پنج بازی با پایانی عجیب و غریب

حتما برای شما هم بارها پیش آمده که احساس کنید مهم نیست چند ساعت وقت صرف یک بازی ویدیویی می‌کنید، اما بازهم تمام کردن آن بازی کاری غیرممکن به نظر می‌رسد. خوشبختانه این روزها دیگر همه به اینترنت دسترسی داریم و هر زمان که جایی گیر افتادیم، می‌توانیم به راحتی سراغ واک‌تروهای بازی برویم و مراحل را پشت سر بگذاریم؛ یا اینکه خیلی راحت بنشینیم و لم بدهیم و تماشا کنیم که فرد دیگری بازی را به جای ما به اتمام برساند. اما پیش از آن‌که هیچ‌کدام از این راه‌ها وجود داشته باشند، بازیکن هیچ چاره‌ای نداشت جز اینکه بازی را به هر ضرب و زوری که بود، خود به اتمام رساند. هرچند متاسفانه بودند مواقع زیادی که از پسِ شکست دادن یک بازی بر نمی‌آمدیم و به این ترتیب پایان آن بازی برای همیشه به عنوان رازی سر به مهر برای‌مان باقی می‌ماند.

در تاپ فایو این قسمت که ابتدا در قسمت هفتاد و ششم از برنامه لودینگ زومجی پخش شد، سراغ پنج بازی رفتیم که بدون شک کمترین کسی در دنیا پایان آن‌ها را دیده است.

دانلود ویدیو از آپارات | تماشا در یوتیوب

بازی Donkey Kong

بازی دانکی کونگ که در سال ۱۹۸۲ میلادی توسط نینتندو (Nintendo) روانه بازار شده است، یکی از اولین بازی‌های پلتفرمر تاریخ به‌حساب می‌آید. در این بازی شما باید از پلتفرم‌های عجیب و غریب بالا می‌رفتید و سعی می‌کردید با موانع مسیر هم برخورد نکنید. در این بازی بازیکنان در نقش ماریو که آن زمان با نام «جامپ‌من» شناخته می‌شد قرار می‌گرفتند و باید شاهزاده خانم را که این بار در دست گوریل عظیم‌الجثه‌ای به نام دانکی کونگ اسیر بود، نجات می‌دادند. دانکی‌کونگ یکی از مهم‌ترین بازی‌های دوران طلایی بازی‌های آرکید و یکی از مجبوب‌ترینِ آن‌ها نیز به‌حساب می‌آید. جالب است که بدانید سازنده‌ها برای این بازی سه پایان مختلف در نظر گرفته بودند. در پایان اول، ماریو یا همان جامپ‌من قدیم، گوریل را شکست داده و او را از پل به پایین پرتاب می‌کرد و به این ترتیب موفق به نجات شاهزاده‌خانم می‌شد. در پایان دوم بازی، ماریو گوریل را به اشتباه روی خودش می‌انداخت و به این ترتیب شاهزاده خانم برای همیشه تنها می‌ماند. در پایان سوم بازی که اما عجیب‌ترین پایان بازی هم به‌حساب می‌آید، ماریو شاهزاده خانم را از بالای پله‌های به پایین پرتاب می‌کرد و درنهایت خودش با دانکی کونگ تنها می‌ماند. حالا این دیگر برعهده خود بازیکن بود که تصمیم بگیرد کدام یک از این پایان‌ها را به عنوان پایان اصلی بازی بپذیرد!

