بررسی بازی Gangs of Sherwood؛ رابین هود و دوستان

رابین هود شخصیتی برگرفته از داستان‌های فولکلور انگلیس است که تا به امروز آثار مختلفی را مخصوصا در صنعت سینما با محوریت او دیده‌ایم. پس از آنکه ریچارد شیردل راهی جنگ می‌شود و برادرش به‌جای او قدرت را در دست می‌گیرد، ظلم زیادی مخصوصا با گرفتن مالیات سنگین بر مردم اعمال می‌کند و اینجا است که رابین هود و دوستانش دست به کار می‌شوند تا به نبرد با ظلم بروند و با دزدی از حکومت، پول را بین مردم فقیر تقسیم کنند. Gangs of Sherwood اثری ساخته استودیو Appeal است که چند روز دیگر رسما منتشر خواهد شد و برداشتی آزاد و کمی هم متفاوت از داستان رابین هود را ارائه می‌دهد.

درواقع داستان بازی از این قرار است که به‌لطف قدرت یک سنگ جادویی، داروغه ناتینگهام به قدرت زیادی دست پیدا کرده است و نیروهایش قدرت‌های ویژه و ماورایی هم پیدا کرده‌اند. همچنین ماشین‌های نظامی بزرگی هم ساخته شده‌اند و این وسط برای جبران هزینه‌ها، مالیات سنگینی برای مردم در نظر گرفته شده است. اینجا است که شخصیت‌های اصلی بازی که گروهی از دزدان هستند و در جنگل شروود پایگاهی برای خود دارند، به نبرد با ارتش داروغه می‌روند و جدا از پس گرفتن پول از آن‌ها، باید تجهیزات جنگی آن‌ها و نیرو‌های مخصوص‌شان را هم از بین ببرند.

داستان بیش از هر چیزی در Gangs of Sherwood صرفا بهانه‌ای برای خلق مراحل بازی است و شاهد جزییات و پیچیدگی‌های چندانی در آن نیستیم. بازی چهار شخصیت اصلی دارد که کاراکتر کماندار رابین برگرفته از رابین هود معروف است و سه شخصیت دیگر هم هرکدام از کاراکترهای دیگر این داستان قدیمی الهام گرفته شده‌اند. بازی در مجموع سه اکت داستانی هرکدام با چند مرحله و تعدادی هم مأموریت فرعی دارد که معمولا در ابتدای آن‌ها اطلاعاتی کلی از داستان آن مرحله را می‌شنویم. این اطلاعات چیزی فراتر از اینکه گروهی شرور هستند که شخصیت‌ها باید به نبرد آن‌ها بروند نیستند ولی نگاه متفاوتی که بازی به داستان رابین هود داشته، باعث خلق دنیایی متفاوت شده است که ارزش‌های خاص خود را دارد.

Gangs of Sherwood را می‌توان هم به‌صورت تکی و هم همراه‌با نهایت سه دوست به شکل Co-Op تجربه کرد. مراحل اصلی و داستانی معمولا ساختار مشخصی دارند و در آن‌ها کار را از نقطه شروع آغاز می‌کنید و به مرور با کشتن دشمنان و نهایت کمی هم پرش از روی پلتفرم‌ها و در اکثر مواقع پشت سر گذاشتن یک باس فایت، مرحله را به پایان می‌رسانید. اصلی‌ترین عنصری که بازی سعی می‌کند ازطریق آن گیمر را سرگرم کند، مبارزه با دشمنان و باس‌ها است و هریک از چهار شخصیت اصلی، سبک مبارزه خاص خود را دارند؛ مثلا رابین از یک کمان استفاده می‌کند و مارین از یک شمشیر که باعث می‌شود شیوه نبرد آن‌ها متفاوت از هم باشد. این تفاوت، زمانی‌که بازی را به شکل Co-Op تجربه کنید، تبدیل به موردی مثبت می‌شود و انگار شخصیت‌ها مکمل یکدیگر در نبرد هستند و اگر چهار بازیکن بتوانند هماهنگی خوبی داشته باشند، همکاری لذت‌بخشی خواهند داشت.

در طرف مقابل اما اگر به شکل انفرادی و آفلاین بازی کنید، به شکل واضحی برخی از کاراکتر‌ها حس ناکارآمد بودن را مخصوصا در درجه سختی‌های بالاتر منتقل می‌کنند. مثلا درحالی‌که رابین به‌دلیل داشتن کمان و امکان شلیک به دشمنان از فاصله دور شخصیت خوبی برای این نوع بازی کردن است، کاراکترهای نزدیک‌زن مخصوصا در موقعیت‌های شلوغ نبرد و زمانی‌که توسط تعداد نسبتا زیادی از دشمن محاصره شده‌اند، شرایط سختی را پشت سر می‌گذارند. این مورد حتی در باس فایت‌ها هم صادق است و با اینکه برخی از باس‌ها می‌توانند نبرد واقعا هیجان‌انگیزی را رقم بزنند، مشکل اشاره‌شده نشان از ضعف در طراحی سیستم مبارزه‌ای این نوع از شخصیت‌ها دارد.

