بررسی بازی Mario Kart World | اولین ماشین پولسازی نینتندو سوییچ ۲

با اینکه طرفدار نینتندو هستم، ولی هیچ‌وقت خودم را به‌عنوان یک فنِ جدی بازی «ماریو کارت» نمی‌دانستم. با اینکه همیشه به موسیقی‌های بازی گوش می‌دادم و حتی اسپیدران‌های آن را تماشا می‌کردم، ولی هیچ‌وقت ارتباط عمیقی با مجموعه‌ی «ماریو کارت» برقرار نکرده بودم. با اینکه می‌دانستم مکانیزم‌های «ماریو کارت» بسیار گسترده‌اند، اما شاید بیشتر وقتم را در دنیای «کرش بندیکوت» می‌گذراندم. «ماریو کارت ورلد» جدیدترین نسخه‌ی این مجموعه است که هم‌زمان با کنسول «نینتندو سوییچ ۲» عرضه شد. در جریان آن دو هفته‌ی سختی که همه‌مان گذراندیم، فقط «ماریو کارت ورلد» در اختیار داشتیم و کلی زمان بیکاری. همین موقعیت باعث شد که نه‌تنها من، بلکه همه‌ی همکارانم در زومجی، دیوانه و دلبسته‌ی دنیای ماشین‌سواری ماریو شویم.

برای خرید بازی ماریو کارت ورلد برای نینتندو سوییچ ۲ و تمام اکسسوری‌های این کنسول و کنسول‌های دیگر را می‌توانید به فروشگاه تکسیرو مراجعه کنید.

برای بررسی «Mario Kart World»، ابتدا سراغ نسخه‌های قبلی رفتم و تصمیم گرفتم دوباره آن‌ها را تجربه کنم. از «ماریو» در «سوپرنینتندو» گرفته تا نسخه‌های «گیم‌کیوب» و «وی»، تقریبا تلاش کردم تمام ستاره‌های مراحل را کسب کنم. با اینکه حدود ۴۰–۵۰ ساعت «ماریو کارت ورلد» بازی کردم، اما متأسفانه یا خوشبختانه، برای من همچنان «Mario Kart 8 Deluxe» هیجان‌انگیزترین نسخه‌ی این مجموعه باقی ماند.

در نگاه اول ممکن است فکر کنید «ماریو کارت ورلد» شبیه همان نسخه‌های قبلی است. اما با جرئت می‌توانم بگویم که World متفاوت‌ترین نسخه‌ی «ماریو کارت» نینتندو تاکنون است. این بازی به نوعی بزرگ‌ترین و پرمحتواترین «ماریو کارت» ساخته‌شده تاکنون محسوب می‌شود. تعداد بازیکنان از ۱۲ به ۲۴ نفر افزایش یافته است، بخش‌های جدیدی مانند Knockout Tour، Free Roam و کلی مکانیزم تازه هم به بازی اضافه شده‌اند.

وقتی شنیدم که بازی جدید در دنیای باز (Open World) جریان دارد، کمی نگران شدم. و راستش، نگرانی‌ام هم بی‌دلیل نبود. با اینکه تبلیغات نینتندو روی عبارت World تمرکز داشت، ولی این دنیای باز، در کنار جذابیتش، ممکن است در بلندمدت خسته‌کننده شود. شما با دوستان‌تان در این محیط پرسه می‌زنید و به مسابقات مختلف ملحق می‌شوید، اما ممکن است در نهایت، ترجیح بدهید دوباره سراغ Grand Prix یا Knockout Tour بروید.

با توجه به شناختی که از جامعه‌ی «ماریو کارت» دارم، بعید می‌دانم طرفداران، مدت زیادی را در دنیای Open World سپری کنند. البته سیستم جهان باز بازی به‌خوبی پیاده‌سازی شده است. اینکه از همان منوی اول، با فشار یک دکمه وارد دنیای بازی می‌شوید، حرکت جذابی از سوی سازندگان است. در این بخش، آموزش‌هایی هم برای یادگیری تکنیک‌های مانوری پیش‌بینی شده است.

در کنار بخش‌های سنتی مثل Grand Prix و Battle Mode، اولین چیزی که توجه من را جلب کرد، بخش بسیار جذاب و هیجان‌انگیز Knockout Tour بود. این بخش شباهت زیادی به سبک «بتل رویال» دارد. شما در یک مسیر طولانی متشکل از ۶ پیست، به‌صورت متوالی مسابقه می‌دهید و در پایان هر بخش، بازیکنانی که در رتبه‌های پایین‌تر هستند، حذف می‌شوند. این بخش بسیار لذت‌بخش و درعین‌حال استرس‌زاست. با اینکه تمرکز تبلیغات نینتندو روی دنیای باز بود، ولی به نظر من، نقطه‌ی قوت اصلی بازی، همین Knockout Tour است.

