بررسی بازی Saints Row

پس از دوران موفق بازی‌های سه‌بعدی GTA، شرکت‌های مختلفی سعی کردند تا با الهام گرفتن از این مجموعه یا حتی در مواردی کپی صرف از ویژگی‌های آن‌، آثار جهان‌بازی را روانه بازار کنند. در این بین Saints Row به‌عنوان اثری متولد شد که خصوصیات منحصربه‌فرد خودش را داشت؛ طنز خاص و دوست‌داشتنی، اکشن‌ها و المان‌های اغراق‌شده و بامزه و خصوصیاتی عجیب و غریب ولی مناسب اتمسفر کلی بازی که باعث شدند تا Saints Row در کل به‌خوبی گلیم خودش را از آب بیرون بکشد و طرفداران زیادی هم جذب آن شدند. در ادامه راه هم این مجموعه نسخه‌هایی گاه خوب و گاه نسبتا ضعیف‌تر داشت ولی همیشه اثری دوست‌داشتنی و خاص بود که از امتحان کردن ایده‌های دیوانه‌وار، ترسی نداشت.

اما صادقانه بگویم نسخه جدید یا همان ریبوت Saints Row که چندی پیش منتشر شد، نه‌تنها خیلی از همین موارد دوست‌داشتنی را کم‌رنگ‌تر از همیشه کرده، بلکه ضعف‌های آشکار دیگری هم دارد که آن را بیشتر از یک Saints Row، تبدیل به کپی دست‌چندمی از بازی‌هایی مثل GTA کرده‌اند. لطفا ابتدا بررسی ویدیویی بازی را تماشا کنید تا بعد هم بیشتر در مورد آن صحبت کنیم:

برای حمایت از زومجی لطفا ویدیو را در یوتیوب تماشا کنید

به‌عنوان یک ریبوت، Saints Row ما را با گروهی جدید از کاراکتر‌ها همراه می‌کند که ماجراجویی آن‌ها در شهری به نام Santo Ileso آغاز می‌شود. در ابتدای بازی شاهد مراسم جشنی هستیم که اتفاق‌های عجیبی در آن رخ می‌دهند و پس از آن، با یک فلش‌بک به چند ما قبل برمی‌گردیم؛ جایی که شخصیت اصلی در عضویت گروه مارشال‌ها است و پس از انجام چند مأموریت برای آن‌ها و رخ دادن مشکلی، کارش را از دست می‌دهد. همین اتفاق جرقه‌ای است تا او همراه‌با سه نفر دیگر از دوستانش، به فکر راه انداختن یک گروه خلافکاری بیفتند و از اینجا گروه Saints رسما آغاز به کار می‌کند. راستش را بخواهید داستان و عناصر مرتبط با آن در Saints Row، به شکلی بسیار ساده و بدون پیچیدگی خاصی روایت می‌شوند و همه‌چیز بیشتر بهانه‌ای برای خلق مأموریت‌ها و مراحل بازی است. درواقع با داستانی طرف هستیم که از همان ابتدا می‌توان انتهایش را حدس زد و حتی با وجود یک سری توئیست‌های پیش‌پا‌افتاده، فهمیدن اینکه کدام کاراکتر‌ها آدم خوب‌های قصه هستند و کدام‌ها هم آدم بد‌ها، اصلا کار سختی نیست.

البته که کسی از یک نسخه Saints Row انتظار داستان فوق‌العاده و عمیق را ندارد اما خبر بد اینکه در این نسخه از بازی، آن طنز و دیوانه‌بازی‌های همیشگی مجموعه هم کمرنگ‌تر شده‌اند و علاوه‌بر اینکه در کل میزان طنز بازی کاهش محسوسی داشته، عناصر طنز موجود هم آن کیفیت لازم را ندارند و شوخی‌های بین کاراکتر‌ها یا دیالوگ‌های تکرار‌شونده شخصیت اصلی هم خیلی وقت‌ها حالتی لوس و بی‌مزه پیدا می‌کنند. این تصمیم سازندگان در قبال Saints Row، یکی از اصلی‌ترین ویژگی‌های همیشگی و امضا‌های آن را تحت تاثیر قرار داده که قطعا خوشایند طرفداران همیشگی مجموعه نخواهد بود.

