بررسی بازی Skygard Arena؛ میدان نبردی برای استراتژیست‌ها

در بازار بازی‌های تاکتیکی نوبتی که این روزها پر از آثار مشابه است، پیدا کردن تجربه‌ای که هم تازگی داشته باشد و هم بتواند به مخاطب دلیلی برای بازگشت دوباره بدهد، چندان ساده نیست. Skygard Arena ساخته‌ی استودیوی مستقل Gemelli Games دقیقاً با چنین هدفی پا به میدان گذاشته است؛ اثری که می‌خواهد ترکیب آشنای تاکتیک نوبتی را با طراحی قهرمان‌محور و حال‌وهوای فانتزی پیوند بزند و از دل این ترکیب، تجربه‌ای متفاوت خلق کند. بازی ابتدا در دسترسی زودهنگام عرضه شد و پس از گذراندن چند به‌روزرسانی و اضافه شدن محتواهای تازه، سرانجام به نسخه‌ی کامل خود رسید. حالا دیگر می‌توان گفت Skygard Arena تصویری نسبتاً کامل از آن چیزی ارائه می‌دهد که سازندگانش در سر داشتند؛ تصویری که در عین جذابیت، خالی از نقص هم نیست.

داستان بازی نقطه‌ی شروع ماجراجویی است. شما وارد جهانی می‌شوید که نیروهای متعددی برای سلطه بر آن رقابت می‌کنند و هر گروه قهرمانان خاص خود را دارد. روایت بازی از همان ابتدا با معرفی جناح‌ها و جهان آغاز می‌شود، اما خیلی زود متوجه خواهید شد که بار اصلی تجربه بر دوش گیم‌پلی گذاشته شده است و داستان بیشتر در حد مقدمه‌ای برای درگیر شدن شما با مراحل و مبارزات عمل می‌کند. مأموریت‌های اصلی کمپین طیف متنوعی از فعالیت‌ها را شامل می‌شوند: از نبردهای مستقیم و تصرف بنا‌های مشخص تا رویارویی با رئیس‌های قدرتمند. این تنوع ساختاری سبب می‌شود در سطح طراحی مراحل کمتر احساس تکرار کنید. با این حال، روایت در بسیاری از مواقع فراتر از توضیحات میان‌پرده‌ای نمی‌رود و شخصیت‌ها عمق چندانی پیدا نمی‌کنند. همین مسئله باعث می‌شود بازیکن ارتباط عاطفی کمتری با داستان برقرار کند و انگیزه‌ی اصلی او برای ادامه‌ی مراحل، بیشتر کشف مکانیک‌های تازه یا آزمایش ترکیب‌های جدید تیمی باشد تا پیگیری یک خط روایی پرکشش.

با وجود ضعف‌های داستانی، نقطه‌ی قوت اساسی بازی در تنوع قهرمان‌ها و سیستم شخصی‌سازی آن‌ها نهفته است. Skygard Arena در مجموع ۱۰ قهرمان متفاوت دارد که هر کدام دارای دو Persona یا سبک مبارزه‌ی منحصر به فرد هستند. این ویژگی به تنهایی حجم عظیمی از تنوع را به گیم‌پلی تزریق می‌کند. وقتی Relicها و توانایی‌های غیرفعال متنوع را هم در نظر بگیریم، می‌بینیم بازیکن تقریباً هیچ‌گاه محدود به یک استراتژی از پیش تعیین‌شده نمی‌شود. هر ترکیب تیمی می‌تواند حس و حال متفاوتی ایجاد کند؛ تیمی با تمرکز بر کنترل میدان و تضعیف دشمن یا ترکیبی تهاجمی که همه‌چیز را بر حملات سنگین استوار کرده است. این امکان برای تغییر مداوم رویکرد تاکتیکی یکی از همان ویژگی‌هایی است که باعث می‌شود Skygard Arena در میان آثار مشابه خود بدرخشد.

از سوی دیگر، جلوه‌های گرافیکی بازی نیز مکمل همین تنوع هستند. سازندگان از یک سبک فانتزی رنگارنگ بهره گرفته‌اند که یادآور طراحی‌های کارتونی اما با کیفیت و جزئیات بالا است. محیط‌ها در عین ساده‌بودن، تنوع بصری دارند و افکت‌های مهارت‌ها، سحرها و ضربات به شکلی طراحی شده‌اند که هم خوانایی تاکتیکی حفظ شود و هم چشم‌نواز باشند. این تعادل بین وضوح و زیبایی باعث می‌شود بازیکن بتواند در شلوغ‌ترین مبارزات هم به راحتی جریان نبرد را دنبال کند و هم از تماشای آن لذت ببرد.

