بررسی بازی The Ascent

The Ascent از آن دست بازی‌هایی است که نمایش‌های خوبی در رویداد‌های مختلف و مخصوصا رویداد‌های مرتبط با مایکروسافت داشت و جهان سایبرپانکی آن در کنار اکشن‌های شلوغ و چشم‌نوازش خبر از بازی خوبی می‌دادند. حال این ساخته استودیو ۱۱ نفره Neon Giant چند روزی است که منتشر شده و کاربران کامپیوتر و کنسول‌های نسل هشت و ۹ ایکس باکس می‌توانند آن را تجربه کنند. لطفا ابتدا بررسی ویدیویی بازی را تماشا کنید تا بعد هم مفصل در مورد آن صحبت کنیم:

تماشا در یوتیوب

بازی The Ascent با ساخت کاراکتر آغاز می‌شود؛ کاراکتری که با امکاناتی محدود و چند گزینه برای هر بخش، می‌توانید ظاهرش را بسازید و بعد به‌عنوان یکی از افرادی که برای سازمان اسنت کار می‌کنند، وارد جهان بازی شوید. با این حال اوضاع خیلی زود تغییر می‌کند و این گروه که به‌نوعی اداره جهان بازی را برعهده دارد، به فروپاشی می‌رسد تا این جهان هم همزمان درگیر یک هرج و مرج عجیب شود. حال شما باید با ارتباط برقرار کردن با افراد مختلف و انجام دادن ماموریت‌های متفاوت، اول از همه برای زنده ماندن تلاش کنید و بعد هم به دنبال جواب سوالاتی مثل اینکه سرنوشت گروه اسنت چه شد، باشید. 

راستش را بخواهید، The Ascent از نظر داستانی حرف خاصی برای گفتن ندارد؛ یک سری بازی‌ها وضعیتی دارند که شاید چندان وابسته به داستان نباشند اما خب واقعیت The Ascent از این بازی‌ها نیست و به همین دلیل هم ضعف داستانش خیلی بیش‌تر به‌چشم می‌آید. با اینکه وقایع در یک جهان سایبرپانکی در زمان آینده رخ می‌دهند و چنین فضاسازی‌ای پتانسیل واقعا بالایی برای یک داستان خوب هم ایجاد می‌کند و از آن مهم‌تر اینکه خودِ سازندگان هم سعی زیادی دارند تا مثل یک سری از آثار مشهور و بزرگ نقش آفرینی، روایتی با حضور شخصیت‌های مختلف و داستانی پرجزییات تقدیم کنند که خب واقعیت، به توفیق چندانی در این راه نمی‌رسند!

دلیل اصلی این مساله هم بیش از هر چیزی، سطحی بودن همه‌چیز، از کاراکترها گرفته تا خود داستان و مابقی جنبه‌هایی است که می‌توانند به روایتی خوب منتهی شوند. شخصیت‌پردازی کاراکترها و دیالوگ‌های نوشته‌شده برای آن‌ها، آنقدر در سطحی و ساده‌ترین حالت ممکن قرار دارد که بلافاصله پس از تعامل با آن‌ها، هم خودشان و هم ماجراهایشان را فراموش خواهید کرد! به همین روال داستان ماموریت‌های اصلی و فرعی بازی هم کیفیت مطلوبی ندارد و مخصوصا ماموریت‌های فرعی، شدیدا کلیشه‌ای و حتی تکراری هستند. همین مساله باعث شده تا داستان چندان کمکی به جذابیت بازی The Ascent نکند و صرفا بهانه بسیار ساده‌ای برای آغاز ماموریت‌ها و زدن به دل مبارزات بازی باشد که بدون شک جذاب‌ترین ویژگی آن به‌حساب می‌آیند. 

بله با اینکه شاید خودِ ماموریت‌های بازی، مخصوصا انواع فرعی آن داستان خاصی نداشته باشند و هدف نهایی‌شان هم صرفا مواردی کلیشه‌ای چون کشتن یک دشمن، فعال کردن یک سوییچ یا کارهایی از این قبیل باشد، اما واقعیت این است که مبارزات بازی خیلی خوب تمام بار جذابیت The Ascent را بر دوش می‌کشند و انگیزه‌ای هستند برای اینکه آن را تا پایان ادامه بدهید و تمام کنید. 

مبارزات The Ascent با استفاده از مکانیک‌های آثار تویین استیک شوتر طراحی شده‌اند. به این صورت که شما همزمان باید حواس‌تان به حرکت دادن کاراکتر و نشانه‌گیری و شلیک به دشمنان باشد. همچنین در اکثر دقایق، بازی از دوربین ایزومتریک استفاده می‌کند و گاهی در مبارزه یا گشت و گذار‌ها این دوربین تبدیل به زاویه دوبعدی و از کنار هم می‌شود. مبارزات The Ascent، در یک کلمه واقعا نفس‌گیر هستند؛ به‌طوریکه مدام شما را وسط تعداد زیادی از دشمن می‌برند یا با یک باس بداخلاق! روبه‌رو می‌کنند که برای پیروز شدن در این نبرد‌ها، باید هم حسابی سرعت‌عمل داشته باشید و هم خیلی خوب از مهارت‌ها و تجهیزات‌تان استفاده کنید. 

