بررسی بازی The Finals | رقیب تازه‌نفس شوترهای آنلاین

اگر شما نیز از آن هواداران کهنه‌کار سری بتلفیلد (Battlefield) هستید که در سال ۲۰۲۳ (و حالا ۲۰۲۴) چراغ سرورهای بتلفیلد 3 و بتلفیلد 4 را روشن نگه‌داشته‌اند و نمی‌توانند از تجربه‌ی این سری دست بکشند، احتمالا در زمان مواجهه با The Finals با خودتان گفته‌اید، «بالاخره همون بتلفیلدی که می‌خواستم!». جمله‌ای که هرگز اشتباه نیست. به‌هرحال از آخرین بتلفیلد درست و حسابی که تجربه کردیم بیش از هشت سال می‌گذرد و دل همه‌مان برای یک شوتر سندباکس همه‌چیز تمام تنگ شده است. بعد از انتشار بازی Battlfield 1 در سال ۲۰۱۷ بود که حدود ۸۰ درصد از اعضای استودیو سازنده بازی (EA Dice) از تیم جدا شدند و استودیو خودشان را تأسیس کردند؛ استودیو امبارک (Embark Studios) که محصولشان چیزی نیست جز بازی The Finals. اثری که از گیم‌پلی تا طراحی محیط و جوهره‌ی بصری آن با امضای EA Dice بتلفیلدساز گره خورده است.

خروج اعضای کلیدی تیم EA Dice از سال ۲۰۱۷ تا ۲۰۲۰ اما دو نتیجه بسیار مهم داشت؛ افت کیفیت واضح در دو بازی Battlefield V و Battlefield 2042 نسبت‌به آنچه که از سری نام‌برده انتظار می‌رفت، و نتیجه دوم اما به‌تأسیس استودیو امبارک و آفرینش بازی The Finals برمی‌گردد که موضوع بحث امروزمان هم به‌شمار می‌رود. در مورد بازی فاینالز اما باید این موضوع را در نظر بگیریم که اثر نام‌برده در ورای اجرای کم‌نقص فرمولی که سری بتلفیلد را به‌شوترهایی مولف و محبوب تبدیل کرد، محصولی است که با تکیه‌بر طراحی «سندباکس/Sandbox» باکیفیت خود می‌تواند صحنه فضای رقابتی/Esport در میان شوترهای اول‌شخص را برای همیشه متحول کند. درکنار جلوه‌های امیدوارکننده بازی اما، نگرانی‌های زیادی وجود دارد؛ آیا بقای فاینالز و رقابت اثر نام‌برده با غول‌هایی مثل کانتر استرایک، ایپکس لجندز، Valorant و ... همیشگی خواهد بود یا نه، فاینالز یک شگفتی مقطعی است که به‌زودی با آن روی تاریک صنعت بازی مواجه خواهد شد؟ همراه بررسی زومجی باشید که در این مقالهْ ضمن کالبد شکافی و تحلیل اثر نام‌برده، به احتمالات و سوالات پیرامون آن نیز جواب خواهیم داد.

تماشای نیم‌نگاه در آپارات

بازی The Finals با الهام از آثاری همچون فیلم The Running Man، فیلم The Hunger Games و سریال Squid Game بازیکنان را به‌رقابت‌هایی مرگبار می‌فرستد. هر بازیکن با یک تفنگ و سه ابزار دیگر وارد زمین مسابقه شده و باید درکنار هم‌تیمی‌های خود، بیشترین میزان پول را به‌جیب زده و تا اتمام رقابت، از پول‌های به‌دست آمده محافظت بکند. در نتیجه، تمام رقابت‌های برگزار شده در بازی The Finals بر سر پول اتفاق می‌افتد و تیمی که بیشترین پول را به‌جیب بزند، برنده است. در بازی دو حالت با نام‌های Quick Cash و Bank it وجود دارد که در هر دوی این حالت‌ها، تیم‌های سه‌نفره با یکدیگر رقابت می‌کنند. در Quick Cash باید صندوقچه‌ای پر شده از سکه‌های طلا را در یک باجه واریز پول قرار بدهید و مدتی صبر کنید تا این پول به‌حساب تیم شما واریز شود. صبر برای تکمیل واریز همانا و یورش تیم‌های دیگر به‌باجه و برپا شدن جهنمی از گلوله‌ و سازه‌های آوار شده بر سرتان نیز همان. تیمی که به‌امتیاز مشخص شده برسد یا در زمان اتمام رقابتْ بیشترین امتیاز را داشته باشد برنده خواهد بود.