مکانیزم‌های جدیدی نیز به بازی اضافه شده است. به یاد نمی‌آورم که هیچ‌کدام از نسخه‌های قبلی تا این اندازه مکانیزم‌های متنوع داشته باشند. با اینکه سرعت کلی بازی نسبت به نسخه‌ی قبلی کمی کاهش پیدا کرده، اما ویژگی‌هایی مثل حرکت روی دیوارها، ریل‌ها و حتی مسیرهای دریایی، حس سرعت را به‌شکل متفاوتی منتقل می‌کنند. ماشین‌ها حالا می‌توانند روی دیوار پرش کنند و به اصطلاح «Wall Ride» انجام دهند. توجه سازندگان به جزئیات مکانیکی بازی واقعا حیرت‌انگیز است. با اینکه مدت کوتاهی از انتشار بازی گذشته، جامعه‌ی اسپیدران آن، تکنیک‌های عجیبی اجرا می‌کنند: پرش روی ریل، سپس روی کابل‌های برق و در نهایت «Wall Ride» از بغل دیوارها. اجرای این تکنیک‌ها آسان نیست و همین موضوع نشان‌دهنده‌ی Skill Gap بالای بازی است؛ یعنی فاصله‌ی میان بازیکنان تازه‌کار تا حرفه‌ای، بسیار زیاد خواهد بود.

فکر کنم دیگر همه ما در جریان گران شدن بازی‌های ویدیویی هستیم. این گرانی اولین بار با همین بازی یعنی ماریو کارت ورلد رقم خورد. با توجه به اینکه ماریو کارت ورلد صرفا یک بازی ریسینگ کارتینگ است، شاید این قیمت‌گذاری آنقدر منطقی به نظر نرسد و به عنوان یک بازی خیلی گران شناخته شود. ولی به هر حال چه قیمت بازی ۶۰ دلار بود چه ۸۰ دلار، باز برای ما ایرانی‌ها شاید منطقی نباشد برای این بازی، هزینه دلاری کنیم.

از لحاظ گرافیکی، نینتندو مثل همیشه در بخش هنری سنگ‌تمام گذاشته است. هنرمندان نینتندو به زیبایی تمام، دنیا و شخصیت‌های بازی را رنگ‌آمیزی کرده‌اند. مدل‌های سه‌بعدی، به‌لطف طراحی هنری چشمگیر، برجسته و چشم‌نواز هستند. حتی در مسابقات سریع هم آیتم‌ها و عناصر محیطی به‌وضوح دیده می‌شوند. بار اولی که وارد پیست معروف Rainbow Road می‌شوید، شاید از شدت زیبایی دهانتان باز بماند. وقتی بحث از ذوق هنری نینتندو می‌شود، نیازی به تعریف از موسیقی بازی نیست!

بخش چندنفره لوکال در واقع یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های بازی است که می‌تواند شما را صدها ساعت سرگرم کند. اما اگر نتوانستید به سرورهای آنلاین متصل شوید، نگران نباشید. «Mario Kart World» حتی بدون اینترنت هم می‌تواند ساعت‌ها سرگرم‌کننده باشد. بخش‌های Grand Prix و Knockout Tour، هرکدام پیست‌های زیادی دارند که به‌صورت پیوسته طراحی شده‌اند. گرفتن سه ستاره در این مسابقات، ارزش تکرار بازی را چند برابر می‌کند. طوری که من و همکارم فرزین، طی دو سه هفته، موفق شدیم در همه‌ی پیست‌ها سه ستاره بگیریم؛ تجربه‌ای که واقعا لذت‌بخش بود.

بازی در حالت تک نفره و دو نفره به صورت ۶۰ فریم برثانیه اجرا می‌شود. ولی متاسفانه در حالت سه نفره و چهارنفره بازی ۳۰ فریم می‌شود. ماریو کارت ورلد بازی رسمی کنسول نسل جدید نینتندو است. اینکه شما نمی‌توانید این بازی را به صورت سه یا چهار نفره روی ۶۰ فریم بازی کنید شاید کمی حس ناامیدی برای خریداران این کنسول و بازی ایجاد کند.

ماریو کارت ورلد شاید مثل ماریو کارت ۸ گیم‌پلی خیلی سرعتی نداشته باشد. اما به شما قول می‌دم که فقط کافی است کنترلر را بردارید و وارد دنیای World شوید. چه گیمر حرفه‌ای باشید چه مبتدی، این بازی راحت شما را در دنیای زیبایش غرق می‌کند. متاسفانه با توجه به قیمت بالای بازی و محدودیت‌هایی که ما در ایران داریم، شاید در حال حاضرخرید این بازی منطقی نباشد.