نقد انیمیشن اوریون و تاریکی (Orion and the Dark)
انیمیشن Orion and the Dark به ترس‌های کودکان می‌پردازد و تلاش می‌کند تا زیبایی‌ها و اهمیت تاریکی را بازگو کند و نمایش دهد.
انیمیشن Orion and the Dark داستان اوریون را دنبال می‌کند که از زنبور، سگ، اقیانوس، امواج تلفن همراه، دلقک‌های قاتل و حتی سقوط از صخره می‌ترسد، اما از بین همه ترس‌هایی که دارد، او بیشتر از تاریکی وحشت دارد. او هر زمان که می‌خوابد به نور نیاز دارد. هنگامی که تجسم واقعی بدترین ترس او به نزدش می‌آید، تاریکی اوریون را به سراسر جهان می‌برد تا به او ثابت کند در شب چیزی برای ترسیدن وجود ندارد. اما انیمیشن وضعیت جالبی برای دریم‌ورکس به‌عنوان سازنده و نتفلیکس به‌عنوان شبکه پخش‌کننده دارد.
دریم‌ورکس که با انیمیشن The Bad Guys و انیمیشن Puss in Boots: The Last Wish داشت روزهای خوبی را سپری می‌کرد، با انیمیشن Ruby Gillman, Teenage Kraken و انیمیشن Trolls Band Together عملا خلاف جهت دو کار قبلی خود عمل کرده است و نیاز دارد تا نشان دهد کیفیت انیمیشن‌های سال ۲۰۲۲ آن اتفاقی یا موقتی نبوده‌اند. در مقابل نتفلیکس هم طی سال‌های اخیر انیمیشن‌های با کیفیت زیادی ارائه کرده است، نیاز دارد تا این روند را تداوم ببخشد.
انیمیشن اوریون و تاریکی پس از شروع جالب توجهی که دارد کم کم ممکن است سوالاتی را در ذهن بیننده ایجاد کند. آیا این انیمیشن برای کودکان ساخته شده است یا اینکه تنها هدف آن‌ها هستند؟ انیمیشن از همان ابتدا چنین تناقضی را ارائه می‌کند؛ چرا که اگر افتتاحیه آن را مشاهده کنیم، ترس‌های اوریون تا حدی کمی به‌نظر می‌رسد که خطوط قرمزی را رد کرده است و می‌تواند برای افراد کم سن و سال خشن باشد و حتی احساس کنیم کمی بزرگ‌نمایی هم شده است.
اما اگر واقعا هدف سازندگان را بررسی کنیم می‌توانیم به این نقطه برسیم که هدف آن‌ها نمایش تاثیرات ترس روی یک کودک است که تا چه حدی می‌تواند باعث مختل شدن زندگی و آینده او شود. با اینکه ممکن است گروهی پخش چنین صحنه‌هایی را زیاده‌روی بدانند، اما می‌توانیم آن را شجاعت سازندگان انیمیشن هم دانست. درواقع هدف این است که ما بتوانیم ترس اوریون را درک کنیم و نمایش شدت آن هم می‌تواند این باشد که بیننده واقعا احساس کند اوریون از هر چیزی در این دنیا ترس دارد.
پس چنین هدفی با این افتتاحیه کاملا منطقی به‌نظر می‌رسد و آن‌ها به هدفی که دارند رسیده‌اند. اما انیمیشن کم کم شکل و شمایل انیمیشنی پیدا می‌کند که هدف آن افراد کم سن و سال است. البته هدف انیمیشن از ابتدا هم چنین موضوعی است، اما افتتاحیه آن با نمایش شدت ترس اوریون می‌تواند کمی غلط انداز هم شود. البته این موضوع عجیب هم نیست که انتظار یک انیمیشن تقریبا ترسناک یا جدی‌تری را داشته باشیم و انیمیشن از همان ابتدا چنین فضاسازی‌هایی را ایجاد کرده است، اما این می‌تواند کمی برای این گروه ناامید کننده شود.
بااین‌حال انیمیشن Orion and the Dark در ادامه به ستایش زیبایی شب می‌پردازد و قصد دارد که در آن به اهمیت شب بپردازد. درواقع با اینکه هدف اولیه انیمیشن نمایش اهمیت جدی گرفتن ترس کودکان از ترس است، اما در ادامه قصد دارد تا با نشان دادن دلیل اهمیت شب، باعث شود کودکان به‌جای ترس از تاریکی آن را بپذیرند. پس چنین تغییر لحنی شاید در نگاه اول کمی عجیب به‌نظر برسد، اما با هدفی که سازندگان در سر دارند منطقی به‌نظر می‌رسد.
