بررسی بازی Card Shark

بازی‌های مستقل پتانسیل زیادی برای سرگرم کردن خلاقانه‌ی مخاطب و ایستادن روی پای خود دارند. با وجود تمام چالش‌های تولید این آثار، نباید انکار کرد که گاهی جواب پس ندادن سازندگان آن‌ها به سرمایه‌گذارهای بزرگ می‌تواند نتایج جالبی را به ارمغان بیاورد؛ تا بازی‌هایی شکل بگیرند که اصلا نتیجه‌ی کپی‌برداری از یک فرمول موفق و جواب پس‌داده در بازار نیستند.

از همان اوایل تجربه‌ی بازی Card Shark می‌توان احساس کرد که این محصول نتیجه‌ی تلاش تیم سازنده برای ساخت اثر مورد علاقه‌ی خود است. استودیو Nerial که بیشتر با بازی‌های Reigns ساخته می‌شود، این بار می‌خواست یک ماجراجویی مخصوص به خود را به مخاطب تحویل بدهد و در انجام این کار موفق شده است. پس هیچ‌کدام از نقاط ضعف بازی نمی‌توانند کاری کنند که «هویت داشتن» آن را فراموش کنیم. Card Shark با عناصر گوناگونی که این بازی را شکل داده‌اند، توانایی تبدیل شدن به یک ویدیوگیم ویژه در ذهن مخاطبِ هدف را دارد؛ مخصوصا باتوجه‌به تنظیمات داستانی و فضاسازی خاص اثر.

بازی شما را در نقش یک شخصیت ساده به نقاط مختلفی از کشور فرانسه می‌برد؛ طی قرن ۱۸ میلادی و در قالب کاراکتری که توانایی صحبت کردن ندارد و فقط با حالات چهره به رخدادهای مختلف واکنش نشان می‌دهد. یک روز او مشغول انجام کارهای عادی خود در غذاخوری است و ناگهان با کنت سن ژرمن آشنا می‌شود؛ مردی که زندگی وی را وارد مرحله‌ی جدیدی خواهد کرد.

کنت پس از یاد دادن یک ترفند ساده و جالب به جوانک مورد بحث، او را درگیر حادثه‌ای می‌کند که پس از رخ دادن آن دیگر چاره‌ای جز پشت سر گذاشتن همه‌چیز وجود ندارد. پس پروتاگونیست قصه به‌عنوان شاگرد کنت از زندگی عادی خود جدا می‌شود و به زندگی در یک کمپ رو می‌آورد. او قدم به قدم تسلط خود روی فریب دادن مردم با کارت‌های بازی را افزایش می‌دهد؛ تا بتواند به کمک تقلب، در مسابقه‌ها پیروز شود و پول بیشتری را کسب کند.

بازی مرحله به مرحله شما را با ترفندهای پیچیده‌تر برای حقه‌بازی آشنا می‌کند. گیمر مدام باید به خوبی یک ترفند جدید را به خاطر بسپارد و با استفاده از آن، چند نفر را فریب دهد، در کارت‌بازی برنده شود و پول خوبی به جیب بزند. این‌گونه مراحل مختلف را پشت سر می‌گذارید و شانس کارت‌بازی با شخصیت‌های بزرگ‌تر در مکان‌های ویژه را پیدا می‌کنید.

یکی از نخستین نقاط قوت بازی Card Shark که به سرعت به چشم می‌آید، خلاقیت عالی تیم سازنده برای طراحی ترفندهای مختلف است. از آن‌جایی که در هر مرحله باید یک روش برای فریب دادن رقبا را بلد باشید، بازی در حقیقت حافظه و سرعت عمل شما را به چالش می‌کشد. پس بسیار مهم است که در گیم‌پلی سوارشده روی دکمه‌زنی‌های سرعتی، سازندگان توانایی ایجاد چالش‌های متنوع را داشته باشند. پس چه‌قدر خوب که استودیو Nerial از پس انجام این کار برآمده است.

در همین حین گویا تیم سازنده آن‌چنان به فکر طراحی سیستم گیم‌پلی بازی با یکپارچگی بیشتر و به چالش کشیدن طولانی‌مدت مخاطب نبوده است. Card Shark می‌توانست به‌جای اینکه عملا قبل از هر مرحله یک کلاس آموزشی را برای ترفند مورد استفاده در آن مرحله برگزار کند، تعداد کمتری از حقه‌ها را در ترکیب با یکدیگر به کار بگیرد.

رضایت گیمر از پشت سر گذاشتن مراحل بازی Card Shark، همواره کوتاه‌مدت به نظر می‌رسد. زیرا بخش قابل توجهی از بازی فقط متمرکز روی روند تکراری یادگیری یک ترفند و پیاده‌سازی درست آن ترفند جلو می‌رود؛ نه اینکه مثلا قدم به قدم سه روش متفاوت برای فریب دادن مردم در کارت‌بازی را یاد بگیرید و ناگهان در مرحله‌ی چهارم بفهمید که مجبور به استفاده‌ی همزمان از دو ترفند هستید.