در حالت دیگر که Bank It نام دارد، چهار تیم سه‌نفره باید بیشترین میزان سکه موجود را از نقاط ویژه‌ای که در نقشه تعبیه‌ شده‌اند، پیدا کرده و این سکه‌ها را به‌حساب خود واریز کنند. فرق این حالت با Quick Cash این است که طی تجربه Bank it با کشتن هر دشمن می‌توانید سکه‌های جمع‌آوری شده‌شان را دزدیده و به‌حساب خودتان واریز بکنید. دقیقا همین موضوع است که پیچیدگی‌های خاصی را به‌جریان بازی می‌آورد. اگر قبل از باقی تیم‌ها به‌مراکز پول حمله کنید، امکان دفاع و دسترسی قطعی به‌‌‌منابع مالی را خواهید داشت؛ در صورتی که زودتر از باقی تیم‌ها به‌منابع پول نرسید اما، می‌توانید در میانه راه یا در باجه‌های واریز منتظر باقی دشمنان باشید و کیسه‌های پر شده از پول آن‌ها را سرقت کنید. روند The Finals در آغاز بسیار ساده به‌نظر می‌رسد اما هرچقدر که جلوتر می‌روید، پیچیدگی‌های بازی خودشان را نشان می‌دهند. یادگیری فاینالز به‌شدت ساده اما استاد شدن در آن بسیار سخت است.

این رقابت‌ها در فضای رئالیتی‌شوهای تلویزیونی برپا می‌شوند و اتمسفرسازی منحصربه‌فردی دارند. به‌هرحال با مخلوق افرادی طرف هستیم که چند سال پیش و در بتلفیلد ۱ لحظاتی بی‌نهایت سینمایی و تکان‌دهنده از حضور در میدان‌های جنگ جهانی اول را در مقیاس شوترهای آنلاین به‌وجود آورده بودند؛ استودیو Embark در The Finals نیز به‌لطف طراحی بصری ویژه، گزارشگری جذاب، طراحی رابط کاربری و نقشه‌های خوش‌ساخت، اتمسفری ایجاد کرده‌اند که در هیچ بازی دیگر مخصوصا در میان شوترهای آنلاین مثل آن را نمی‌توانیم پیدا کنیم.

اما به‌سراغ روند بازی برویم. دو مولفه «متعادل بودن» و «مهارت‌محور بودن» اساسی‌ترین شاخص‌هایی هستند که در زمان بررسی یک شوتر آنلاین باید آن‌ها را درنظر بگیریم. موضوعی که از عوامل موفقیت آثاری همچون کانتر استرایک و کوئِیْک (Quake) به‌حساب می‌آیند. بازی The Finals شاید در نگاه اول یک بازی «هیرو شوتر» به‌نظر برسد اما در اصل، یک بازی «هیرو بیلدر/Hero Builder» است؛ اصطلاح هیرو بیلدر را یواکیم استیگسون (Joakim Stigsson) کارگردان خلاق بازی فاینالز مطرح می‌کند. در بازی فاینالز سه کلاسِ پایه در دسترس بازیکن قرار می‌گیرد؛ کلاس لایت/Light، کلاس مدیوم/Medium و کلاس هِوی/Heavy. هر یک از این کلاس‌ها نقاط ضعف و قوت خود را دارد. سرعت مانور کلاس Light بسیار بالا است اما میزان سلامتی ناچیزی دارد؛ کلاس مدیوم در هر دو زمینه متعادل است و کلاس هِوی سلامتی بسیار زیادی دارد اما خیلی کند حرکت می‌کند. نکته مهم اینجا است که برخلاف بازی‌های سبک Hero Shooter مثل بازی Overwatch، هیچ یک از این کلاس‌ها به‌جز شاخص‌های پایه مثل میزان سلامتی و سرعت حرکت، ویژگی از پیش تعیین‌شده‌‌ای (مثل قابلیت‌های ویژه، ابزار و سلاح‌های از پیش تعیین‌شده) ندارند و این بازیکن است که باید با توجه‌به نحوه بازی خود، هیرو مدنظر خود را سر و شکل بدهند. حالا زمان آن است که این سؤال مهم را بپرسیم: آیا The Finals یک شوتر آنلاین متعادل است؟

