بررسی بازی Ninja Giaden 4 | بازگشت یکی از سخت‌ترین ویدیوگیم‌های تاریخ

نینجا گایدن. با شنیدن این اسم، اولین چیزی که همه یادشان می‌آید، سختی بی‌رحمانه‌ی این مجموعه است. چه دوبعدی آن را بازی کرده باشید یا چه سه‌بعدی‌اش، همه می‌دانیم که این بازی به خاطر سختی‌اش معروف است. امسال هم سال نینجاها بود؛ چون هم ریج باوند داشتیم و ریمیک بلک ۲ و حالا هم نینجا گایدن ۴.

لازم می‌دانم قبل از اینکه سراغ بررسی بازی برویم، تسلیتی به جامعه‌ی نینجا گایدن به دلیل درگذشت آقای تومونوبو ایتاگا‌کی بگویم. ایتاگا‌کی سان کسی بود که از دوران ایکس‌باکس اورجینال، نینجا گایدن سه‌بعدی را به جامعه‌ی طرفداران هدیه کرد و در دوران نسخه‌ی دوم از تیم نینجا و کویی تکمو جدا شد. دلیل اینکه برررسی‌ام را با ایتاگا‌کی شروع کردم، این بود که دوست داشتم دلیل اصلی محبوبیت نینجا گایدن‌های سه‌بعدی را به شما بگویم. آقای ایتاگا‌کی اعتقاد داشت که بازیِ بسیار سخت می‌تواند تأثیرگذار و برای گیمرها لذت‌بخش باشد و با نینجا گایدن ۱ توانست این را ثابت کند.

بعدها با عوض شدن سیاست‌های شرکت، کم‌کم شاهد این بودیم که نینجا گایدن‌های سه‌بعدی راحت‌تر می‌شوند و در نتیجه به غیبت طولانی این مجموعه بعد از نینجا گایدن ۳ ختم می‌شوند.

حالا پلاتینیوم گیمز با همکاری تیم نینجا و تکمو، بالاخره بازی نینجا گایدن ۴ را عرضه کرده است. لازم می‌دانم همین‌جا یک نکته را بگویم: سازندگان به ریشه‌های نینجا گایدن احترام گذاشته‌اند و واقعاً یک بازی سخت و درخور نام نینجا گایدن ساخته‌اند. من بازی را روی سه درجه‌ی سختی مختلف آزمایش کردم و می‌توانم بگویم حتی روی درجه‌ی سختی آسان هم زدن بعضی از باس‌ها می‌تواند اذیت‌کننده باشد.

یاکومو از کلن ریون، شخصیت جدیدی است که به گفته‌ی سازندگان برای جذب مخاطبان تازه، به‌عنوان جنگجوی اصلی نینجا گایدن ۴ معرفی شده است. در حالی که ریو در بازی‌های قبلی موفق شده بود دارک دراگون را شکست دهد، اما به نظر می‌رسد این تهدید به‌طور کامل از دنیای بازی پاک نشده و وظیفه‌ی یاکومو این است که دارک دراگون را به‌صورت کامل از ریشه نابود کند.

داستان بازی بسیار معمولی و سطحی است و با حضور چند کاراکتر جلو می‌رود. همان‌طور که در تریلرها هم دیده بودیم، حضور ریو در این بازی یک خاطره‌بازی شیرین برای طرفداران قدیمی به همراه دارد. به همین دلیل انتظار خاصی از داستان نداشته باشید. البته برای من هیچ‌وقت داستان‌های این مجموعه اهمیتی نداشتند — نینجا گایدن فقط و فقط تیکه‌پاره کردن است.

برای شکستن دفاع بعضی از دشمنان و باس‌ها، مجبورید از حالت بلادریون استفاده کنید، وگرنه در چند ثانیه دشمنان شما را از پا درمی‌آورند. مدیریت نوار بلادریون زمانی سخت می‌شود که برای دفاع از بعضی حملات، حتماً باید از دفاع مخصوص بلادریون استفاده کنید. حالا فرض کنید این سیستم با مکانیک‌های گیم‌پلی قبلی نینجا گایدن ترکیب شده و یک گیم‌پلی مبارزه‌ای عمیق و درخور نام نینجا گایدن ارائه داده است. سیستم بلادریون همچنین یک حالت Rage دارد که از اسمش معلوم است به چه درد می‌خورد.

من کلاً با وجود سلاح‌های زیاد در بازی‌های اکشن موافق نیستم؛ مخصوصاً در بازی‌های شمشیری و میلی، چون اغلب اوقات متوجه می‌شوید که فقط از یک سلاح استفاده می‌کنید. با اینکه نسخه‌های قبلی نینجا گایدن سلاح‌های سرد و پرتابی متنوعی داشتند، اما کاری که سازندگان در نینجا گایدن ۴ کرده‌اند را بیشتر می‌پسندم. بدون اسپویل، باید بگویم در این بازی حدود چهار شمشیر وجود دارد که عملکردشان زمانی که شمشیر را به خون خود آغشته می‌کنید تغییر می‌کند. نه‌تنها ضربات، بلکه دفاع‌ها، پری‌ها و تمام تکنیک‌ها نیز با بلادریون تغییر می‌کنند و عمق فایتینگ بازی را چندین برابر می‌سازند.

