بررسی بازی Dragon Quest Heroes: The World Tree's Woe and the Blight Below

به‌نظر من یکی از دلایل جذابیت صنعت بازی‌های ویدیویی حضور استودیوها و بازی‌های شرقی در این صنعت است. بالاخره نمی‌شود همیشه سراغ بازی‌های غربی و خشونت آمیز رفت. اگر بحث خشونت را کنار بگذاریم (بعضی از بازی‌های شرقی نیز از خشونت بیشتری برخوردار هستند)، خلق دنیایی فانتزی و انیمه‌ای مشخصه‌ای است که به هیچ‌وجه در بازی‌های غربی یافت نمی‌شود. جدای از تمامی این گفته‌ها بعضی از بازی‌های ژاپنی مثل سری دراگون کوئست، حال و هوای تازه‌‌ای را برای مخاطبین فراهم می‌کند. به‌عبارتی این دسته از بازی‌های رده سنی کم سن و سال جوری توسعه داده شده تا مخاطب بزرگسال را نیز بخوبی هرچه تمام‌تر سرگرم کند. حال جدید‌ترین نسخه سری «دراگون کوئست هیروز» بنام The World Tree's Woe and the Blight Below دقیقا از همین فرمول استفاده کرده و با خلق دنیایی فانتزی و شخصیت‌های متنوع، تجربه‌ای جدید را برای مخاطبین خود فراهم ساخته است. حال یک سوال مهم پیش می‌آید؛ از آن‌جایی که این دسته از بازی‌ها و ساخت آن‌ها ریسک بالایی در موفقیت را دارا است، نسخه The World Tree's Woe and the Blight Below تا چه اندازه موفق بوده است؟

شاید اصلی‌ترین و مهم‌ترین ضعف Dragon Quest Heroes: The World Tree's Woe and the Blight Below داستان پردازی ضعیف آن باشد. آن هم نه به این دلیل که دارای نواقص و روایت ضعیف است. مشکل این بخش کلا از پایه و اساس بوده و با یک داستان شدیدا کلیشه‌ای و عادی روبرو هستیم. در سرزمین آربا (Arba) هیولاها به خوبی و خوشی در کنار انسان‌ها در حال زندگی کردن بوده و همیشه در حال برپایی جشن و تقسیم کردن شادی‌هایشان با یکدیگر هستند. روزی از این روزها جادوگری پلید با جادوی تاریکی و سیاه خود دنیا را تیره کرده و قلب هیولاها را هدف می‌گیرد. حال هیولاهای خوشحال و خوب داستان قصه ما تبدیل به شیاطینی پلید شده و به شهر حمله می‌کنند. در این بین دو قهرمان داستان لوسیوس و آرورا، کاپیتان‌های گارد امنیتی، می‌بایست به کمک پادشاه سرزمین آربا جلوی هیولاها ایستاده و بار دیگر صلح را به این سرزمین برگردانند.

البته در این راه تنها نیستید. در طول بازی و روایت داستان، شخصیت‌های جدیدتری نیز اضافه خواهند شد. خوشبختانه طراحی شخصیت‌های دیگر بازی به خوبی انجام شده و از تنوع بالایی برخوردار هستند ولی مشکلی بزرگتر در این بین وجود داشته و آن‌هم شخصیت پردازی و داستان آن‌ها است. در طول بازی در حال گشت و گذار و انجام ماموریت هستید که ناگهان دو شخصیت از ناکجا آباد وارد خط داستان شده و تصمیم می‌گیرند به شما کمک کنند. همین روال تا آخرین شخصیت‌ها نیز ادامه دارد و هیچ تغییر خاصی در آن صورت نمی‌گیرد. برای مثال تیم سازنده سعی کرده شخصیت لوسیوس را شخصیتی سرگرم کننده و از طرفی مغز متفکر گروه به مخاطبین معرفی کند ولی نکته اینجاست که این شخصیت بدترین و رو اعصاب‌ترین شخصیتی است که با او آشنا خواهید شد. در کل نباید از این بازی انتظار داستانی جدی و پرمحتوا داشته باشید.