در هفته‌های آغازین انتشار بازی The Finals گمان می‌رفت که کلاس Heavy بیش از حد قوی است و برخی از بازیکنان نسبت‌به بالا بودن میزان سلامتی این کلاس معترض بودند. به‌مرور و در زمان آشنایی بیشتر بازیکنان با نحوه‌ی تجربه‌ی استراتژی-محور اثر نام‌برده و افزایش تسلط بازیکنان‌بر راه صحیح تجربه این بازی با هر یک از کلاس‌ها، مشخص شد که بازی فاینالز در شرایطی مناسب از نظر تعادلِ گیم‌پلی منتشر شده و به‌بازنگری‌های شدید در روند گیم‌پلی نیاز چندانی نداشت؛ البته به‌لطف آپدیتی که به‌مناسبت تعطیلات سال نو برای بازی منتشر شد، روند The Finals متعادل‌تر هم شده است و خوشبختانه درحال حاضر، در بازی چیزی به‌اسم «متا» (آیتم‌ها یا تکنیک‌هایی برای دور زدن سیستم‌ها و پیروزی بی‌دردسر در رقابت‌ها) وجود ندارد؛ در نتیجه، این بازیِ تیمی و خلاقانه بازیکنان است که کلید پیروزی در رقابت‌ها به‌شمار می‌رود.

با وجود اینکه The Finals اثری متعادل و مهارت‌محور را در اختیار بازیکن قرار می‌دهد اما تا به‌امروز، تجربه بازی نام‌برده مخصوصا در سرورهای آسیایی با خطر Cheaterها (افرادی که در رقابت‌ها تقلب کرده و تعادل بازی را برهم می‌زنند) همراه بوده است. متاسفانه فعلا استودیو Embark در راستای اخراج افراد متقلب از بازی هیچ اقدام جدی را انجام نداده و فعلا منتظریم تا ببینیم که این تیم درنهایت چه تصمیمی را اتخاذ خواهد کرد.

همچون سری بتلفیلد، در فاینالز هم ساختار بازی با محوریت خلاقیت بازیکن طراحی شده است و با گیم‌پلی سیستم‌محور و سندباکس طرف هستیم. در مقایسه با سری بتلفیلد اما در بازی فاینالز تمرکز به‌مراتب بیشتری بر رویکرد سیستم‌محور اثر وجود دارد و به‌وضوح می‌توان دید که سازندگان اثر در زمان توسعه محصولشان، روی قوه خلاقیت و آزادی عمل بازیکنان The Finals حساب ویژه‌ای باز کرده بودند؛ تمرکز بازی روی ارائه ساختاری سیستم‌محور حتی در الهام‌گیری‌هایش از بازی‌های استودیو آرکین/Arcane نیز دیده می‌شود و سلاحی با نام Goo Gun را داریم که عملکرد و نقش قابل‌توجه‌اش در سندباکسِ بازی، با الهام مستقیم از Glue Gun بازی Prey طراحی شده است. برای پیروزی در هر یک از حالت‌های Quick Cash یا Bank It هرگز یک مسیر مستقیم در مقابل بازیکن قرار نمی‌گیرد و به‌لطف سیستم‌های متنوعی که در بازی طراحی شده‌، پیروزی در رقابت‌ها از چندین و چند راه مختلف امکان‌پذیر است. بدون ذره‌ای شک اما، مکانیزم تخریب‌پذیری بازی را می‌توانیم برجسته‌ترین سیستم موجود در The Finals بدانیم.

تخریب‌پذیری در فاینالز فراتر از اینکه یک حربه تبلیغاتی یا Gimmick باشد، به‌یکی از اساسی‌ترین ارکان‌های تجربه‌ی لحظه‌به‌لحظه بازی تبدیل می‌شود. بازی فاینالز در زمینه پویایی محیط، تخریب‌پذیری و آزادی عمل بازیکن مابین بازی‌های شوتر اول‌شخص آنلاین و رقابتی، استانداردهای تازه‌ای را بدعت‌گذاری می‌کند. اگر کلاس Heavy را انتخاب کرده‌اید و دشمنتان از کلاس Light در یک سوراخ قایم شده، دیوار را روی سرش خراب کنید. اگر بادجه Cashout دشمن از شما دور است و نمی‌دانید چطور آن را بدزدید، با انواع بمب‌های C4 زیرساخت‌های ساختمان را از بین برده و به‌جای حرکت به‌سمت هدف، هدف را به‌سمت خودتان بکشانید! اگر گیر یک دشمن Heavy گردن کلفت افتاده‌اید، یک تیر از پشت به‌سرش شلیک کنید، نامرئی شوید، به‌پشت سرش بروید و دخلش را بیاورید، اگر طی یک رقابت حساس دشمنتان را کشته‌اید و نمی‌خواهید که باقی هم‌تیمی‌هایش او را زنده کنند، بقایای قابل بازیابی/Statue دشمنتان را مین‌گذاری کرده تا مرگ یکی دیگر از هم‌تیمی‌هایش را تضمین کنید. قابلیت نامرئی شدن ندارید؟ جای نگرانی نیست. با بمب‌های دودزا میدان دید دشمنان را مخدوش کنید و با تکیه‌بر دوربین‌های Sonar، در آن فضای مه‌آلود حرکت کرده و دخل همه را بیاورید!

