بررسی بازی موبایل FRACTER

معمولا یکی از ویژگی‌های خوبی که می‌تواند یک بازی معمایی را چشم‌نوازتر و جذاب‌تر جلوه دهد، طراحی‌های هنری زیبا و خاصی است که محیط‌های مختلف بازی را تشکیل می‌دهند. شاید یکی از بهترین مثال‌ها برای این موضوع، بازی موبایل Monument Valley باشد که جدا از گیم‌پلی عالی و معماهای شگفت‌انگیزش، از لحاظ بصری نیز اثر زیبایی تلقی می‌شد. البته، برای ایجاد یک فضای گیرا، همیشه هم نیاز به استفاده از رنگ‌های گوناگون و طرح‌های پیچیده و زمان‌بر نیست. گاهی اوقات این سادگی در طراحی‌ها است که زیبایی یک اثر را دو چندان می‌کند. کافی است نگاهی به بازی Limbo بیندازید تا متوجه شوید که به کمک دو رنگ ساده سیاه و سفید چه فضاسازی شگفت‌انگیزی می‌توان خلق کرد. بازی اندروید و آیفون FRACTER نیز دقیقا به کمک همین شیوه توانسته است تا فضایی جذاب، چشم‌نواز و البته دلهره‌آور را تدارک ببیند که شاید بتوان آن را با Limbo هم مقایسه کرد، اما بازی در یکی از بخش‌هایش با مشکلات شدیدی دست و پنجه نرم می‌کند که باعث می‌شود علی‌رغم پتانسیل‌هایی که سازندگان در دست داشته‌اند، FRACTER نتواند به یک اثر کامل و همه‌چیز تمام بدل شود. اما این مشکل از کجا آب می‌خورد؟ در ادامه بیشتر در این باره صحبت خواهیم کرد.

بازی موبایل FRACTER را باید جزو آن دسته از آثاری دسته‌بندی کرد که داستان آن تک‌بعدی نیست و شاید برای همه بازیکنان معنا و مفهوم واحدی نداشته باشد. همه چیز از یک رویارویی با آینه‌ای عجیب و بیرون ریختن هزاران مدل از خود شخصیت اصلی آغاز می‌شود و حالا شما وظیفه دارید تا با وارد شدن به هر کدام از جهان‌های هفت‌گانه، روح‌های سفید رنگ را دوباره به وجود خود پیوند بزنید و از دست موجودات سیاه‌رنگی که در یک چشم به هم زدن شما را از پا در می‌آورند، فرار کنید. شاید بتوان مفهوم داستان را اینگونه قلمداد کرد که شخصیت اصلی در حال مبارزه با خودش است. مبارزه‌ای که میان او و کارهایی که در گذشته انجام داده صورت می‌گیرد. مثل اینکه او باید تلاش کند تا برای از بین بردن تاریکی‌های اطرافش، اول از همه از دست تاریکی‌های وجود خودش بگریزد. البته که همه این‌ها نوعی برداشت شخصی محسوب می‌شود که از هر گیمر به گیمر دیگر می‌تواند زمین تا آسمان متفاوت باشد. با این‌حال، قبل از ورود به هر مرحله، متن‌هایی جالب با جملاتی تاثیرگذار هم به نمایش درمی‌آیند که ما را با جهانی که در آن حضور داریم و چیزی که برای رسیدن به آن تلاش می‌کنیم بیشتر آشنا می‌کنند. با این وجود، شاید اگر پایان‌بندی بازی می‌توانست کمی غیرقابل پیش‌بینی‌تر ظاهر شود و در انتها مخاطبش را با پیچش جذابی روبرو کند، قطعا FRACTER به اثری ماندگارتر تبدیل می‌شد.