بازی Duck Hunt

اگر شما هم در دهه نود میلای بزرگ شده باشید، بدون شک با بازی داک‌هانت آشنایی دارید. در آن دوره و زمانه این بازی از محبوبیت بالایی برخوردار بود و چیزی بیش از ۲۸ میلیون نسخه از این بازی به فروش رفته بود. در بازی داک‌هانت شما باید با استفاده از یک تفنگ نوری به سمت اردک‌هایی که از پشت علف‌ها به بیرون می‌پریدند، شلیک می‌کردید. درواقع سگ شکاری‌ای که همگی با او آشنایی داریم، در علف‌های پس زمینه‌ی بازی می‌چرخید و باعث می‌شد این اردک‌ها به هوا پرواز کنند. شما برای هر دور سه تیر در اختیار داشتید. اگر موفق می‌شدید درست به هدف بزنید، برای لحظه‌ای کوتاه تصویر سگ که شکار موفقیت‌آمیز شما را در دست دارد روی صفحه به نمایش در می‌آمد و اگر موفق به شلیک درست نمی‌شدید همان سگ این‌بار به شما می‌خندید و مسخره‌تان می‌کرد. حالا شاید برای شما هم این سوال پیش آمده باشد که بعد از این همه تیراندازی و شکار اردک، در پایان بالاخره قرار است با چه صحنه‌ای رو به رو شویم؟ متاسفانه به رسم خیلی از بازی‌های قدیمی بازی داک‌هانت هم پایان حماسی و هیجان انگیزی نداشت. با رسیدن به مرحله ۹۹ و تمام کردن بازی، بازی یک‌بار دیگه شما را به مرحله صفر بازمی‌گرداند. در این مرحله، این‌بار از زمین و آسمان جوری اردک می‌بارید که هدف‌گیری را به کاری غیرممکن تبدیل می‌کرد.

بازی T-rex

برعکس بازی‌های دیگر، بازی تی‌رکس، معروف به دایناسور گوگل را حداقل همه‌ی کاربرای مرورگر کروم یک‌بار هم که شده تجربه‌اش کرده‌اند. تنها کافی است زمانی که بنا به هر دلیل دسترسی به اینترنت ندارید، صفحه‌ای را در مرورگر کروم باز کنید تا سروکله‌ی این بازی هم پیدا شود. در این بازی ساده‌ی یک نفره، شما باید یک دایناسور پیکسلی را کنترل کنید و به موقع از روی موانع مسیر بپرید. بازی تی‌رکس اولین بار در سال ۲۰۱۴ میلادی ظاهر شد، هرچند در آن زمان مشکلاتی هم داشت. مثلاً بازی تی‌رکس روی گوشی‌های اندروید قدیمی به خوبی اجرا نمی‌شد. برای همین سازنده‌ها مجبور می‌شوند این بازی را از اول بازنویسی کنند. این روزها دیگر حتی نمی‌توانیم مرورگر کروم را بدون این دایناسور تصور کنیم. فقط در سال ۲۰۱۸ این بازی چیزی حدود ۲۷۰ میلیون بار در ماه بازی شده بود. این موضوع سازنده‌های بازی را به این فکر انداخت که بازی را به‌طور کلی از دسترس خارج کنند. مشکل آن‌جایی بود که حالا دیگر دانش‌آموزان مدرسه و کارمندانی که قرار بود در محیط کار، کار خود را انجام دهند هم همگی به این بازی آلوده شده بودند.

جدای این موارد اما شاید پیش خود فکر کرده باشید بازی تی‌رکس که نمی‌تواند همین‌طور تا ابد ادامه داشته باشد و حتما باید پایانی هم در کار باشد. طبق ادعای یکی از طراحان UX کروم، چیزی حدود هفده میلیون سال طول می‌کشد تا شما بتوانید بازی تی‌رکس را به پایان برسانید. هرچند بعید به نظر می‌رسد دکمه اسپیس هیچ کیبوردی انقدر عمر داشته باشد!

بازی Pac Man

بازی پک‌من را بدون شک می‌توان یکی از شناخته‌شده‌ترین بازی‌های رتروی تاریخ به حساب آورد. پک‌من یک بازی آرکید ساده بود که توسط شرکت ژاپنی نامکو و در سال ۱۹۸۰ میلادی ساخته و روانه بازار می‌شود. در این بازی، بازیکنان کنترل کاراکتر پک‌من را بدست می‌گرفتند و باید به سرعت، تمام نقطه‌های موجود در صفحه مِیز مانند بازی را با استفاده از پک‌من می‌بلعیدند؛ در عین حال بازیکنان باید مراقب بودند که خودشان توسط دشمنانی که دنبالشان می‌کردند بلعیده نشوند. هر کدام از دشمنان بازی عملکر منحصر به فردی برای خود داشتند. در اوایل بازی، دشمنان از پک‌من آرام‌تر حرکت می‌کردند، اما هرچه می‌گذشت به سرعت حرکت آن‌ها در صفحه بازی اضافه می‌شد تا جایی که با رسیدن به مرحله‌ی ۲۱ از بازی، حرکت دشمنان به‌قدری شدت می‌گرفت که پشت سر گذاشتن مراحل به کاری بسیار چالش‌برانگیز تبدیل می‌شد.