همان‌طور که احتمالا حدس زده‌اید، در ورای سیستم تخریب‌پذیری و زرق‌وبرق‌های جذاب The Finals، این طراحی کم‌نقص، دقیق و درهم‌تنیده سیستم‌های بازی هستند که در ترکیب با خلاقیت بازیکن، تجربه‌ای بی‌نهایت سرگرم‌کننده را در این بازی ترتیب می‌دهند. مهم نیست که برنده رقابت‌ها باشید یا بازنده، در پایان این گیم‌پلی لحظه به‌لحظه بازی است که شما را در خود غرق کرده و ساعاتی به‌شدت لذت‌بخش را برایتان رقم می‌زنند. این یک مسئله بسیار مهم (و شاید رو به فراموشی؟) در بازی‌های آنلاین است که می‌توانیم آن را پیامد تعبیه سیستم‌های متعادل و روند لحظه‌به‌لحظه شدیدا لذت‌بخش The Finals بدانیم. شنیدن چنین جمله‌ای در مورد یک بازی شوتر چندنفره و در مقیاس AAA آن هم در سال ۲۰۲۴ احتمالا کمی دور و غریب به‌نظر برسد اما، باید اعتراف کرد که The Finals یک شوتر آنلاین - رقابت‌محور بسیار لذت‌بخش است.

به‌لطف تنوع بالای سلاح‌ها و گان‌پلی بسیار خوب بازی، تجربه تیراندازی در فاینالز هم‌زمان لذت‌بخش و چالش‌برانگیز است. از خنجر و شمشیر گرفته تا اسلحه کمری، تک‌تیرانداز و تفنگ‌های بسیار سنگین، همگی حس خاص و شیوه تیراندازی منحصر‌به‌فردی دارند که تسلط‌بر آن‌ها به‌این سادگی‌ها هم نیست. شاید برخی از تفنگ‌ها و ابزارهای در دسترس‌تان مثل خنجر، شمشیر، چکش بزرگ کلاس Heavy و Goo Gun در ساعات اول تجربه‌ی بازی یک مشت لوازم به‌درد نخور به‌نظر برسند اما این اسلحه و ابزار در زمان بازیِ تیمی و ترکیب شدن‌شان با استراتژی یک تیم، تاثیر قابل سرنوشت‌ساز خود را نشان می‌دهند. فاینالز اثری است که ریزترین تصمیم یک بازیکن می‌تواند نتیجه یک رقابت طولانی و پرحادثه را تعیین بکند. جدا از شباهت جنس گان‌پلی بازی به‌سری بتلفیلد، حتی طراحی یک سری از سلاح‌های بازی نیز دقیقا از دل سری بتلفیلد به The Finals آمده‌اند؛ مثلا Lewis Gun که پیش‌تر در بازی Battlefield 1 و ازطریق سربازان کلاس Support در دسترس‌مان قرار می‌گرفت.

بازی The Finals اثری کاملا رایگان است و در مواجهه با محصولات رایگان، مولفه‌ای با نام Battle Pass مطرح می‌شود که با ارائه آیتم‌های پوششیِ قابل خریداری با پول رایج، گردش مالی اثر نام‌برده را تأمین می‌کند. اینجا است که شاید سوالات مختلفی پیرامون بازی ایجاد شود. آیا سلاح‌های قدرتمند را می‌توان با پول واقعی خرید و بازی را به‌‌تجربه‌ای Pay to Win تبدیل کرد؟ آیا می‌توانیم آیتم‌های پوششی را بدون پرداخت پول و ازطریق پیشرفت داخل بازی (Level Up شدن) به‌دست بیاوریم؟ آیا برای تلاش‌های بازیکن در جریان تجربه‌ی The Finals پاداش مناسبی وجود دارد و یک روال عادلانه و تشویق‌کننده برای این موضوع طراحی شده است؟

