بررسی بازی Warhammer 40000: Dawn of War – Definitive Edition؛ ریمستر معمولی!

قطعا برای شما هم پیش آمده است که وقتی پس از گذشت سال‌های زیاد سراغ بازی‌هایی می‌روید که در دوران کودکی ساعت‌ها از آن‌ها لذت می‌بردید، این حس را تجربه کنید که گذر زمان، چندان با این بازی‌ها مهربان نبوده است. شاید گاهی لازم است تا آن خاطرات خوش را در همان جایی که خوش کرده‌اند رها کنیم و خیلی دنبال تکرار آن‌ها در زمانِ حال نباشیم. این‌ها را گفتم تا به بازی Warhammer 40000: Dawn of War – Definitive Edition برسم؛ بازی که شخصا تقریبا همان ۲۰ سال پیش ساعت‌های زیادی را پای کمپین‌های آن یا بخش Skirmish صرف می‌کردم و حسابی هم از آن لذت می‌بردم.

اما قطعا اگر الان سراغ آن نسخه از بازی برویم، به‌دلیل گرافیکی قدیمی‌شده و حتی برخی مکانیک‌های بازی در مقایسه با استاندارد فعلی همین چندتا بازی استراتژی همزمان محدودی که عرضه می‌شوند، نمی‌توان لذت زیادی از آن برد. همین موضوع، اهمیت عرضه نسخه‌ای بهبودیافته از Dawn of War را بیش‌تر می‌کند؛ چرا که این اثر می‌تواند با بهبود این جنبه‌های بازی، تجربه آن را برای مخاطب امروزی هم ارزشمند‌تر کند. اما آیا این نسخه در عمل توانسته است چنین بهبود‌هایی را ارائه دهد؟

Dawn of War – Definitive Edition از نظر محتوایی، پکیج بسیار باارزشی است و شامل بازی اصلی و تمام بسته‌های الحاقی آن می‌شود. در نتیجه شاهد بیش از ۱۰۰ نقشه مختلف و چهار کمپین کامل در بازی هستیم که می‌توانند ساعت‌ها طرفداران بازی‌های استراتژی را سرگرم نگه دارند. تازه اگر به این‌ها پشتیبانی رسمی بازی از مادها را هم اضافه کنیم، متوجه خواهیم شد که می‌توان از تجربه ۲۰ ساله جامعه کاربری سازنده‌های ماد Dawn of War هم در نسخه بهبودیافته بازی لذت برد.

اما قبل از اینکه سراغ بررسی کیفیت بهبود‌های Dawn of War – Definitive Edition برویم، بد نیست کمی از این هم بگوییم که چرا این اثر تا این حد در زمان خودش تجربه محبوبی بود. یکی از دلایل مهم این موضوع، بهره بردن درست بازی از پتانسیل بالای جهان وارهمر است. جهانی با نژاد‌هایی کاملا منحصربه‌فرد و متفاوت از هم که مدام در حال جنگ با یکدیگر هستند و این ویژگی، به‌خوبی در بازی استراتژی Dawn of War هم به‌تصویر کشیده شده است. هرکدام از نژاد‌ها، از اسپیس مارین گرفته تا Chaos، اورک‌ها و تائوها، با جزییات خاص خودشان طراحی شده‌اند و شامل نیروها و تجهیزات کاملا متفاوتی می‌شوند. در نتیجه تجربه بازی با هر نژادی، کاملا خاص و جدید است و همین باعث می‌شود تا ارزش تجربه طولانی‌مدت بازی بسیار زیاد و بالا باشد.

از طرفی دیگر، بالانس کلی بازی هم برای زمان خودش قابل‌قبول بود و کمپین‌های متفاوت آن می‌توانستند تجربه تک‌نفره جذابی رقم بزنند. برای مثال در کمپین Dark Crusade بازی می‌توانید نژاد دلخواه خودتان را انتخاب کنید و روی نقشه‌ای بزرگ به سبک آثاری چون توتال وار، کم کم نسبت به تصرف کامل نقشه اقدام کنید. در این کمپین، استراتژی کلی حمله به قسمت‌های جدید به‌صورت نوبتی است اما پس از رسیدن ارتش شما به بخش موردنظر، وارد تجربه عادی و ریل‌تام بازی می‌شوید و باید پایگاه دشمن را نابود کنید.

