آخر هفته چه فیلمی ببینیم؟ | از انیمه وقتی مارنی آنجا بود تا روزهای بهتر
در این شماره از مجموعه مقالات «آخر هفته چه فیلمی ببینیم؟» در ابتدا به‌سراغ انیمه‌ای جذاب می‌رویم. نمایشی که مرز بین خیال و واقعیت را از بین می‌برد و به مفهوم خانواده، عشق و دوستی می‌رسد. در ادامه نوآری متفاوت از رابرت آلمن را خواهیم دید.
یک اثر کاراگاهی که چندان پایبند قواعد ژانری نیست و به یک هجو می‌رسد. در انتها فیلمی از سینمای چین را به تماشا خواهیم نشست. اثری که با وجود تلخی خود با پایانی امیدبخش همراه است. با این مقاله همراه زومجی باشید.
انیمه وقتی مارنی آنجا بود
انیمه When Marnie Was There
- کارگردان: هیروماسا یونه‌بایاشی
- تاریخ انتشار: ۲۰۱۴
آنا به‌خاطر شرایط جسمانی و روحی‌اش برای زندگی به منطقه‌ای روستایی می‌رود. او حین گشت‌وگذارهای خود به عمارتی بزرگ می‌رسد که دختر مرموزی به‌نام مارنی ساکن‌اش است.
این انیمه ملودرامی روانشناختی و سورئال است که براساس رمانی به‌همین نام و نوشته‌ی جوآن جی رابینسون ساخته شده است. در ابتدا استودیو گیبلی بر این باور بود که اقتباس از این کتاب کار سختی است اما با گذشت زمان آن‌ها تصمیم گرفتند که کار نگارش فیلمنامه را آغاز کنند. این انیمه داستان زندگی آنا دختر نوجوانی است که زندگی نابسامان و ناراحت‌کننده‌ای دارد. او که به فرزندخواندگی پذیرفته شده است برای بهبود آسم‌اش به شهری ییلاقی می‌رود تا همراه اقوام‌اش مدتی را در آنجا زندگی کند. آنا هنگام نقاشی با عمارتی متروک و مرموز در میان باتلاق روبه‌رو می‌شود، جائی که تحت تاثیر جزر و مد قرار دارد. آنا با دیدن این عمارت شگفت‌زده می‌شود احساس می‌کند که قبلا آن را دیده است. داستان اصلی از همین‌جا شکل می‌گیرد و شخصیت اصلی قصه وارد ماجرایی هزارتو می‌شود.
آنا بوسیله‌ی این عمارت تنها، وارد دنیای عجیبی می‌شود و گذشته‌اش را در آغوش می‌کشد. او حالا دوستی به‌نام مارنی پیدا کرده است، دختری که مرز میان خیال و واقعیت را در این انیمه از بین می‌برد و ایده‌های روانشناسانه‌ی عمیقی را وارد روایت می‌کند. مارنی با شروعی ساده همراه است اما به روایتی بسیار عمیق تبدیل می‌شود. آسم آنا او را به‌سمت چیزی هل می‌دهد که همیشه آرزوی دیدن‌اش را داشته است. شخصیت‌های این جهان سورئال و رئال بسیار عمیق و منحصربه‌فرد خلق شده‌اند و خیلی صادقانه با تماشاگر ارتباط برقرار می‌کنند. تیتراژ و موسیقی پایانی این انیمه نیز به‌تنهایی می‌تواند مخاطب را تحت تاثیر خود قرار دهد و به اندازه‌ی خود قصه لذت‌بخش باشد. این انیمه درنهایت ازپس داستان پیچیده و عمیق خود به اثری راجع‌به دوستی، عشق، خانواده، گذشته و انزوا و تنهایی تبدیل می‌شود. مارنی یکی از واقعی‌ترین و عمیق‌ترین فیلم‌های استودیو گیبلی است.
فیلم خداحافظی طولانی
فیلم The Long Goodbye
- کارگردان: رابرت آلمن
- بازیگران: الویت گولد
- سال انتشار: ۱۹۷۳
کاراگاه فیلیپ در پی بررسی معمای قتلی است که وارد مسیری پرپیچ‌وخم می‌شود.
خداحافظی طولانی یکی از بهترین فیلم‌های معمایی تاریخ سینماست که براساس رمانی به‌همین نام و نوشته‌ی ریموند چندلر ساخته شده است. این فیلم نئونوآری آمریکایی است که سال گذشته توسط کتابخانه‌ی کنگره به‌عنوان اثری قابل‌توجه شناخته شد. رابرت آلمن کارگردانی است که کارش با قواعد ژانری و محتوایی مرسوم در سینما جور درنمی‌آید. این فیلم نیز همانند آثار مورد تقدیرش به‌نوعی به ژانر نوآر می‌تازد و قواعد را برهم می‌زند. هجوی که در خداحافظی طولانی به راه افتاده است ترکش‌اش شخصیت‌های اصلی و جهان فیلم را می‌گیرد و ثمره‌اش خلق کاراگاهی می‌شود که اتو کشیده نیست. این فیلم تصویری از جامعه‌ای است که در مسیر مدرنیته قرار دارد و خوبی‌ها و شرارت‌ها دیگر خودشان را در چهره‌ای عاری از سانسور نشان نمی‌دهند.