در جواب به‌سؤال اول باید گفت که نه؛ خوشبختانه فاینالز اصلا و ابدا یک بازی Pay to Win نیست. آیتم‌های پوششی در این بازی به‌ دو دسته تقسیم می‌شوند:

• آیتم‌هایی که ازطریق پیشرفت داخل بازی و کسب سطوح بالاتر Career به‌دست می‌‌‌آیند.
• آیتم‌هایی که با خریداری Battle Pass و پیشرفت در آن به‌دست می‌آیند.

نکته جالب اینجا است که لوازم پوششی به‌دست آمده ازطریق پیشرفت داخل بازی (بدون خرید Battle Pass) حجم قابل توجهی از آیتم‌های داخل بازی را تشکیل می‌دهند و این موضوع که بازیکن بدون پرداخت هزینه می‌تواند به‌تعداد قابل توجهی از آیتم‌های پوششی دسترسی داشته باشد، هرگز یک شعار تبلیغاتی نیست. نکته مهم‌تر این است که پیشرفت بازیکن در سطوح متخلف و کسب پاداش بعد از هر بازی، بسیار متعادل و تشویق‌کننده است؛ نه‌آنقدر کند که مخاطب را از تجربه‌ی دوباره و دوباره‌ی بازی دل‌زده کند و نه‌ آنقدر سریع که بخشی از انگیزه‌ی گیمر برای ادامه دادن بازی را از بین ببرد.

شاید باورتان نشود اما بازی The Finals از لحاظ فنی واقعا بهینه است؛ آن هم از روز عرضه. بالاخره با یک بازی AAA طرف هستیم که از نظر بهینه‌سازی فنی، تکلیفش با خودش مشخص است. چه از منظر سرورهای آنلاین و چه از دیدگاه جلوه‌های بصری، بهینه‌سازی بازی به‌خوبی صورت گرفته و بدون شک عملکرد بازی در تست‌های عمومی و تست‌های محدودی که طی سال اخیر برگزار شد، در ایجاد این خروجی کم‌نقص موثر بوده است. نوشتم «کم‌نقص» چرا که مولفه‌های فنی بازی مشکلاتی هم دارند. یکی از این نکات به‌عملکرد سرورها در جریان رقابت‌های Ranked برمی‌گردد. شاید قضاوت کیفیت مولفه‌های آنلاینِ فاینالز آن هم توسط منتقدی که برای اتصال به‌بازی باید دست‌به‌دامن صدها اپلیکیشن دور زدن تحریم بشودْ کمی غیرمنطقی به‌نظر برسد اما، این موضوع توسط بازیکنان سایر نقاط جهان هم گزارش شده است. ناپایداری سرورها در رقابت‌های Ranked از جمله مسائلی است که تجربه‌ی بازی مخصوصا در رقابت‌های به‌شدت حساس را تحت تاثیر قرار می‌دهد. موضوعی که هنوز استودیو امبارک برای حل آن تدبیری را عملی نکرده است. مشکل سرورها در حالت Ranked تنها ایراد شاخص‌های فنی بازی نیست.

مواردی مثل اجرا نشدن فرمان‌های کیبورد/کنترلر و نیاز به‌اجرای دوباره بازی درکنار یک سری ایراد مربوط‌به‌رابط کاربری مثل مشخص نبود وضعیت نامرئی/مرئی بودن بازیکن در زمان استفاده هم‌زمان از ابزارهای Cloak و Sonar Vision از جمله مواردی هستند که باید اصلاح شوند. چهار نقشه سئول، استادیوم Skyway، موناکو و لاس‌وگاس میزبان حالت‌های Quick Cash و Bank It بازی هستند و در محیط‌های بازی تنوع خوبی را می‌بینیم. کمیت محتویات موجود در بازی مناسب است و با همین دو حالت نام‌برده می‌توان تا مدت‌ها سرگرم شد اما مشکل اینجا است که درحال حاضر، بازیکنان نمی‌توانند ازطریق گزینه‌هایی مثل Custom Games که در بازی‌های آنلاین عموما رقابتی اجازه می‌دهد تا یک مسابقه کامل را مابین دوستانمان برگزار کنیم، از جمله کمبودهای بازی است که انتظار می‌رود در سریع‌ترین زمان ممکن اصلاح بشود.

