گزارش باکس آفیس: از غوغای Aquaman در چین تا سومین صدرنشینی متوالی Ralph Breaks the Internet

گزارش باکس آفیس این هفته را با «آکوآمن» (Aquaman) شروع می‌کنیم که دو هفته مانده به آغازِ اکرانش در آمریکای شمالی، نمایشش در چین را خیره‌کننده شروع کرد. جدیدترین فیلم ابرقهرمانی برادران وارنر در جریان آخرهفته‌ی افتتاحیه‌اش در این کشور رقمِ نفسگیرِ ۹۳ میلیون و ۶۰۰ هزار دلار به دست آورد که فقط ۹ میلیون و ۷۰۰ هزار دلارش متعلق به سینماهای آیمکس است. این رقم نه تنها بالاتر از افتتاحیه‌ی ۶۲ میلیون دلاری «ردی پلیر وان» (Ready Player One)، بزرگ‌ترین افتتاحیه‌ی برادران وارنر در چین حساب می‌شود، بلکه همین حالا در عرض سه روز بیشتر از کل درآمد «واندر وومن» (۹۱ میلیون دلار) و «بتمن علیه سوپرمن» (۹۵ میلیون دلار) فروخته است. همچنین «آکوآمن» با این افتتاحیه، «موجین: افسانه‌ی گم‌شده» (Mojin: The Lost Legend) را با واحد پولِ محلی پشت سر گذاشت تا لقب بزرگ‌ترین افتتاحیه‌ی تاریخ ماه دسامبر در این کشور را به دست بیاورد. «موجین» در همین آخرهفته در سال ۲۰۱۵، کارش را با ۹۵ میلیون دلار افتتاحیه شروع کرد و به ۲۵۵ میلیون دلار فروش جهانی دست پیدا کرد؛ درست در همان زمانی که «جنگ ستارگان: نیرو برمی‌خیزد» به ۵۲۴ میلیون دلار افتتاحیه‌ی جهانی دست پیدا کرده بود. افتتاحیه‌ی ۹۴ میلیون دلاری «آکوآمن» در چین، منهای «نیرو برمی‌خیزد»، «آخرین جدای» و «روگ وان»، بزرگ‌تر از تمام افتتاحیه‌های تاریخِ ماه دسامبر در گیشه‌ی خانگی است. «گروه فیلم چین»، بزرگ‌ترین کمپانی دولتی پخشِ فیلم چین، تصمیم گرفت که «آکوآمن» را یک هفته زودتر از افتتاحیه‌ی جهانی (فیلم از هفته بعد در ۴۰ بازار جهانی روی پرده می‌رود) و دو هفته زودتر از اکرانِ خانگی‌اش، به نمایش بگذارد و خب، به نظر می‌رسد این استراتژی جواب داده است. با این وضعیت اگر «آکوآمن» حتی عملکردِ ضعیفی مثل «بتمن علیه سوپرمن» (۱/۷ برابر افتتاحیه) داشته باشد، به رقم غول‌آسای ۱۵۹ میلیون دلار دست پیدا خواهد کرد. ولی تاکنون به نظر می‌رسد که مردم این فیلم را خیلی بیشتر از «بتمن علیه سوپرمن» دوست داشته‌اند. پس باید انتظار داشته باشیم عملکردِ فیلم بیشتر به امثال «کوکو» (Coco) و «خشن ۷» (Furious 7) نزدیک باشد. فعلا صحبت درباره‌ی اینکه آیا «آکوآمن» می‌تواند به سرانجامی نزدیک به «ونوم» (حدود ۲۷۰ میلیون دلار) یا «سریع و خشن ۸»‌ (۳۹۳ میلیون دلار) برسد زود است.