با اینکه سازندگان برای The Ascent مکانیک‌هایی مثل سنگرگرفتن را هم در نظر گرفته‌اند که گاهی نشستن پشت اجسام و نشانه‌گیری از بالای آن‌ها را به عملی کاربردی در نبرد‌ها تبدیل می‌کند، اما بیش‌تر اوقات و مخصوصا زمانی که تعداد زیادی دشمن با نهایت بی‌رحم به سمت شما هجوم می‌آورند، این کارها چندان هم مفید نخواهد بود و بیش‌تر باید با سرعت بالا در محیط حرکت کنید یا با پریدن از گلوله‌هایی که به سمت‌تان روانه می‌شوند، جاخالی بدهید و در عین حال حواس‌تان به کشتن دشمنان هم باشد. 

نتیجه نهایی تمام این ویژگی‌ها، یک گیم پلی سریع و واقعا هیجان‌انگیز در مبارزات است که می‌تواند تا آخر بازی کشش لازم را برای تجربه کردن آن در مخاطب ایجاد و حفظ کند. تنوع خوب سلاح‌ها از انواع مسلسل گرفته تا راکت‌لانچر و شات‌گان به جذاب‌تر شدن نبرد‌ها کمک می‌کند و البته که در این نبرد‌ها، فقط هم محدود به سلاح نیستید و قابلیت‌های ویژه‌ای هم در اختیار شما قرار دارد؛ از چند نوع نارنجک گرفته تا یک سری توانایی خاص که حسابی هم متنوع و جالب طراحی شده‌اند. برای مثال می‌توانید یک انرژی مخرب بسیار قدرت‌منده به سمت دشمن روانه کنید یا با احضار یک موجود مکانیکی، آن را به جان دشمنان‌تان بیندازید و حتی عنکبوت‌های انفجاری را روانه میدان نبرد کنید. 

البته که با تمام این جذابیت‌ها و ویژگی‌های مثبت در نبرد‌ها، همه‌چیز هم در این جنبه از The Ascent بی‌نقص نیست. برای مثال با اینکه دشمنان مخصوصا در تعداد بالا حسابی آزاردهنده می‌شوند، اما هوش مصنوعی آن‌ها گاهی رفتار‌های عجیبی هم از خود نشان می‌دهد و مثلا شاهد هستیم که در جایی ثابت مانده‌اند و خیلی تلاشی برای ضربه زدن به‌شما نمی‌کنند یا کارهای دیگری از این قبیل.

از این مهم‌تر هم بحث درجه سختی بازی است که گاهی واقعا حالت غیرمنطقی به‌خودش می‌گیرد؛ منظورم از غیرمنطقی درجه‌سختی بالای کلی بازی نیست بلکه کلیت میزان سخت بودن بازی حالتی عجیب و غریب پیدا می‌کند. به‌این صورت که مثلا در راه انجام یک ماموریت، ممکن است ابتدا با دشمنانی روبه‌رو شوید که چندین سطح پایین‌تر از شما هستند و خیلی راحت با برخورد اولین گلوله کشته می‌شوند و بلافاصله چند دقیقه پس از این رویارویی، به دشمنانی برخورد می‌کنید که مبارزه با یک عدد از آن‌ها هم چالش‌برانگیز است اما بازی تصمیم می‌گیرد که همزمان ۱۰ تا از آن‌ها را برای نبرد با شما بفرستد! این مساله گاهی حتی به مرحله مجبور کردن شما به پشت سر گذاشتن مراحل فرعی برای بالا بردن سطح‌تان هم می‌رسد که اتفاق چندان خوشایندی نیست. 

ولی خب به‌طور کلی، حتی با در نظر داشتن این ضعف‌ها هم کماکان مبارزات و نبرد‌ها، جذاب‌ترین دقایق The Ascent هستند و خبر خوب اینکه بازی خیلی هم اصراری ندارد که روی جنبه‌های دیگرش تمرکز کند و حتی خیلی از مسیر‌های طولانی بین رسیدن به اهداف هم یا از نبرد‌های مختلفی با دشمنان در بین راه پُر شده‌اند یا اینکه می‌توانید با استفاده از روش‌های مختلفی از قبیل تاکسی،‌ این مسیر را خیلی کوتاه‌تر کنید و سریع‌تر به مبارزات بازی برسید و از آن‌ها لذت ببرید. همچنین فراموش نکنیم که The Ascent را می‌توان به‌شکل Co-Op هم تجربه کرد و از هیجانش در کنار دوستان هم لذت برد.

