معرفی مستند Not a Game | مستندی برای گیمرها
در این مقاله به‌معرفی مستند Not a Game، مستندی به‌کارگردانی خوزه گومز می‌پردازیم که رابطه ما با بازی‌های ویدئویی، هم از دیدگاه گیمرها و هم از دیدگاه والدین و البته نظرات کارشناسان و فعالان این مدیوم را به‌تصویر می‌کشد.
مستند Not a Game، یک فیلم مستند به‌کارگردانی خوزه گومز است که در سال ۲۰۲۰ اکران شد. این فیلم نگاهی صادقانه و ساده (تا حد توان) به‌رابطه ما با بازی‌های ویدئویی، هم از دیدگاه ما گیمرها و هم از دیدگاه والدین (عموماً گیمرهایی که سن کم‌تری دارند) ارائه می‌کند. مدت زمان این مستند «نه‌تنها یک بازی» حدود ۱ ساعت و ۳۷ دقیقه است و دارای رتبه سنی TV-MA است. سازندگان این فیلم مستند با گیمرها، والدین آن‌ها و کارشناسان این صنعت جذاب، زیبا و پول‌ساز ازجمله اشخاصی چون ریچارد بارتل، دنیان کت و آرکانو مصاحبه می‌کنند و کارگردان در راه روایت خود، روی موضوع خاصی تمرکز نمی‌کند. مستند Not a Game در نتفلیکس در دسترس است و علاقمندان می‌توانند ازطریق این سرویس استریم به‌تماشای آن بپردازند.
ریچارد آلن بارتل، نویسنده، استاد دانشگاه و پژوهشگر بریتانیایی در صنعت بازی‌های آنلاین چندنفره است. او MUD1 (اولین MUD) که آن را می‌توان بُعد چند کاربری ترجمه کرد، در سال ۱۹۷۸ خلق کرد و نویسندهٔ کتاب «طراحی دنیای مجازی» در سال ۲۰۰۳ است. بارتل همچنین به‌دلیل تحقیقاتش در مورد انواع لذت‌هایی که یک بازیکن از MUDها می‌برد، شناخته شده است. در تحلیل بارتل، بازیکنان MUD را می‌توان به‌چهار کهن‌الگو شخصیتی تقسیم کرد: کسانی که به‌دنبال دستاورد در یک بازی هستند، کاوشگرها، اجتماعی‌سازها و درنهایت قاتل‌ها. این ایده از یک آزمون آنلاین که عموماً به‌آن تست بارتل گفته می‌شود، اقتباس شده است که بسیار هم محبوب است و نمراتی که از این تست‌ها به‌دست می‌آید، اغلب توسط خود گیمرها در انجمن‌های بازی‌های آنلاین چندنفره به‌اشتراک گذاشته شده و در سایت‌های مختلف ردوبدل می‌شود. ریچارد آلن بارتل همچنین عضو انجمن سلطنتی هنر (Royal Society of Arts) است.
دیگر شخص معروف که در مستند Not a Game حضور دارد، دنیان کت (Danyan Cat) است و علاقمندان استریم گیم وی را می‌شناسند. دنیان کت شخصیتی معروف در شبکه‌های اجتماعی و یوتیوب است؛ او در ۱۴ دسامبر ۱۹۹۵ متولد شد. دنیان کت با کانال یوتیوب خود شناخته شده است، کانالی که بیش از ۱.۳۹ میلیون مشترک جمع‌آوری کرده است. محتوای کانال او دارای مونتاژهای بازی‌های ویدئویی و بازی‌هایی است که اغلب با نظرات وبلاگ‌نویسی همراه است، ازجمله بررسی و نقد و نظر در مورد بازی The Sims 4 و بازی Fortnite. این سلبریتی دنیای گیم همچنین در شبکه اجتماعی TikTok بسیار فعال است، جایی که بیش از ۱۲.۸ میلیون دنبال‌کننده دارد.