در حال حاضر واقع‌گرایانه‌ترین چیزی که برای این فیلم پیش‌بینی می‌شود فروشی ۲ برابر یا ۲/۲ برابر افتتاحیه‌اش است که آن را به ترتیب به ۱۸۶ یا ۲۰۶ میلیون دلار فروشِ نهایی خواهد رساند. اما اگر فیلم عملکردی شبیه به «کاپیتان آمریکا: جنگ داخلی» (۱۸۰ میلیون از ۸۳/۶ میلیون افتتاحیه) یا «اونجرز: جنگ اینفینیتی» (۳۵۹ میلیون از ۱۹۱ میلیون افتتاحیه) داشته باشد، به ۱۷۵ تا ۱۸۰ میلیون دلار دست خواهد یافت. همچنین در حالی اکرانی شبیه به «کونگ: جزیره‌ی جمجمه» (۱۶۸ میلیون از ۶۱ میلیون افتتاحیه)، آن را به ۲۲۰ میلیون دلار فروش نهایی می‌رساند که عملکردی شبیه به «سریع و خشن ۸» (۳۹۳ میلیون از ۱۸۵ میلیون افتتاحیه) هم آن را به مرزِ ۲۰۰ میلیون دلار نزدیک می‌کند. فروشی در مایه‌های «واندر وومن» (۹۰/۴ میلیون از ۳۷ میلیون افتتاحیه) به معنی ۲۲۸ میلیون دلار فروشِ نهایی برای «آکوآمن» خواهد بود. همان‌طور که می‌بینید اتفاقات زیادی می‌تواند برای «آکوآمن» بیافتد و حدس و گمان‌های متعددی برای پیش‌بینی آینده‌اش وجود دارد. اگرچه از آنجایی که با یک فیلم ۲۰۰ میلیون دلاری طرفیم، فیلمِ جیمز وان برای موفقیت به بازارهای بیشتری در کنار چین نیاز دارد، ولی موفقیتش در چین تا این لحظه، فشار قابل‌توجه‌ای را از روی دوشِ آمریکای شمالی و دیگر بازارهای کلیدی دنیا برمی‌دارد. افتتاحیه‌ی «آکوآمن» پشت سر «ونوم» (۱۰۷ میلیون دلار) و دو فیلم آخر «اونجرز»، در جایگاه چهارمِ بهترین افتتاحیه‌های فیلم‌های ابرقهرمانی در چین قرار می‌گیرد.

این فیلم در جریان آخرهفته‌اش، ۳/۸ برابر درآمد روز افتتاحیه‌اش فروخت که شامل ۵۵ درصد رشد فروش در روز شنبه می‌شود (رکوردی برای یک فیلم کامیک‌بوکی) و با فقط ۱۴ درصد افت فروش در روز یکشنبه مواجه شد (رکورد دیگری برای یک فیلم کامیک‌بوکی). و این فیلم این کارها را در حالی دارد انجام می‌دهد که «ونوم» بیخ گوشش حضور دارد و تا حالا ۲۶۷ میلیون دلار فروخته است و سینماهای چین را تا یازدهم ژانویه ترک نخواهد کرد. در حال حاضر عملکردِ «آکوآمن» بیش از اینکه شبیه یک فیلم کامیک‌بوکی مرسوم باشد، شبیه یکی از آن فیلم های فانتزی که هیچکس نباید از دستش بدهد است که خب، از قضا کامیک‌بوکی هم است. از آنجایی که سقفِ فروشِ فیلم‌های کامیک‌بوکی مستقل در چین حدود ۱۱۵ تا ۱۲۵ میلیون دلار است، هالیوود سعی می‌کند تا فیلم‌هایش را به عنوان «فانتزی» در چین معرفی کند که ظاهرا در رابطه با «آکوآمن» موفق بوده‌اند. «آکوآمن» در بین بلاک‌باسترهایی که اکرانشان را زودتر از جاهای دیگر در چین شروع می‌کنند، بیش از اینکه شبیه به «کشتی جنگی» (Battleship) باشد، «دنیای ژوراسیک: پادشاهی سقوط کرده» (Jurassic World: Fallen Kingdom) است. بله، هدفِ اصلی یونیورسال برای اکرانِ «دنیای ژوراسیک ۲» زودتر از آمریکای شمالی جلوگیری از تداخلش با جام جهانی فوتبال بود، ولی معمولا وقتی فیلمی زودتر از آمریکای شمالی در کشورهای خارجی اکران می‌شود، یعنی با افتضاح‌هایی مثل «پن» (Pan) یا «شکارچی: جنگ زمستان» (The Huntsmen: Winter’s War) طرفیم و کمپانی‌ها سعی می‌کنند تا قبل از اینکه گندش در بیاید، تا آنجا که می‌توانند از آنها پول در بیاورند. این‌ بار اما از آنجایی که برادران وارنر نقشی در اکران زودهنگام «آکوآمن» نداشته، به نظر می‌رسد با نسخه‌ی برعکسِ سناریوی همیشه مواجه‌ایم.

