آیرون من سلاح مخفی خود در سری کتاب کمیک King in Black را آشکار کرد
اخطار: ادامه این مطلب ممکن است بخش‌هایی از داستان قسمت ۲ سری کتاب کمیک King in Black را برای شما فاش کند.
.
.
.
تونی استارک یکی از دانشمندان برجسته دنیای مارول محسوب می‌شود. او همیشه در حال نوآوری است و مرزهای فناوری را بیش‌ازپیش به سمت پیشرفت هل می‌دهد؛ او نشان می‌دهد که چه چیزهای جدیدی را می‌توان از دل این دنیای پیشرفته بیرون آورد. با همه این اوصاف، تمام تمهیداتی که تونی پیش از حمله ارتش سیمبیوتی نال به سیاره زمین انجام داده بود، بی‌فایده بودند. زیرا بهترین نقشه‌های این انتقام‌جوی زره‌پوش، همان اول کار خنده‌دار بودن خود را نشان دادند؛ آن هم زمانی‌که خدای تاریک سیمبیوت‌ها اولین حمله خود را انجام داد. تونی استارک بعد از اینکه سقوط جهان را درست در عرض چند دقیقه دید، مصمم شد که اجازه ندهد تا نال باری دیگر او را شکست دهد.
به همین ترتیب هم آیرون من در قسمت ۲ سری کتاب کمیک King in Black یک سلاح مخفی را به‌نام اکستریمس (Extremis) به میان آورد؛ آن هم در یک مأموریت مهم برای شناخت بیشتر دشمنان غیرقابل توقف خودشان و همچنین نجات پسر ونوم یعنی دیلان براک. تونی اولین خط دفاعی را در مقابل حمله قریب‌الوقوع سیمبیوت‌ها را طراحی کرد. او بعد از رویداد کراس اوری Empyre، کاری کرد تا وسیله‌های نقلیه کری و اسکرال به دور سیاره زمین بچرخند؛ این در حالی بود که مواد منفجره هم به آن‌ها متصل کرد تا هر زمان که نیروهای نال با آن ارتباط برقرار کردند، منفجر شود. خوشبختانه میدان مین موقتی تونی موفق بود و توانست تعداد زیادی از اژدهایان سیمبیوتی را نابود کند.
اما این در حالی بود که همچنان سایر نیروهای نال در حال آمدن به سمت مقصد خود بودند؛ بدون اینکه ذره‌ای از سرعت آن‌ها کم شود. زمانی‌که تعداد زیادی از قهرمانان در طی نبرد شهر نیویورک توسط سیمبیوت‌ها تسخیر شدند، آیرون من توانست از چنگال نال دور بماند و به سمت آسمان منهتن فرار کند. او در نظر داشت که یک سیمبیوت را به‌صورت زنده به آزمایشگاه خود ببرد و آزمایش‌هایی روی آن انجام دهد؛ تا بلکه به این طریق بتواند جان ادی براک را نجات دهد (آن هم بعد از اینکه او سیمبیوت ونوم را به‌صورت مستقیم به‌دست نال از دست داد). او مستقیم به سمت شکم یک اژدهای سیمبیوتی بزرگ رفت و توانست سیمبیوت آن را زنده به ساختمان بکستر بازگرداند.
تونی استارک مجبور بود تا پیش از هر کاری، ارتباط این سیمبیوت را با نال و آگاهی جمعی این انگل‌ها قطع کند. او برای انجام این کار بزرگ و بلندپروازانه، مجبور بود راهی را پیدا کند که دی‌ان‌ای او را به‌صورت کامل بازنویسی کند تا بلکه ارتباط آن را با ارباب شرورش قطع کند. او بالاخره توانست با تزریق یک نوع از اکتریمس به این اژدها، این کار غیرممکن را با موفقیت انجام دهد. نسخه اصلی اکستریمس یک راه قرن بیست و یکی برای سرم ابرسرباز بود که توسط شرکت Futurepharm ساخته شده بود؛ آن هم در قسمت ۱ سری کتاب کمیک Iron Man توسط وارن الیس و ادی گرانوو. خالقان اکستریمس به‌عنوان یک نوع ویروس مصنوعی از آن یاد می‌کنند.
فناوری نانویی که در این سرم به کار رفته، آن قسمت از مغز را که مسئول ترمیم و بهبود بدن است، تحت تاثیر قرار می‌دهد تا دی‌ان‌ای را بنویسد؛ این عملیات در عرض چند ساعت و باتوجه‌به توانایی‌های ابرانسانی کاربر صورت می‌گیرد. ابرشرورهای مختلفی از جمله ماندارین تلاش کرده بودند که کنترل اکستریمس را در اختیار خودشان بگیرند. این در حالی است که بعد از رویداد کراس اوری Secret Invasion ارتباط خود تونی با این ویروس، بعد از هدف قرار گرفتن توسط اسکرال‌ها، ناپایدار شد. حالا نسخه اصلاح شده‌ی اکستریمس نشان داد که در ربودن اژدهای سیمبیوتی موفق بوده است. همین سرم باعث شد تا این سیمبیوت دور زره او پیچیده شود و او بتواند به همراه آن به ساختمان بکستر بازگردد.
با وجود دستکاری‌ها و اصلاحات تونی، او همچنان می‌تواند میلیون‌ها صدا را از داخل مجموعه نال بشنود. این صداها به قدری زیاد بود که حتی برای مدتی او را تحت فشار قرار داد. اما خوشبختانه تونی توانست با موفقیت آن را به آزمایشگاه رید ریچاردز برساند؛ زیرا از طرف دیگر نال هم در تلاش بود تا کنترل سیمبیوت سرسخت خود را دوباره به‌دست بیاورد. این اتفاق نشان می‌دهد که حتی بزرگ‌ترین سلاح تونی هم علیه نال در بهترین حالت یک اقدام موقت محسوب می‌شود که تنها برای مدت کوتاهی می‌تواند کنترل خدای تاریک را با ارتش خود قطع بکند. درست در همین حین هم نال در تلاش است تا نفوذ و کنترل خود را در سرتاسر سیاره گسترش دهد و همچنان به‌دنبال دیلان براک بگردد؛ بالاخره تونی به یک دشمن بزرگ رسید که نمی‌تواند راه مناسبی برای شکست دادن همیشگی آن پیدا کند.