چطور Aim خود را در بازی‌های شوتر بهتر کنیم؟

بهبود هدف‌گیری (Aim) در بازی‌های شوتر یک مهارت چندجانبه به شمار می‌آید که بازیکن برای ارتقای آن به تمرین زیاد، استفاده از بهترین تنظیمات ممکن و کسب درکی عمیق از مکانیسم‌های بازی نیاز دارد. در ادامه این مقاله جامع به بررسی عوامل کلیدی جهت تبدیل شدن بازیکن به یک تیرانداز ماهرتر و دقیق‌تر می‌پردازد.

برای بهبود هدف‌گیری، ابتدا باید انواع آن را بشناسید:

هدف‌گیری فلیک (Flick Aim): این تکنیک شامل حرکت سریع و ناگهانی ماوس برای هدف گرفتن و شلیک به سمت دشمنی است که به طور غیرمنتظره ظاهر می‌شود. این نوع هدف‌گیری بیشتر در بازی‌هایی با سرعت بالا و موقعیت‌های غافلگیرکننده کاربرد دارد و برای اجرای صحیح آن به حافظه عضلانی قوی نیاز است. در این روش بازیکن به جای صرف زمان جهت دنبال کردن هدف، به صورت ناگهانی نشانه خود را روی آن تنظیم می‌کند.

هدف‌گیری ردیابی (Tracking Aim): این مهارت شامل دنبال کردن مداوم دشمنان متحرک با ماوس برای حفظ نشانه روی آن‌ها است. این نوع هدف‌گیری در بازی‌هایی با سرعت بالا مانند اپکس لجندز و اورواچ که دشمنان در حال حرکت سریع هستند، اهمیت زیادی دارد. برخلاف نشانه‌گیری فلیک که ماوس به صورت ناگهانی روی دشمن قرار می‌گیرد، در این روش باید ماوس را به آهستگی و همگام با حرکت دشمن تکان دهید. هدف‌گیری ردیابی مناسب شلیک ممتد از فاصله نزدیک یا متوسط به سمت دشمنان است.

هدف‌گیری ثابت (Static Aim): این نوع هدف‌گیری شامل قرار دادن دقیق نشانه روی یک هدف ثابت یا تقریباً ثابت است. تمرین این نوع هدف‌گیری به شما کمک می‌کند تا دقت خود را در شلیک‌های تک‌تیر یا لحظه‌ای بهبود بخشید. بسیاری از کمپِرها از این روش برای از بین بردن دشمن استفاده می‌کنند؛ به‌طوری‌که نشانه خود را روی یک نقطه ثابت که احتمال حضور دشمن زیاد است، ثابت نگه می‌دارند تا در موقعیت مناسب شلیک کنند. این روش برای هدشات یا تک‌تیراندازی کاربرد دارد.

برای حرکت دادن ماوس و هدف‌گیری دو تکنیک اصلی وجود دارد که هر کدام مزایا و معایب خاص خود را دارند:

هدف‌گیری با بازو (Arm Aim): در این روش، حرکت ماوس از طریق شانه و آرنج انجام می‌شود و مچ دست تا حدی ثابت می‌ماند. این تکنیک به بازیکن امکان می‌دهد تا دامنه حرکات نشانه خود را گسترده‌تر کرده و جابجایی روان‌تری را انجام دهد. از این تکنیک برای تنظیمات حساسیت (Sensitivity) پایین استفاده می‌شود؛ زیرا ثبات بیشتری دارد و برای هدف‌گیری ردیابی ایده‌آل است.

هدف‌گیری با مچ دست (Wrist Aim): در این روش، حرکت ماوس برای نشانه‌گیری از مچ دست انجام می‌شود. این تکنیک سریع‌تر است و برای هدف‌گیری کوچک، دقیق و تنظیمات حساسیت بالا مناسب به شمار می‌آید. همچنین امکان تغییر جهت سریع نشانه‌گیری با این روش ممکن است. با این حال، استفاده طولانی‌مدت از آن می‌تواند باعث خستگی و آسیب‌های مچ دست شود.