فیلم هالیوودی دیگری که این هفته زودتر از آمریکای شمالی، در ۴۳ بازار خارجی روی پرده رفت «موتورهای فانی»‌ (Mortal Engines) بود که ۱۷ میلیون و ۹۰۰ هزار دلار در آخرهفته‌ی افتتاحیه‌اش فروخت. یونیورسال انتظار داشت تا با کمک گرفتنِ زودهنگام از کشورهای خارجی، افتتاحیه‌ی سبکِ فیلم در خانه را قابل‌تحمل‌تر کند و خب، همین که فیلم درآمد بهتری در مقایسه با قسمت‌های مختلف مجموعه «دونده‌ی هزارتو» (Maze Runner) در بسیاری از بازارها داشته، تا حدودی امیدوارکننده است. این فیلم علمی-تخیلی/فانتزی که به تهیه‌کنندگی پیتر جکسون ساخته شده امیدوار است که عملکردی شبیه به «اِراگون»‌(۷۵ میلیون خانگی / ۲۲۵ میلیون جهانی در سال ۲۰۰۶) داشته باشد. تنها اکرانِ نیمه‌گسترده‌‌ی آمریکای شمالی، نمایش «فهرست شیندلر» (Schindler's List) در یک هزار و ۲۹ سینما بود. ساخته‌ی کلاسیکِ استیون اسپیلبرگ که به مناسبتِ ۲۵ سالگی‌اش توسط یونیورسال اکران شده، ۵۵۱ هزار دلار فروخت؛ رقمی که مشخصا زیاد نیست. ولی حقیقت این است که نه تنها اکران این فیلم هیچ‌وقت به خاطر پول در آوردن نبوده، بلکه کماکان این رقم، آن را در نهایت در بین افتتاحیه‌ی اکران‌های دوباره‌ی «تایتانیک» (۶۹۱ هزار دلار) و «ترمیناتور ۲» (یک میلیون و ۳۷ هزار دلار) قرار خواهد داد. تکرار درآمد یک میلیون و ۷۰۰ هزار دلاری «برخورد نزدیک از نوع سوم» هم هدفِ نامحتملی به نظر می‌رسد.

این آخرهفته اما سه اکرانِ محدود هم داشتیم؛ اولی «مری: ملکه‌ی اسکاتلند» (Mary: Queen of Scots)، محصول فوکس فیچرز است که در چهار سینما روی پرده رفت. این فیلم تحسین‌شده که سیرشا رونان و مارگو رابی را به عنوان ستارگانش دارد ۲۰۰ هزار و ۱۸۰ دلار فروخت که به معنی میانگین سینما به سینمای امیدوارکننده‌ی ۵۰ هزار دلار است؛ رقمی که برابر با درآمد ۱۷۵ هزار دلاری «تاریک‌ترین ساعت» (The Darkest Hour) در چهار سینما است؛ آن فیلم در نهایت به ۵۶ میلیون فروش نهایی دست پیدا کرد (و البته اسکار بهترین بازیگر مرد برای گری اُلدمن). «مری: ملکه اسکاتلند» احتمالا به خاطر اینکه فیلم بی‌سروصداتری در مقایسه با «تاریک‌ترین ساعت» است، به چنین نتیجه‌ای نخواهد رسید. مخصوصا با توجه به اینکه این فیلم مجبور به رقابت با فیلم زنانه‌ی تاریخی دیگری در قالب «سوگلی» (The Favourite) است که بعد از ۱۷ روز، ۳ و نیم میلیون دلار فروخته و به سوگلیِ مراسم‌های جوایز و رسانه‌ها تبدیل شده است. اکرانِ محدود بعدی «وکس لوکس» (Vox Lux)، محصول استودیوی «نئون» است که به نظر می‌رسد قرار است به یکی از آن فیلم‌هایی که بیشتر از دیده شدن، درباره‌اش نوشته می‌شود تبدیل شود. این فیلم که ناتالی پورتمن را به عنوان ستاره‌ی اصلی‌اش دارد، ۱۶۱ هزار دلار از ۶ سینما به دست آورد که به معنی میانگین سینما به سینمای قابل‌قبولِ ۲۶ هزار دلار است. «بن برگشته»‌ (Ben Is Back)، محصول «رودساید اترکشنز» آخرین اکران محدود هفته است که ۸۰ هزار و ۹۷۲ دلار از چهار سینما به دست آورد که به معنی میانگین سینما به سینمای ناامیدکننده‌ی ۲۰ هزار دلار است. اگرچه نقدهای این فیلم با بازی جولیا رابرتز و لوکاس هجز که درباره‌ی اعتیاد است مثبت هستند، ولی این فیلم باید با درام اعتیادمحور دیگری در قالب «پسر زیبا» (The Beautiful Boy) رقابت کند که بعد از ۹ هفته، ۷ و نیم میلیون دلار فروخته است و همچنین دیگر فیلم این روزهای لوکاس هجز یعنی «پسر پاک شده» (The Boy Erased) که بعد از شش هفته، ۶/۳ میلیون دلار به دست آورده است.

