۹ راه حل برای نجات سری Assassin's Creed

Assassin's Creed یکی از سری بازی‌هایی است که راه خود را در نسل هفتم و سال ۲۰۰۷ آغاز کرد و نسخه اول آن به یکی از بهترین و به یادماندنی‌ترین بازی‌های نسل پیش بدل شد. حالا یوبی‌سافت با عرضه Assassin's Creed: Unity مورد هجوم بی‌سابقه قرار گرفت است؛ اگرچه این بازی بدون مشکل نبود اما مستحق چنین رفتاری نیز از منتقدان و علاقه‌مندان بازی‌های ویدئویی نبود. اگر بخواهیم از نقطه نظر مشکلات تکنیکی به بازی نگاه کنیم بازی‌هایی همین امسال عرضه شدند که شاید از Unity مشکلات تکنیکی بیشتری هم داشتند، اما توانستند به موفقیت‌های بزرگی دست پیدا کنند. بارزترین مثال این مقوله را می‌توان به نسخه جدید سری Dragon Age نسبت داد که حتی توانست از نظر بسیاری از رسانه‌های بازی‌های ویدئویی به عنوان بهترین بازی سال ۲۰۱۴ انتخاب شود.

به هر حال این اتفاق باید برای Assassin's Creed می‌افتاد. درست است که یوبی‌سافت به خوبی و با تمام قدرت از این سری پشتیبانی می‌کند، اما باید این را هم به خاطر داشته باشد که بسیاری از سری‌هایی که به صورت سالانه عرضه می شدند، شکست خوردند. البته بازی‌های ورزشی و سری

Call of Duty

را فاکتور بگیرید. تا به حال ۷ بازی اصلی از سری Assassin's Creed منتشر شده است. کمی به این جمله فکر کنید. یعنی اگر قرار بود نحوه شماره‌گذاری این سری از نسخه اول تا به امروز بر اساس اعداد بود، حالا باید Assassin's Creed 7 را روی کنسول‌های نسل هشتمی بازی‌ می‌کردیم. چه تعداد از سری بازی‌های مدرن به غیر از Final Fantasy را می‌شناسید که جلوی اسم‌ آن‌ها اعدادی بزرگ ببینیم؟ این یک واقعیت است، حتی سری بازی‌های معروف و نام‌آشنایی مانند Call of Duty و Grand Theft Auto هم اگر پیشرفت نکنند، دچار شکست خواهند شد. پس یوبی‌سافت هم حتما می‌داند که سری Assassin's Creed  از این قائده مستثنی نیست. جملات بالا مبنی بر این نیست که کشتی Assassin's Creed در حال غرق شدن است. یوبی‌سافت در قبال این مجموعه اشتباهاتی داشته‌ است، اما شواهد و تصمیمات جدید این استودیو نشان می‌دهد که به جای ادامه‌ی این اشتباهات، سعی در تصحیح آن‌ها دارد. به احتمال زیاد سال ۲۰۱۵ باید منتظر نتایج تلاش یوبی سافت در جهت حل مشکلات باشیم. حالا یوبی‌سافت برای حل این مشکلات و کمک به نجات سری Assassin's creed چه کارهایی می‌تواند انجام دهد و چه تصمیماتی می‌تواند اتخاذ کند تا دوباره به روزهای اوج خود بازگردد؟ برای جواب این سوال، این ۹ مورد را مطالعه کنید.

اگر از بازی‌های موبایل و سایر ادامه‌های کوچک سری Assassin's Creed فاکتور بگیریم، سال ۲۰۱۴ شاهد عرضه دو نسخه از یک سری بازی آن هم در یک سال بودیم. اگرچه شاید تصمیم یوبی‌سافت را بتوان برای عرضه نسخه‌های مجزا برای کنسول‌های نسل هفتم و هشتم درست دانست، اما با کم‌کاری و مشکلات بزرگی که Unity داشت، قطعا طرفداران این سری که Assassin's Creed را روی پلی‌استیشن 4 و ایکس‌باکس وان بازی کردند، از یوبی‌سافت راضی نخواهند بود. این در حالی بود که نسخه نسل هفتم این سری، Assassin's Creed: Rogue توانست امتیازات خوبی را کسب کند، اما قطعا روی ریزش طرفداران این سری در نسل هشتم تاثیر مثبتی نخواهد داشت. یوبی‌سافت باید انتشار سالانه و بی‌وقفه این سری را متوقف کند و روی یک بازی نسل هشتمی تمرکز کند. قطعا این تصمیم یوبی‌سافت به مزاق نسل هفتمی‌ها خوش نخواهد آمد، اما برای بهتر شدن Assassin's Creed چاره‌ای جز این وجود ندارد.