اما از این‌ها که بگذریم، مثل اکثر بازی‌های جهان‌باز، Saints Row هم ترکیبی از مأموریت‌های اصلی و فرعی است. مأموریت‌های اصلی ساخته استودیو Volition، جذاب‌ترین بخش آن به‌حساب می‌آیند و هم شاهد تنوع مناسبی در چینش سناریو‌های مرتبط با آن‌ها هستیم و هم اینکه در کل این مراحل به میزان مناسبی هرج‌و‌مرج همیشگی مجموعه را در خود دارند و مخاطب را به‌شکل مناسبی تا انتها با مأموریت‌هایی از دزدیدن یک سری اشیا قیمتی و حمل آن‌ها به شکلی مفرح در سطح شهر گرفته تا سوار شدن بر یک تانک و به آشوب کشیدن شهر، هیجان‌زده می‌کنند. البته در جریان همین مراحل هم باز اتفاق‌هایی داریم که کمی به تجربه کلی ضربه می‌زنند. به شکل کلی، در جریان مأموریت‌های بازی شما یا مشغول مبارزه با دشمنان در قالب‌های مختلف هستید یا اینکه باید سوار بر تجهزات مختلف به‌دنبال اهداف خود باشید. یکی از مواردی که به این تجربه‌ها ضربه می‌زند، هوش مصنوعی واقعا ضعیف دشمنان در جریان نبرد‌ها است؛ جایی که خیلی وقت‌ها دشمنان رفتار‌های مسخره و خنده‌داری بروز می‌دهند و صحنه‌هایی مثل افرادی که صرفا خیره به شما نگاه می‌کنند تا کشته شوند یا مدام در حال حرکت‌هایی بی‌هدف در محیط مبارزه هستند، اتفاقی کاملا طبیعی در بازی است.

از طرف دیگر گان‌پلی Saints Row هم گاهی اوقات درگیر مشکلاتی از قبیل زاویه بد دوربین یا باگ‌های انیمیشن کاراکتر‌ها می‌شود و به‌نظر می‌رسد که سازندگان، بازی را بدون بهینه‌سازی نهایی در این زمینه‌ها و به شکلی عجله‌ای روانه بازار کرده‌اند. در جریان قسمت‌های رانندگی هم از این نوع باگ‌ها کم نداریم و با‌وجود اینکه هدایت کلی ماشین‌ها در این نسخه از بازی به‌مراتب نسبت به نسخه‌های قبلی روان‌تر شده و تجربه بهتری ارائه می‌کند، گاهی وقت‌ها ماشین‌های دشمن در تعقیب و گریز شما دچار باگ‌های فیزیکی می‌شوند و اتفاق‌های عجیب و غریبی رخ می‌دهد. اما حتی با‌وجود این مسائل هم باز مأموریت‌های اصلی بازی ارزش یک بار تجربه را دارند و می‌توان با کلیت آن‌ها سرگرم شد.

