بررسی بازی Onimusha: Warlords Remastered

نسل ششم جدا از اینکه هنوز هم یکی از افسانه‌ای‌ترین دوران بازی‌های ویدیویی به شمار می‌رود و میزبان اولین نسخه بسیاری از فرنچایزهای پرطرفدار این روزها محسوب می‌شود، برای خیلی از بازی‌های هک اند اسلش هم نقطه شروع امنی بود. آثاری که برخی از آن‌ها مثل God of War و Devil May Cry همچنان به حکمفرمایی در ژانر خود ادامه دادند، اما برخی دیگر در همان نسل ششم باقی ماندند و حالا فقط می‌توانیم به ریمستر شدن آن‌ها دل ببندیم؛ مثل Onimusha: Warlords که ۱۸ سال پیش برای اولین بار منتشر شد و حالا نسخه بازسازی شده آن قرار است دوباره خاک و خل‌های خاطرات قدیمی‌مان را بزداید و برای چند ساعت هم که شده ما را با خودِ ۱۸ سال پیش‌مان همراه کند. البته که وقتی یک بازی Remaster می‌شود، به جز تغییرات گرافیکی و حل شدن برخی ایرادات فنی در بازی، نمی‌توان انتظار زیادی از آن داشت، اما خب وقتی قرار است در دنیای امروز اثری را تجربه کنیم که نزدیک به دو دهه پیش عرضه شده است، طبیعی است که باید تغییراتی در آن رخ بدهد تا با قوانین حال حاضر هم همخوانی داشته باشد، اما آیا Onimusha: Warlords چنین کاری را انجام داده است؟ یا اینکه کل تغییرات بازی به پشتیبانی از رزولوشن‌های امروزی خلاصه می‌شود؟ شاید اگر خیلی کوتاه بخواهم پاسخ بدهم، نسخه ریمستر Onimusha: Warlords در عین اینکه بهبودهای خوبی داشته‌ است، اما فقط بهانه‌ای است که شما را به یاد این بازی بیندازد، حس نوستالژیک‌تان را قلقلک بدهد و در نهایت با مشاهده برچسب قیمت ۳۰ دلاری‌اش مجاب به خرید آن شوید.

بازی اونیموشا وارلردز داستانی کهن در سرزمین ژاپن را روایت می‌کند که شما در نقش یکی از جنگجویان و مبارزان ماهر و وفادار، باید جان دو شاهزاده را که توسط نیروهای اهریمنی ربوده شده‌اند نجات دهید. اینکه داستان بازی تا چه حد ما را درگیر می‌کند، شخصیت پردازی هر کدام از کاراکترها چه اندازه عمیق شکل گرفته است و در نهایت پایان‌بندی مرموز آن تا چه اندازه‌ای توانسته رضایت‌بخش ظاهر شود، سوالاتی نیستند که در این بررسی مورد نظر ما باشند. طبیعتا ما در حال بررسی نسخه ریمستر اونیموشا وارلردز هستیم و به همین دلیل هم شاید تنها چیزی که اهمیت دارد این است که بدانیم کپکام چقدر تلاش کرده است تا اثری درخور یک حس نوستالژیک قوی به ما ارائه کند. به طور کلی تغییرات گرافیکی صورت گرفته در بازی اثر مطلوبی را در پی داشته‌اند، اما متاسفانه در زمینه گیم‌پلی، تیم سازنده حتی از اعمال کوچک‌ترین تغییرات هم شانه خالی کرده است و به همین خاطر هم شاید برخی مواردی کوچک اما قابل‌توجهی که در بازی دیده می‌شود، برای مخاطبان امروزی تبدیل به مسئله کلافه‌کننده و غیرقابل تحملی بشود.