در ادامه مستندهای دیگری که راجع‌به مدیوم بازی‌های ویدئویی ساخته شده‌اند را به‌صورتی خلاصه معرفی می‌کنیم و علاقمندان به‌این موضوع می‌توانند برای کسب اطلاعات بیشتر در حوزهٔ گیم و گیمری، به‌تماشای مستندهای معرفی‌شده بنشینند. مستند The King of Kong: A Fistful of Quarters که یک مستند آمریکایی محصول سال ۲۰۰۷ و در مورد بازی‌های آرکید رقابتی به‌کارگردانی ست گوردون است. این فیلم مستند در سال ۲۰۰۷ در جشنواره فیلم اسلمدنس به‌نمایش درآمد و در ماه اوت همین سال در سینماهای ایالات متحده آمریکا اکران شد و نقدهای مثبتی دریافت کرد. این مستند رقابت بین دو گیمر را دنبال می‌کند که برای ثبت رکورد جهانی در بازی قدیمی و محبوب Donkey Kong رقابت می‌کنند.
مستند Indie Game: The Movie که یک فیلم مستند محصول سال ۲۰۱۲ است که توسط فیلمسازان کانادایی، جیمز سویرسکی و لیزان پاژوت ساخته شده است. این فیلم مستند در مورد درگیری توسعه‌دهندگان بازی‌های مستقل، دو شخصیت ادموند مک میلن و تامی رفنز در طول روند توسعه Super Meat Boy است. این مستند داستان توسعه‌دهندگان بازی‌های مستقل است که در حین ساخت بازی‌ها و انتشار آن‌ها، چه در میان خودشان و در پشت صحنه می‌گذرد را به‌نمایش در‌می‌آورد. مستند Atari: Game Over که یک فیلم مستند محصول سال ۲۰۱۴ است و این مستند داستان گروهی از علاقمندان به‌بازی‌های ویدئویی را دنبال می‌کند که در جستجوی تمام کارتریج‌های قدیمی بازی E.T. the Extra-Terrestrial که در دهه ۱۹۸۰ به‌محل دفن زباله‌ها فرستاده شده بودند روایت می‌کند. کنسول Atari 2600، نام اولین کنسول از نسل دوم کنسول‌های بازی ویدئویی است که در اکتبر ۱۹۷۷ توسط شرکت آتاری عرضه شد. این دستگاه دارای یک حافظهٔ ۱۲۸ بایتی بود و بازی‌های آن روی کارتریج عرضه می‌شدند. کنسول Atari 2600 یکی از اولین کنسولی‌هایی است که در آن از جوی‌استیک استفاده شد.
مستند دیگر، مستند Video Games: The Movie محصول سال ۲۰۱۴ است که این مستند به‌بررسی تاریخچه بازی‌های ویدئویی و چگونگی تکامل آن‌ها در طول زمان می‌پردازد و درنهایت مستند How Video Games Changed the World محصول سال ۲۰۱۳ که این مستند به‌بررسی تأثیر بازی‌های ویدئویی بر فرهنگ و جامعه عامه می‌پردازد و علاقمندان به‌دنیای بازی‌های ویدئویی، می‌توانند گوشه‌چشمی هم به‌این آثار مستند داشته باشند و معرفی کوتاه مستند Not a Game، سبب یادآوری دیگر مستندهای خوب مدیوم گیم شد و امیدوارم از تماشای هر کدام از این مستندها لذت ببرید.
تاریخچه بازی‌های ویدئویی به‌دهه ۱۹۵۰ بازمی‌گردد، زمانی‌که برای اولین‌بار دانشمندان در آزمایشگاه‌های تحقیقاتی این مدیوم را خلق کردند و توسعه دادند. اولین بازی ویدئویی OXO یا Noughts and Crosses نام داشت و در سال ۱۹۵۲ توسط پروفسور بریتانیایی، ای. اس. داگلاس به‌عنوان بخشی از پایان‌نامه دکترای وی در دانشگاه کمبریج ساخته شد. در سال ۱۹۶۲، استیو راسل در مؤسسه فناوری ماساچوست، بازی معروف Spacewar را اختراع کرد، یک بازی ویدئویی جنگی مبتنی بر پردازش‌های اطلاعات با رایانه PDP-1 که در آن زمان رایانه‌ای پیشرفته محسوب می‌شد و در بیشتر دانشگاه‌های مطرح ایالات متحده آمریکا از آن استفاده‌های تحقیقاتی می‌شد. اولین کنسول بازی‌های ویدئویی در سال ۱۹۶۷ توسط رالف بائر و تیمش در مؤسسه Sanders Associates اختراع شد؛ این کنسول The Brown Box نام داشت و بعداً به‌عنوان Odyssey توسط شرکت مگناووکس در سال ۱۹۷۲ تولید و به‌شکلی انبوه در دسترس مصرف‌کنندگان خانگی قرار گرفت. صنعت بازی‌های ویدئویی از آن زمان تاکنون با ظهور سیستم‌های آرکید، کنسول‌های خانگی، کنسول‌های دستی و تلفن‌های همراه، راه زیادی پیموده است و حال در دنیایی دیگر هستیم. امروزه، بازی‌های ویدئویی یک صنعت جهانی ۱۰۰ میلیارد دلاری را تشکیل می‌دهد و تقریباً در دو سوم خانه‌های آمریکایی‌ها، حداقل یک عضو از اعضای خانواده، منظم بازی‌های ویدئویی انجام می‌دهد، نه‌تنها آمریکا که سراسر کشورهای جهان.
