت جامعه نسبت به خود را کم کنید. تازه در رشوه هم این نشان‌ها حسابی به درد می‌خورند.

سازندگان همینطور‌ مجموعه‌ای از Collectable را شامل کتاب، مکان‌های تاریخی و عتیقه‌ها را برای جمع‌آوری در نقشه پخش کرده‌اند که هرکدام مربوط‌به مأموریت یک ان‌پی‌سی می‌شوند.

می‌خواهم کمی هم از پارکور بازی صحبت کنم. پارکور تنها به‌معنی بالا و پایین رفتن از در و دیوار نیست! چیزی که پارکور را زیبا می‌کند حرکات نمایشی آن است. پارکور بازی تغییری نسبت به والهالا از نظر انیمیشن نداشته و تنها به‌لطف پلتفرم‌ها و بافت نزدیک شهر بغداد می‌توانید آسان‌تر از روی ساختمان‌ها حرکت کنید. اما مشکلات زیادی هنوز دست به گریبان پارکور بازی است که مانع حس روانی حرکت شخصیت می‌شود. فقط کافی است یک مقایسه بین پارکور اسسینز کرید یونیتی با اسسینز کرید میراژ داشته باشیم تا ببینیم که پارکور سری اسسینز چطور در طول زمان افت کرده و سرعت و زیبایی حرکات نمایشی‌اش را از دست داده است.

هرچقدر از گیم‌پلی گله دارم، گرافیک بازی، بافت شهری و طراحی شهر بغداد شما را غرق خودش می‌کند. بغداد واقعا خوشگل است و گشت‌و‌گذار در آن خیلی کیف می‌دهد. بازار شهر پر از مردم و تجار با فرهنگ‌های متفاوت است. وقتی وارد حیاط خانه مردم شهر می‌شوید شاهد کارهای متفاوت و به اصلاح زندگی کردن مردم خواهید بود. یکی دارد خاک فرش خود را می‌تکاند، یکی دیگر با زمزمه آهنگ گل هایش را آب می‌دهد. این وسط نیز یکی هم ساز موسیقی خود را برداشته و می‌نوازد. مردم شهر پوشش متفاوتی دارند و از فرهنگ‌های مختلف در شهر افرادی را می‌بینید.

باسیم هم می‌تواند شنا کند و هم می‌تواند با اسب و شترش در بیابان‌ها بتازد. گشت‌و‌گذار در بازی به‌لطف گرافیک هنری آن واقعا ارزشش را دارد. اما از لحاظ فنی مشکلاتی را می‌بینیم. فرضا کوزه‌های قرمز رنگ انفجاری را هر دفعه آمدم پرتاب کنم به دیوار نامرئی لبه پرتگاه خوردد و خودم آتش گرفتم! یا گاهی شاهد حرکت ان‌پی‌سی ها به سمت دیوار و بی هدف راه رفتنشان در افق هستیم، شاید دارند به اشتباه‌های یوبی‌سافت در مورد مجموعه فکر می‌کنند! کی می‌داند!

صدای اذان در دوردست، مکالمه فارسی‌، عربی یا چینی ان‌پی‌سی‌ها همگی به خوبی حس یک شهر تجاری و فرهنگی را به شما می‌دهند. به‌ویژه زبان عربی بازی به‌شدت تأثیرگذار است. من چند ساعتی بازی را با دوبله عربی تجربه کردم و حقیقت بگویم پشیمانم که چرا در تجربه اول، بازی را عربی شروع نکردم،‌ دقیقا مثل همان زمانی‌که گوست اف سوشیما را ژاپنی تجربه کردم. صداگذاری عربی بازی مثال زدنی است و برای تمام شخصیت‌ها صداگذاری جدی و شنیدنی را شاهدیم. در نسخه انگلیسی هم دقیقا این اتفاق می‌افتد.

یک فرصتی به بازی بدهید و لحظه‌ای را به صدای محیط گوش کنید. جزییات صداگذاری بازی مثال زدنی است. این اتفاق در موسیقی عربی بازی هم تکرار می‌شود. سازنده‌ها صرفا به‌جای استفاده از موزیک‌های پس زمینه،‌ ساز موسیقی را به‌دست ان‌پی‌سی‌ها داده‌اند تا آن‌ها برای شما بنوازند و روح شما را جلا دهند.

میراژ یک بازی اسسینز کرید مثل چند نسخه قبلی اما این‌دفعه کمی‌ارزان‌تر و از لحاظ گیم‌پلی بسیار کم‌محتواتر است. ادعای بازگشت به ریشه یا افزایش عمق مخفی‌کاری گیم‌پلی چیزی بیشتر از یک حربه تبلیغاتی نیست. حقیقت این است،‌ یوبی‌سافت کلی Asset و طراحی‌های آماده دارد و با دادن همه آن‌ها به استودیوی یوبی‌سافت بودرو گفت است که برای او یک اسسینز کرید بسازد. پس طبیعتا میراژ هم یک بازی دیگر مشتق شده از والهالا، آدیسی یا اوریجینز است. هرچند فاکتورهای داستان‌سرایی،‌ گرافیک هنری و موسیقی و صداگذاری در ترکیبی بایکدیگر از میراژ یک بازی سرگرم‌کننده ساخته‌اند اما گیم‌پلی بازی را فقط می‌توانیم در یک کلام خلاصه کنیم:‌ همان همیشگی.

بررسی این بازی با کد بررسی یوبی‌سافت و روی پلی استیشن ۵ انجام شده است