بررسی بازی Terrifier: The ARTcade Game؛ «شورش در شهر» با خون و خون‌ریزی!

مدتی پیش شرکت RetroRealms دو بازی دو بعدی و رترو از روی فیلم‌های ترسناک «هالووین» و «اویل دد» عرضه کرد که به سرعت توانست نظر مثبت گیمرها را به خودش جلب کند. این موضوع پای دیگر استودیوهای بازی‌سازی را به ساخت بازی‌هایی با حال و هوای دهه ۸۰ میلادی از روی فیلم‌های مختلف باز کرد. مورد انتظارترین این بازی‌ها قطعا «ترمیناتور 2D» است که طی هفته‌های آینده منتشر می‌شود؛ اما در این میان، استودیوی اسپانیایی Selecta Play یک بازی دوبعدی در سبک Beat 'Em Up (همان سبک بزن بهادر شبیه به سری شورش در شهر) از روی فیلم‌های ترسناک Terrifier منتشر کرده است.

اگر با سری فیلم‌های تریفایر آشنایی ندارید، نشان می‌دهد که از سلامت روانی خوبی برخوردارید. تریفایر به اعتقاد اکثر منتقدان، خشن‌ترین فیلم‌های تاریخ سینما محسوب می‌شود و بد نیست بدانید که پخش آن در خیلی از کشورها ممنوع است. به‌صورت خیلی خلاصه، این فیلم‌ها در مورد یک دلقک به نام Art بوده که مردم را به خشن‌ترین روش‌های ممکن سلاخی می‌کند. طبیعتا وقتی قرار است یک بازی کامپیوتری از روی چنین فیلم‌هایی ساخته شود، انتظار حداقل چیزی شبیه به یک مورتال کامبت را داشتیم؛ ولی چیزی که نصیبمان شد، یک بازی دو بعدی کارتونی شبیه به بازی‌های موبایل است که صرفا نام «تریفایر» را یدک می‌کشد.

بازی «Terrifier: The ARTcade Game» از همان ابتدا خودش را جدی نمی‌گیرد؛ یا بهتر است بگوییم، جدیتی ندارد که بخواهد آن را پنهان کند. تمام تلاش بازی این است که شخصیت Art the Clown را از پرده سینما جدا کند و در دل یک تجربه پیکسلی زنده نگه دارد. بازی از همان لحظه شروع، با رنگ‌های آلوده، افکت‌های VHS و دنیایی که انگار از یک کابوس دهه هشتاد میلادی بیرون کشیده شده، سعی می‌کند به ما بفهماند که قرار است وارد مسیری غیرعقلانی شویم. اما سوال اصلی این است: آیا این مسیر، ارزش پیمودن را دارد؟

بازی تریفایر چند حالت شامل حالت داستانی، حالت آرکید و مجموعه‌ای از موارد قابل آزادسازی دارد که در ابتدا فقط حالت داستانی باز است. یکی از معدود نقاط قوت این بازی، امکان بازی‌کردن به‌صورت چهارنفره است. البته این امکان فقط به‌صورت آفلاین وجود دارد و خبری از حالت آنلاین نیست. در دورانی که تقریبا همه بازی‌ها حالت آنلاین دارد، این موضوع واقعا یک محدودیت محسوب می‌شود. شاید استودیوی سازنده خواسته که به جای ارائه تجربه‌ای مدرن، روی نوستالژیک بودن آن تمرکز کند. این دوئل بین نوستالژی و نیازهای امروز را می‌توانید تقریبا در همه بخش‌های بازی ببینید.

