بررسی بازی Baby Shark: Sing & Swim Party؛ کوسه های بامزه

بازی‌های کژوال هرگز به اندازه‌ی برخی از بازی‌های AAA معروف و محبوب مورد توجه قرار نمی‌گیرند، اما جایگاه خود را در صنعت بازی دارند. صنعت گیمینگ در دنیای امروز به خواسته‌های چند میلیارد کاربر پاسخ می‌دهد؛ کاربرهایی در گروه‌های سنی متفاوت که تعریف تجربه‌ی بازی‌های ویدیویی می‌تواند برای هرکدام از آن‌ها با دیگری فرق داشته باشد.

یک گروه از این مخاطب‌ها را بچه‌های کم‌سن‌و‌سال با روحیات لطیف تشکیل می‌دهند؛ گیمرهایی که نیازها و شرایط خاص خود را دارند. گاهی بهترین راه برای ورود یک کودک به دنیای بازی‌های ویدیویی، تجربه‌ی بازی‌های امنی است که یادگیری آن‌ها شدیدا آسان به نظر می‌رسد. اگر یک بازی هم به سرعت بتواند کودک را سرگرم کند و هم تاثیر مثبتی روی روحیه‌ی او داشته باشد، قطعا تیم سازنده از پس انجام برخی از وظایف اصلی خود برآمده است.

بازی‌های ریتمیک و مبتنی بر موسیقی، همواره شانس زیادی برای جلب توجه بچه‌ها داشته‌اند. در نسل‌های مختلف کنسول‌های بازی شاهد عرضه‌ی این بازی‌ها در سبک‌های مختلف بوده‌ایم و حتی برخی از این ویدیوگیم‌ها مثل PaRappa the Rapper همچنان در یاد و خاطره‌ی بازیکن‌های قدیمی هستند.

Baby Shark: Sing & Swim Party یکی از همین بازی‌ها محسوب می‌شود. در این بازی یک خانواده‌ی پنج‌نفره از کوسه‌های رنگارنگ و بامزه را می‌بینید تا همراه آن‌ها به یک فستیوال موسیقی بروید. همان‌طور که انتظار دارید، این تجربه پر از آهنگ‌های شاد و پرانرژی است که برای بازیکن پخش می‌شوند تا او خودش را با آن‌ها هماهنگ کند.

تجربه‌ی گیم‌پلی بازی در اصل براساس دکمه‌زنی به‌موقع جلو می‌رود. با اینکه بازی از همان ساعت اول تجربه در اصل دو نوع مرحله را به شما معرفی می‌کند، مراحل دکمه‌زنی را باید مراحل اصلی به شمار آورد؛ مراحلی که در آن‌ها بازیکن با ریتم آهنگ همراه می‌شود و در لحظه‌ی درست، دکمه‌ی مشخص‌شده را فشار می‌دهد.

متاسفانه معمولا وقتی با یک بازی جدید در یک سبک کژوال اثبات‌شده روبه‌رو هستیم، تیم سازنده آن‌چنان به خود زحمتی برای انجام کارهای تازه نمی‌دهد. بلکه فقط همان سیستم‌های جواب‌پس‌داده‌ی گیم‌پلی را کم‌وبیش با ظاهر جدید به گیمر ارائه می‌کند. Baby Shark: Sing & Swim Party را نیز باید چنین محصولی دانست؛ یکی از آن بازی‌های ساخته‌شده با فرمول‌های همیشگی که دستاورد تازه‌ای برای زیرژانر خود ندارند.

البته عدم وجود تازگی در ساختار کلی گیم‌پلی باعث نمی‌شود که تجربه‌ی بازی لذت‌بخش نباشد؛ مخصوصا برای بچه‌ها. Baby Shark: Sing & Swim Party در ابتدای هر مرحله، مکانیزم‌های ساده‌ی آن را به بازیکن معرفی می‌کند؛ مکانیزم‌هایی که یادگیری آن‌ها اصلا سخت نیست و عملا می‌خواهند گوش دادن به چند موسیقی کودکانه را تبدیل به یک تجربه‌ی تعاملی کنند.

بازی چه در مراحل اصلی ریتمیک و چه در مراحلی که باید شنا کنید و به جمع‌آوری ستاره‌ها بپردازید، قدم به قدم چالش‌برانگیز می‌شود. سازندگان برای انجام این کار هم سرعت مراحل را افزایش می‌دهند و هم به سراغ گسترش دادن سیستم‌های گیم‌پلی می‌روند. مثلا در اولین مراحل ریتمیک بازی فقط باید روی دو مدل دکمه‌زنی مسلط شوید: دکمه زدن عادی و نگه داشتن دکمه برای مدت‌زمان مشخص. پس از اینکه در چند مرحله همین کار را با سرعت بالاتر انجام دادید، نوبت به معرفی سیستم زدن پیاپی یک دکمه در بازه‌ی زمانی مشخص می‌رسد.

