بررسی بازی Resident Evil 4

۱۱ سال از زمانی که بازی Resident Evil 4 عرضه شد می‌گذرد. بازی که یکی از نقاط عطف کارنامه شینجی میکامی و کمپانی کپکام است. این بازی از چند نظر حائر اهمیت بود. اول اینکه رزیدنت ایول ۴ یک دگرگونی عظیم در سری بازی‌های ایول بود و سبک این بازی‌ها را کاملا تغییر داد و یک استاندارد جدید برای بازی‌های سبک ترس و بقا خلق کرد که بعد‌ها در آثار زیادی از آن الهام گرفته شد. اما اهمیت دوم این بازی از آن جهت است که نسخه چهارم ایول، علی‌رغم تغییرات گسترده‌ای که داشت، هنوز هم یک رزیدنت ایول بود و این اوج هنر میکامی و کپکام را نشان می‌دهد. چرا که اعمال چنین تغییراتی در یک سری شناخته شده و هنوز هم پایبند ماندن به اصول آن، کار بسیار دشواری است. به همین دلیل هم است که این بازی هنوز هم طرفداران بسیاری دارد و عاشقان این سری هنوز هم گاهی سراغ پلی‌استیشن 2 قدیمی‌شان می‌روند و ماجرا‌های لئنون اس‌کندی را در آن روستای اسپانیایی برای چندمین بار تجربه می‌کنند.

Resident Evil 4 تا به امروز برای پلتفرم‌های متعددی پورت شده است و جدید‌ترین مقصد‌های آن هم ایکس‌باکس وان و پلی‌استیشن 4 هستند که بازی با قیمت ۲۰ دلار و البته وعده‌هایی برای بهبود جلوه‌های بصری برای‌شان عرضه شده است. پس با ما همراه باشید، تا این نسخه‌های بازی را بررسی کنیم.

داستان Resident Evil 4 با فاصله ۶ سال پس از وقایع راکون سیتی روایت می‌شود. لئون اس‌کندی که در آن زمان یک پلیس تازه‌کار بود، پس از اتفاقات راکون سیتی اکنون به عنوان یک مامور ویژه آمریکا فعالیت می‌کند. حال دختر رییس جمهور آمریکا یعنی اشلی گراهام دزدیده می‌شود و لئون با هدف پیدا کردن وی در اولین ماموریت خود در شغل جدیدش، به روستایی در اسپانیا اعزام می‌شود و از همان اول رفتار‌های خشن روستاییان و اتفاقاتی که رخ می‌دهند، نشان می‌دهد که لئون در دردسر بدی افتاده است. نسخه اصلی رزیدنت ایول ۴ در تمامی زمینه‌ها یک شاهکار بود، داستان بازی با حضور شخصیت‌هایی مثل لوییس و ایدا وانگ پیچش‌های جالبی داشت. به‌علاوه گیم‌پلی بازی هنوز هم یکی از بهترین‌ها است. ابداع سیستم تیراندازی جدید برای بازی و در کنار آن اضافه شدن المان‌های جدید و البته حفظ ویژگی‌های خاطره‌انگیز سری مثل ماشین تایپ و موارد مشابه این نسخه را به یکی از بهترین‌ها تبدیل کرده بود و بی‌دلیل نیست که نسخه پلی‌استیشن 2 بازی با امتیاز متای ۹۶ به عنوان یکی از شاهکار‌های صنعت گیم شناخته می‌شود. تمامی این ویژگی‌ها، در نسخه جدید بازی هم دیده می‌شوند. گیم‌پلی با گذشت این همه سال هنوز هم بسیار لذت‌بخش است و مبارزه با انواع و اقسام دشمنان یا باس‌ها، هم چالش‌برانگیز و هم بسیار درگیر‌کننده است و حتی اشلی هم کماکان به همان میزان اعصاب خورد‌کن است (!) و در وسط درگیری با خیل عظیم دشمنان نمی‌دانید که باید آن‌ها را بکشید یا مواظب باشید که یکی از آن‌ها با دزدیدن دوباره اشلی هر آنچه را که دوخته‌اید پنبه نکند.