در نتیجه می‌توان گفت که استفاده ترکیبی از این دو تکنیک اصلی در موقیعت‌های گوناگون بهترین عملکرد را در پی خواهد داشت؛ برای مثال می‌توان دامنه‌های نشانه‌گیری بزرگ را با حرکت بازو و جابجایی جزئی و دقیق نشانه را با مچ دست انجام داد. بازیکن در کنار استفاده از این دو تکنیک اصلی، می‌تواند تکنیک‌های مهم دیگری را هم برای کسب برتری در نبرد کسب کند که در ادامه به بررسی دو مورد آن‌ها خواهیم پرداخت:

قرارگیری نشانه (Crosshair Placement): استفاده از این تکنیک یعنی اینکه بازیکن محل نشانه خود را در محلی نگه دارد که احتمال برخورد شلیک به نقاط حیاتی دشمن بالا است؛ برای مثال می‌توانید نشانه خود را همیشه در ارتفاع سر دشمنان نگه دارید. این کار باعث می‌شود زمان واکنش لازم برای هدشات دشمن کاهش یابد و بازیکن به جای تنظیم ارتفاع، فقط نیاز به جابجایی افقی نشانه داشته باشد. این روش نیاز به هدف‌گیری فلیک را کاهش می‌دهد و احتمال برخورد اولین گلوله‌ها به دشمن را افزایش می‌دهد.

پیش‌هدف‌گیری (Pre-Aiming): در این روش باید قبل از ورود به یک منطقه از نقشه یا درب ساختمان، نشانه خود را در جایی قرار دهید که احتمال ظاهر شدن دشمن در نقطه پیش رو زیاد است. این تکنیک نیاز به شناخت کامل نقشه و مکان‌های رایج کمین کردن دشمن نظیر کنج دیوار، راهروها یا درب ورودی دارد. همچنین با پیش‌بینی مسیر حرکت دشمن یا تماشای نحوه بازی کردن گیمرهای حرفه‌ای امکان پیشرفت در این تکنیک محیا می‌شود.

استفاده از بهترین تنظیمات ممکن متناسب با سبک بازی اهمیت بسیار بالایی در عملکرد و موفقیت بازیکن دارد که در این میان حساسیت، نرخ تازه‌سازی و میدان دید از اهمیت بالاتری برخوردار هستند.

DPI و حساسیت درون بازی: اصطلاح DPI که مختصر شده عبارت «Dots Per Inch» است، تعداد نقاطی را نشان می‌دهد که ماوس شما در هر اینچ حرکت فیزیکی ثبت می‌کند. حال از حاصل‌ضرب DPI ماوس در حساسیت درون بازی به یک مقدار جدید به نام eDPI یا Effective DPI می‌رسیم؛ برای مثال eDPI یک بازیکن با دی‌پی‌آی ۸۰۰ و حساسیت ۰.۵ در بازی به ۴۰۰ می‌رسد. اکثر بازیکنان حرفه‌ای از eDPI پایین (بین ۲۰۰ تا ۸۰۰) استفاده می‌کنند تا کنترل نرم‌تر و دقیق‌تری روی حرکات نشانه داشته باشند. شما برای پیدا کردن حساسیت مناسب خود، می‌توانید از ابزارهایی مانند PSA Method استفاده کنید.

نرخ تازه‌سازی نمایشگر (Refresh Rate): نرخ تازه‌سازی یعنی تعداد دفعاتی که تصویر روی صفحه نمایش به‌روزرسانی می‌شود و واحد اندازه‌گیری آن هرتز است. دسترسی به نرخ تازه‌سازی بالاتر نظیر ۱۴۴ هرتز یا ۲۴۰ هرتز باعث نمایش روان‌تر و دقیق‌تر حرکات دشمن و نشانه‌گیری می‌شود و به شما امکان می‌دهد تا واکنش‌های سریع‌تری داشته باشید. برای رقابت‌های چندنفره حرفه‌ای، داشتن یک نمایشگر با نرخ تازه‌سازی بالا یک مزیت بزرگ به حساب می‌آید.