بازی از لحاظ گیم‌پلی بیشتر از هر چیزی بر معماهایش متکی است و البته در این میان فرار کردن و دور ماندن از دست موجودات سیاه زامبی‌مانند هم از بخش‌های متنوع گیم‌پلی محسوب می‌شود. معماهای بازی نه به اندازه‌ای سخت هستند که حل کردن‌شان نیاز به زمان زیادی داشته باشد و نه به اندازه‌ای آسان هستند که بازی را بی‌مزه کنند. مهم‌ترین اصلی که سازندگان به شکلی عالی آن را در FRACTER پیاده‌سازی کرده‌اند، سخت شدن مرحله به مرحله معماها و اضافه شدن مکانیزم‌های جدید به بازی است. طراحی مراحل بازی واقعا قابل تحسین است و در هر کدام از هفت مرحله بازی شاهد معماهای جدید و جالبی هستیم که گاهی با مکانیزم‌های قبلی هم ترکیب می‌شوند و برای دقایقی ما را به فکر فرو می‌برند. نکته جالب این است که با اینکه شما هیچ سلاحی در دست ندارید، اما به کمک المان‌هایی که برای حل معماها برای شما فراهم شده‌اند، می‌توانید دشمنان خود را هم از بین ببرید. برای مثال در اکثر پازل‌ها شما باید روشنایی خروجی از یک منبع نور را به کمک چرخاندن زمین یا جابجا کردن آینه‌ها، به یک جعبه برسانید اما اگر در این بین یکی از زامبی‌ها مزاحم‌تان شود، می‌توانید منبع نور را به سمت او بچرخانید و در یک چشم به هم زدن نابودش کنید.

در هر مرحله شما وظیفه دارید تا با باز کردن دری بزرگ و مثلثی شکل، روشنایی را به جهانی که واردش شده‌اید بازگردانید، اما در این بین یک ماموریت فرعی هم وجود دارد و آن جمع کردن روح‌های سفیدی است که پیش از این هم به آن اشاره کردیم. در هر جهان، تعداد مشخصی از این فرشته‌های سفید رنگ حضور دارند که گاهی اوقات پیدا کردن‌شان کار آسانی است و گاهی هم باید مسیر خطرناکی را برای رسیدن به آن‌ها طی کنید. در مراحل بالاتر بازی که مکانیزم‌های مختلف در آن‌ها باهم ترکیب شده‌اند، لذت گیم‌پلی به مراتب برای بازیکن دو چندان می‌شود. برای مثال شما ضمن اینکه باید با چرخاندن سطوحی که روی آن قرار دارید، راه خود را باز کنید، همزمان باید یک مکعب بزرگ را هم همراه خود حمل کنید و همچنین منابع نور را به درستی به محل موردنظرشان هدایت کنید.

طراحی خوب جهان‌های بازی هم یکی از ویژگی‌های مثبت بازی آیفون و اندروید FRACTER محسوب می‌شود که اصلا شما را از فضایش خسته نمی‌کند. گاهی اوقات جهان بازی طراحی پیچیده‌ای دارد و مثلا شما وقتی از یک نقطه به یک دوراهی می‌رسید و یکی از راه‌ها را انتخاب می‌کنید، پس از حل معماها و عبور از میان موانع، دوباره به دوراهی قبلی می‌رسید تا این بار به سمت دیگر بروید و ماموریت‌ها باقی‌مانده را هم به پایان برسانید. همچنین گاهی اوقات مسیرهای تو در تو و مختلفی هم در مقابل شما دیده می‌شوند که با توجه به تاریکی مطلق فضای بازی، شاید در ابتدا کمی گیج‌کننده به نظر برسند، اما خیلی سریع مسیرها را یاد می‌گیرید و متوجه می‌شوید که باید از کجا به سمت مقصد خودتان حرکت کنید. البته یکی از این هزارتوهای خطرناک در آخرین مرحله از بازی شما را درگیر خود می‌کند که باید از میان انبوه زامبی‌ها مسیر خود را پیدا کنید و به سمت در نهایی رهسپار شوید. آخرین مرحله از بازی را به جرات می‌توان بهترین و لذت‌بخش‌ترین بخش FRACTER دانست که باعث می‌شود مزه بازی تا مدت‌ها زیر دندان‌تان حس شود. در واقع سازندگان تمام ایده‌ها و تجربیات خود را در طراحی مراحل قبلی ترکیب کرده‌اند و چیزی ارائه داده‌اند که از همه پتانسیل بازی به بهترین نحو استفاده می‌کند.