قبل از شروع، بازی از شما می‌خواهد تا شخصیت خود را انتخاب کنید. می‌توانید در همان ابتدای کار انتخاب کنید که با لوسیوس به بازی کردن بپردازید یا آرورا. البته با پیش‌روی و ملاقات با سایر شخصیت‌های گروه، می‌توانید یک تیم چهار نفره را تشکیل داده و در طول بازی کردن خود بین شخصیت‌های گروه سوئیچ کنید. پس از انتخاب شخصیت، می‌توانید برای آن اسم انتخاب کنید. برای مثال از اسم لوسیوس خوشتان نمی‌آید و آن را به هر اسم دیگری که دوست دارید، تغییر می‌دهید. گیم‌پلی بازی پس از این انتخاب‌ها و بخش آموزشی که برایتان در نظر گرفته شده، شما را در دل مبارزات رها می‌کند. بهترین قسمت بازی Dragon Quest Heroes: The World Tree's Woe and the Blight Below مبارزاتش است. در هر ماموریت با تعداد زیادی از دشمنان روبرو شده و می‌توانید با استفاده از ضربات و کمبو‌های خود مبارزات زیبایی را رقم بزنید. همچنین برای آن دسته از دوستانی که شاید با خود فکر کنند بازی همانند اکثر بازی‌های شرقی در سبک jrpg است، باید بگویم که این نسخه از دراگون کوئست یک بازی شمشیر زنی و ماجراجویی بوده و به هیچ‌وجه از المان‌های Jrpg در آن استفاده نشده است. از اواسط بازی به بعد با انتخاب محیط‌های جدید بخش داستانی، مبارزات شکل جدیدی به خود می‌گیرند. دشمنان قوی‌تر شده و درجه سختی بازی بالاتر می‌رود و اینکه تعدادشان نیز به صورت تساعدی نسبت به قبل افزایش می‌يابد. از این‌رو کار تیمی حرف اول را در این مبارزات می‌زند. هر شخصیت بازی از یک نوار مخصوص ضربات بهره می‌برد که با پر شدن و اکتیو کردن آن ضربات شما قدرت بیشتری نسبت به قبل پیدا می‌کند. همچنین با خالی شدن این نوار، به صورت خود کار کمبو ویژه شما فعال شده و می‌توانید از طریق آن تعداد زیادی از دشمنان را از پای در آورید.

حال کار تیمی زمانی معنا پیدا می‌کند که پای نوار استامینا شخصیت‌ها به وسط می‌آید. در مبارزات شلوغ و دشوار به هیچ‌وجه نمی‌توانید با یک شخصیت کار را به اتمام برسانید. از این‌رو می‌بایست هر بار بین شخصیت‌ها سوئیچ کرده تا نوار استامینا شخصیت قبل پر شود. جدای از این یک مورد دیگر نیز این وسط رخ می‌دهد و آن‌هم پر شدن نوار مخصوص کمبو‌های شماست که می‌توانید برای هر شخصیت در طول مبارزات استفاده کرده و زودتر به هدف برسید. این ویژگی‌ها به خوبی اثرات خود را در گیم‌پلی بازی بنمایش گذاشته و رعایت نکردن آن‌ها می‌توانند شما را در انجام ماموریت‌تان ناکام بگذارد. به عبارتی موفق بودن یا نبودن شما رابطه مستقیمی با استفاده از شخصیت‌ها و قراردادن آن‌ها در تیم‌تان دارد. جدای از مراحل و ماموریت‌های اصلی، یک سری ماموریت‌های فرعی نیز در بازی گنجانده شده است. تنها دلیلی که می‌توان برای وجود مراحل فرعی در نظر گرفت، پول در آوردن است. زیرا خرج و مخارج آیتم‌های بازی شدیدا نیازمند درآوردن پول بیشتر است. البته نمی‌توان ماموریت‌های فرعی را پشت سر هم بازی کرد. رک بگویم به‌خاطر محتویات تکراری و یکسان بودن روند بازی، دیگر دراگون کوئست هیروز را ادامه نخواهید داد! متاسفانه این تکراری بودن اواخر بازی گریبان‌گیر مراحل اصلی نیز می‌شود. دیگر دستتان آمده روند بازی چگونه‌ بوده و برای پشت سر گذاشتن مراحل باید چه‌کاری انجام دهید زیرا ماموریت شما یکی است و فقط ظاهر محیط فرق کرده است.

