بررسی بازی Doom: The Dark Ages؛ زمان گریستن شیاطین

۲۰۲۵ تا همین امروز هم سالی فوق‌العاده برای گیمرها بوده است و ظاهرا این روند، به این زودی‌ها هم متوقف نخواهد شد. جدید‌ترین نمونه از این بازی‌ها، چیزی نیست جز Doom: The Dark Ages؛ ساخته جدید اید سافتور که یک بار دیگر تجربه‌ای متفاوت در این مجموعه ولی با همان DNA کلی دووم به‌حساب می‌آید. لطفا ابتدا بررسی ویدیویی بازی را تماشا کنید تا بعد هم مفصل در مورد آن صحبت کنیم:

اسپانسر ویدیو زومجی فروشگاه ایفا تکنو است؛ شما می‌توانید برای خرید انواع لپ تاپ‌های رده بالا و گیمینگ به این فروشگاه مراجعه کنید.

Doom: The Dark Ages از نظر داستانی، حکم پیش‌درآمدی برای نسخه سال ۲۰۱۶ را دارد و گیمرها را به دوران قرون وسطایی جهان دووم می‌برد. اگر خاطرتان باشد، در نسخه سال ۲۰۱۶ کتیبه‌هایی وجود داشت که داستان تقابل با شیاطین جهنم را روایت می‌کرد و از این می‌گفت که چطور در اولین حمله آن‌ها در قرون وسطا، یک مبارز در برابر آن‌ها ایستاد و آن مبارز، کسی نبود جز دووم اسلیر یا همان دووم گای که Doom: The Dark Ages، دقیقا همین داستان را روایت می‌کند.

فرقی نمی‌کند که چند ساعت زمان صرف یاد گرفتن و حرفه‌ای شدن در نسخه ۲۰۱۶ یا اترنال کرده‌اید؛ واقعیت این است که در ابتدای شروع The Dark Ages، باید تمام این مهارت‌ها را کنار بگذارید و بازی را با اصول و مکانیک‌های جدیدش از نو یاد بگیرید. نسخه جدید دووم، تغییراتی داشته است که شاید در نمایش‌های بازی هم خیلی از طرفداران قدیمی را نگران می‌کردند؛ ولی اگر بخواهیم بدون مقدمه‌چینی خیال‌تان را راحت کنم، باید بگویم که The Dark Ages هنوز هم فقط و فقط نسخه‌ای از دووم است و نه تقلیدی از بازی‌های دیگری که خودشان در خیلی از موارد اصول شوتر اول‌شخص ساختن را از همین دووم یاد گرفته‌اند.

یکی از واضح‌ترین تغییرات بازی در مقایسه با دو نسخه قبلی، اضافه شدن سپر در نتیجه دوران زمانی است که The Dark Ages در آن جریان دارد. سپر اصلا و ابدا ابزاری برای ساده‌تر شدن تجربه کلی دووم جدید نیست؛ بلکه سلاح و ابزار دیگری در دست اسلیر است که از طریق آن می‌توانید متنوع‌تر و پرجزییات‌تر از همیشه مبارزه کنید. سپر در ساده‌ترین استفاده آن، وسیله‌ای برای دفاع است ولی حتی روی درجه سختی‌های معمولی بازی هم نهایت چند ثانیه محافظ شما در برابر شلیک‌ها و حمله‌های دشمن خواهد بود و پس از آن خراب می‌شود و مدتی بدون سپر می‌مانید.

از طرف دیگر، اسلیر برخی شلیک‌های دشمنان را که رنگ سبز دارند، می‌تواند با سپر پَری کند و این ویژگی نقش بسیار مهمی در مبارزه‌های بازی دارد. بازه پَری بازی، کمی زیادی بخشنده است ولی موضوعی که باعث می‌شود این مورد را یک نقطه ضعف ندانم، گستردگی بسیار زیاد درجه‌های سختی The Dark Ages است. اول از همه خود بازی چندین و چند درجه سختی دارد و افرادی که دنبال چالش بیش‌تر هستند، قطعا از آن ناامید نخواهند شد. از طرف دیگر، گیمر می‌تواند بسیاری از مولفه‌های درجه سختی بازی از جمله همین بازه پری را به‌دلخواه شخصی‌سازی کند و اگر جزو آن دسته از گیمرهایی هستید که فقط و فقط روی حالت بسیار سخت از دووم لذت می‌برند، خیالتان راحت باشد که سطح چالش بازی تا بی‌نهایت قابلیت سخت‌تر شدن را دارد.

سلاح‌های میلی یا سرد هم در کنار سپر در بازی در دسترس هستند ولی آن نگرانی که The Dark Ages شاید میلی‌محور شده باشد، اصلا به بازی وارد نیست؛ چرا که هم سپر و هم این نوع سلاح‌ها، بیش‌تر ابزاری هستند که به شما فضای بیش‌تری برای خلق موقعیت درست استفاده از انواع و اقسام اسلحه‌های گرم خودتان را می‌دهند و عمق و لایه‌های بیش‌تری به گیم پلی کلی مبارزات بازی می‌بخشند. The Dark Ages از حیث سلاح‌های گرم تنوعی مثال‌زدنی دارد که شامل گزینه‌های آشنا برای طرفداران و موارد جدیدی مثل همان سلاحی را که جمجمه پرت می‌کند، شامل می‌شود. تک تک این سلاح‌ها و حتی سلاح‌های سرد و قابلیت‌های سپر امکان ارتقا گسترده‌ای هم دارند و می‌توانید با خرج پول، مهارت‌های جدیدی برای آن‌ها باز کنید که حسابی به نبردها تنوع می‌دهند و اسلیر را بیش از پیش، تبدیل به ماشین کشتار جمعی شیاطین می‌کنند!