میدان دید (FOV): پارامتر میدان دید یا FOV که مخفف Field of View است، همان محدوده یا میزان زاویه‌ای است که شما در بازی می‌توانید ببینید. هرچه این پارامتر بالاتر باشد، به شما دید بهتری از محیط اطراف می‌دهد و آگاهی شما را از فضای روبرو افزایش می‌دهد، اما اهداف را کوچک‌تر نشان می‌دهد. FOV کمتر، اهداف را بزرگ‌تر و دقیق‌تر نشان می‌دهد اما میدان دید شما را محدود می‌کند. تنظیم FOV یک موضوع شخصی است و به سبک بازی شما بستگی دارد.

تمرین مداوم کلید اصلی پیشرفت شما برای نشانه‌گیری در بازی‌های شوتر به حساب می‌آید که یکی از بهترین راه‌های تقویت آن، استفاده از برنامه‌های تخصصی تمرین نشانه‌گیری (Aim Trainers) است. در ادامه به معرفی چند نمونه از این برنامه‌ها می‌پردازیم:

Aim Lab: این برنامه رایگان، با تمرینات متنوع خود به بازیکن در بهبود هدف‌گیری فلیک، ردیابی و سرعت واکنش کمک می‌کند. همچنین این نرم‌افزار داده‌های زیادی را از فعالیت آموزشی بازیکن جمع‌آوری می‌کند تا با ارائه تحلیل‌هایی هدفمند درباره دقت و سرعت‌عمل به راهنمایی بیشتر او بپردازد.

KovaaK's FPS Aim Trainer: یک برنامه پولی و بسیار محبوب بین بازیکن‌های حرفه‌ای است که تمرینات بسیار تخصصی و دقیقی برای انواع مهارت‌های هدف‌گیری ارائه می‌دهد. بازیکن‌ها می‌توانند تمرینات را با توجه به نیاز یا سبک نبرد خود سفارشی‌سازی کنند.

علاوه‌براین برنامه‌ها شما می‌توانید از طریق حالت‌های تمرینی درون بازی هم به تقویت مهارت نشانه‌گیری خودتان بپردازید که دو مورد آن‌ها لابی (Lobby) و دِث‌مچ (Deathmatch) هستند:

تمرین در لابی: اکثر بازی‌ها دارای محیطی برای تمرین با ربات‌ها یا بازیکن‌های واقعی قبل از شروع رقابت هستند. بازیکن در بخش تمرینی لابی یا زمین انتظار می‌تواند از انواع سلاح‌های در دسترس برای تقویت مهارت نشانه‌گیری بهره ببرد.

تمرین در دث‌مچ: بازی در حالت‌های متفاوت دث‌مچ به شما کمک می‌کند تا در موقعیت‌های واقعی و پرفشار، مهارت‌های هدف‌گیری خود را تمرین کنید. باتوجه‌به اینکه نقشه‌های دث‌مچ متراکم هستند و امکان ریسپاون بالا وجود دارد، بازیکن می‌تواند سرعت عمل و تکنیک‌های نشانه‌گیری خود را بدون نیاز به اتلاف وقت بسنجد.

ارگونومی و وضعیت بدنی: وضعیت صحیح نشستن، قرارگیری مناسب مانیتور و ماوس، استفاده از میز و صندلی ارگونومیک به کاهش خستگی و بهبود ثبات هدف‌گیری بازیکن کمک می‌کنند.

تمرکز و استرس: استرس و اضطراب می‌توانند دقت حرکات ظریف دست را کاهش دهند و زمان واکنش را بالا ببرند. تکنیک‌هایی مانند مدیتیشن و تنفس عمیق می‌توانند به شما در حفظ آرامش و تمرکز کمک کنند.

خستگی: خستگی فیزیکی و روانی (Aim Fatigue) باعث کاهش دقت و ثبات هدف‌گیری می‌شوند. استراحت‌های کوتاه بین بازی‌ها و خواب کافی برای عملکرد بهینه ضروری است.

