بررسی بازی Plants vs. Zombies: Replanted - باغچه قدیمی، دوستان صمیمی

بازگشت سری گیاهان علیه زامبی‌ها با بازی Plants vs. Zombies: Replanted پس از سال‌ها، برای کسانی که بازی اصلی را با ذوق روی صفحه موبایل یا کامپیوتر قدیمی خود تجربه کرده‌اند، حکم بازدیدی دوباره از همان باغچه کوچک پر از زامبی را دارد اما این‌بار صله‌رحم ما با لباس‌هایی نو و با کیفیت‌تر انجام می‌شود و صاحب‌خانه وعده «بزرگ‌تر، بهتر و جنون‌آمیزتر» را هم به ما مهمانان داده است. بازی Plants Vs Zombies در زمان خود با سادگی کم‌نظیرش توانست ترکیبی از طنز، استراتژیِ ساده ولی عمیق و طراحی بصری کارتونی بسازد و همه را دیوانه خود کند. Replanted آمده که بلکه تجربه‌ای باشد که هم برای نسل قدیم نوستالژیک باشد و هم برای تازه‌واردها قابل لمس.

بازی Plants vs. Zombies در سال ۲۰۰۹ در دورانی که بازار بازی‌های کژوآل و موبایلی در حال انفجار بود، با ژانر tower-defense اما این بار با چیدمان گیاهی/زامبی! تبدیل به یکی از بازی‌های تأثیرگذار شد و توانست ثابت کند که یک بازی سرگرم‌کننده و موفق لزوما نیازی به گرافیک واقع‌گرایانه یا مکانیک‌های پیچیده ندارد. بازی‌هایی مثل این فرنچایز یا مثلا «پرندگان خشمگین» و امثالهم یادآور این هستند که که سرگرمی در خالص‌ترین شکل خود، از یک حلقه گیم‌پلی رضایت‌بخش و جذاب نشأت می‌گیرد نه چیز دیگر و بازی یعنی موفقیت در همین موضوع.

داستان نسخه Replanted مثل بازی اصلی است زامبی‌ها به باغچه‌ شما هجوم می‌آورند و شما باید با گیاهانتان و سایر ادوات باغبانی از خانه و کاشانه خود دفاع کنید. یادتان هم نرود که البته، خیلی از بدبختی‌ها و مشکلاتتان زیر سر همسایه عجیب و غریب شما، «دِیو دیوانه» (Crazy Dave) است که با راهنمایی‌های بی‌ربط و در عین حال کلیدی‌اش، شما را در این مسیر همراهی می‌کند. اما این نسخه با ویژگی‌های نو همراه است که مواجهه با زامبی‌های گوناگون بازی را چالشی‌تر کرده؛ مثل «Cloudy Day» که نور خورشید کم است. در حالت «Cloudy Day»، سرعت تولید گلوله‌های خورشیدی (که لازمه کاشت گیاهان در برابر لشکر زامبی‌هاست) به شدت کاهش می‌یابد و بازیکن را مجبور می‌کند تا به گیاهان ارزان‌تر و استراتژی‌های تمسک‌جویی به قارچ‌های مفت اما کم‌اثر تکیه کند. در ویژگی دیگری مثل «Rest in Peace»، هر گیاهی که از بین برود، برای همیشه از آن مرحله حذف می‌شود و شما می‌مانید و حوضتان! همینجا هم می‌تواند زامبی‌های متخصص‌تر! و سرسخت‌تر از راه می‌رسند؛ از زامبی کله‌مخروطی گرفته تا زامبی فوتبالیست و حتی زامبی مایکل جکسون که حالا با ظاهری جدید بازگشته تا احتمالا از مشکلات کپی‌رایت جلوگیری شود.

گیم‌پلی Replanted عملا هسته بازی اصلی را حفظ کرده: شما گلوله خورشیدی جمع می‌کنید، گیاه می‌کارید که هر کدام یک قر و فری دارد و در نهایت زامبی‌ها را متوقف می‌کنید پیش از اینکه به خانه‌ات برسند. چهارتا چمن زن هم دم در دارید که سنگر آخرتان است و اگر آن‌ها را هم از دست بدهید باید ریق رحمت را سر بکشید. شاید باور نکنید ولی این ساختار بعد از گذشت پونزده شونزده سال هنوز هم سرگرم‌کننده است، به‌خصوص وقتی موج زامبی‌ها حمله‌ور می‌شوند و شما با هوشمندی تمام گیاهان را طوری چیدید که بیشترین بازده را داشته باشند؛ در این حالت لم می‌دهید و از نابودی زامبی‌ها لذت می‌برید. نقطه جدید اما کجاست؟ بازی با ارتقای بصری، رابط کاربری مناسب‌تر برای نمایش در صفحه‌های عریض، حالت‌های همکاری و رقابتی و برخی تنظیمات مدرن‌تر عرضه شده است. برای مثال، بخش co-op محلی (دو نفره) که در آن هر بازیکن کنترل بخشی از باغچه یا منابع را بر عهده می‌گیرد که تجربه مفرح‌تری ارائه می‌دهد.

