نقد سریال تهاجم مخفی (Secret Invasion) | یک پایان ناامید کننده؟!

سریال Secret Invasion اولین سریال دنیای سینمایی مارول در سال ۲۰۲۳ است که انتظارات زیادی باتوجه‌به هزینه بالا و فهرست بازیگرانش وجود داشت. اتفاقات سریال تهاجم مخفی درواقع به‌دنبال حوادث فیلم Captain Marvel آغاز می‌شود که نیک فیوری و کارول دانورز در یافتن یک خانه جدید برای اسکرول‌ها شکست خورده‌اند و حالا این موجودات تغییر شکل دهنده می‌خواهند زمین را تصاحب کنند و خود تنها حاکم آن شوند.

اکنون اسکرول‌ها در زمین حضور دارند و در طول آن نیک فیوری قرار است با همکاری برخی از اسکرول‌ها و برخی از متحدانش مثل اورت راس، ماریا هیل و غیره به‌دنبال خنثی کردن حمله اسکرول‌های مهاجم را بگیرد و مانع نابودی بشریت شود. سریال از ابتدا خط کلی خودش را نشان می‌دهد. برخلاف بسیاری از آثار MCU لحن به مراتب تیره‌تر و تاریک‌تری دارد و همچنین روند آن تا حد زیادی شبیه به آثار جنگ سرد است که در آن همیشه صحبت از تهدیدی است که احتمال دارد به وقوع بپیوندد.

بدین ترتیب سریال از همان ابتدا تکلیفش را با ما روشن می‌کند که قرار نیست یک سریال سراسر اکشن باشد و روند نسبتا کندی دارد تا بتواند حال و هوای ترس از شروع یک جنگ بزرگ را نشان دهد. این موضوع در یک بخش به سریال کمک می‌کند تا بتواند داستانی را که می‌خواهد به درستی روایت کند و بتوانیم دلیل ترس نیک فیوری و تیلوس از تهدیدی در حال شکل گرفتن را مشاهده کنیم. اما از آن طرف این موضوع باعث شده است تا روند سریال تا حدی کندتر از انتظار شود و احتمال دارد که این روند برای بیننده به‌خصوص طرفداران آثار ابرقهرمانی خسته کننده شود.

اما در هر حال نمی‌توان منکر این شد که این تغییرات برای یک سریال MCU الزامی است. در هر حال سریال‌های این مجموعه از همان ابتدا با شعار متفاوت بودن نسبت به آثار سینمایی شکل گرفتند که برخی از آن‌ها مثل لوکی، وانداویژن، مون نایت و هاکای توانستند عملکرد موفقی داشته باشند. اما در مقابل شی هالک و میس مارول نتوانستند آن عملکرد را تکرار کنند. حالا سریال Secret Invasion وظیفه دارد تا ما را دوباره با سریال‌های این مجموعه آشتی دهد که در ابتدا هم تا حدی در این کارش موفق است.

سریال تلاش می‌کند تا با تویست‌های غیر منتظره‌اش مثل هویت اورت راس تا مرگ غیر منتظره یکی از شخصیت‌های قدیمی MCU عملا ما را غافلگیر کنند که موفق هم است. همین اتفاقات باعث شد تا نگاه دقیق‌تری به روند سریال داشته باشم و عملا نیک فیوری را در ماموریتی مشاهده کنیم که شاید تنها بتواند به تیلوس اعتماد کند. اما یکی از مشکلات بزرگ سریال در همین قسمت هم آغاز می‌شود و آن هم انتخاب تهدیدی است که درنهایت قرار است یقه خود سریال و سازندگانش را بگیرد.

وقتی به رویداد تهاجم مخفی می‌رسیم مشخصا باید منتظر تهدید بزرگی باشیم که شخصی مثل نیک فیوری قطعا نمی‌تواند به‌تنهایی از پس آن بر بیاید. اما سنگ بزرگی که سازندگان سریال آن را برداشته‌اند تبدیل به مشکل بزرگی برای سریال شده است و آن هم نبود شخصیتی که بتواند جلوی این موضوع را بگیرد. درواقع سطح تهدیدی که در رویداد تهاجم مخفی مشاهده می‌کنیم و همچنین از کمیک آن خبر داریم، چیزی است که باید در فیلم Avengers شاهد آن باشیم تا اینکه صرفا داستان شخصی نیک فیوری باشد.

