بررسی اپیزود سوم بازی Hitman 2016

کمتر از یک‌ماه از عرضه‌ی اپیزود دوم بازی «هیتمن ۲۰۱۶» می‌گذرد؛ گذری یک‌ماهه که گرچه طولانی نبود، اما انتظار سختی را - برای طرفداران مجموعه - رقم زد. «هیتمن ۲۰۱۶» در درجه اول تمرکز ویژه‌ای بر روی بهبود هر اپیزود نسبت به اپیزود قبلی دارد و به نظر می‌رسد (تا این‌لحظه) در محقق‌ساختن این مهم موفق بوده است. روند صعودی بازی در اپیزود دوم به طرز قابل توجهی خودنمایی می‌کرد و این موضوع در اپیزود سوم هم ادامه‌دار بوده است؛ گرچه آن سرعت و قدرت قبلی را ندارد.

هیتمن این بار پا به «مراکش» می‌گذارد تا در فضای جذاب و گیرای آن‌جا، دشمنان خود را یکی پس از دیگری از لب تیغ رد کند. هر اپیزود از این بازی نه‌تنها مارا وارد لوکیشن و محیط جدیدی می‌کند، بلکه با خود تغییرات اساسی و زیادی را نیز به همراه می‌آورد و این درحالی است که موضوعِ مطرح‌شده، در اپیزود سوم به اوج خودش می‌رسد. پاریس و ساپینزا (لوکیشن‌ اپیزودهای اول و دوم) هر دو لوکیشن‌های جذابی بودند؛ از پاریسِ شیک گرفته تا ساپینزای شلوغ پلوغ و زیبا، مکان جذابی را برای حضور ما رقم زدند؛ اما نکته اصلی اینجاست که مراکش در عین داشتن شباهت‌های اندکی، با هردوی آن‌ها تفاوتی اساسی دارد. مراکش این‌بار بر روی شیکی تمرکز ندارد؛ بلکه تمرکز اصلی‌اش را روی ایجاد فضایی مخوف برای یک توطئه‌ جمع کرده است. توطئه‌ای که یکی از ژنرال‌های ارتش مرکزی در پشت آن است و در نظر دارد با شست‌و‌شوی مغز مردم، آنان را علیه دولت کند.

در این اپیزود اتفاقات جذاب و جالبی رخ می‌دهد. یک بانک‌دار سوئدی مبلغ هفت میلیارد دلار را برای استفاده‌های شخصی به جیب می‌زند. این امر موجب نارضایتی مردم و سران دولت می‌شود و کم‌کم شورش مردم را به دنبال خود می‌آورد. در همین حال «ژنرال زیدان» که عضو ارتش مراکش است، از بی‌ثباتی پیش آمده نهایت استفاده را می‌برد و برنامه‌ی یک کودتا را علیه دولت می‌چیند. ماموریت اصلی هیتمن در اینجا آغاز می‌شود. شما در نقش این قاتل حرفه‌ای، موظف هستید شورش‌کنندگان را از بین ببرید و از ایجاد یک انقلاب وحشتناک در مراکش، جلوگیری کنید.

شهری که بازی در آن روایت می‌شود، از نظر ابعاد کوچک‌تر از ساپینزا است اما این کوچکی به هیچ‌وجه به آن ضربه نزده؛ بلکه سازندگان را قادر ساخته با دقت و وسواس بیشتری بر روی جزییات آن کار کنند و آن را جذاب‌تر از ساپینزا بسازند. چیزی که در این شهر خودنمایی می‌کند این است که در بعضی از سکانس‌های بازی، شاهد حضور تعداد بسیاری از NPC ها هستیم؛ NPC هایی که از تنوع بسیار بالایی برخودار‌ند و لذت تجربه بازی را دوچندان می‌کنند؛ گرچه باید این نکته را هم ذکر کرد که چنین تنوع بالایی، افت فریم بازی را به دنبال دارد و این موضوع، چیزی است که اپیزود سوم از آن رنج می‌برد. در دو اپیزود قبلی هم گاهی اوقات بازی با افت فریم مواجه می‌شد اما این امر در اپیزود سوم حسابی اذیت‌تان می‌کند. اتمسفر حاکم بر بازی بسیار درگیرکننده و عالی است و به‌خوبی تفاوت آن با دو لوکیشن قبلی نمایان می‌شود.