بخش دو نفره شاید اساسی‌ترین تغییری باشد که در این ورژن می‌بینیم و واقعا کاری کرده که بتوانیم در دنیای بازی‌های تاوردفنس، این بار روی یک مبل و با دوستمان از سنگر خودمان دفاع کنیم؛ کاری که کمتر بازی در این ژانر موفق به انجامش شده است. از کنار هم در یک تیم بودن که بگذریم؛ حالت رقابتی یا همان VS بازی هم جذاب است. درواقع  حالت Versus که در Replanted وجود دارد، برای اولین بار در نسخه‌های کنسولی بازی اصلی (که حدود سال ۲۰۱۰ منتشر شدند) معرفی شد و دیگر خبری از آن نبود؛ پس Replanted در واقع این حالت را از فراموشی نجات داده و برای مخاطبان جدید بازآفرینی کرده است. این ویژگی بدون شک یکی از دگرگون‌کننده‌ترین و هیجان‌انگیزترین بخش‌های افزوده شده به تجربه کلاسیک Plants vs. Zombies است که بازی را از یک چالش استراتژیک تک‌نفره به یک دوئل ذهنی تمام‌عیار تبدیل می‌کند.

در این حالت رقابتی، صفحه به دو نیم تقسیم می‌شود و یک بازیکن فرصت می‌یابد تا ارتشی از مردگان متحرک را فرماندهی کند. این بازیکن به جای جمع‌آوری خورشید، واحد پولی جدیدی با نام «مغز» را به دست می‌آورد و با مدیریت آن، تصمیم می‌گیرد که کدام زامبی را در کدام لاین و در چه زمانی به سمت باغچه حریف بفرستد. این مکانیک، عمق تاکتیکی جدیدی به بازی می‌بخشد؛ آیا باید با ارسال موجی از زامبی‌های ضعیف و ارزان، فشار را بر حریف حفظ کرد یا با ذخیره کردن مغز، یک غول خفن ویرانگر را در لحظه‌ای حیاتی روانه میدان نبرد کرد؟ در طرف مقابل، بازیکن مدافع دیگر با یک هوش مصنوعی قابل پیش‌بینی روبرو نیست، بلکه باید در برابر یک هوش انسانی یا همان رفیقش در کنارش ! (یا البته حالت آنلاین) واکنش نشان دهد. این نبردها خیلی پویا و نفس‌گیر هستند و هر رقابت را به تجربه‌ای منحصر به فرد تبدیل کرده و Plants vs. Zombies: Replanted را به یک بازی عالی برای رقابت‌های دوستانه و محلی بدل می‌سازد.

طراحی محیط‌ها در بازی جدید گیاهان علیه زامبی‌ها نیز نسبت به نسخهٔ ۲۰۰۹ بزرگ‌تر شده‌اند و حالا کاراکترها با جزئیات بیشتر، انیمیشن‌های روان‌تر و افکت‌های بصری جذاب‌تر (مثل انفجار و یخ زدن و….) دارند. اما نکته تقریبا ناامیدکننده اینجاست که تغییرات زیاد نیستند و کمی ناامیدکننده هستند و حتی ویژگی‌های دیگر بازی‌های این سری، جای خالی‌شان به شدت حس می‌شود؛ به‌عنوان مثال، ویژگی‌هایی مانند «غذای گیاه» (Plant Food) از نسخه دوم بازی در اینجا وجود ندارد. سازندگان این یعنی بازی ترجیح دادند «خودِ خود» را بازآفرینی کند تا اینکه کل ساختار را دگرگون نمایند.

گرافیک HD، پشتیبانیِ ۴K، مدل‌های به‌روزشده، رابط کاربری مناسب‌تر برای نمایش خوب هستند و انتظار بیشتری هم نمی‌شد داشت. موسیقی نیز همان ترکیبِ موسیقیِ شاد و کارتونی را دارد هرچند دیگر پویا نیست و با نزدیک شدن موج عظیم زامبی‌ها به موسیقی چیزی اضافه نمی‌شود و تنش را بالا نمی‌برد. بنابراین از منظر بصری/صوتی، بازی بدون شک ارتقا یافته، اما شاید نه کامل و آنطور که دلمان می‌خواست.

تجربه اصلی که باعث شده بازی اولی چنین محبوب شود، با همان طنز، سبک بصری، و گیم‌پلی سرگرم‌کننده، تقریباً به‌طور کامل حفظ شده است و از آن مهم‌تر اینکه حفظ تعادل دقیق و بی‌نقص گیم‌پلی نسخه اصلی در دستور کار تیم سازنده قرار گرفته است؛ هر گیاه و هر زامبی جایگاه مشخصی در این نظم و آشوب دارند و این تعادل به هم نخورده است.

اما همانطور که گفته شد با وجود وعده‌های نو، ساختار گیم‌پلی نسبتاً شبیه همان نسخهٔ کلاسیک است و برای کسانی که منتظر تغییرات بنیادین هستند، ممکن است حس «تکرار» ایجاد شود. قیمت بازی نیز چندان منطقی نیست به خصوص وقتی که بازی‌های مستقل جدید در همین سبک با محتوای بیشتر و قیمت کمتر عرضه می‌شوند.

اگر بخواهید یک بازی سرگرم‌کننده با گیم‌پلی دقیق و جذاب و آمیخته با حس نوستالژی و لذت جمع‌آوری و دفاع داشته باشید، این بازی ارزش وقت گذاشتن دارد. شاید، در باغچه گیاهان جادویی و در حین شکست موج‌های زامبی، دوباره همان لحظه جادویی‌ را پیدا کنید که زمانی با نسخهٔ ۲۰۰۹ تجربه کردید؛ من که این لحظه را یافتم و وسط تجربه تک‌نفره بازی و با شنیدن جمله معروف «زامبی‌ها دارن میان!» ناگهان موهای تنم سیخ شد و به گذر عمر فکر کردم و دقیقا به پانزده سال پیش پرت شدم؛ جایی که لذت از بازی‌های ویدیویی برایم جور دیگری معنا داشت و همین زنده شدن حس خاطره قدیمی برایم کافیست تا تجربه «گیاهان علیه زامبی‌های» جدید را به همه توصیه کنم.