بررسی بازی Lost Sphear

داستان بازی Lost Sphear روایت‌گر ماجراجویی پسری به نام کاناتا است که با دوستان خود در یک دهکده کوچک زندگی می‌کنند. همه چیز در این دهکده خوب پیش رفته و مردم آن زندگی خوبی دارند تا اینکه متوجه می‌شوند تمامی مردمان سرزمین‌شان ناپدید شده‌اند. رفته رفته در می‌یابند که هیولاها علل ناپدید شدن هستند و به‌واسطه قدرتی که به کاناتا داده شده است، می‌تواند از خاطرات هیولاها استفاده کرده و مکان‌های ناپدید یا گمشده بازی را بازیابی کند. داستان بازی با اینکه شروع خوبی دارد اما رفته رفته شخصیت‌هایی به آن اضافه می‌شوند که از نظر شخصیت پردازی، به‌خوبی روی آن‌ها کار نشده و مورد دیگری که شدیدا آزاردهنده است، روند کند پیش‌روی داستان است. در بعضی از آثار شاهد این هستیم که روند کند داستان به‌خاطر سیستم گیم‌پلی بازی است ولی در Lost Sphear مشکل از ساختار کلی داستان است که نویسنده سعی کرده یک داستان ساده و زیبا را به بدترین شکل ممکن بپیچاند و به خورد مخاطب دهد.

در بخش داستانی گفته شد که کاناتا، شخصیتی است که می‌تواند محیط‌های گمشده را برگرداند؛ برگرداندن یا بازیابی محیط‌های گمشده، بخش اصلی گیم‌پلی بازی است. در نقشه اصلی Lost Sphear، محیط‌های بسیاری را می‌بینید که به‌رنگ سفید هستند که در اصطلاح بازی، گم شده‌اند و در کنار آن‌ها، یک پلتفرم قرار دارد که می‌توانید در آن نقطه Artifactهای متفاوتی را قرار دهید. هر Artifact یک ویژگی‌ خاصی دارد؛ برای مثال یکی از Artifactها سبب می‌شود که در طول مبارزه ضربات شما قوی‌تر شوند یا ضربات بیشتری از دشمنان روی شما تاثیر گذار نباشد. حال نحوه بازیابی این محیط‌ها نیازمند خاطراتی است که شما از دشمنان در طول بازی به دست می‌آورید. بازی شما را مجبور می‌کند که هیولاهای متعددی را کشته تا خاطرات مورد نیاز که حکم متریال‌های Artifactها را دارند، کسب کرده و دنیای بازی را خالی از هر نوع محیط گمشده کنید. شاید این سوال پیش آید که بازیابی محیط‌های گمشده پس از مدتی خسته کننده می‌شود. اما برای موفقیت در طول بازی و پول درآوردن نیاز به انجام این کار دارید که سیستم مبارزات، سبب شده این بخش همیشه جذاب باقی بماند. اما بگذارید به سراغ مشکل دیگری از بازی Lost Sphear برویم؛ معمولا بازی‌های نقش آفرینی، چه شرقی و چه غربی دارای مراحل اصلی و فرعی‌ای هستند که به پروسه بالا رفتن سطح بازیکن و پول درآوردن کمک می‌کند. اما نبود مراحل فرعی، شدیدا در بازی Lost Sphear احساس می‌شود و اگر تعدادی مراحل فرعی در بازی قرار داده می‌شد، می‌توانست به روند و جذابیت بازی کمک کند.

از نظر بصری و گرافیکی تیم سازنده توانسته از جلوه‌های بصری بهتری نسبت به ساخته قبلی خود استفاده کند. دنیای بازی بسیار فانتزی‌تر و گرافیکی‌تر طراحی شده و از طرفی هیولاها و باس‌های بازی به بهترین شکل ممکن طراحی شده‌اند. البته از یک بازی مستقل آن هم در سبک مبارزات نوبتی شرقی نباید انتظار زیادی در گرافیک داشت زیرا سازنده‌های شرقی بیشتر تمرکز خود را روی بخش‌هایی نظیر گیم‌پلی و داستان می‌گذارند. با این حال Tokyo RPG Factory به‌خوبی توانسته این بخش را در سطح قابل قبولی قرار بدهد. در کنار تمامی موارد ذکر شده، می‌توان نقطه قوت بازی Lost Sphear را موسیقی آن دانست. بازی دارای هیچ دیالوگی نیست و صرفا ارتباط برقرار کردن شخصیت‌ها از طریق سیستم نوشتاری انجام می‌شود. جدای از اینکه عکس العمل هر شخصیت با توجه به دیالوگ و اتفاق‌های بازی به بهترین شکل طراحی شده است، موسیقی، عاملی است که سبب می‌شود بتوانید با لحظات غم‌انگیز، شاد و هیجانی بازی ارتباط برقرار کنید و شخصیت‌ها را در آن لحظه درک کنید. همچنین اگر از روند بازی خسته شده‌اید، کافی است کنترلر را کنار گذاشته و به مدتی به موسیقی زیبای بازی گوش فرا دهید تا حال و هوای‌تان عوض شد.