اما Skygard Arena ضعف‌هایی هم دارد، اولین موضوعی که به چشم می‌آید کوتاهی کمپین است. در حالی که مأموریت‌های بازی تنوع نسبی خوبی دارند، تعداد آن‌ها چندان زیاد نیست و در مجموع بخش داستانی زودتر از حد انتظار به پایان می‌رسد. برای اثری که می‌خواهد هم به گیمرهای علاقه‌مند به تجربه‌ی تک‌نفره خدمت کند و هم جامعه‌ی چندنفره‌ی خود را شکل دهد، این حجم از محتوای داستانی کافی به نظر نمی‌رسد. به همین دلیل، بسیاری از بازیکنان پس از چند ساعت تجربه‌ی کمپین، ناچار می‌شوند به بخش Arena روی بیاورند تا همچنان انگیزه‌ی ادامه دادن به بازی را داشته باشند.

چالش دیگر Skygard Arena، نامتعادل بودن درجه‌ی سختی در برخی مراحل است. بازی در ابتدای کمپین با ریتم نسبتاً متعادلی پیش می‌رود و بازیکن فرصت کافی برای آشنایی با مکانیک‌ها دارد، اما در بخش‌هایی ناگهان شاهد جهش سطح دشواری هستیم و باید برخی مراحل را بارها و بارها تکرار کنید. دشمنان به طرز چشمگیری قدرتمندتر می‌شوند و در صورت انتخاب ترکیب تیمی نامناسب، شکست‌های پیاپی اجتناب‌ناپذیر است. نتیجه آنکه ریتم تجربه در برخی نقاط شکسته می‌شود و حس پیشروی طبیعی از بین می‌رود.

با این حال، وقتی پای بخش چندنفره‌ی Arena به میان می‌آید، همه‌چیز شکل دیگری به خود می‌گیرد. این قسمت دقیقاً همان جایی است که طراحی تاکتیکی بازی به اوج خود می‌رسد. رقابت‌های آنلاین یک‌به‌یک یا حالت‌های دوستانه و رده‌بندی‌شده، فرصتی فراهم می‌کنند تا بازیکنان مهارت‌های تاکتیکی خود را با دیگران بیازمایند. در این بخش، ترکیب درست قهرمان‌ها، مدیریت منابع و پیش‌بینی حرکات حریف بیش از هر چیز اهمیت دارد. حتی کوچک‌ترین اشتباه می‌تواند نتیجه‌ی نبرد را تغییر دهد و همین فشار مثبت است که باعث می‌شود هر مسابقه هیجان‌انگیز و غیرقابل پیش‌بینی باشد. افزون بر آن، امکان رویارویی با هوش مصنوعی در سطح‌های دشواری مختلف نیز وجود دارد که می‌تواند تمرینی مناسب برای تازه‌کارها یا حتی فرصتی برای محک زدن استراتژی‌ها پیش از ورود به رقابت‌های آنلاین باشد.

در مجموع، Skygard Arena بازی‌ای است که نقاط قوت و ضعف مشخصی دارد. اگر به دنبال داستانی پرکشش، شخصیت‌پردازی عمیق یا کمپینی طولانی هستید، احتمالاً این اثر نتواند شما را کاملاً راضی کند. اما اگر هدف اصلی‌تان لذت بردن از گیم‌پلی تاکتیکی، کشف ترکیب‌های متنوع و آزمودن استراتژی‌های تازه در برابر حریفان واقعی است، Skygard Arena یکی از بهترین گزینه‌هایی است که این روزها می‌توانید تجربه کنید. تنوع قهرمان‌ها، آزادی عمل در تاکتیک‌ها، جلوه‌های بصری خوش‌ساخت و هیجان رقابت‌های چندنفره عواملی هستند که باعث می‌شوند بازی با وجود ایراداتی چون کوتاهی داستان یا دشواری نامتعادل، همچنان ارزش امتحان کردن را داشته باشد.

به بیان دیگر، Skygard Arena بیش از هر چیز برای آن دسته از بازیکنانی ساخته شده که دنبال مبارزات تاکتیکی پرجزئیات و رقابت‌های آنلاین هستند. این بازی شاید نتواند در بعد داستانی با آثار بزرگی چون XCOM یا Divinity مقایسه شود، اما در بخش Arena خود را به‌عنوان تجربه‌ای منحصر‌به‌فرد معرفی می‌کند؛ تجربه‌ای که نشان می‌دهد حتی یک استودیوی مستقل هم می‌تواند با ایده‌ای درست، محصولی بسازد که هم سرگرم‌کننده باشد و هم ارزش تکرار بالا داشته باشد.