انجام بازی‌های ویدئویی دارای مزایای بسیاری است که از برخی نام می‌بریم:
بهبود حافظه، تمرکز و توجه: بازی‌های ویدئویی سبب می‌شوند که جزئیات را به‌خاطر بسپارید و همین موضوعِ به‌آرامی در بازی پیشرفت کردن، تمرکز و اهمیت به‌جزئیات را در ذهن گیمر افزایش می‌دهد و در این راه سازندگان بازی‌ها از منابع مختلفی چون متون، تصاویر و صوت باید به‌طور همزمان و در هماهنگی کامل بهره ببرند و نتیجهٔ ساخت یک بازی شاهکار، افزایش چندجانبهٔ عملکرد مغزی چندین میلیون گیمر/شخص عادی است. بازی‌های ویدئویی ذهن را آماده می‌کند و توانایی آن را برای ذخیره و به‌خاطر سپردن اطلاعات، چه کوتاه‌مدت و چه بلند‌مدت، بهبود می‌بخشد. انجام بازی‌های ویدئویی همچنین به‌افزایش توجه و کاهش تکانشگری (تکانشگری یا رفتار تکانشی به‌رفتارهایی گفته می‌شود که بدون پشتوانهٔ فکری و منطقی لازم، پرریسک و نامتناسب با موقعیت انجام داده می‌شوند و نتایج رفتارهای تکانشی اغلب ناخوشایند خواهد بود. از منظر علم روان‌شناسی، رفتار تکانشی، هرگونه رفتاری است که نامتناسب با شرایط باشد و نیز خطری بالقوه برای فرد یا دیگران در پی داشته باشد.) کمک می‌کنند.
بهبود بینایی: بله، درست خواندید، بهبود بینایی؛ گیمرهایی که بازی‌های اکشن، به‌ویژه بازی‌های تیراندازی اول شخص مانند بازی Call of Duty انجام می‌دهند، حساسیت کنتراست بینایی بالایی دارند. حساسیت کنتراست بصری درواقع توانایی تشخیص سایه‌های مختلف در یک طیف خاکستری است. از آنجایی که در زمان انجام بازی ذهن شما متمرکزتر و هوشیارتر است، حس بینایی شما (و البته سایر حواس) افزایش یافته و به‌شما کمک می‌کند تا حتی تفاوت‌های ظریف رنگی را بعد از مدتی ببینید و چشم نقاد گیمری (به‌گرافیک فنی و هنری) داشته باشید.
آموزش انجام چند کار همزمان: هر بازی که حداقل‌های یک بازی باکیفیت را داشته باشد، در دسته‌بندی بازی‌های خوب قرار می‌گیرد و این بازی‌ها دارای محرک‌های متعددی است که باید در حین انجام بازی، گیمر مورد توجه قرار دهد. گاهی اوقات، هنگام استفاده از جوی‌استیک یا کنترل‌های صفحه کلید، جلوه‌های بصری، دستورالعمل‌های صوتی و هدف نهایی بازی را در نظر بگیرید و این امر خود چندکاری و مولتی‌تسکینگ ذهنی محسوب می‌شود و تقویت مغز در پردازش و انجام چند کار همزمان را سبب خواهد شد. درواقع، یک مطالعه ارگونومی در سال ۲۰۱۳ نشان داد که انجام ۵۰ ساعت بازی ویدئویی به‌طور قابل توجهی عملکرد افراد در تسکِ کامپیوتری سخت Multi-Attribute Task Battery را بهبود می‌بخشد؛ MATB آزمونی است که مهارت‌های مورد نیاز برای خلبانی یک هواپیما را اندازه‌گیری می‌کند. کسانی که بازی‌های ویدئویی انجام می‌دادند در انجام چندین کار مختلف چون کنترل روی هدف، نظارت بر سطح سوخت و پاسخ به‌ارتباطات رادیویی در آزمون MATB عملکرد بسیار خوبی داشتند.