سیستم کلی مبارزه‌های بازی، مبتنی بر یک روند کمبو‌محور است؛ سیستمی که در نگاه اول به بازی‌هایی مثل Devil May Cry شباهت دارد و هرچه بتوانید روند ضربه زدن به دشمنان و ضربه نخوردن از آن‌ها را طولانی‌تر کنید، امتیاز بالاتر و پاداش بهتری به‌دست می‌آورید. همچنین با کمبو‌های طولانی‌تر قدرت‌های خاصی هم برای شخصیت‌ها فعال می‌شود و مثلا رابین می‌تواند با شارژ کردن تیرهایش، همزمان تعداد زیادی تیر به سمت دشمنان شلیک کند که تعداد آن‌ها با کمبوی طولانی‌تر، بیشتر می‌شود. اما اصلی‌ترین مشکل Gangs of Sherwood از حیث گیم‌پلی، تکراری شدن بسیار سریع آن است و این قضیه وقتی بدتر می‌شود که بدانیم کمپین اصلی بازی، تجربه در مجموع کوتاهی است و نهایت ۵-۶ ساعته و حتی زودتر می‌توان آن را تمام کرد.

تکراری شدن تقریبا در تمام جنبه‌های بازی حس می‌شود؛ از روند خود مراحل که از همان دومین مرحله به تکرار می‌افتد و گیمر کاملا حس می‌کند که همان ساختار مرحله قبلی را در محیطی کمی متفاوت در حال تجربه است گرفته تا تکراری شدن مبارزه‌ها که به‌دلیل تنوع پایین دشمنان و محدود بودن کلی مکانیک‌های مبارزه‌ای، خیلی زود خسته‌کننده و یکنواخت می‌شود. البته به مرور قابلیت‌های جدیدی برای شخصیت‌ها باز می‌شود و می‌توان از پایگاه آن‌ها را خریداری و استفاده کرد ولی حتی این موارد هم کمک چندانی به بازی نمی‌کنند و آنطور که باید تاثیر آن‌ها را حتی متوجه هم نمی‌شویم؛ چرا که پیش از اینکه بخواهیم از کمبو‌های جدید و متفاوت استفاده کنیم، نبرد معمولا به پایان می‌رسد. پس از مدتی یک حالت ریج‌مانند هم برای شخصیت‌ها باز می‌شود که قدرت ضربه‌ها را چند برابر می‌کند و این ویژگی آنقدر سریع شارژ می‌شود که می‌توان با فاصله کم از آن استفاده و دشمنان را خیلی سریع نابود کرد.

به‌دلیل مشکلات اشاره‌شده، Gangs of Sherwood در مجموع از نظر گیم‌پلی تجربه چندان جالبی ارائه نمی‌دهد. اگر بتوانید بازی را به شکل Co-Op تجربه کنید، به‌دلیل ماهیت بازی با دوستان و همینطور تکمیل شدن قابلیت‌های شخصیت‌ها درکنار یکدیگر، تجربه بازی کمی بهتر است ولی در حالت انفرادی، همه‌چیز خیلی سریع یکنواخت و تکراری می‌شود و چند باس فایت جالب تنها ویژگی مثبت بازی حس می‌شود. پس از تمام شدن کمپین بازی، حالت‌های بقا و باس‌راش هم در دسترس قرار می‌گیرند که حالت بقا به‌دلیل یکنواختی گیم‌پلی چندان جالب نیست ولی قسمت باس راش بازی ارزش تجربه کردن را دارد.

با‌وجود همه ضعف‌هایی که Gangs of Sherwood دارد، انصاف نیست اگر نگوییم که ساخته استودیو اپیل در مجموع از نظر بصری زیبا است. طراحی محیط‌های قرون وسطایی بازی با نورپردازی‌های چشم‌نواز ظاهر خوبی به بازی می‌دهد و این قضیه در رابطه با مناظر سرسبز جنگلی هم صدق می‌کند. همچنین دیالوگ‌ها هم قابل‌قبول هستند و صداگذاری آن‌ها هم به‌خوبی صورت گرفته است.

Gangs of Sherwood در کل از آن دست بازی‌هایی است که نمی‌توان آن را حتی به گروهی خاص از گیمر‌ها هم پیشنهاد کرد. بازی در پس ظاهر زیبای خوب ضعف‌های اساسی از حیث گیم‌پلی دارد و مخصوصا یکنواخت شدن سریع آن در تجربه کوتاهی که ارائه می‌دهد، اصلی‌ترین مشکل بازی است. شاید اگر زمانی شاهد انتشار بازی روی سرویس‌های اشتراکی باشیم، یک بار تجربه Gangs of Sherwood، آن هم کنار دوستان ضرری نداشته باشد ولی برای خرید مجزا، پیشنهاد می‌کنم سراغ آثار بهتری بروید.

بررسی بازی روی پی سی صورت گرفته است و کد آن توسط ناشر برای زومجی ارسال شده است