اگرچه یوبی‌سافت وظایف ساخت و توسعه بازی‌های خود را بین شعبه‌های مختلف پخش می‌کند، اما

یوبی‌سافت مونترال

همیشه کلیدی‌ترین نقش را در بین باقی استودیوهای این شرکت ایفا کرده‌است. در سال‌های منتهی به ساخت و توسعه Unity و وقتی یوبی‌سافت مونترال در حال تحقیق و اجرای تکنولوژی‌های جدید بود، از آن طرف با تکنولوژی‌های قدیمی Assassin's Creed: Black Flag دست و پنجه نرم می‌کرد. کار به جایی رسیده‌ است که مونترال ضمن اعلام این‌که فرصت کار روی هیچ پروژه جدیدی را ندارد، از یوبی‌سافت درخواست کرده‌است تا برای حداقل یک‌ سال وظایف را به

استودیو کویبک

یوبی‌سافت محول کند. الان بهترین فرصت برای بازیابی است، بهترین فرصت برای استراحت دادن به مونترال تا زمانی که بتواند با تمام قوای خود و با ایده‌های جدید برگردد تا Assassin's Creed را دوباره به اوج برساند.

صدها نفر روی هر پروژه مربوط به Assassin's Creed کار می‌کنند و بعضی از آن‌ها حتی یک‌بار هم یکدیگر را ندیده‌اند، چون فاصله مسافتی بسیار زیادی با هم دارند. البته این رویکرد لزوما بد نیست زیرا هیچ دلیلی وجود ندارد تا تمام کارها را یک‌جا انجام داد. (برون‌سپاری کارها حتی بین توسعه‌دهندگانی که تنها یک استودیو به نامشان وجود دارد هم رایج است) اما Unity به قدری در این مقوله زیاده‌روی کرده است که بازی حس ماژولار مانند به گیمر می‌دهد. وقتی محتواهای حاشیه‌ای را یک تیم درست می‌کند، هسته اصلی بازی را یک تیم دیگر و وقتی گروهی دیگر به صورت جداگانه مشغول طراحی پاریس باشند، نتیجه محصولی می‌شود که از هم گسیخته به نظر می‌رسد. یوبی‌سافت باید برای حل این مشکل کمی از پاشیدگی تیم تحت نظارتش بکاهد و با متمرکز کردن آن‌ها، بازی یکپارچه‌تری را به علاقه‌مندان تحویل دهد.

در حالی که از این دست ترورهای به یادماندنی در Unity وجود داشت، اما اگر عمیق‌تر به روند بازی نگاه کنیم می‌بینیم که یوبی‌سافت خیلی هم در اجرای این ایده در بازی موفق نبوده است. اگرچه محیط‌های بزرگ و چشم‌نواز و استفاده از سلاح‌های سرد احساس جالبی به گیمر می‌دهد، اما بعد از گذشت مدتی از روند بازی، عدم خلاقیت در ترورها و مبارزات خود را نشان داد، تا جایی که وقتی به نقطه‌ای از بازی می‌رسید، حس می‌کنید روی یک خط حرکت می‌کنید و بسیاری از نکات و مراحل و المان‌های دیگر را چندین و چند بار تجربه کرده‌است. یوبی‌سافت استودیو ضعیف و بی‌استعدادی نیست که نتوانیم انتظار صحنه‌های به یادماندنی و تاثیرگذار در این سری داشته باشیم. وقتی یوبی‌سافت می‌تواند یک گیم‌پلی جذاب و جالب برای Farcry 4 طراحی می‌کند و المان‌های مخفی‌کاری از بازی‌هایی مانند Hitman و Dishonored برای Farcry 4 وام بگیرد، قطعا می‌تواند این رویه را برای Assassin's Creed نیز اعمال کند. یوبی‌سافت برای خاطره‌انگیز ساختن ترورها بین بازی‌های ویدئویی، باید سخت تلاش کند زیرا اسم بازی هم روی همین مقوله اشاره دارد. (اشاره به کلمه Assassins که به معنی گروهی بود که مسئولیت ترور اشخاص را به  عهده می‌گرفتند)

هیچ‌کس در یوبی‌سافت هیچ ایده‌ای راجع به این‌که Assassins Creed چیست، ندارد و همین موضوع باعث می‌شود که هر شماره با شماره دیگر فرق کند. اگرچه این از یک لحاظ لذت بخش است؛ این‌که یک سری بازی‌ را در لباس‌ها و مکان‌ها و جوی متفاوت تجربه کنیم، اما این از هم گسستگی و بلاتکلیف بودن یوبی‌سافت در قبال Assassin's Creed است. وقتی به این سری و شماره‌های عرضه شده آن نگاه می‌کنیم، یک سوال در ذهنمان نقش می‌بندد؛ این‌که اصلا Assassin's Creed راجع به چیست؟‌ این بازی و آن نکته و شاخصه بارزی که باید به عنوان یک سری بازی اسم و رسم‌دار داشته باشد، چه چیزی است؟ ممکن است اگر این سوال را از طرفداران سرسخت بازی بپرسید با جواب‌های مختلفی مواجه شوید، اینکه Assassin's Creed یک بازی با محتوای تاریخی است یا پادشاهی‌ها را به تصویر می‌کشد. شاید بگویند ترورها و المان مخفی کاری شاخصه این سری است، اما واقعیت چیز دیگری‌ است، واقعیت این است که هیچ‌کدام از این موارد بالا ویژه این بازی نیستند یا به صورت اصولی و کامل در بازی قرار داده نشده‌اند. به نظر می‌رسد یوبی‌سافت باید به جای آزمایش مکانیسم‌های جدید در شماره‌های مختلف این سری و توجه به نکته شماره ۴، با تمرکز روی یک اصل و تحویل تجربه‌ای متمرکز، بازی را به دوران اوج خود برگرداند.