برخی از ماندگارترین تجربه‌های ویدیوگیمی از دل این بیرون می‌آیند که بازیکن احساس می‌کند برای به پایان رساندن بازی باید از تمام پیشرفت‌های خود و نکاتی که آرام‌آرام یاد گرفته است، بهره ببرد. ولی ساختار گیم‌پلی Card Shark عملا تشکیل‌شده از مینی‌گیم‌های تقریبا جداگانه‌ای است که هرکدام به شما آموزش داده می‌شوند؛ تقریبا شبیه به اینکه هر شب قبل از امتحان، یک نفر پاسخ تمام پرسش‌ها را به شما بدهد و دیگر تنها کار لازم برای کسب نمره‌ی مناسب، حفظ کردن جواب‌ها باشد.

این نکته مخصوصا زمانی به چشم می‌آید که روند تکراری یادگیری یک ترفند جدید و پیاده‌سازی آن، آرام‌آرام خسته‌کننده می‌شود و دیگر جذابیت اولیه را ندارد. پس با اینکه تک‌تک ترفندها و نحوه‌ی پیاده‌سازی آن‌ها جالب به نظر می‌رسد، پیوند بین حقه‌های مورد اشاره می‌توانست به مراتب بهتر از وضع فعلی باشد. افزایش میزان چالش‌برانگیزی به خاطر سپردن و اجرای حقه‌ها، یکی از نقاط قوت بازی Card Shark است. ولی تیم سازنده نتوانست به شکل تمام‌و‌کامل، یک گیم‌پلی کلی منسجم و پیوسته را از دل آن بیرون بکشد.

البته که بازی ماجراجویانه‌ای که این‌جا مشغول صحبت راجع به آن هستیم، از چند نکته‌ی مثبت بهره می‌برد که قدرت لازم برای افزایش تنوع Card Shark را دارند. برای نمونه بازی در برخی از موقعیت‌ها به شکل غیرمنتظره شما را در شرایط خاصی قرار می‌دهد و مثلا به مکانی متفاوت می‌فرستد؛ به‌گونه‌ای که بازیکن نتیجه‌ی شکست خوردن یا پیروزی خود در فلان مرحله را ببیند و کمی از میزان پویایی Card Shark متعجب شود.

وقتی گیمر در پیاده‌سازی یک حقه شکست می‌خورد و شخصیت اصلی به زندان می‌افتد، از راه رسیدن رئیس کمپ و آزاد شدن به‌خاطر پرداخت پول توسط وی واقعا جالب به نظر می‌رسد. تازه Card Shark سه درجه‌ی سختی متفاوت و جالب هم دارد که واقعا روی بالا یا پایین رفتن سطح استرس بازیکن موقع تجربه‌ی مراحل مختلف تاثیر می‌گذارند.

به این ترکیب برنده باید وجود برخی از شخصیت‌های جالب، دیالوگ‌نویسی‌های خوب انجام‌شده برای برخی از لحظات کلیدی و تاثیرگذاری حداقلی اما جالب انتخاب‌های بازیکن روی پایان‌بندی را هم اضافه کرد. تصویرسازی هنری جذاب بازی Card Shark را نیز نباید از یاد برد. زیرا در هماهنگی با موسیقی متن شنیدنی آن به خوبی ما را وارد فرانسه‌ی قرن ۱۸ میلیادی می‌کند.

بازی Card Shark از شانس خود برای داستان‌گویی چندشاخه به‌صورت کامل بهره نمی‌برد، اما انقدر در فضاسازی کلی و معرفی شخصیت‌های جالب در قصه موفق است که بازیکن دلایل لازم برای ادامه دادن به تجربه‌ی بازی تا انتها را داشته باشد. البته که اگر تک‌تک شکست‌ها و پیروزی‌های گیمر می‌توانستند تاثیر بیشتری روی روند کلی قصه بگذارند و انتخاب حالت چهره‌ی شخصیت اصلی در هر موقعیت می‌توانست دیالوگ‌های واقعا متفاوتی را به ما تحویل دهد، بازی یک سطح بالاتر می‌رفت.

با همه‌ی این‌ها Card Shark محصول کم‌نقصی نیست که بخواهد به‌عنوان یکی از بهترین بازی‌های مستقل در یاد و خاطره‌ی همه ثبت شود، اما توانایی چند ساعت سرگرم کردن بعضی از بازیکن‌ها را دارد. طی بهترین لحظات این بازی مستقل می‌توانید از تلاش برای به یاد داشتن تمام جزئیات یک ترفند و اجرای درست آن لذت ببرید؛ درحالی‌که می‌دانید تجربه‌ی ارائه‌شده به شما، محصولی فکرشده از سوی یک تیم کوچک است و نه یک بازی فرمول‌زده‌ی دیگر که فقط می‌خواهد به اهداف تجاری خود برسد.

بررسی بازی Card Shark براساس تجربه‌ی نسخه PC نوشته شده است