در زمینه‌ی فیلم‌های قدیمی جدول از «ونوم» (Venom) بگویم که بالاخره از مرز ۸۵۰ میلیون دلار فروش جهانی عبور کرد. محصول سونی یک میلیون و ۹۰۰ هزار دلار دیگر از کشورهای خارجی فروخت تا مجموعِ خارجی‌‌اش را به ۶۳۸ میلیون رسانده که به علاوه‌ی ۲۱۲ میلیون دلار فروش خانگی، تا حالا ۸۵۰ میلیون و ۶۰۰ هزار دلار از ۱۰۰ میلیون دلار بودجه فروخته است. این فیلم به تنهایی ۲۶۸ میلیون دلار در چین فروخته است. در جایگاه چهارم جدول «جانوران شگفت‌انگیز: جنایات گریندل‌والد» (Fantastic Beasts: The Crimes of Grindelwald) را داریم از مرز ۴۰۰ میلیون دلار فروش خارجی (۴۲۳/۳ میلیون دلار) عبور کرد. این فیلم اگرچه عملکردِ ناامیدکننده‌ای در خانه (۱۴۵/۲ میلیون بعد از ۲۴ روز) و چین (۵۷ میلیون) داشته، ولی درآمدهای قابل‌قبولی را در دیگر بازارهای دنیا تجربه کرده است. «جنایات گریندل‌والد» بعد از ۶/۸ میلیون دلار فروش خانگی و ۲۲ میلیون فروش خارجی‌اش در جریان این آخرهفته، به ۵۶۸ و نیم میلیون دلار درآمد جهانی رسید. «جانوران شگفت‌انگیز ۲» شاید تا هفته‌ی بعد به مرز ۶۰۰ میلیون دلار نزدیک شود، ولی دیگر بیشتر از آن جلو نخواهد رفت. اگر با فیلم بهتری طرف بودیم و بهتر مورد استقبال قرار می‌گرفت، شاید نمی‌توانستیم به ۶۶ میلیونی شدن یک فیلم ۲۰۰ میلیونی خرده بگیریم. ولی احتمال اینکه این فیلم اشتهای مردم برای دیدن فیلم‌های بعدی را کور کرده باشد، باعث می‌شود تا این ۶۰۰ میلیون کمتر از چیزی که واقعا هست ارزش داشته باشد. اگر «جانوران شگفت‌انگیز ۳» بتواند در حد بهترین فیلم‌های «هری پاتر» خوب باشد، شاید این مجموعه بتواند از این بحران خارج شود. کماکان در جایگاه اول جدول «رالف اینترنت را خراب می‌کند» (Ralph Breaks the Internet) را داریم که ۱۶ میلیون و ۱۰۰ هزار دلار در آمریکای شمالی فروخت و برای سومین هفته‌ی متوالی صدرنشین باقی ماند. محصولِ والت دیزنی با ۳۷ درصد افت فروش مواجه شد و مجموعِ درآمدِ ۱۹ روزه‌اش را به ۱۴۰ میلیون و ۹۰۰ هزار دلار رساند. عملکرد «رالف خرابکار ۲» همچنان جایی در بین «کوکو» (فروش نهایی ۲۰۹ میلیون دلار) و «موآنا» (فروش نهایی ۲۴۸ میلیون دلار) قرار می‌گیرد؛ پس این فیلم می‌تواند به فراتر از ۲۰۰ میلیون دلار در خانه دست پیدا کند. «رالف خرابکار ۲» تا حالا ۱۱۷ میلیون دلار از اکران در ۵۳ درصد از بازارهای خارجی به دست آورده که به معنی فروش جهانی ۲۵۸/۲ میلیون دلار است. این رقم دیوانه‌واری نیست، ولی باید یک ماه بهش فرصت بدهیم تا ببینم فصلِ کریسمس چه تغییری در آن ایجاد می‌کند.

