بررسی قسمت دوم بازی The Walking Dead The Final Season

چند روز پیش بود که خبر ناگهانی و شوکه‌کننده اخراج بخش عظیمی از کارکنان Telltale Games همه ما را متعجب کرد. شاید پیش از این در نسل جاری، لغو شدن آثاری مثل اسکیل‌باند، فیبل لجندز و پی‌تی، جزو بزرگ‌ترین حسرت‌های گیمرها محسوب می‌شدند اما حالا استودیویی که مدت‌ها ما را در انتظار نسخه بعدی The Wolf Among Us گذاشته بود و از طرفی هم می‌خواست وارد دنیای Stranger Things شود، به یک‌باره همه این پروژه‌های بزرگ را کنار زد و خبر از تعطیلی زودهنگامش داد. اما مسئله وقتی‌ بدتر شد که فهمیدیم آخرین فصل از مجموعه The Walking Dead نیز پس از قسمت دومش قرار است نیمه تمام بماند و خبری از پایان داستان کلمنتاین نخواهد بود. موضوعی که هضم آن به‌ویژه پس از انتشار قسمت اول بازی و آغاز امیدوارکننده آن بسیار سخت‌تر هم شد. در حالی که احتمال می‌دادیم این حواشی روی قسمت دوم بازی تاثیر گذاشته باشد، اما اگر هنوز خبر تعطیلی تل‌تیل گیمز به اندازه کافی ناراحت‌تان نکرده است، بهتر است این را هم بدانید که قسمت دوم بازی دقیقا نقاط قوتش را گسترش می‌دهد و همچنان کیفیت بالای خودش را حفظ می‌کند و ما را بیشتر با این سوالِ بی‌‌پاسخ آزار می‌دهد که چرا باید دقیقا در حین ساخت چنین اثری کشتی تل‌تیل به گِل می‌نشست؟

هشدار: ادامه متن، داستان این قسمت از بازی و قسمت قبلی را برملا می‌کند.

شاید برخلاف قسمت قبلی، این‌بار AJ نقش کم‌رنگ‌تری در پیشبرد داستان داشت و برخلاف قسمت اول که نفوذناپذیر و غیرمنطقی به نظر می‌رسید، حالا کمی از رفتارهای سخت‌گیرانه‌اش عقب‌نشینی می‌کند و کم کم ضعف‌ها و نگرانی‌هایش را بروز می‌دهد. بر خلاف ای‌جیِ شجاعی که در ابتدای کار مشاهده کردیم، در این قسمت تاحدودی به ما اثبات می‌شود که او هنوز یک کودک است و دقیقا تمام ضعف‌های یک کودک را نیز در خودش دارد. اما نکته دیگر که شاید می‌توانست کمی بهتر به آن پرداخته شود، بخشیده شدن ای‌جی توسط دیگر اعضای گروه بود که شاید کمی زودتر و ساده‌تر از چیزی که باید، انجام شد و روابط او با دیگر افراد حاضر در مدرسه خیلی سریع به همان حالت اولیه‌اش بازگشت، در صورتی که اعطای کمی زمان بیشتر به این ماجرا می‌توانست روابط ای‌جی را نیز همانند کلمنتاین به شکلی عمیق‌تر و جزئی‌تر به تصویر بکشد.

یکی از بهترین بخش‌های روایت داستان در این قسمت که نظیرش را تاکنون در هیچ کدام از فصل‌های بازی ندیده بودیم، استفاده از فضایی سورئال در اخطار دادن به بازیکن از آینده‌ای خونین و مرگبار بود که برای اولین بار در روایت داستان کلمنتاین شاهدش بودیم و به خوبی یک نمونه از ایده‌های جدید و جذاب سازندگان در ارائه روایتی متفاوت‌تر را به تصویر کشید. استفاده از این فضاسازی رمزآلود یکی از ویژگی‌های مثبتی است که تا دقایق پایانی بازی ذهن شما را درگیر خود می‌کند که چه چیزی انتظار کلمنتاین را می‌کشد و صدای گریه‌ای که در این بین به گوشش می‌رسد چه معنایی می‌تواند داشته باشد.

گرافیک بازی نیز از لحاظ فنی تقریبا بدون اشکال ظاهر می‌شود و به جز یک مورد باگ جزئی در بخش پایانی، مورد بدی که روی تجربه اثر تاثیرگذار باشد مشاهده نمی‌شود. پیش از این در قسمت اول نیز به نورپردازی‌های زیبای بازی اشاره کرده بودیم که در این قسمت هم سکانس‌های زیادی می‌توان پیدا کرد که این ویژگی مثبت در آن خودنمایی می‌کند و صحنه‌های چشم‌نوازی را پدید می‌آورد که با موسیقی‌های هماهنگ و کاملا مناسبی همراه می‌شود و کاملا بازیکن را وارد فضای آخرالزمانی خود می‌کند.

در پایان، چیزی که باید باعث خوشحالی ما می‌شد از این پس بیشتر از قبل مایه عذاب ما می‌شود. اگر تل‌تیل هنوز هم استودیو سرپایی بود، قطعا از اینکه فصل آخر ماجراجویی‌های کلمنتاین تا این حد خوب و درگیرکننده پیش می‌رود هیجان‌زده بودیم، اما حالا که این داستان قرار است همینجا نیمه‌تمام بماند، خوب بودن این اثر شاید چیزی بیشتر از نمک پاشیدن روی زخم نباشد. قسمت دوم بازی نه‌تنها کیفیت روایی و داستانی اپیزود قبل را حفظ می‌کند، بلکه خلاقیت‌های جدیدی را هم در لا به لای داستان‌گویی خود به نمایش می‌گذارد که خود نشان از جسارت قابل‌قبول نویسندگان در رابطه با استفاده از ایده‌های جدید دارد. ایده‌هایی که اگر روزی قسمت‌های بعدی هم درکار باشد، قطعا می‌تواند بیشتر و بیشتر به چشم بیاید. قسمت دوم بازی ضمن استفاده مناسب از پتانسیل‌های فراهم شده در فصل جدید، ظرفیت‌های جدیدی را هم ایجاد می‌کند که در قسمت‌های بعدی می‌توانند داستان را احساسی‌تر و درگیرکننده‌تر از این نیز بیان کنند. با وجود همه این‌ها، فعلا هیچ خبری رسمی و قاطعانه‌ای درباره ادامه روند ساخت The Walking Dead The Final Season به گوش نمی‌رسد، اما به پایان نرسیدن داستانی که الهام‌بخش بسیاری از استودیوهای موفق فعلی در زمینه ساخت آثار داستان‌محور است، می‌تواند یکی از بزرگ‌ترین حسرت‌های نسل هشتم بازی‌های ویدیویی لقب بگیرد.

این بازی روی پلتفرم پی‌سی بررسی شده است.