اگر بازی را تجربه کنید، به احتمال زیاد مهم‌ترین بخشی که توجه شما را به خودش جلب خواهد کرد، فضاسازی عمیق و چشم‌گیری است که تیم سازنده به کمک نورپردازی فوق‌العاده خودش در بازی ایجاد کرده است. گرافیک هنری بازی واقعا تحسین برانگیز است و حرفی برای گفتن باقی نمی‌گذارد. اینکه شما هم مثل کاراکتر اصلی فقط چند قدم جلوتر از خودتان را می‌توانید مشاهده کنید، به شدت شما را در محیط بازی غرق می‌کند. تازه این تجربه وقتی جذاب‌تر می‌شود که موسیقی مرموز و سنگین بازی هم به آن اضافه می‌شود و واقعا فضایی ترسناک برای بازیکن فراهم می‌آورد. با اینکه بازی FRACTER اثر ترسناکی نیست، اما فضاسازی به قدری خوب صورت گرفته است که حتما وقتی برای اولین‌بار مورد هجوم یکی از زامبی‌ها قرار بگیرید، ناخودآگاه حس ترس را در وجود خود احساس خواهید کرد.

واقعا آرزو می‌کردم که کاش همین‌جا کار بررسی را تمام می‌کردم، اما متاسفانه بازی FRACTER در یکی از بخش‌هایش بدجوری لنگ می‌زند و همین موضوع باعث می‌شود که تاحدودی به تجربه بازی آسیب‌هایی جدی وارد شود و زحمات بازیکن برای حل معماها یا عبور از مسیرهای خطرناک را به هدر دهد. بزرگ‌ترین مشکل بازی بعد فنی آن است که به هیچ وجه در حد و اندازه‌های دیگر بخش های بازی نیست. اول از همه اینکه در محیط‌هایی که نور یا المان‌های زیادی دیده می‌شود، شاهد افت فریم نسبتا زیادی هستیم که کمی توی ذوق می‌زند. به ویژه اینکه اگر در چنین شرایطی نیاز به تغییر موقعیت برخی المان‌ها نیز باشد، زمانی که برای حل معماها لازم است، شاید چیزی در حدود دو برابر می‌شود و می‌تواند بازیکنان کم‌حوصله را خیلی زود کلافه کند. جدا از این، باگ‌هایی هم در بازی وجود دارد که گاهی اوقات باعث می‌شوند خیلی راحت به دام زامبی‌ها بی‌افتید. یکی از این باگ‌ها بالا رفتن از پله‌ها است که از ابتدا تا انتهای بازی همراه‌تان خواهد بود. مشکل اینجا است که کاراکتر بازی هنگام بالارفتن از پله‌ها دائما گیر می‌کند و جالب اینجا است که هر چه سریع‌تر بالا بروید میزان این گیرکردن‌ها هم بیشتر می‌شود. همچنین گاهی اوقات هم آیتم‌هایی مثل جعبه‌های متحرک به همین پله‌ها گیر می‌کنند یا اینکه شخصیت‌شما به شکل عجیبی از روی یک سکو به سطح پایین‌تر می‌افتد و اگر پله‌ای در کار نباشد، باید سراغ ری‌استارت کردن بازی بروید. همین مشکلات هستند که تاحدودی از لذتی که در تجربه بازی وجود دارد می‌کاهند و باعث می‌شوند برای مدت زیادی نتوانیم پای آن بنشینیم.

روی هم رفته، بازی FRACTER با وجود مشکلاتی که در بخش فنی دارد، بازی خوبی است که حتما طرفداران آثار معمایی باید تجربه‌اش کنند. اگر به دنبال بازی موبایلی هستید که بتواند برای ساعاتی شما را از محیط بیرون خارج کند و در فضای تاریک و عمیقش غرق کند، FRACTER یکی از بهترین انتخاب‌های حال حاضر است که پس از تجربه‌اش شما را بیشتر به بازی‌های سبک معمایی علاقه‌مند خواهد کرد. FRACTER ایرادهایی هم دارد، اما جزو آن دسته از بازی‌هایی است که پس از پایان، به راحتی مشکلاتش را به خاطر خوبی‌هایش از یاد خواهید برد.