بهبود ارتباطات اجتماعی: انجام بازی‌های ویدئویی می‌تواند راهی عالی برای ارتباط با افرادی باشد که علایق مشترک دارند. به‌ویژه بازی‌های چندنفره می‌توانند به‌ایجاد ارتباطات اجتماعی و تقویت کار تیمی کمک کنند و شخص را از انزوا درآورند.
کاهش استرس: انجام بازی‌های ویدئویی می‌تواند راهی عالی برای رها شدن از شر احساسات غیرقابل کنترل و سنگین درونی و کاهش استرس باشد. مطالعات نشان داده‌اند انجام بازی‌های ویدئویی می‌تواند به‌کاهش سطح کورتیزول، هورمونی که با استرس مرتبط است، کمک کند.
از مزایای انجام بازی‌های ویدئویی گفتیم، به‌معایب هم اشاره کنیم تا وزن تز و آنتی تز یکسان شود.
اعتیاد: هر شخصی به‌نوعی درگیر اعتیاد به‌چیزی است و این مورد در مورد انجام بازی‌های ویدئویی نیز صدق می‌کند و اعتیاد، یعنی وابستگی و از هر سو برویم و بازگردیم، درانتها هیچ چیز جالبی در «وابستگی» وجود ندارد. بازی‌های ویدئویی هم می‌توانند اعتیادآور باشند و منجر به‌بروز رفتارهای اجباری و از دست دادن علاقه به‌فعالیت‌های دیگر شوند و شخص را به‌نوعی به‌زنجیر بکشند و آزادی عمل را به‌شکلی ناخودآگاه از شخص سلب کنند.
پرخاشگری: برخی مطالعات نشان داده‌اند که انجام بازی‌های ویدئویی که اِلمان‌های خشن زیادی در آن‌ها به‌کار رفته، می‌تواند منجر به‌افزایش پرخاشگری و رفتار خشونت‌آمیز در شخص شوند. اما این سکه روی دیگر هم دارد، منظور انجام بازی‌های خشن‌تر از حد معمول است، و آن هم تخلیه خشونت درونی اشخاصی که افسردگی در آن‌ها، تبدیل به‌کوهی آتشفشانی از خشونت شده و انجام بازی می‌تواند این خشم را تعدیل کرده، حتی تغییر شکل دهد و نتایج مثبتی را به‌همراه آورد. موضوع پرخاشگری را می‌توانیم در هر دو دستهٔ مزایا و معایب قرار دهیم.
سلامت جسمی و روانی ضعیف: انجام بازی‌های ویدئویی، منظور نوع اعتیادآور شدید آن است، می‌تواند به‌دلیل عدم حرکت متعادل و متوازن تمامی اعضای بدن، وضعیت بدنی نامناسبی را سبب شوند و به‌سلامت جسمانی آسیب برساند و همچنین به‌سلامت روانی نیز به‌دلیل اعتیاد، انزوای اجتماعی و افسردگی. کم‌خوابی را نیز جزو این دسته قرار دهیم و انجام بازی‌های ویدئویی در اواخر شب می‌تواند منجر به‌کم‌خوابی و بدخوابی شود که این موضوع در درازمدت اثرات منفی بر سلامت جسم و روان شخص دارد.
درنهایت از انجام بازی‌های ویدئویی لذت ببرید و نیم‌نگاهی هم به‌مستندهایی که راجع به‌این دنیای جذاب، زیبا، وسوسه‌کننده و رؤیاگونه ساخته شده است، در صورت علاقه و کسب اطلاعات بیشتر، داشته باشید.