از شاخص‌های فنی که بگذریم، به‌جلوه‌های هنری بازی می‌رسیم که بدون شک فوق‌العاده کار شده‌اند. اعضای سابق استودیو دایس در تیم Embark، در این بخش نیز به‌اجرای مجدد یکی از فرمول‌های موفق خود پرداخته و همان المان‌های امتحان‌پس داده از تصویرسازی‌های مجموعه Mirror's Edge را به‌این بازی آورده‌اند. ترکیب رنگ‌بندی‌های تیز و شاد با رویکرد هنری مینمیال و Retro-Future (استفاده از شاخص‌های منعکس‌کننده فرهنگ دهه ۵۰ تا ۸۰ میلادی در فضایی آینده‌نگرانه) موجود در بازی، همراه‌با اتمسفرسازی ویژه و تحسین‌برانگیز بازی، فضایی منحصر‌به‌فرد را در The Finals پدید آورده است. مکمل منظره‌های دیدنی بازی، صداگذاری و موسیقی بسیار مناسب و درجه یک محصول است. شاید برایتان جالب باشد که بدانید گویندگی گزارشگران بازی تماما به‌وسیله هوش مصنوعی انجام شده است. خوشبختانه یا متاسفانه، گویندگی گزارشگران توسط هوش‌مصنوعی به‌اندازه‌ای خوب انجام شده است که شخصا در ساعات آغازین تجربه‌ی فاینالز هرگز نتوانستم چنین موضوعی را تشخیص بدهم؛ بدین ترتیب، می‌توانیم ادعا کنیم که بازی The Finals از اولین محصولات مقیاس AAA صنعت بازی است که موفق شد تا یک خروجی موفقیت‌آمیز را از تکنولوژی هوش‌مصنوعی داشته باشد.

افکت‌های صوتی لذت‌بخش همچون اصوات تکرارشونده انفجار جعبه‌های سکه در زمان کشتن سایر بازیکنان (Kill گرفتن)، آهنگ تکرار شونده باجه‌های Cashout، افکت‌های صوتی تکرار شونده در زمان Team-Wipe شدن رقبا و چنین مواردی آنقدر خوش‌ساخت و گوش‌نواز هستند که در زمان تجربه‌ی طولانی مدت اثر، در ناخودآگاه بازیکن رخنه کرده و در زمان ترکیب شدنش با گیم‌پلی خوش‌ترکیب و تصویرسازی‌های بسیار زیبای اثر، تجربه The Finals را سرگرم‌کننده و اعتیادآور می‌کند.

بازی رایگان The Finals مثل یک اسباب‌بازی نو می‌ماند که هرچقدر بیشتر با آن بازی می‌کنید، بیشتر مجذوبش می‌شوید. گان‌پلی، طراحی ساختار درکنار رویکرد سیستم‌محور و خلاقانه بازی به‌مقوله گیم‌دیزاین، فاینالز را به‌یک رایحه تازه در فضای تقریبا راکد از شوترهای آنلاین تبدیل کرده است. بازی فاینالز به‌دست افرادی ساخته شده است که از Battlefield Bad Company تا Battlefield 1، ساختار «سندباکس» را در مقیاسی قابل‌توجه مابین آثار شوتر اول‌شخص آنلاین بدعت‌گذاری کردند. افرادی که حالا و در استودیو Embark، دقیقا همین حرکت را با محصول تازه‌ خود یعنی بازی The Finals تکرار می‌کنند.

فاینالز محصول شدیدا پتانسیل‌داری است که اگر به‌درستی از آن پشتیبانی شود، می‌تواند به‌یک تحول در صحنه Esports (ورزش‌های الکترونیکی) بدل شود. اینکه چه سرنوشتی در انتظار بازی فاینالز خواهد بود، سؤال پربحثی است که اگر از من می‌پرسید، به‌نظرم چنین سوالی اصلا مهم نیست. مهم‌ترین چیز، این است که در این لحظه، بعد از مدت‌ها در فضای شوترهای رقابتی آنلاین با محصولی طرفیم که در ورای ساختار جذابش برای مخاطب عام و حرفه‌ای، روی مقوله‌ای تمرکز کرده که مدت‌ها در فضای محصولات رقابتی آنلاین رو‌به‌فراموشی رفته‌ است: سرگرمی.