درست است رابطه جذابی بین تیلوس و نیک فیوری شکل گرفته و نقطه قوت سریال هم است، اما در هر حال این سریال می‌توانست داستانی به مراتب شخصی‌تر و جمع‌وجورتری داشته باشد تا اینکه درنهایت سریال هم نتواند به آن چیزی که حقش است، برسد. در هر حال سریال روند و حال و فضایی را ارائه می‌دهد که ما از سریال The Falcon and the Winter Soldier انتظار چنین موضوعی را داشتیم، اما سریال تهاجم مخفی چندین نکته منفی را از سریال‌های دنیای سینمایی مارول هم به ارث برده است.

اولین نکته این است که کل اتفاقات سریال قرار است در ۶ قسمت روایت شود. کار سختی نیست که متوجه شویم ارائه چنین داستانی و گسترش دادن آن نیاز به حداقل یک فصل دیگر وجود دارد تا بتوانیم یک پایان شایسته و مناسب از آن را مشاهده کنیم و همچنین به درستی به داستان سریال پرداخته شود. سریال عملا از نقطه‌ای تصمیم می‌گیرد که به سوالات بیننده هم خیلی پاسخی ندهد تا بتواند به یک جمع‌بندی کلی از داستان برسد و تمام شود.

البته فرمت ۶ قسمتی سریال‌های MCU به خودی خود نکته منفی نیست. به‌صورت کلی سریال‌های ابرقهرمانی خیلی کشش زیادی از نظر داستانی ندارند و یک فرمت ۶ تا ۸ قسمتی می‌تواند برای آن‌ها مناسب باشد. اما این موضوع زمانی به درستی اجرا می‌شود که همه‌چیز در اینجا فدا نشود. وقتی صحبت از درستی آن می‌کنیم این نیست که تمامی اتفاقات را فقط در یک ۶ قسمت روایت کنند و کلا بیخیال فصل‌های بیشتر شوند. چنین اشتباهی را مارول دوباره در سریال Secret Invasion انجام داده است و دوباره یک سریال دیگرش را به اجبار در یک فصل به اتمام رسانده است.

می‌توان امیدوار بود که در آینده این موضوع تغییر کند، اما در حال حاضر بدون درنظرگرفتن انیمیشن What If، تنها لوکی و احتمالا شوالیه ماه قرار است بیش از یک فصل داشته باشند. چنین بلایی سر سریال فالکون و وینتر سولجر، سریال Hawkeye و سریال WandaVision هم آمده بود. اما در سریال تهاجم مخفی شاهد ضعیف‌ترین پایان یک سریال دنیای سینمایی مارول تا به امروز هستیم. با اینکه بخواهیم کلی حساب کنیم، این سریال تا پایان کیفیت خوبی دارد و حداقل نسبت به She Hulk و Ms Marvel عملکرد به مراتب بهتری را به نمایش می‌گذارد.

اما در پایان سریال به‌حدی پایان ضعیفی را ارائه می‌کند که واقعا سخت است تصویر کنیم سریالی‌ که تا قسمت پنجم یک روند ثابت را ارئه کرده است چگونه در پایان چنین تغییر فاجعه‌باری را دارد. همان‌طور که جلوتر هم گفتم، سریال سنگ بزرگی را برداشته است و با شعار مأموریت شخصی نیک فیوری عملا اونجرز را حذف کرد تا بالاخره در پایان به اجبار شاهد یک نبرد نخ نما و ضعیف باشیم که تنها حسرت بخوریم که چرا سازندگان پتانسیل بالای تیم بازیگری خود را نادیده گرفتند.

