نقد فیلم لیلو و استیچ (Lilo and Stitch) | بهترین لایو اکشن چند سال اخیر دیزنی

والت دیزنی در طول سال‌های اخیر بازسازی‌های لایو اکشن زیادی براساس انیمیشن‌های کلاسیک خود ساخته است، اما با رفتن به سمت انیمیشن‌های قدیمی و تلاش برای مدرن کردن داستان آن، شاهد آثار بی‌کیفیت‌ بیشتری هستیم که آخرین آن فیلم سفید برفی است که تبدیل به یک فاجعه شده است. حالا نوبت به انیمیشن لیلو و استیچ رسیده است که برخلاف آثار دیگر اثری جدیدتر محسوب می‌شود و اول هم قرار بود مستقیما از دیزنی پلاس پخش شود، اما درنهایت راهش به سالن‌های سینما باز شد تا دیزنی حسابی از این تغییر برنامه راضی باشد.

اما سوال این است که فیلم Lilo and Stitch در کدام دسته قرار می‌گیرد؟ آیا با یک لایو اکشن خوب طرف هستیم یا روند سفید برفی و پینوکیو ادامه دارد؟ فیلم شروع خوبی دارد و خیلی سریع و بدون اینکه زمانی را تلف کند، داستان خود را آغاز می‌کند. نکته قابل توجه این است که فیلم تغییراتی نسبت به انیمیشن دارد که البته این تغییرات بیشتر روی پایان‌بندی فیلم تاثیر دارد تا دنباله آن ساخته شود. اما فیلم به خوبی روند سریعی دارد و شخصیت‌های خود را به‌خوبی و به شکل مناسبی معرفی می‌کند. مشخصا شخصیت‌های انسانی چالش اصلی فیلم هستند، اما استیچ به‌واقع ستاره فیلم است.

یکی از نگرانی‌های اولیه شخصیت‌های انسانی فیلم هستند که مشخصا به تصویر کشیدن آن‌ها بزرگ‌ترین چالش سازندگان فیلم است. خبر خوب این است که هسته اصلی بازیگران از جمله شخصیت لیلو به‌همراه خواهرش و زن مسن همسایه انتخاب‌های خوبی هستند و توانسته‌اند از پس نقش خود بر بیایند. درواقع با شخصیت‌های طرف هستیم که بازیگران آن‌ها را نمی‌شناسیم و این فرصت خوبی است تا شخصیت‌های واقعی‌تری را شاهد باشیم و فیلم از این فرصت استفاده کرده است. درواقع نبود ستاره خیلی بزرگ در طول روایت فیلم نکته مثبتی است.

درنهایت شاهد انسان‌های معمولی در طول روایت فیلم لیلو و استیچ هستیم که حالا گرفتار یک موجود فضایی بازیگوش و خرابکار شده‌اند و برای حفظ خواننده آن‌ها قرار است تمام تلاش خود را انجام دهند. روند داستانی آن‌ها اگرچه کلیشه‌ای و تکراری است، اما به شکلی که خسته کننده یا برای بیننده آزار دهنده باشند نیست و درنهایت وظایفی که در طول فیلم را دارند به‌خوبی ایفا می‌کنند. اما باز هم فیلم نیاز به شخصیتی دارد که بیننده را تا پایان حفظ کند و روند یکنواخت فیلم از مشکلات روزمره شخصیت‌ها را بشکند و جواب مشخصا شخصیت استیچ است.

همانطور که سازندگان فیلم How to Train Your Dragon به‌خوبی می‌دانستند که کلید موفقیت فیلم آن‌ها به تصویر کشیدن بی‌نقص بی‌دندان است، در اینجا هم استیچ همین حکم را دارد و او کسی است که می‌تواند باعث موفقیت یا نابودی فیلم Lilo and Stitch شود. استیچ در اینجا حکم یک ستاره تمام عیار دارد که در عین بازیگوشی، قدرتی مخرب دارد و تمام بار فیلم را تا پایان به دوش دارد. او نقش مهم و برجسته‌ای در اکثر صحنه‌های کمدی فیلم دارد و شاید در ابتدا به تصویر کشیدن نسخه لایو اکشن استیچ سخت به‌نظر برسد، اما پیاده‌سازی او بسیار خوب و جذاب بوده است.

جلوه‌های ویژه استیچ هم تقریبا بی‌نقص است و می‌توان گفت بیشترین دقت و کار روی استیچ انجام شده است و می‌توان گفت خود سازندگان فیلم هم از این موضوع خبر دارند اگر استیچ عالی به‌نظر برسد،‌ دیگر کاری به بخش‌های دیگر فیلم احتمالا نخواهیم داشت و صرفا از تماشا این هیولای فضایی بامزه لذت خواهیم برد. درنهایت تغییرات داستانی فیلم باعث می‌شود تا منتظر ادامه داستان استیچ باشیم، اما با وجود این تغییرات، ما قرار نیست شاهد مورد غافلگیر کننده‌ای باشیم و صرفا در خدمت ایجاد پتانسیل ساخت دنباله آن خدمت می‌کند.

البته دیگر شخصیت‌های فضایی فیلم هم برخلاف انتظار جالب و جذاب هستند که البته تا حد زیادی به‌خاطر انتخاب بازیگران آن‌ها است و می‌توان گفت نتیجه کلی رضایت بخش است. در هر حال ما بیشتر شاهد یک فیلم اکشن ماجراجویی نسبت به انیمیشن آن هستیم که این تغییرات نتیجه مثبتی داشته است و با اثری کاملا سرگرم کننده و جذاب طرف هستیم. از نظر فنی نیز شاهد عملکرد خوبی هستیم و یکی از کارهای با دیزنی را می‌توان تماشا کرد. اگرچه بیشتر تمرکز روی استیچ بوده است، اما در مجموع باقی موارد نیز رضایت بخش است.

فیلم Lilo and Stitch در ابتدا قرار بود از دیزنی پلاس پخش شود، اما مسیر آن به سالن‌های سینما باز شد تا دیزنی بالاخره بتواند یک اثر لایو اکشن با کیفیت و سرگرم کننده را در سالن‌های سینما نمایش دهد. فیلم با وجود تغییراتی که نسبت به انیمیشن دارد، اما اثری است که از ابتدا تا انتها می‌تواند با کمدی و صحنه‌های اکشن خود سرگرم کند و به هدف خود برسد. شخصیت‌های انسانی قابل لمس و نسبتا جذاب فیلم نیز کمک زیادی به بهتر شدن کیفیت فیلم کرده‌اند تا با اثری بهتر از تصور اولیه طرف باشیم.

فیلم لیلو و استیچ شاید اثر بی‌نقصی نباشد و شاید بهترین کار لایو اکشن دیزنی هم نباشد، اما نسبت به آثار چند سال اخیر والت دیزنی بدون شک کیفیت بسیار بهتری دارد که بخشی از آن را باید به‌خاطر مدرن‌تر بودن انیمیشن آن نسبت به انیمیشن‌هایی مثل پینوکیو و سفید برفی دانست که دیزنی نیازی به تغییرات عجیب و غریب در داستان آن نداشته است. در هر حال فیلم Lilo and Stitch می‌تواند یک گزینه ایده‌آل برای زمانی باشد که نیاز داریم تا در کمتر از ۲ ساعت صرفا یک کار سرگرم‌کننده را تماشا کنیم.