در کنار تمامی این بخش‌ها یک سیستم بروزرسانی نیز برای شخصیت‌های بازی در نظر گرفته شده است. با مراجعه به بخش بروزرسانی می‌توانید شخصیت‌های تیم و شخصیت‌هایی که خارج از تیم هستند را بروزرسانی کرده و آن‌ها را قوی کنید. نکته حائز اهمیت دیگر مبارزات، همین بروزرسانی‌ها بوده که در صورت ساده گرفتن و بروزرسانی نکردن بخش مورد نظر جهت رفع نواقص و کمبود شخصیت‌تان در طول مبارزه، از یک جایی به بعد قدرت شما پاسخ‌گوی مبارزات نخواهد بود. این همه از سختی مبارزات گفتیم ولی فکر نکنید درجه سختی بازی جوری تعبیه شده که عملا هیچ کاری نمی‌توانید انجام دهید! با کشتن بعضی از دشمنان یک سری سکه از آن‌ها افتاده که با برداشتن آن‌ها می‌توانید همان دشمن مورد نظر را سامون کرده و به‌ عنوان یار کمکی از آن استفاده کنید. هر دشمن از تعداد Slotهای متفاوتی برخوردار است از این‌رو تعداد سامون‌های شما محدود است. در نتیجه در مواقع حساس می‌توانید با سامون کردن دشمنان به عنوان یار کمکی، از سرعت پیش‌روی هیولاها بکاهید.

از نظر طراحی بازی به هیچ‌وجه گرافیک رده بالا با جزئیات و تکسچرهای بازی‌های روز را بنمایش نمی‌گذارد. صرفا هدف بازی به‌ رخ کشیدن گرافیک نیست. با این‌حال شاهد دنیایی فانتزی با حال و هوای کودکانه و ویدیوهای سینمایی انیمیشن گونه‌ای هستیم. وقتی اسم هیولا آمد به هیچ‌وجه انتظار هیولا‌های عجیب و غریب یا ترسناک نداشته باشید. موجودات داخل بازی اکثرا شبیه عروسک‌های هالووین بوده یا بیشتر شبیه به موجودات کوچولوی دوست داشتنی هستند! البته شاهد اورک‌های غول پیکر نیز در بازی هستیم. در کل طراحی‌های شخصیت‌های و دشمنان بازی به خوبی انجام شده و متنوع هستند. البته این دقت فقط بر روی شخصیت‌های اصلی بازی صورت گرفته و سایر شخصیت‌های غیرقابل بازی که در پایگاه شما قرار داده شده‌اند از طراحی‌های تکراری برخوردار هستند. از نظر موسیقی و صداگذاری، بزرگ‌ترین عیبی که می‌توان به بازی گرفت، نبود صدا پیشه‌های ژاپنی بر روی شخصیت‌های بازی است. از طرفی موسیقی بازی حس خوبی را به شما القا می‌کند ولی آن‌قدر از این موسیقی استفاده می‌شود که رفته رفته دیگر علاقه‌ای به شنیدن موسیقی‌های بازی ندارید.

در آخر Dragon Quest Heroes: The World Tree's Woe and the Blight Below را می‌توان یکی از بازی‌های خوب ژاپنی نامید. بازی که اصلا قصد ندارد با بازی‌های روز بازار رقابت کند. بلکه قصد دارد تجربه‌ای جدید با حال و هوایی تازه را برای مخاطبین خود فراهم کند. اگر جز آن دسته از افرادی هستید که از بازی کردن بازی‌های پر زرق و برق خسته شده‌اید، بد نیست ساعاتی از وقت گیمینگ خود را به پای نسخه جدید بازی دراگون کوئست بگذارید. این بازی با تمام بدی‌های خود، بخوبی می‌تواند شما را برای چند ساعت سرگرم کند.

بازی Dragon Quest Heroes: The World Tree's Woe and the Blight Below روی پلی‌استیشن 4 بررسی شده است.

زومجی چگونه یک بازی را بررسی می‌کند؟