دهه نود میلادی بدون شک در سلطه‌ی شوترهای اول‌شخص بوده است. با عرضه و انتشار بازی DOOM اثر ایدسافتور، موج عظیمی از بازی‌های هم‌سبک به‌راه می‌افتد که در ابتدا اصلا Doom Clone نام داشتند و بعدها به فرست پرسن شوتر تغییر نام می‌دهند.
این موج کپی‌برداری، نه‌تنها باقی استودیوها، بلکه حتی خودِ ایدسافتور را هم اسیر کرده بود؛ تا اینکه با رسیدن به سال‌های پایانی دهه و عرضه بازی هف‌لایف، بالاخره این طلسم می‌شکند. استودیو ولو با ساخته‌اش که درست سر بزنگاه به بازار عرضه شده بود، جانی دوباره به بازی‌های این سبک می‌بخشد؛ در بازی هف‌لایف قرار بود شما همان سیستم مبارزاتی را، این‌بار به‌همراه داستانی جذاب تجربه کنید!
از آن سال‌ها البته که بسیار گذشته و حالا شوترهای دهه نود به زیرخاکی‌هایی تبدیل شده‌اند که نسل جدید برای نامیدن‌شان اسم هم انتخاب کرده‌اند. بله در این دوره و زمانه دیگر بازی‌های شوتر فرست‌پرسن دهه نود را با نام بومرشوتر (Boomer Shooter) می‌شناسند. البته که این واژه تنها به نامیدن بازی‌های سال‌های دهه نود تعلق ندارد و هر بازی جدیدی که از همان فرمول‌های قدیمی استفاده کند هم به این لقب مزین خواهد شد.
بازی داسک (DUSK) به همین ترتیب یکی از بومر‌شوترهای جدید به‌حساب می‌آید. سازنده و طراح این بازی یعنی دیوید شیمانسکی برای ساخت بازی خود از بازی‌های نظیر Doom، کوئک، و هف لایف، الهام گرفته است. سازنده بازی اصرار شدیدی داشته تا محصول خود را از لحاظ ظاهری و عملکردی به شوترهای دهه نود تبدیل کند. به همین دلیل در طراحی بازی از پالی‌گان‌های ساده‌تر و پالتِ رنگی مختصرتری استفاده می‌کند. باوجود شباهت‌های بسیاری که این بازی به ساخته ایدسافتور یعنی بازی کوئک پیدا کرده است اما دیوید شیمانسکی در ساخت این بازی از موتور بازی‌سازی یونیتی استفاده کرده و جالب آنکه سروکله‌زدن با این انجین جدید برای طراحی بازی در سبک قدیم را یکی از چالش‌های اصلی خود عنوان کرده؛ گویا یونیتی دائم قصد داشته گرافیک بازی را اصلاح و به‌نسخه باکیفیت‌تری تبدیل کند.
در جدیدترین نیم‌نگاه زومجی، به سراغ این بازی رفته‌ایم. بازی‌ای که در نظر بسیاری از مخاطبین، یکی از نمونه‌های برجسته بومرشوترها محسوب می‌شود. با ما و تماشای بخش‌هایی از بازی داسک همراه باشید:
نظرات