برخلاف موارد دیگر، این‌بار یوبی‌سافت باید برای کار درستی که انجام داده جشن بگیرد و تشویق شود. داستان و نحوه روایت آن نکته‌ای است که در هر دو نسخه Assassin's Cree: Rogue و Assassin's Creed: Unity به زیبایی هر چه تمام‌تر گیمر را غرق در یک داستان غنی و شخصیت‌پردازی خوب می‌کند. وقتی صحبت از داستان و خلق یک دنیا با انواع و اقسام شخصیت می‌شود، یوبی‌سافت می‌تواند عرض اندام کند. پس بر خلاف موارد دیگر، این استودیو باید از این میراث، جهان و داستان خود به خوبی محافظت و چه بسا آن را بهتر کند تا این شاخصه خوب سری Assassin's Creed بتواند با سیاست‌های مناسب و اصلاح‌شده یوبی‌سافت، تمام هواداران این سری را راضی نگه‌دارد.

بدون هیچ‌گونه شکی،  پاریسی که در Unity دیدیم، یکی از بهترین شهرهایی بود که در بازی‌های ویدیویی طراحی و پیاده ‌سازی شده‌ است. اگر‌هم شک دارید یا مایل هستید از زیبایی‌های کار یوبی‌سافت مونترال و طراحان خوش ذوق آن‌ها لذت ببرید؛ به هیچ وجه مقاله زیبای

پاریس در Assassin's Creed: Unity چگونه ساخته شده‌است

را از دست ندهید. علاوه بر طراحی زیبا و شبه‌واقعی پاریس، نکته دیگر خوب و مثبت Unity، تکنولوژی است که به کمک آن، یوبی‌سافت توانسته جمعیتی عظیمی از شخصیت‌های غیرقابل بازی ( Non Playbale Characters به اختصار NPC) را طراحی کند. اگرچه گشت و گذار در خیابان‌های پاریس میان انبوهی از جمعیت لذت بخش است، اما یوبی‌سافت باید این جمعیت و پردازش سخت آن‌ها را در خدمت بازی و مراحل اصلی آن بگیرد و این همه استعداد و زحمت را برای هیچ و پوچ هدر ندهد.

یکی از جنبه‌های خوب سری Assassin's Creed این بود که وقتی نسخه اول از این سری در سال ۲۰۰۷ عرضه شد، مکانی از این دنیا را به نشان داد که جدا از سیر معمول بازی‌های ویدئویی بود. اگر‌هم در سایر بازی‌ها قدم به خاورمیانه گذاشتیم، نقش یک سرباز آمریکایی که درگیر جنگ بر سر نفت و تروریست را بر عهده داشتیم. اما اولین نسخه Assassin's Creed ما را در لباس یک محلی به کوچه پس کوچه‌های اورشلیم برد. پس از آن خاورمیانه قرن‌های گذشته و اورشلیم، به اروپا و آمریکا سفر کردیم و در آخر قرار است به شهر لندن برویم، جایی که داستان سری AC قرار است در آن روایت شود. یوبی‌سافت باید چاره‌ای بیندیشد و ما را به جایی غیر از اروپا و آمریکا ببرد، جایی مانند اورشلیم، مصر یا ژاپن؛ جایی که بتواند دوباره سری Assassin's Creed و آن جذابیت از دست رفته‌اش را به هواداران بی‌شمارش برگرداند.

و مهمترین نکته، این‌که یوبی‌سافت نباید اشتباه بزرگی که در قبال Unity انجام داد را تکرار کند. یوبی‌سافت نباید بازی را ناقص منتشر می‌کرد و به قیمت یک بازی کامل می‌فروخت و چندین گیگابایت به‌روزرسانی را به گیمر تحمیل می‌کرد. بدون شک تاخیر خوردن چندین و چند باره بازی، ارزش یک تجربه بدون نقص و بی دردسر را دارد. بدون شک شما هم با این سری خاطرات زیادی دارید. شما از این شرکت فرانسوی چه انتظاراتی دارید؟ به نظر شما آیا عرضه سالانه بازی به این سری ضربه می‌زند یا خیر؟ نظرات خود را با

زومجی

در میان بگذارید.

منبع: VG247