کپکام سال ۲۰۱۹ را با یک ریمیک کم‌نقص از Resident Evil 2 شروع کرد که از همین حالا یکی از بزرگ‌ترین مدعیان سال جاری میلادی به حساب می‌آید، اما در کنار آن با سروصدای کمتری هم نسخه ریمستر Onimusha: Warlords را عرضه کرد که خب البته یک ریمستر به اندازه ریمیک خیلی نیازی به بوق و کرنا هم ندارد، اما اول از همه بگذارید مشخص کنیم که اصلا در یک ریمستر باید دنبال چه چیزی باشیم. طبیعی است که وقتی اثری ریمستر می‌شود هسته اصلی آن پابرجا خواهد بود و در واقع هدف سازنده این است که با اعمال برخی تغییرات در بخش گرافیکی و در صورت نیاز بعضی بروزرسانی‌های جزئی در گیم‌پلی، اولا اشکالات قدیمی را برطرف کند و ثانیا هم ظاهر به‌روزتری را به اثر مورد نظر هدیه بدهد. اساسی‌ترین تغییری که در بازی به چشم می‌خورد، پشتیبانی از رزولوشن‌های امروزی است و از قضا همین هم باعث می‌شود اصولا مقایسه بین دو نسخه قدیمی و ریمستر بسیار سخت بشود. چرا که ۱۸ سال پیش چیزی به نام کیفیت فول اچ‌دی وجود نداشت و طبیعی است که وقتی نسبت تصویر ۱۶:۹ امروزی را با ۴:۳ قدیمی مقایسه کنیم، پیشرفت زیادی به چشم می‌خورد. با این حال، افزایش رزولوشن بازی یک آپ‌اسکیل ساده هم نیست و سازندگان واقعا در این زمینه به خوبی توانسته‌اند کیفیت کاملا رضایت‌بخشی را ارائه دهند. جزئیاتی که در نسخه پیشین بازی تار و غیرقابل رویت بود، حالا با تراکم پیکسلی بیشتر به خوبی نمایان می‌شوند و به همین دلیل هم جزئیات بافت‌ها بسیار بهتر از قبل شده است. شاید بارزترین نکته در این باره، لباس شخصیت اصلی، سامانوسوکه، باشد که هم حالت صلب‌تر و واقعی‌تری به خود گرفته و هم اینکه بخش‌های ریز و کوچک آن قابل تمییز است. از نظر نرخ فریم نیز بازی در سطح قابل قبولی قرار دارد و در اکثر دقایق فریم ریت روی عدد ۶۰ قفل شده است و خیلی کم پیش می‌آید که در حد ۳ الی ۴ فریم شاهد افت باشیم.

در کنار این، نورپردازی بازی هم در قیاس با نسخه ۱۸ سال پیش تفاوت چشمگیری داشته است. علاوه بر اینکه حالا به لطف تفاوت و تفکیک رنگ‌ها به خوبی قابل مشاهده است، تیرگی و کدر بودن گذشته نیز از بین رفته و به لطف بازتاب‌های دقیق از روی بافت‌ها که شاید بزرگ‌ترین و مهم‌ترین تغییر بازی در زمینه نورپردازی باشد، حالا تصاویر واقعی‌تری را در صفحه نمایش خود می‌بینیم. در کنار این، سایه‌ها هم به شکل دقیق‌تر و در جای خود قرار گرفته‌اند. اگر سری به نسخه اولیه بازی بزنید، احتمالا متوجه قرار گرفتن آن‌ها با فاصله زیادی نسبت به اشیا خواهید بود، اما این مشکل در نسخه ریمستر به‌خوبی برطرف شده است و حالا سایه‌ها با اینکه شکل و فرم قدیمی خود را حفظ کرده‌اند، اما دقیقا از محلی که باید، شروع می‌شوند. با وجود این موارد، چیزهای زیادی هم کماکان بدون تغییر مانده‌اند. از جمله افکت‌های مختلف بازی مثل گرد و غبارها یا کریستال‌های نورانی که هنوز هم همان کیفیت قبلی خود را حفظ کرده‌اند و تغییر محسوسی در آن‌ها احساس نمی‌شود یا فرورفتن بافت‌ها در یک‌دیگر که در جای‌جای بازی قابل مشاهده است.

از لحاظ گیم‌پلی، بازی تغییر آنچنانی نداشته است و البته نیاز چندانی به جز چند مورد جزئی نیز به تغییر نیست. گیم‌پلی روان و سریع بازی هنوز پابرجا است و لذت شمشیر کشیدن در میان شیاطین بی‌رحم بازی، کماکان بهترین و غنی‌ترین سرگرمی Onimusha: Warlords به حساب می‌آید. سیستم مبارزه ساده خیلی راحت شما را با خودش همراه می‌کند و اجازه می‌دهد با دو دکمه ساده از پس دشمنان خود بربیایید. البته که این سادگی شاید برای هک اند اسلش بازهایی که به کمبوهای متنوع و پشت سرهم علاقه‌دارند خیلی خوشایند نباشد، اما اینجا هم هر کدام از سلاح‌ها ضربات ویژه و مخصوصی را یدک می‌کشند که مخصوصا در حین مبارزه با باس‌فایت‌ها به شدت کمک‌حال‌تان خواهد بود. از نظر تنوع دشمنان و باس‌ها بازی با توجه به مدت زمان گیم‌پلیش تنوع خوبی دارد، اما خب مدت زمان بازی واقعا کوتاه است و حتی به ۴ ساعت هم نمی‌رسد. درست است که با یک اثر ۳۰ دلاری طرف هستیم، اما باز هم نمی‌توان از محتوای کم بازی گله نکرد.