همچون تمامی ماموریت‌های هیتمن، در این اپیزود نیز شاهد راهنمایی خاصی نیستیم و این خود شما هستید که باید با قهاری تمام، روند بازی را پیش ببرید. در این اپیزود تنها یک راه برای رسیدن به پایگاه ژنرال زیدان دارید آن هم این است که باید یکی از نگهبانان را تنها گیر بیاورید، او را بکشید و سپس یونیفرمش را به تن کنید. قبول دارم این موضوع چیزی است که طبق روال همیشگی، چیزی عادی به نظر می‌رسد؛ اما حداقل در دیگر اپیزودها برای رسیدن به هدف، می‌توانستیم چندین راه را پیش بگیریم و با میل خودمان به هدف دست پیدا کنیم. شاید در اپیزودهای قبلی می‌توانستیم آتش‌بازی به راه بیاندازیم، اما بهتان قول می‌دهم در اینجا نمی‌توانید. دلیل اصلی هم تدابیر امنیتی است که برای ژنرال در نظر گرفته شده‌اند. منطقه‌ای که ژنرال در آن است، به شدت تحت حفاظت سربازان قرار دارد؛ پس حتی فکر این به سرتان نزند که با سر و صدا وارد شوید چون شانسی نخواهید داشت!

مراکش مطمئنا خلاقیت خود را در دقایق اول به خوبی حفظ می‌کند. اما این روند ادامه‌دار نیست و خیلی زود متوجه می‌شوید که این لوکیشن از کمبود خلاقیت رنج می‌برد. با همه این‌ها، مراکش از جنبه‌های دیگر بسیار غنی است و هنوز هم چیزهای زیادی برای گفتن دارد. میزان تعامل با محیط و NPC ها در دو اپیزود قبلی اندکی ضعیف بود و البته در این اپیزود هم خیلی دست‌خوش تغییر نشده است.

مراکش با همه‌ی تنوعی که دارد، در برخی جاها می‌لنگد؛ برای مثال پس از اندکی پیشروی در بازی، به خوبی حس خواهید کرد که وضعیت سربازها بسیار شبیه به هم است. همه‌ی آن‌ها یا در داخل اتاق نشسته‌اند و منتظر‌ند تا شما آن‌ها را از پای دربیاورید (!) یا در وضعیت‌های مشابه دیگری قرار گرفته‌اند. حتی در برخی مواقع هم ماموریت‌های بازی تکراری می‌شوند و به سرعت جذابیت خود را از دست می‌دهند. این موضوع با دیگر چیزهای موجود در مراکش در تضاد است و امیدواریم در اپیزودهای بعدی تکرار نشود. البته این را هم باید ذکر کرد که گرچه ماموریت‌های بازی تکراری می‌شوند، اما ارزش تکرار بسیار بالایی دارند.

گرچه طبیعت حاکم بر لوکیشن‌های Hitman اندکی مصنوعی به نظر می‌رسد و مشکلات دیگری هم در بازی وجود دارند، اما این بازی هنوز هم آن حس طراوت و تازگی اولیه را دارد. تا به این لحظه این بازی در هر اپیزود سعی کرده مشکلات قبلی را برطرف کند و در کنار آن، چیزهای جدیدی به خود اضافه کند و باید گفت که تا به این لحظه، توانسته در محقق‌ساختن این امر موفق شود. اما همانطور که در بررسی اپیزود قبلی هم گفتم، بعضی‌ها Hitman امسال را دست کم گرفته‌اند. درست است این روزها، بازی‌ای مثل Hitman در سایه بزرگانی همچون Uncharted 4 حرفی برای گفتن ندارد، اما باید بدانید که این بازی هم در نوع خود جذاب و گیراست. اگر از طرفدران قدیمی هیتمن هستید که تجربه این نسخه بر شما واجب است و اگر هم در دوراهی تهیه یا عدم تهیه آن قرار گرفته‌اید، شک نکنید و آن را تهیه کنید؛ چون مطمئن باشید که پشیمان نخواهید شد.

زومجی چگونه یک بازی را بررسی می‌کند؟

تهیه شده در زومجی