سبک هدف‌گیری شما باید با ژانر بازی هماهنگ باشد؛ زیرا نقشه‌ها، حالت‌های گیم‌پلی، دشمنان، تجهیزات در دسترس، منوی تنظیمات و موارد دیگر بر اساس سبک بازی موردنظر تفاوت دارند.

شوترهای تاکتیکی: در این بازی‌ها اهمیت دقت، استراتژی و پیش‌هدف‌گیری بر سرعت عمل و واکنش برق‌آسا غلبه دارد. حرکت آهسته در محیط، شلیک دقیق به خصوص با سلاح‌های تک‌تیرانداز و کنترل لگد تفنگ در این بازی‌ها اهمیت بالایی دارند. بازی‌های Counter-Strike ،Rainbow Six Siege و Valorant از جمله محبوب‌ترین شوترهای تاکتیکال هستند.

شوترهای سرعتی: این ژانر زیرمجموعه‌های زیادی نظیر شوتر آرنا مانند بازی Overwatch، بتل‌رویال مانند بازی PUBG، شوتر علمی-تخیلی نظیر بازی Halo و موارد دیگر دارد که تجربه آن‌ها نیازمند سرعت حرکت بالا، واکنش سریع و هدف‌گیری ردیابی خواهد بود. توانایی بازیکن جهت دنبال کردن دشمنان در حال دویدن و کنترل لگد سلاح‌ها در هنگام حرکت، ازجمله کلیدهای موفقیت در هر رقابت به شمار می‌آیند.

در پایان خلاصه‌ای از بهترین شیوه‌ها برای موفقیت در بازی‌های شوتر و برخی اشتباهات رایج که باید از آن‌ها دوری کرد را به شما متذکر می‌شویم. برای تبدیل شدن به یک بازیکن شوتر بهتر، ابتدا باید تنظیمات حساسیت مناسب خود را پیدا کنید. با استفاده از حساسیت پایین و استفاده متعادل از تکنیک‌های نشانه‌گیری بازویی و مچ دست، می‌توانید در موقعیت‌های مختلف بهترین پوشش و سرعت در نشانه‌گیری را داشته باشید.

همچنین رعایت سایر نکات نظیر نگه داشتن محل نشانه در ارتفاع سر دشمنان یا قرار دادن آن در محل احتمالی ظاهر شدن دشمن می‌تواند زمان لازم برای واکنش را کاهش دهد و احتمال برخورد گلوله را در همان ابتدا بیشتر کند. برای کسب مهارت‌های جدید و پیشرفت بیشتر می‌توانید از برنامه‌های Aim Lab یا بخش‌های تمرینی درون بازی استفاده کنید. در نهایت باید همیشه به وضعیت بدن و ذهن خود اهمیت دهید، استراحت کافی داشته باشید و به وضعیت نشستن خود توجه کنید.

علاوه بر رعایت توصیه‌های فوق، باید از انجام چند اشتباه رایج دوری کنید. یکی از مهم‌ترین اشتباهات رایج، تغییر مداوم حساسیت هر چند روز یک بار است. شما نباید تنظیمات حساسیت را مدام تغییر دهید و برعکس باید با انتخاب یک محدوده مناسب به تجربه بازی با آن عادت کنید و با تمرین زیاد به نشانه‌گیری مسلط شوید. علاوه‌براین غفلت از فراگیری تکنیک‌های پایه می‌تواند به شکست زودهنگام شما در مسیر پیشرفت منتهی شود؛ زیرا بدون تسلط بر تکنیک‌های پیش‌هدف‌گیری و قرارگیری نشانه، تمرینات پیشرفته‌تر بی‌فایده خواهند بود.

از دیگر اشتباهات رایج می‌توان به تمرینات کورکورانه و بدون هدف مشخص اشاره کرد که نه تنها باعث پیشرفت نمی‌شوند، بلکه زمان و انرژی بازیکن را هدر می‌دهند. بازیکن در عوض باید روی کسب مهارت‌های خاص هدف‌گذاری کند. در نهایت نادیده گرفتن سلامت بدن و ذهن نظیر خستگی و استرس می‌توانند تمام تمرینات و تلاش‌های شما را بی‌نتیجه کند.