این جذابیت مراحل اصلی، زمانی اهمیت بیش‌تری پیدا می‌کند که بدانیم فعالیت‌های جانبی و فرعی بازی اصلا و ابدا در این سطح نیستند. یکی از ویژگی‌های Saints Row جدید، امکان ساخت بنا‌های تجاری مختلف در سطح شهر است و بعد هم می‌توانید مأموریت‌های مرتبط با هریک از این بنا‌ها را انجام دهید که از یک طرف باعث افزایش درآمد ثابت شما می‌شود و از طرفی هم پس از رسیدن به نقطه‌ای خاص از داستان، برای پیش‌روی بیشتر به تکمیل کردن تعداد مشخصی از این نوع مأموریت‌ها نیاز خواهید داشت. وقتی اولین‌بار مثلا سراغ مأموریت‌های گاراژ جیم‌راب بروید، متوجه خواهید شد که باید ماشین‌های مختلفی را برای این کاراکتر پیدا کنید و بیاورید. این کار در دفعه اول جذاب است و تعقیب و گریز هیجان‌انگیزی را رقم می‌زند اما قضیه وقتی خراب می‌شود که بدانیم باید دقیقا همین کار را ۱۰ بار دیگر هم انجام دهیم. یا در مثالی دیگر، برای یک بنای تجاری‌تان باید ماشین‌های غذا را بدزدید و این کار در دفعه‌های دوم و سوم دقیقا همان سناریو مشابه دفعه اول را دارد و انجام دادن پشت سر هم این کار‌ها، پس از مدتی واقعا تکراری و حوصله‌سربر می‌شود.

این موضوع برای سایر انواع مأموریت‌های فرعی از پاک‌سازی محیط‌ها گرفته تا مثلا مأموریت‌های مرتبط با هدایت هلی‌کوپتر و سایر هم صدق می‌کند و فعالیت‌های جانبی بازی، تقریبا همگی فقط برای دفعه اول کمی جذاب هستند و پس از آن شدیدا درگیر تکرار و یکنواختی می‌شوند و طبیعی است اگر پس از مدتی کلا قید آن‌ها را بزنید و صرفا فقط زمانی‌که مانعی برای پیش‌روی شما در مأموریت‌های اصلی هستند، به‌سراغ‌شان بروید. اگر Saints Row کمی بیشتر به تنوع در زمینه این نوع مأموریت‌ها اهمیت می‌داد، سطح کلی بازی واقعا بالاتر می‌رفت و حتی با‌وجود باگ‌ها و مشکلاتی که بالاتر در زمینه هوش مصنوعی و مسایلی مثل زاویه دوربین اشاره کردیم، می‌شد لذت به‌مراتب بیش‌تری از تجربه کلی آن برد. همینطور در نظر داشته باشید که Saints Row را می‌توان به شکل Co-Op هم تجربه کرد ولی درواقع حتی این ویژگی هم نمی‌تواند کمکی به کم‌تر حس شدن مشکلات آن بکند.

البته که با‌وجود این مسایل، Saints Row جدید جدا از مأموریت‌های اصلی، یک سری ویژگی مثبت دیگر هم دارد. برای مثال جنبه‌های شخصی‌سازی و ارتقا در بازی به شکلی خوب و کارامد طراحی شده‌اند. مخاطبان می‌توانند از همان ابتدا ظاهر شخصیت اصلی را با جزییات زیادی بسازند و در جریان بازی هم با خرید یا به‌دست آوردن انواع و اقسام لباس‌های رایج و عجیب، آن را دقیقا همان‌طور که دوست دارند شخصی‌سازی کنند. جدا از مسائل ظاهری، شخصیت بازی به مرور و با ارتقا سطح یا با انجام دادن یک سری چالش‌ها، به مهارت‌ها و Perk‌های جدیدی دسترسی خواهد داشت که نقش مهمی در مبارزه‌ها دارند و از قابلیت‌های پسیو گرفته تا نمونه‌های قابل فعال‌سازی را می‌توانید داشته باشید و از آن‌ها برای پیش‌برد بهتر مبارزه‌ها استفاده کنید. برخی از این مهارت‌ها مثل امکان غیرفعال کردن جاذبه در یک محیط کوچک و در نتیجه پرت شدن دشمنان به هوا و تبدیل شدن آن‌ها به اهدافی آسان کمک زیادی در مبارزه‌ها می‌کنند و استفاده از آن‌ها هم مفرح و سرگرم‌کننده است.