پایان سریال واقعا ناامید کننده است و باعث می‌شود سریال به‌راحتی خودش را در مقامی قرار دهد که فیلم Eternals در آن قرار گرفته بود. این به چه معنا است؟ اگر پس از اتفاقات فیلم اترنالز فکر کنید که چرا شاهد اشاره جدیدی به این فیلم نیستیم و خبری هم از اعضاش نیست، ممکن است احساس کنیم که مارول کم کم به فکر حذف کامل آن باشد. آیا این موضوع می‌تواند برای سریال Secret Invasion هم رخ دهد؟ گروه اسکرول‌ها با اینکه مدتی است در MCU نقش دارند، اما تاکنون نتوانسته‌اند جایگاهی به‌دست بیاورند.

حتی تغییر هویت آن‌ها در این مجموعه هم کمکی نکرده است و درواقع باعث شده تا آن تهدید جذابی که همیشه منتظرش بودیم به‌طور کلی رنگ ببازد و حالا آن‌ها صرفا موجودات فضایی هستند که جذابیتی برای بسیاری ندارند. حتی استخدام بازیگران شناخته‌ شده‌ای مثل امیلیا کلارک هم خیلی کمکی به این موضوع نکرده است و این نشان می‌دهد که مسئله صرفا انتخاب یک بازیگر شناخته شده نیست و آن‌ها نیاز به جایگاهی برای بقا و ادامه دادن دارند که فعلا به آن دست پیدا نکرده‌اند.

پس احتمال دارد که اسکرول‌ها با وضعیت فعلی خیلی نقش خاصی نتوانند در آینده داشته باشند یا اینکه مارول بخواهد با روشی دیگر عملا آن‌ها را از زمین حذف کند که البته در پایان سریال هم این زمینه ایجاد شده است. سؤال اصلی این است که داستان فیلم در آینده مجموعه قرار است چه جایگاهی را داشته باشد؟ واقعیت این است با اینکه داستان کلی سریال به فیلم The Marvels و احتمالا فیلم Armor Wars ختم خواهد شد، اما قابلیت نادیده گرفته شدن کامل را هم دارد.

سریال Secret Invasion همچنین نمی‌تواند در خلق یک شخصیت منفی مناسب موفق شود. اگر روند سریال را تماشا کنیم می‌توانیم انگیزه‌های بیشتری در شخصیت امیلیا کلارک برای تبدیل شدن به یک شخصیت شرور مشاهده کنیم. گرویک شخصیت بدی نیست اما انقدر زمان کافی برای اینکه واقعا به همان تهدید ترسناکی که همه از او می‌ترسند، ندارد و پایان بسیار ناامید کننده‌ای هم دارد. اما در مقابل شخصیت الیویا کولمن از معدود شخصیت‌های جدید و جذاب سریال است که به MCU معرفی می‌کند.

درنهایت سریال Secret Invasion پتانسیل بالایی دارد که درنهایت فدای چندین مورد می‌شود. اولین مورد فرمت ۶ قسمتی و تک فصلی سریال است که باعث می‌شود سازندگان نتوانند به شکلی که سریال به آن نیاز دارد به داستان شاخ و برگ مناسب دهند و بتوانند پایانی درخور ارائه کنند. دومین مورد اما انتخاب داستانی است که بسیار بزرگ‌‌تر از فردی مثل نیک فیوری است که باعث می‌شود تا در پایان سازندگان به سراغ ایده‌های بسیار عجیب و نخ نمایی بروند.

در سویی دیگر سریال به‌خاطر تصمیماتی مثل جوان‌تر کردن صورت نیک فیوری باز هم متحمل هزینه‌های گزاف و زیادی شده است که می‌توانست در بخش‌های دیگر خرج شود. اگرچه کیفیت کلی فنی سریال در مقایسه با سریال‌های اخیر مارول به مراتب بهتر است. سریال دارای کست خوبی است که پتانسیل بالایی دارند، اما ممکن است مانند فیلم Eternals کم کم به‌دست فراموشی سپرده شوند. سریال تهاجم مخفی شاید پایان ناامید کننده‌ای داشت، اما می‌تواند درس‌های به مراتب بزرگ‌تری را برای مارول و سریال‌های آینده آن داشته باشد.

---