با تمام این اوصاف اما آیا راهی برای شکست دادن این بازی نیز وجود داشت؟ سازندگان بازی ادعا داشتند این بازی در مراحل آخر به قدری پیچیده می‌شود که ادامه دادن بازی را علناً به‌کاری غیرممکن تبدیل می‌کند. اما بدون شک سازندگان محبوبیت بازی را دست کم گرفته بودند. طی سال‌هایی که از انتشار بازی می‌گذشت، بازیکنان توانسته بودند با صرف ساعت‌ها زمان روی این بازی، ۲۵۵ مرحله از این بازی را پشت سر بگذارند و فهمیده بودند که در لول ۲۵۶، بازی با یک خطای نرم‌افزاری رو به رو می‌شود؛ موردی که حتی سازنده‌های بازی نیز از وجودش بی‌اطلاع بودند. در این لول از بازی، فقط نیمی از صفحه به‌درستی به نمایش در می‌آمد و نیمه‌ی دیگر صفحه از اعداد و حروف رندوم با رنگ‌های مختلف پر شده بود. هرچند برای پشت سر گذاشتن این مرحله‌ی درهم و برهم هم راه حلی وجود داشت. بعد از اینکه بازیکنان با مشقت بسیار این مراحله‌ی عجیب و غریب را نیز پشت سر می‌گذاشتند، بازی باری دیگه به مرحله اول برمی‌گشت، اما جالب اینجا بود که دشمنان هنوز با همان سرعت سرسام‌آور مرحله قبل حرکت می‌کردند. حالا اگر حتی موفق به پشت سر گذاشتن این مرحله هم می‌شدید، می‌دید که بله، هیچ اتفاقی نمی‌افتد! بازی شما را به سادگی هر چه تمام‌تر به منوی اصلی می‌فرستاد و به شما پیشنهاد می‌کرد بازی را یک بار دیگر از اول شروع کنید.

Tetris

رتبه اول این لیست اما به بازی تتریس تعلق می‌گیرد. بازی تتریس NES گیم‌پلی ساده‌ای داشت؛ تنها لازم بود بلوک‌هایی که پشت سر هم از بالای صفحه بازی ظاهر می‌شدند را به ترتیب روی هم بچینید. شاید هیچ‌کس توقع نداشته باشد که در بازی تتریس هم با پایان خاصی رو به رو شود. اما جالب است که بدانید بنا به امتیازی که در این بازی بدست می‌آوردید، با پایان‌های مختلفی هم رو به رو خواهید شد. برای این بازی دو پایان اصلی هم وجود داشت. در یکی از این پایان‌ها، شما با استقبال گرم تعدادی از کاراکترهای آشنا و قدیمی بازی‌های ویدیویی رو به رو می‌شدید. علاوه بر این کاراکترها، بازیکنان با ساختمان یک کلیسای جامع هم برخورد می‌کردند که گنبدهای این ساختمان یکی بعد از دیگری به سمت جایی خارج از صفحه پرواز می‌کردند. در پایان دوم بازی اما کلِ این ساختمان و نه فقط گنبدهایش، همگی یک‌جا به طرف آسمان پرتاب می‌شدند و موسیقی شادِ روسی‌ای هم تمام این وقایع عجیب و غریب را همراهی می‌کرد. بعد از تماشای این تصاویر، حالا شما می‌توانستید رکوردی را که در بازی ثبت کرده‌اید در منوی بازی ذخیره کنید.