در جایگاه دوم چارت به «گرینچ» (Grinch)، محصول ایلومینیشن برمی‌خوریم که ۱۵ میلیون و ۲۰۰ هزار دلار دیگر در پنجمین آخرهفته‌اش کسب کرد و مجموع فروش خانگی‌اش را به ۲۲۳ و نیم میلیون و جهانی‌اش را به ۳۲۲/۴ میلیون دلار رساند. این فیلم ۷۵ میلیون دلاری همین الانش به یک برنده‌ی نسبی بدل شده است. هر دوی «گرینچ» و «رالف خرابکار ۲» باید به زودی به مصاف با «مرد عنکبوتی: به درون دنیای عنکبوتی» (Spider-Man: Into the Spider-Verse) بروند که توسط اکثر منتقدان بهترین انیمیشن سال معرفی شده است. تازه نباید تعداد بالای فیلم‌های کودکانه‌پسندانه‌ی آخر سال مثل «روزی روزگاری ددپول» (Once Upon a Deadpool)، «بامبلبی» (Bumblebee) و «مری پاپینز بازمی‌گردد» (Mary Poppins Returns) را هم نادیده بگیریم. در جایگاه سوم «کرید ۲» (Creed 2)، محصول ام‌جی‌ام و برادران وارنر را داریم که ۱۰ میلیون و ۳۰۰ هزار دلار دیگر در سومین آخرهفته‌اش کسب کرد و به درآمد ۱۹ روزه‌ی قوی ۹۶ میلیون دلار رسید. این فیلم تا هفته‌ی بعد از مرز ۱۰۰ میلیون دلار عبور می‌کند و اگر نتواند به درآمد ۱۲۷ میلیون دلاری «راکی ۴» برسد، احتمالا حتما درآمدِ ۱۰۹ میلیون دلاری قسمت اول «کرید» را هم پشت سر خواهد گذاشت. این فیلم که با ۵۰ میلیون دلار بودجه تهیه شده تا حالا ۱۱۹ میلیون دلار در دنیا فروخته است. پس، اگر انتظار غیرمنتظره‌ای نیافتد، باید چند سال دیگر منتظر «کرید ۳» باشیم. در رده‌ی پنجم به «بوهمین رپسودی» (Bohemian Rhapsody) برمی‌خوریم که ۶ میلیون دلار دیگر در ششمین آخرهفته‌اش کسب کرد و به مجموعِ باورنکردنی ۱۷۳ میلیون و ۵۰۰ هزار دلار فروش خانگی رسید. بله، با توجه به نامزد شدن رامی مالک و خود فیلم در گلدن گلوب امسال، باید انتظار داشته باشیم که ملکه‌ی باکس آفیس، دوره‌ی اکرانش را با ۲۰۰ میلیونی شدن به اتمام برساند. این فیلم هم‌اکنون ۴۲۳ میلیون دلار از کشورهای خارجی فروخته که بیشتر از درآمد خارجی هر دو فیلم‌های «ددپول» است. «بوهمین رپسودی» که با ۵۵ میلیون بودجه تهیه شده، هم‌اکنون ۵۹۶ میلیون دلار در دنیا فروخته که فقط شعری از زبان خودِ فردی مرکوری حق مطلب را درباره‌اش ادا می‌کند: «Is this the real life, or is this just fantasy».

کمدی «خانواده فوری» (Instant Family)، محصول پارامونت ۵ میلیون و ۶۰۰ هزار دلار دیگر کسب کرد و به ۵۴/۱ میلیون دلار فروش خانگی رسید. «کتاب سبز» (Green Book)، محصول یونیورسال بعد از نامزدهای گلد گلوبی که به دست آورده، در حال جان گرفتن است. این کمدی/درام ۳ میلیون و ۹۳۰ هزار دلار دیگر در چهارمین آخرهفته‌اش به دست آورد و به مجموع ۲۴ روزه‌ی ۱۹ میلیون و ۹۰۰ هزار دلار رسید. «رابین هود» (Robin Hood)، محصول لاینزگیت ۳ میلیون و ۳۰۰ هزار دلار دیگر به جیب زد و به مجموع ۱۹ روزه‌ی ۲۷ میلیون در خانه و ۶۵ میلیون و ۷۰۰ هزار دلار در دنیا دست یافت. در همین حین «بیوه‌ها» (Widows) سه میلیون دلار دیگر فروخت و ۳۸ میلیون دلاری شد. این درام سرقت‌محور تا حالا ۲۶ میلیون دلار هم در خارج فروخته که به معنی مجموع جهانی ۶۵ میلیون دلار از ۴۲ میلیون دلار بودجه است. «تسخیر هانا گریس» (The Possession of Hannah Grace) هم سه میلیون دلار دیگر در دومین آخرهفته‌اش فروخت و به مجموع ۱۰ روزه‌ی ۱۱ میلیون و ۳۷۰ هزار دلار رسید. دیگر موزیکالِ جدول یعنی «ستاره‌ای متولد شده است» (A Star is Born) هم اکران آیمکس را از جمعه شروع کرد و فروشش را بالا بُرد. فیلم با تجربه‌ی ۳۸ درصد رشد فروش، ۲ میلیون و ۵۳ هزار دلار در دهمین آخرهفته‌اش کسب کرد و به ۱۹۷ میلیون فروش خانگی و ۳۶۹ میلیون جهانی رسید.