البته که با وجود پررنگ بودن نقش اکشن‌های سریع و هیجان‌انگیز در گیم پلی The Ascent، این بازی قصد ندارد اثری صرفا اکشن باشد و جنبه‌های نقش آفرینی هم در آن دیده می‌شوند. سیستم لوت بازی در سطح خوبی است و مخصوصا اگر علاقه‌مند به گشتن محیط‌ها باشید، می‌توانید آیتم‌های زیاد و به‌دردبخوری پیدا کنید. همچنین قسمت ارتقای کاراکتر گستردگی قابل‌قبولی دارد و توانایی‌های شخصیتی که ساخته‌اید، در چند مولفه دسته‌بندی شده که می‌توانید با اسکیل‌پوینت‌های به‌دست آمده از افزایش سطح، آن‌ها را ارتقا بدهید و مثلا دقت نشانه‌گیری را بهتر کنید یا سطح کلی انرژی یا میزان سلامتی کاراکتر را بالاتر ببرید. 

به همین روال برای ارتقا سلاح‌ها هم می‌توان به فروشگاه‌های مربوطه مراجعه کرد یا کلا از طریق معامله با فروشندگان مختلف بازی، آیتم‌های جدید و قوی‌تری به‌دست آورد. با اینکه بخشی از این حس پیشرفت در بازی گاهی تحت‌تاثیر همان درجه سختی عجیب قرار می‌گیرد، ولی به‌طور کلی عناصر نقش آفرینی در نهایت به‌نفع The Ascent تمام می‌شوند و آن را از یک تجربه صرفا شوتر هیجان‌انگیز، به یک تجربه شوتر هیجان‌انگیز با ویژگی‌های نقش آفرینی قابل‌قبول ارتقا می‌دهند!

آغاز نسل نهم از بازی‌های ویدیویی، طبیعتا به معنی بالاتر رفتن کیفیت بصری و گرافیکی بازی‌ها هم خواهد بود و خب با اینکه The Ascent یک اثر مستقل ساخته‌شده توسط تیمی ۱۱ نفره به‌حساب می‌آید، اما انصافا از نظر گرافیکی، مخصوصا در بُعد هنری، با بازی بسیار زیبایی طرف هستیم. سازندگان از همه بهتر در طراحی یک جهان و کلان‌شهر سایبرپانکی موفق بوده‌اند و تنوع بصری، دقت به جزییات و استفاده درست از نورپردازی‌ها و افکت‌های مختلف دیگر، زیبایی خاصی به محیط‌های بازی بخشیده است؛ حتی با در نظر گرفتن اینکه از حیث فنی، مواردی مثل زاویه بد دوربین در برخی موقعیت‌ها یا افت فریم در مناطق شلوغ را شاهد هستیم. 

همچنین جدا از اینکه بازی از نظر هنری واقعا زیبا است و مثلا حتی به جزییات مناطق دوردست هم توجه ویژه‌ای داشته، فیزیک خوب و افکت‌های استفاده‌شده در آن حتی کمک زیادی به بالاتر رفتن هیجان گیم پلی مبارزات هم می‌کنند؛ به این صورت که لابه‌لای نبرد با خیل عظیم دشمنان، تماشای تکه‌تکه شدن آن‌ها با انیمیشن‌های متنوع یا منفجر شدن‌شان با افکت‌های بصری چشم‌نواز، حسابی هیجان‌تان را بالا می‌برد و به همین روال تماشای محیط‌هایی که در اثر برخورد گلوله‌ها با فیزیکی طبیعی تخریب می‌شوند هم حال و هوای واقع‌گرایانه‌تری به نبرد‌های بازی می‌دهد. 

البته که این وسط طراحی دشمنان می‌توانست متنوع‌تر باشد و صد البته که موسیقی‌ها هم اگر تنوع بیش‌تری داشتند، می‌توانستند خیلی بهتر از وضعیت قابل‌قبول فعلی به بهتر شدن اتمسفر The Ascent کمک کنند. با این حال به‌طور کلی، ساخته استودیو Neon Giant از نظر بصری واقعا زیبا است و قطعا از قدم زدن در کلان‌شهر سایبرپانکی آن یا غرق شدن در میدان نبردی با انواع و اقسام افکت‌های شلیک گلوله یا انفجارها، لذت خواهید برد. 

به‌طور کلی، The Ascent از آن دست بازی‌هایی است که اصلا و ابدا نمی‌توان آن را اثری بی‌نقص یا حتی کم‌ایراد دانست. با دقیق شدن در جزییات بخش‌های مختلف ساخته استودیو Neon Giant، می‌توان ضعف‌هایی پیدا کرد اما خب بازی از یک نظر یعنی ارائه اکشن‌های واقعا هیجان‌انگیز، عملکرد بسیار خوبی دارد و مواردی مثل گرافیک چشم‌نواز یا عناصر نقش‌آفرینی نه‌خیلی گسترده ولی قابل‌قبول هم مکمل خوبی برای این جنبه از آن به‌حساب می‌آیند. با در نظر گرفتن این مورد و اینکه بازی از طریق گیم پس هم قابل تجربه است، اگر مخصوصا مشترک این سرویس هستید، از رفتن به‌سراغ The Ascent پشیمان نخواهید شد و در بدترین حالت، چند ساعت اکشن سراسر هیجان را تجربه خواهید کرد. 

بررسی بازی بر اساس نسخه کامپیوتر صورت گرفته است