راستش را بخواهید، تجربه دوباره این موارد در بازی، برای مخاطبینی که قبلا نسخه اصلی Dawn of War را بازی کرده باشند، هنوز هم لذت‌بخش خواهد بود و آن خاطرات خوش قدیمی‌شان را تا حد خوبی زنده می‌کند. اما حتی اگر از این دست کاربران هم باشید، احتمالا پس از اینکه با کلی ذوق و شوق نسخه بهبود‌یافته را دانلود و تجربه آن را شروع کردید، کم کم حس خواهید کرد که می‌توان تاثیر گذر بیش از ۲۰ سال را روی بازی حس کرد و نسخه بهبود‌یافته آن هم ریمستری صرفا معمولی است و نه بهبودی بزرگ که بتواند شکل و شمایلی امروزی به Dawn of War بدهد.

به‌گفته سازنده‌ها، نسخه بهبودیافته بازی تغییراتی مثل افزایش رزولوشن کلی و پشتیبانی از سیستم‌های امروزی را ارائه می‌دهد که ادعای درستی است؛ چرا که اگر الان بخواهید نسخه اصلی بازی را تجربه کنید، قطعا مثلا روی ویندوز ۱۱ حسابی دردسر خواهید داشت؛ بماند که نسخه اصلی از رزولوشن‌های واید رایج الان هم پشتیبانی نمی‌کند. اما اگر انتظارتان از تجربه کلی نسخه ریمستر، یک بازی استراتژی زیبا باشد، محقق نخواهد شد. چرا که حتی باوجود افزایش رزولوشن کلی و یونیت‌ها، باز هم Dawn of War – Definitive Edition تجربه‌ای صرفا معمولی از نظر بصری است.

از طرف دیگر، سازنده‌های این نسخه وعده بهبود‌هایی در هوش مصنوعی نیروها و در نتیجه آن، مسیریابی‌های بهتر و مواردی از این دست را هم ذکر کرده‌اند. اما پس از چند ساعت تجربه بازی، متوجه می‌شویم که Dawn of War – Definitive Edition هنوز هم در این زمینه از مشکلات واضحی رنج می‌برد. بارها و بارها پیش خواهد آمد که نیروها در مسیر رسیدن به مقصدی که مشخص کرده‌اید، گرفتار گیر کردن در موانع مختلف شوند یا باوجود دستور واضح شما برای هدف قرار دادن نیروهای مشخصی از دشمن، کماکان مشغول کار خود باشند! این مشکل مخصوصا برای نیروهایی با جثه بزرگ‌تر، مثل لاک‌پشت عظیم‌جثه اورک‌ها شدید‌تر است و مثلا در یکی از تجربه‌ها، پس از اینکه با کلی ذوق این لاک‌پشت را ساختم و قصد داشتم از عملکردش لذت ببرم، در پشت مانعی گیر کرد و به‌هیچ وجه هم حاضر به حرکت نبود!

با در نظر داشتن این توضیحات، می‌توان گفت که لازمه لذت بردن از Dawn of War – Definitive Edition، منطقی نگه داشتن انتظارات از این بازی در حد اثری با گذشت بیش از ۲۰ سال از عرضه نسخه اولیه و اصلی آن است. استودیو رلیک در توسعه نسخه بهبود‌یافته، صرفا به ارتقا رزولوشن کلی و پشتیبانی از سیستم‌های امروزی بسنده کرده است که تجربه قابل‌قبولی ارائه می‌دهند اما نمی‌توانند بازی را به تجربه‌ای مناسب انتظارات مخاطب روز تبدیل کنند. پس این اثر را بیش‌تر می‌توان به افرادی توصیه کرد که قبلا نسخه اصلی را تجربه کرده‌اند و الان به‌لطف بهبود‌های جزئی و ارائه پکیجی کامل و قطعا باارزش از تمام محتویات ارائه‌شده برای آن، قصد تجدید خاطرات را دارند. اگر جزو این افراد هستید، Dawn of War – Definitive Edition حتما ارزش تجربه بالایی دارد ولی اگر به‌دید یک بازی استراتژی جدید و روز می‌خواهید به‌سراغ آن بروید، احتمالا ناامید خواهید شد.