کمی درباره‌ی دشمنان صحبت کنیم. تعداد انگشت‌شماری از دشمنان بازی طراحی هنری قابل قبولی دارند. نینجاهای سایبری و باس‌فایت‌های رباتیک در محیط‌های نئونی و پرنور واقعاً جذاب هستند، اما وقتی به محیط‌های جنگلی می‌روید با دشمنان عجیب و ناشناخته‌ای روبه‌رو می‌شوید. در این بخش، DNA طراحی بعضی از دشمنان استودیوی پلاتینیوم را هم می‌توان دید. از طرف دیگر، به‌جای اینکه DNA طراحی کلاسیک نینجا گایدن را در ظاهر باس‌ها ببینیم، طراحی آن‌ها بیشتر ما را به یاد بازی دیگر تیم نینجا یعنی Nioh می‌اندازد.

با این حال، اگر بحث بصری دشمنان را کنار بگذاریم، هوش مصنوعی آن‌ها واقعاً حیرت‌انگیز است. روی درجه‌ی سختی «هارد»، تقریباً هر دشمنی شبیه به یک مینی‌باس است و می‌تواند ترس را به جانتان بیندازد. باس‌فایت‌های بازی هم از ویژگی‌های برجسته‌ی نینجا گایدن ۴ هستند. باس‌ها چه از نظر انیمیشن، چه هنری، چه گیم‌پلی و چه از لحاظ حس مبارزه، کاملاً حماسی طراحی شده‌اند. وقتی نبرد شروع می‌شود، تمام بدنتان منقبض می‌شود. در طول مبارزات باید حواستان به هر دکمه‌ای که می‌زنید باشد، موقعیت خود را عوض کنید و در حالی که نوار انرژی را کنترل می‌کنید، دشمنان را از پا درآورید — یا پا را از بدنشان جدا کنید!

اکشن و خشونت نینجا گایدن ۴ آن‌قدر ماهرانه طراحی شده که بعد از تمام شدن هر نبرد، خودتان را در حال نفس‌نفس زدن می‌یابید.

در حالی که نبردها و انیمیشن‌های بازی فوق‌العاده طراحی شده‌اند، بخش پلتفرمینگ و مخصوصاً مراحل اتواسکرولرها (مثل اسکیت‌سواری، ریل‌سواری یا پرواز) بسیار ناامیدکننده‌اند و ریتم بازی را می‌شکنند.

یکی از ویژگی‌های مثبت دیگر بازی، طراحی صدای آن است. صدای برخورد شمشیرها به‌قدری واقعی است که در ذهن شما جرقه ایجاد می‌کند و هیجان مبارزات را چند برابر می‌سازد.

به‌طور کلی، به‌جز مبارزات، سایر بخش‌های بازی نسبتاً متوسط و در برخی قسمت‌ها ناامیدکننده‌اند. حتی موسیقی بازی، که تا حدی به ریشه‌های نینجا گایدن وفادار مانده، متوسط و سطحی تنظیم شده است. شاید در برخی لحظات، صدای گیتار الکتریک توجهتان را جلب کند، اما در مجموع موسیقی صرفاً پس‌زمینه را پر می‌کند.

در این نسخه، فروشگاه‌ها هم بازگشته‌اند، اما با محدودیت در خرید آیتم‌های درمانی. پول درآوردن هم چندان آسان نیست؛ باید تقریباً تمام دشمنان مسیرتان را شکست دهید تا بتوانید آیتم بخرید. از طرفی، در همه‌ی مراحل مجبور به نبرد نیستید، بنابراین منابع به‌دست‌آمده را باید با دقت مصرف کنید. این سیستم بالانس آیتم و منابع یکی از بهترین تصمیم‌های طراحی بازی بوده است.

با وجود گرافیک فنی چشم‌نواز، نینجا گایدن ۴ روی ایکس‌باکس سری ایکس از مشکل جدی زمان بارگذاری طولانی در بازگشت به چک‌پوینت‌ها رنج می‌برد — موضوعی که در بازی‌ای با باس‌فایت‌های تکراری می‌تواند آزاردهنده باشد. روی نسخه‌ی PC این مشکل کمی کمتر دیده می‌شود.

در مجموع، اگر به دنبال یک بازی شمشیرزنی و اکشن خالص هستید که چالش و مبارزه در اولویتتان باشد، نینجا گایدن ۴ گزینه‌ای عالی است. اما اگر به دنبال بازی‌ای هستید که داستان و ماجراجویی عمیقی داشته باشد، احتمالاً نینجا گایدن ۴ یا سایر نسخه‌های این مجموعه نتوانند رضایتتان را جلب کنند.