از دیگر ویژگی‌های جدید The Dark Ages، می‌توان به اضافه شدن چند مرحله با ساختار کاملا متفاوت اشاره کرد. قطعا اگر تریلرهای بازی را تماشا کرده باشید، می‌دانید که در دووم جدید گاهی باید سوار یک موجود مکانیکی یا همان مِکا در قامت تایتان شوید و گاهی هم سوار بر اژدها به نبرد با دشمنان بروید. راستش را بخواهید، به‌شخصه این مراحل را آنچنان که باید دوست نداشتم و دلیل اصلی این موضوع هم صرفا متفاوت بودن آن‌ها نیست. مشکل اصلی اینجا است که در این مراحل، The Dark Ages کمی از ریتم اصلی و هیجان‌انگیز خودش می‌افتد. برای درک بهتر، مثلا زمانی که سوار بر تایتان هستید، وظیفه شما در اکثر مواقع جاخالی دادن از مشت و لگد تایتان‌های دشمن، ضربه زدن به آن‌ها و در نهایت اجرای نوعی فینیشر است. این موضوع در مراحل مربوط به اژدها هم صدق می‌کند و در آن‌ها باید خودتان را به مقصد برسانید، وارد حالت اسالت شوید، پس از جاخالی دادن از شلیک تورت‌ها آن‌ها را نابود کنید و سپس با پیاده شدن از اژدها، در قالب اسلیر ماموریت اصلی را به سرانجام برسانید؛ این تیکه آخر که دوباره در نقش خود اسلیر قرار می‌گیرید، جذاب‌ترین بخش این نوع مراحل به‌حساب می‌آید!

ولی چند دلیل هم وجود دارد که ارتباط نگرفتنم با این مراحل، به تجربه کلی بازی برای من ضربه بزرگی نمی‌زند. اولین موضوع این است که تعداد این مراحل در مجموع ۲۲ مرحله کمپین The Dark Ages واقعا کم است و به همین دلیل هم در اکثر اوقات، بازی کماکان همان ساختار دوست‌داشتنی و هیجان‌انگیز خودش را ارائه می‌دهد. از طرف دیگر، در مراحل مربوط به اژدها باز هم بخش‌های زیادی را با خود اسلیر سپری می‌کنیم و در مراحل محدود هدایت مکا هم مخصوصا در یک مورد، یکی از بهترین باس فایت‌های بازی را داریم که ضعف کلی آن‌ها را جبران می‌کند.

مکمل تمام ویژگی‌های مثبت The Dark Ages در گیم‌پلی، چیزی نیست جز طراحی‌های هنری، فنی و صوتی باکیفیت. موسیقی‌ها هنوز هم به‌سبک دووم ترکیب متنوع و گسترده‌ای از آهنگ‌های با ریتم تند در سبک متال هستند که مخصوصا در مبارزه‌ها، حضور آن‌ها در پس زمینه لذت کشتن نیروهای اهریمنی را چند برابر می‌کند. تمام محیط‌های بازی با دقت زیادی به جزییات طراحی شده‌اند و در طول مراحل پرتعداد The Dark Ages، شاهد تنوع بصری خیلی خوبی در محیط‌ها هستیم و اسلیر، از جهنم گرفته تا جنگلی تاریک و سرزمین‌های وسیع را برای رسیدن به اهدافش پشت سر می‌گذارد. این دقت به جزییات در طراحی سلاح‌ها و دشمنان بازی هم صدق می‌کند. خبر خوب اینکه حداقل روی نسخه پی سی که زومجی فرصت تجربه آن را داشت، بازی به روان‌ترین شکل ممکن اجرا می‌شود و نه خبری از افت فریم است و نه باگ‌های فنی دیگر. همچنین لودینگ هم عملا جایی در The Dark Ages ندارد و فاصله شما از انتخاب یک مرحله تا در دست گرفتن سلاح برای کشتن شیاطین، زیر یک ثانیه است.

به‌طور کلی، می‌توان گفت که اید سافتور یک بار دیگر در خلق اثری که لیاقت یدک کشیدن اسم مجموعه بزرگ دووم را داشته باشد، موفق بوده است. The Dark Ages این کار را با کمی ریسک و اضافه کردن ویژگی‌های جدید انجام داده است ولی در نهایت، در تجربه نهایی تقریبا اکثر این تصمیم‌ها و تغییرات منجر به نتایج مثبتی شده‌اند. The Dark Ages فستیوالی فراموش‌نشدنی و سراسر هیجان از کشتار شیاطین است و اگر طرفدار مجموعه دووم یا کلا بازی‌های اکشن اول‌شخص باشید، به‌هیچ وجه نباید خودتان را از لذت تجربه آن محروم کنید.