این میزان از شخصی‌سازی را برای سلاح‌ها، پایگاه اصلی گروه Saints، ماشین‌ها و حتی تجهیزاتی مثل هلی‌کوپتر هم داریم و به‌سادگی می‌توانید با انواع و اقسام گزینه‌هایی که بازی در اختیارتان می‌گذارد، ظاهر وسائل‌تان را آنطور که می‌خواهید بسازید و حتی برخی ارتقا‌ها برای بهبود عملکرد آن‌ها را هم خریداری کنید. در کل این جنبه از Saints Row در بین تمام یکنواختی که بازی در جریان فعالیت‌های جانبی‌اش به آن دچار می‌شود، روح تازه‌ای به کالبد بازی می‌دمد و ویژگی مثبتی است که تجربه آن را کمی لذت‌بخش‌تر می‌کند.

استودیو Volition همینطور در زمینه طراحی کلی شهر Santo Ileso هم کارش را به شکل مناسبی انجام داده است. این شهر از حیث ابعاد شاید خیلی بزرگ و در حد و اندازه دنیا‌های عظیمی که در آثار جهان‌باز مدرن می‌بینیم نباشد، اما جزییات و تنوع محیطی قابل‌قبولی دارد و مثلا در بخشی از آن شاهد منطقه‌ای خشک و بیابانی هستیم و در منطقه‌ای دیگر، یک فضای شهری کاملا مدرن را داریم. رانندگی در هرکدام از این محیط‌ها حال و هوای خاص خودش را دارد و حتی می‌توانید با خرید کیت مخصوص رانندگی آف‌رود، تجربه بهتری در مناطق بیابانی بازی داشته باشید. همچنین در سطح شهر کار‌های جالبی مثل امکان پرش با ماشین از روی موانع تعبیه‌شده یا پرواز بر فراز آسمان با استفاده از وینگ‌سوت را هم می‌توان انجام داد.

علاوه‌بر این تنوع محیطی مناسب، Saints Row در کل از نظر گرافیکی تجربه مناسبی است. با اینکه مواردی مثل طراحی ظاهر و چهره کاراکتر‌ها جای کار بیش‌تری دارد، اما آن تجربه بصری کلی که پیش‌روی مخاطب قرار می‌گیرد، وضعیت مناسبی دارد و در برخی قسمت‌ها به‌لطف تاثیرگذاری مثبت نورپردازی‌ها، حتی می‌توان آن را زیبا هم خطاب کرد؛ هرچند که یک سری باگ، مخصوصا در انیمیشن‌ها در بازی وجود دارد و در قسمت‌های شلوغ مثل صحنه‌های نبرد سنگین هم شاهد افت فریم هستیم. تجربه صوتی بازی هم چه در زمینه موسیقی‌ها و چه در زمینه صداگذاری‌ها با اینکه نکته قابل‌تمجیدی ندارد، اما در حد اجرای وظیفه ابتدایی‌اش مناسب است.

به‌طور کلی، استودیو والیشن در بازی Saints Row تجربه‌ای خلق کرده که فاقد ویژگی‌های مثبت هم نیست و مثلا می‌توان با مأموریت‌های اصلی آن سرگرم شد و از سر و کله زدن با گزینه‌های شخصی‌سازی و ارتقایش هم لذت خوبی برد ولی خب مشکلاتی که به آن‌ها اشاره کردیم، تاثیر منفی خود را روی تجربه کلی گذاشته و باعث شده‌اند تا این ریبوت نتواند اثر ویژه و خاصی در بین آثار جهان‌باز به‌حساب بیاید. اگر طرفدار پر و پا قرص مجموعه و این سبک از بازی‌ها هستید، با پایین نگه داشتن سطح انتظار می‌توانید یک بار Saints Row را تجربه کنید ولی در غیر این‌صورت، با بازی نکردن آن هم چیز خاصی را از دست نداده‌اید.

بررسی بازی Saints Row براساس تجربه نسخه پی سی نوشته شده است