این روند تا پایان انیمیشن هم ادامه دارد و درواقع کلیت قضیه در مورد اهمیت شب و دلیل وجود آن است. صد البته که با شروع پرده سوم انیمیشن افت می‌کند و نمی‌تواند کیفیت دو بخش اول خودش را حفظ کند، اما درنهایت سازندگان به هدفی که دارند می‌رسند. آن‌ها ازطرفی می‌خواهند ترس اوریون از ریشه را به تصویر بکشند و درنهایت او شب و تاریکی را بپذیرد و در ادامه تاثیر آن روی نسل‌های آینده این شخصیت را به تصویر بکشد.
اگرچه انیمیشن درنهایت از آن ریسک پذیری شروع خود فاصله زیادی می‌گیرد، اما درنهایت به چیزی که می‌خواهد می‌رسد. اما انیمیشن همچنان می‌تواند اثر مهمی هم باشد. با اینکه درنهایت انیمیشن قرار نیست کیفیتی مثل انیمیشن Klaus را داشته باشد، اما انیمیشن نشان می‌دهد که یک اثر می‌تواند در عین اینکه افراد کم سن و سال تا افراد بزرگسال را سرگرم کند، می‌تواند حاوی نکات، مفاهیم و پیام‌های مناسب و خوبی هم باشد.
این موضوع به‌خصوص در دنیای امروز بیشتر به چشم می‌آید که شرکت‌های فیلمسازی تا انیمیشن‌سازی تصمیم گرفته‌اند تا از مفاهیم و ایده‌های ساده عبور کنند و بیشتر به سمت مسائلی بروند که نه برای کودکان خیلی جذاب است و نه یک خانواده علاقه‌ای به‌دنبال کردن آن دارند. درواقع این نکته مهمی است که حتی سازندگان دیگر هم می‌توانند از آن درس خوبی بگیرند. با اینکه در بخش‌هایی احتمال دارد همه هم‌نظر نباشند، اما این موضوع را نمی‌توان انکار کرد که انیمیشن به موضوع مهم‌تری می‌پردازد تا آثاری که به‌دنبال تحقق اهداف بی‌ارتباط به این گروه سنی هستند.
درنهایت هم پایان انیمیشن دقیقا نقطه خلاف افتتاحیه آن است، اما سوالی که پیش می‌آید این است که اوریون با بزرگ شدن تاریکی را پذیرفته است یا همچنان در بزرگسالی هم می‌توانیم از تاریکی بترسیم؟ انیمیشن درواقع این موضوع را به‌خوبی نشان می‌دهد ترس به‌خصوص از تاریکی می‌تواند در هر گروه سنی باشد و شاید اگر کمی ریسک بیشتری به خرج داده می‌شد، می‌توانستیم شاهد نمایش صحنه‌های بیشتری از نتایج ترس در دوران بزرگسالی هم باشیم.
اما درنهایت انیمیشن اوریون و تاریکی بیشتر اثری برای گروه‌های کم سن و سال است و نمی‌توان انتظار چنین موضوعی با چنین گستردگی را داشت. اما از نکات مثبت دیگر انیمیشن را می‌توان بخش کمدی آن دانست که کیفیت خوبی دارد و حداقل می‌توان گفت کیفیت به مراتب بهتری نسبت به دیگر انیمیشن‌های دریم‌ورکس در سال ۲۰۲۳ دارد. به‌صورت کلی صحنه‌های کمدی و شوخی در انیمیشن‌ها ممکن است با زیاده‌روی بالایی همراه باشد که در اینجا شاهد چنین چیزی حداقل به‌صورت زیاد نیستیم.
انیمیشن همیشه در طول روندش تلاش کرده است که تعادلی بین بخش درام و کمدی خودش برقرار کند. این موضوع باعث شده است تا شاهد صحنه‌های آزار دهنده خاصی نباشیم و در طول انیمیشن بتوانیم به‌خوبی از آن لذت ببریم. درنهایت هم انیمیشن با صداپیشگان خوبی که دارد توانسته است اثری سرگرم کننده و با پیام‌های مناسب باشد که ارزش تماشا را داشته باشد. انیمیشنی که می‌توان در مورد آن صحبت کرد و صرفا کاری فراموش شدنی نباشد.
انیمیشن Orion and the Dark با اینکه نمی‌تواند یک اثر بی‌نقص باشد و با اینکه می‌توانست با ریسک‌پذیری بیشتر در در پرده سوم به اثری فراتر از یک کار خوب تبدیل شود، اما درنهایت با پیام‌های ساده و قابل‌توجه از ترس و تاریکی به یکی از انیمیشن‌های با کیفیت چند وقت اخیر دریم‌ورکس و نتفلیکس تبدیل می‌شود. بااین‌حال انیمیشن اوریون و تاریکی با افتتاحیه بی‌پروا خود همچنان می‌تواند یکی از آثاری باشد که در مورد خط قرمزها در یک چنین اثری مورد بحث قرار بگیرد.