اگر به عنوان یک بازی ۱۱ سال پیش رزیدنت ایول ۴ را بررسی کنیم، قطعا هنوز هم می‌توان آن را یک شاهکار و لایق امتیاز کامل دانست. ولی واقعیت این است که این بازی، روی کنسول‌های نسل هشت عرضه شده است و کپکام زمانی که سه نسخه آخر را برای عرضه روی کنسول‌های نسل هشتمی سونی و ایکس‌باکس وان تایید کرد، گفت که بازی‌ها از لحاظ جلوه‌های بصری پیشرفت خواهد کرد. ولی خب این قضیه در Resident Evil 4 اصلا و ابدا به چشم نمی‌آید. با اینکه بازی در رزولوشن 1080p و با نرخ ۶۰ فریم بر ثانیه اجرا می‌شود، ولی کیفیت پایین بافت‌ها و تغییر نکردن آن‌ها از همان ابتدا کاملا به چشم می‌آید. جالب اینکه گرافیک بازی حتی از نسخه Ultimate HD که چند وقت پیش برای پی‌سی عرضه شده بود هم بسیار کم‌تر است و خب اگر بخواهیم واقع‌گرایانه به موضوع نگاه کنیم، جلوه‌های بصری این نسخه تفاوت چندانی با همان نسخه ۱۱ سال پیش ندارند و بازی فقط در رزولوشن بالاتری اجرا می‌شود.

این قضیه زمانی بیش‌تر به چشم می‌آید که بدانیم ما در همین نسل ریمستر‌های خیلی خوبی را تجربه کرده‌ایم؛ بازی‌های مثل سه نسخه اصلی Uncharted یا ریمستر نسخه اول Gears of War که همگی حس و حال یک بازی نسل هشتمی را تا حدودی القا می‌کنند. ولی کپکام هیچ تلاشی برای بهبود گرافیک بازی انجام نداده و در نتیجه می‌توان این بازی را یک بازی ضعیف از این حیث دانست. اما نکته دومی که در همان اوایل بازی به چشم می‌آید و حسابی هم اعصاب‌تان را خورد می‌کند، کنترل‌های بد بازی است. چه آن زمان که نسخه اصلی بازی را روی پلی‌استیشن 2 بازی می‌کردیم و چه آن زمانی که بازی برای پی‌سی عرضه شد و در ابتدا هم در زمینه کنترل مشکل داشت، هیچ‌وقت کنترل‌های بازی تا این حد بد و خشک نبوده‌اند. به همین دلیل هم در ابتدا نیاز به قدری زمان خواهید داشت تا فقط بتوانید با نحوه درست راه رفتن در بازی آشنا شوید. این مساله در مورد تیراندازی‌ها، استفاده از چاقو و کلا در هر زمینه دیگری به چشم می‌خورد و کنترل‌های بازی واقعا بدقلق هستند و کپکام به جای اینکه بهبودی در این بخش حاصل کند، بدتر آن را ضعیف‌تر کرده است.

نسل هشتم بازی‌های ویدیویی، با اینکه عرصه عرضه بازی‌های جدید و اوریجیال جذابی بوده است، ولی شخصا حس می‌کنم که در این دوران ناشران و بازیسازان بزرگ دیگر آن جرات گذشته را برای خلق بازی‌های کاملا جدید ندارند و به همین دلیل هم شاهد عرضه بازی‌های ساختار‌کشن جدید زیادی نیستیم و این نوع بازی‌ها بیشتر در بین آثار مستقل دیده می‌شوند. نسل هشت همچنین سرآغازی بود بر عرضه ریمستر بازی‌هایی که در گذشته امتحان خودشان را پس داده‌اند. حال برخی از این بازی‌ها به معنای واقعی کلمه بازی‌های خوب و قابل قبولی هستند که شاهکار‌های قدیمی را با جلوه‌های بصری امروزی عرضه می‌کنند و برخی هم مانند نسخه جدید رزیدنت ایول ۴، فقط یک عرضه مجدد به حساب می‌آیند و تغییری در آن‌ها دیده نمی‌شود. البته اشتباه نکنید، کسی از یک بازی ۲۰ دلاری انتظار یک بازسازی کامل را ندارد، ولی خب اینکه بخواهیم سازندگان ماننده وعده‌هایشان کمی ظاهر بازی را بهتر کنند یا حداقل کنترل‌های آن را خراب نکنند، خواسته زیادی نیست.

پس در مجموع می‌توان گفت که Resident Evil 4 روی پلی‌استیشن 4 و ایکس‌باکس وان، بازی است که اگر پیش از این بنا به هر دلیلی موفق به تجربه آن نشده‌اید، برای‌تان مناسب است. ولی اگر این بازی را پیش از این روی پلتفرم‌های مختلف تجربه کرده‌اید، این نسخه‌ها تجربه جدیدی برای‌تان به ارمغان نخواهند آورد. پس در نظر داشته باشید که نمره‌ای که به این بازی داده می‌شود، ارتباطی با کیفیت بازی بزرگی به نام رزیدنت ایول ۴ ندارد و نمره‌ای است که این نسخه از بازی لایق آن است.

بازی Resident Evil 4 روی پلی‌استیشن 4 بررسی شده است.