چند سال طول کشید تا فیلمنامه‌ای از روی رمان خداحافظی طولانی نوشته شود. چندین بار امتیاز کتاب توسط تهیه‌کنندگان مختلف خریداری شد اما بعد از مدتی همه‌ی توافق‌ها لغو می‌شدند. درنهایت فیلمنامه‌ی خداحافظی طولانی با انحرافی به‌شدت فاحش از رمان اصلی نوشته و زمان فیلم به چند سال بعدتر انتقال داده شد. چند شخصیت به قصه‌ی اصلی اضافه شدند و به آن‌ها و دیگر کارکترها آزادی عمل بسیاری داده شد تا روایت دراماتیک‌تر به‌نظر برسد. رابرت آلمن برای ساخت این فیلم به‌سراغ بازیگران عجیب‌وغریبی رفته بود، کسانی که یا بازیگر نبودند یا سابقه‌ی بازیگری‌شان به تعداد انگشت‌های دست هم نمی‌رسید. مثلا یکی‌شان بازیکن بیسبال بود و دیگری نویسنده‌ای جنجالی که به‌خاطر نوشتن یک زندگی‌نامه‌ی جعلی از هاوارد هیوز رسوایی بزرگی را در هالیوود به‌وجود آورده بود.
رابرت آلمن حتی از الویت گولد برای بازی در این فیلم به‌طور مخفیانه تست سلامت روان گرفته بود، چراکه حس می‌کرد او از لحاظ روانی توانایی بازی در خداحافظی طولانی را ندارد. با اینحال فیلم اثر قابل توجهی از آب درآمد و نیویورک تایمز آن را در فهرست ده فیلم برتر سال خود قرار داد. این فیلم که با ایده‌های طنز، روایت خود را ارائه می‌کند تجربه‌ای عالی از یک اثر معمایی برای خواهد بود.
فیلم روزهای بهتر
فیلم Better Days
- کارگردان: درک تسانگ
- بازیگران: ژو دونگیو، جکسون یی
- سال انتشار: ۲۰۱۹
قلدرها در مدرسه چن نایان را تهدید می‌کنند. او برای خلاصی از این وضعیت از ولگردی خیابانی کمک می‌خواهد.
روزهای بهتر درامی انسانی از دوران بلوغ است که براساس رمانی چینی ساخته شده است. این فیلم که در نودوسومین دوره جوایز اسکار نامزد سینمای هنگ‌کنگ بود زندگی دختری دبیرستانی به‌نام چن نایان را دنبال می‌کند که در حال تجربه‌ی زندگی نابسامان و پرتنشی است. مادر چن نایان به‌خاطر فروش ماسک‌های قاچاق فراری است و خودش نیز در حال آماده شدن برای امتحانات کالج است. همه‌ی این اتفاقات در شرایطی رقم می‌خورد که چند قلدر در مدرسه نایان را تهدید می‌کنند. در این وضعیت شرایط ملتهبی برای شخصیت اصلی داستان به‌وجود می‌آید و چن به ناچار از یک قلدر خیابانی کمک می‌گیرد.
روزهای بهتر روایتگر وضعیت نوجوانانی است که در مدرسه قربانی همکلاسی‌های قلدر خود شده‌اند و قانونی نیز نمی‌تواند از آن‌ها مراقبت کند. این فیلم با تعلیق حساب‌شده‌‌اش، تماشاگر را با خود همراه می‌کند و با تصویر درستی که از شرایط حاشیه‌نشینان و قشر ضعیف جامعه به‌تصویر می‌کشد به عمق داستان خود می‌افزاید. فیلم با فضاسازی بسیار خوبی نیز همراه است و جهان فیلمساز را بی‌کم‌وکاستی به ذهن مخاطب انتقال می‌دهد. روزهای بهتر روایتگری واقعی از وضعیت سخت زندگی در جامعه‌ای بدون امدادهای اجتماعی است. این فیلم یکی از موردانتظارترین فیلم‌های چینی سال ۲۰۱۹ بود، اثری که به‌سرعت محبوبیت فراوانی پیدا کرد و تبدیل به فیلمی کالت در این کشور شد. روزهای بهتر فروش فوق‌العاده‌ای را تجربه کرد.