یکی از موارد گیم‌پلی که خیلی راحت می‌شد آن را در نسخه ریمستر بهبود داد، به میان‌پرده‌های بازی مربوط می‌شود. سیستم سیو در اونیموشا خودکار نیست و شما باید با مراجعه به محل‌های مشخص بازی را سیو کنید، به همین خاطر وقتی کشته می‌شوید، بازی از این مکان‌ها آغاز می‌شود که خب تا اینجا هیچ مشکلی ندارد اما وقتی شرایط آزاردهنده می‌شود که هر بار مجبور هستید تمام میان‌پرده‌ها و گفتگوهای قبلی را از نو تماشا کنید بدون اینکه امکانی برای رد کردن آن‌ها وجود داشته باشد. همچنین، بازی در ابتدای کار هیچ‌گونه آموزشی در ارتباط با بخش‌های مختلفش فراهم نمی‌کند که می‌تواند تازه‌واردها را تاحدودی سردرگم کند. برای مثال اینکه برای باز کردن برخی درب‌ها باید انرژی‌های خود را ارتقا بدهید یا اینکه چگونه از آیتم‌های خود استفاده کنید، مواردی هستند که بدون هیچ آموزشی به احتمال قوی بازیکنان را کمی گیج خواهد کرد. در کنار این‌ها، برخی ایرادات هم هستند که دیگر کاری از ریمستر برای درست کردن آن‌ها برنمی‌آید و در واقع مشکلات ذاتی بازی محسوب می‌شوند. از جمله دوربین ثابت که به ما یادآور می‌شود چه زجرهایی که در حین تجربه آثاری با چنین دوربین‌هایی نکشیده‌ایم. بدون شک دوربین ثابت در منتقل شدن بین مکان‌های مختلف بیشترین صدمه را به گیم‌پلی میزند و بارها شمار غافلگیر می‌کند. در کنار این، هوش مصنوعی دشمنان هم تعریفی ندارد و معمولا به قدری دیر واکنش نشان می‌دهند که خیلی راحت می‌شود از بغل‌دستشان پا به فرار گذاشت. یکی از موارد خوب بازی که تاحدودی به گیم‌پلی آن تنوع می‌دهد، معماهای کوچکی است که برای باز کردن صندوق‌ها و جمع‌کردن آیتم‌های مختلف به کار رفته است و معمولا آن‌قدرها هم سخت نیستند که نتوان حل‌شان کرد، اما در عین حال در بخش‌های آرام بازی، ثانیه‌های کوچکی را به خود اختصاص می‌دهند و سرگرم‌کننده ظاهر می‌شوند.

در مجموع، می‌توان گفت که کپکام هر چند نه با تمرکز و دقت کامل، اما هر طور که شده از پس کاری که وعده‌اش را داده بود برآمده است و یک ریمستر قابل‌قبول از اثری قدیمی و قابل احترام ارائه کرده که شاید خیلی از هک اند اسلش بازها فراموشش کرده بودند و خیلی‌ها هم تازه با آن آشنا می‌شوند. شاید Onimusha: Warlords همان چیزی بود که عاشقان بازی‌های نسل ششم از ژانر محبوب خود طلبکار بودند و حالا حسابی می‌توانند از عملکرد کپکام در همین ماه اول ۲۰۱۹ کیف کنند. اما اگر کمی ریزبینانه‌تر باشیم، هنوز هم راه‌هایی وجود داشت که تیم سازنده ریمستر به مراتب جذاب‌تری را ارائه کند، ریمستری که علاوه بر طرفداران قدیمی، برای آن‌هایی هم که تازه می‌خواهند سراغی از این هک اند اسلش قدیمی بگیرند، لذت‌بخش باشد.

بررسی بازی Onimusha: Warlords Remastered بر اساس نسخه پی سی صورت گرفته است