یکی از مهم‌ترین نکات مثبت بازی این است که سیستم‌های آن به مرور زمان گسترش می‌یابند، اما هرگز فشار زیادی به کودک نمی‌آورند. ساختار بیبی شارک به شکلی است که مدام می‌خواهد تشویق‌کننده باشد؛ نه تنبیه‌کننده. به همین خاطر بازیکن به‌جای اینکه بارها شکست بخورد، صرفا مدام تشویق می‌شود که عملکرد بهتری داشته باشد.

وجود استیکرها، تصاویر قابل جمع‌آوری و آیتم‌های مختلف برای شخصی‌سازی ظاهری کاراکترها، از جمله پاداش‌های تکمیل مراحل هستند‌. اگر همه‌ی پاداش‌ها را بخواهید، باید همه‌ی مراحل را به‌صورت ۱۰۰ درصدی کامل کنید. تازه اجرای عالی آهنگ‌ها هم سبب می‌شود که مورد تشویق قرار بگیرید و افکت‌های مختلف به تصویر مرحله اضافه شوند.

در عین حال بچه‌ای که بخواهد بدون به چالش کشیدن خود فقط مراحل لازم را تکمیل کند و در بازی جلو برود، مشکلی نخواهد داشت. برای اینکه تجربه‌ی بازی بدون لذت نشود، دسترسی به مراحل بیشتر وابسته به تعداد ستاره‌هایی است که گیمر از مراحل قبلی می‌گیرد؛ تا این‌طور هم نشود که بازیکن هیچ تعامل قابل توجهی با بازی نداشته باشد و کوچک‌ترین اهمیتی به کسب امتیاز ندهد. تعادل از این نظر باتوجه‌به مخاطبِ هدف بازی، به خوبی در Baby Shark: Sing & Swim Party برقرار شده است.

بیبی شارک ایرادهایی هم دارد که قابل چشم‌پوشی نیستند. یکی از آن‌ها در تضاد با نقطه‌ی قوت مهم قبلی قرار می‌گیرد. چون به تجربه‌ی بچه‌ها از بازی آسیب می‌زند. این ایراد چیزی نیست جز دوربین بازی در مراحل جمع‌آوری ستاره‌ها. در این مراحل که به شنا در اقیانوس، جاخالی دادن از برخورد با موجودات مختلف و به‌دست آوردن همه‌ی آیتم‌های ممکن اختصاص دارند، زاویه‌ی دوربین گاهی واقعا آزاردهنده می‌شود. چون کاری می‌کند که فاصله‌ی بین ستاره‌ها و موجودات مختلف، درست به چشم نیاید؛ طوری که در تجربه‌ی پیاپی این مراحل می‌تواند برای برخی از بازیکن‌ها سردردآور باشد.

از آن سو حین تجربه‌ی بازی Baby Shark: Sing & Swim Party امکان دارد که تکراری بودن آهنگ‌ها در تعدادی از مراحل، بازیکن را خسته کند. شاید تیم سازنده سعی کرده باشد که قدم به قدم اجرای نسخه‌های پیچیده‌تر یک آهنگ را به گیمر بسپارد، اما این کار در بعضی از مواقع انقدر رضایت‌بخش انجام نشده که تکرارها را جذاب نگه دارد.

بااین‌حال در کل خود آهنگ‌های کودکانه‌ی بازی جذاب هستند و به خوبی فضاسازی تصویری شاد آن را تکمیل می‌کنند.

در آخر باید گفت که خانواده‌ها می‌توانند با خیال راحت بگذارند کودک کم سن‌وسال‌شان یک بازی مثل Baby Shark: Sing & Swim Party را تجربه کند. چرا که این بازی هیچ‌گونه احساس منفی به بچه‌ها نمی‌دهد. تازه در کل چنین تجربه‌هایی می‌توانند واکنش‌های کودک را سریع‌تر کنند و تاثیر مثبتی روی لذت بردن بیشتر او از موسیقی داشته باشند. همچنین خوانده شدن همه‌چیز در بازی از جمله اسامی موجودات دریایی مختلف، شاید باعث شروع آشنایی بعضی از بچه‌ها با زبان انگلیسی شود؛ به‌خصوص با درنظرگرفتن لحن ساده‌ای که اکثر دیالوگ‌های بازی دارند.

با همه‌ی این‌ها به نظر می‌رسد که صبر کردن برای خرید بازی در آینده با تخفیف بهتر باشد. زیرا بیبی شارک واقعا در حد و اندازه‌ی قیمت‌گذاری ۴۰ دلاری ناشر ظاهر نمی‌شود.