بازی تریفایر، امکان انتخاب از بین ۴ شخصیت را می‌دهد که همگی از دل فیلم‌های آن بیرون آمده‌اند. وقتی وارد مبارزه‌ها می‌شویی، با یک سیستم مبارزه کاملا ابتدایی، حتی ابتدایی‌تر از اولین شورش در شهر، مواجه می‌شوید؛ مجموعه‌ای از ضربات سبک و سنگین، و یک حرکت ویژه برای هر کاراکتر. تنها نوآوری بازی، اضافه کردن حرکات تمام‌کننده یا به زبان خودمانی، «فیتالیتی» است که تلاش می‌کنند شبیه صحنه‌های فیلم‌های تریفایر باشد. شاید در نگاه اول، سیستم مبارزه ساده و سرگرم‌کننده باشد، اما هرچه جلوتر می‌روید، محدودیت و سادگی آن شما را خسته می‌کند و حتی فیتالیتی‌ها هم نمی‌توانند این کسل‌کنندگی را نجات دهند.

به‌علاوه، سرعت و ریتم حرکتی بعضی شخصیت‌ها، به‌خصوص خود شخصیت Art، به شکل آزاردهنده‌ای کند است. این موضوع انقدر جدی است که ترجیح دادم Art را کنار بگذارم و سراغ شخصیت‌های فرعی بازی بروم؛ به‌خصوص دختر بچه دلقک که خیلی سریع و روان حرکت می‌کند. مشکل وقتی بدتر می‌شود که در میانه مبارزه، زمین‌گیر شده و برای بلند شدن باید دکمه پریدن را چندین بار فشار دهید. این اتفاق زیاد در جریان بازی رخ می‌دهد و تقریبا هر چند ثانیه یک بار، باید تلاش کنید که از زمین بلند شوید. دقیقا در لحظه‌هایی که بازی باید سرعت بگیرد، ناگهان مجبور می‌شوی به ریتمی بازگردی که سرعت را به صفر می‌رساند.

اما مهم‌ترین مسئله‌ای که گیم‌پلی را خسته‌کننده می‌کند، تکرار دشمنان است. بازی با هر مرحله انگار فقط یکی دو دشمن جدید به لیست اضافه می‌کند و باقی را با رنگ، اندازه یا تم دنیا تغییر می‌دهد. این موضوع برای یک بازی نوستالژیک قابل قبول است؛ اما وقتی مراحل طولانی می‌شوند، حسابی تکراری می‌شود. باس‌های پایان هر مرحله، طبق ادعای استودیوی سازنده، همگی از روی عوامل فیلم طراحی شده‌اند؛ البته برخلاف ظاهر جذابشان، خیلی راحت هستند و حتی بدون یک بار کتک خوردن می‌توانید اکثرشان را از بکشید.

از نظر بصری، The ARTcade Game بیشتر شبیه بازی‌های موبایل است تا یک اثر رترو و کلاسیک. بد نیست بدانید که حداکثر رزولوشن بازی به Full HD و نرخ فریم آن به ۳۰ محدود است. افکت VHS بازی هم به‌قدری شدید است که ترجیح دادم آن را خاموش کنم تا چشم‌درد نگیرم. من این بازی را روی کامپیوتر اجرا کردم و متوجه شدم که دکمه‌ای برای خروج از بازی وجود ندارد؛ بنابراین هر وقت که می‌خواستم از بازی خارج شوم باید سراغ Task Manager می‌رفتم.

بازی Terrifier: The ARTcade Game با قیمت ۲۰ دلار برای کامپیوتر و کنسول‌ها عرضه شده است. اگر دنبال یک بازی در سبک Beat 'Em Up باشید، با همین قیمت گزینه‌های خیلی بهتری از جمله شورش در شهر ۴، لاکپشت‌های نینجا، Final Vendetta و Fight’N Rage را دارید که هر کدامشان، صدها بار بهتر از بازی تریفایر هستند. اگر هم مثل من، یک طرفدار دو آتیشه فیلم‌های تریفایر هستید، باز هم پیشنهاد می‌کنم که دور این بازی را خط بکشید؛ چرا که به جای یک تجربه خونین، باکیفیت و لذت‌بخش، قرار است یک بازی موبایلی با گیم‌پلی کسل‌کننده را تجربه کنید که حتی ارزش یک بار بازی کردن را هم ندارد.