موفقیتِ این روزهای «ستاره‌ای متولد شده است» و «بوهمین رپسودی»، دوباره به گفتگو درباره‌ی قدرتِ موزیکال‌ها منجر شده است. مخصوصا با توجه به اینکه به تازگی یونیورسال هم اعلام کرد که قصد ساختِ فیلم موزیکالِ اورجینالی براساس «پرینس»، یکی دیگر از نمادهای موسیقی پاپ آمریکا را دارد. این مدرکِ دیگری برای اثباتِ این حقیقت است که فیلم‌های موزیکالِ لایو اکشن نه تنها ژانرِ امنی برای سرمایه‌گذاری است، بلکه کم‌کم دارد به یکی از ترندهایی تبدیل می‌شود که استودیوها برای ساختنشان سر و دست می‌شکنند. موزیکال‌ها هم مثل وسترن تا همین چند وقت پیش ژانر ریسکی و مُرده‌ای حساب می‌شدند؛ حتی با وجود اینکه هر وقت استودیوهای بزرگ یکی از آنها را می‌ساختند و به خوبی تبلیغاتشان می‌کردند، فلانِ موزیکال به نتایج خوب تا خیلی خوبی در باکس آفیس دست پیدا می‌کرد. و حالا که «ستاره‌ای متولد شده است» و «بوهمین رپسودی» عملکردی همچون فیلم‌های ابرقهرمانی دارند و «مری پاپینز بازمی‌گردد» برای غوغا در گیشه آماده می‌شود، موزیکال‌های لایو اکشن دوباره در حال باز پس گرفتنِ جایگاه باشکوهشان از گذشته هستند. اگرچه ممکن است خیزشِ موزیکال‌ها اتفاقی تازه به نظر برسد، ولی در واقع از زمانی که « مولن روژ» (Moulin Rouge) در سال ۲۰۰۱ روی پرده رفت، تاکنون تقریبا هر سال یک موزیکالِ بسیار موفق داشته‌ایم که یا اقتباس‌‌ از نمایش‌های تئاتر یا فیلم‌های اورجینال یا موزیکال‌های زندگینامه‌ای بوده‌اند.

در زمینه‌ی اقتباس از تئاتر، «شیکاگو» (Chicago) با ۳۰۶ میلیون فروش جهانی، «دختران رویایی» (Dreamgirls) با ۱۵۵ میلیون فروش، «اسپری مو» (Hairspray) با ۲۰۲ میلیون فروش، «سویینی تاد» (Sweeney Todd) با ۱۵۲ میلیون فروش، «ماما میا» (Mamma Mia) با ۶۰۹ میلیون فروش، «بینوایان» (Les Misérables) با ۴۴۱ میلیون فروش، «آنی» (Annie) با ۱۳۳ میلیون فروش، «به درون جنگل» (Into the Woods) با ۲۱۳ میلیون فروش و «دیو و دلبر» (Beauty and the Beast) با یک میلیارد و ۲۶۳ میلیون فروش را داشته‌ایم. اما در زمینه‌ی موزیکال‌های اورجینال، «مولین روژ» (Moulin Rouge) با ۱۷۹ میلیون فروش جهانی، «افسون‌شده» (Enchanted) با ۳۴۰ میلیون فروش، «دبیرستان موزیکال ۳» ‌(High School Musical 3) با ۲۵۲ میلیون فروش، «برلسک» (Burlesque) با ۸۹ میلیون فروش، «ماپت‌ها» (The Muppets) با ۱۵۵ میلیون فروش، «لالالند» (La La Land) با ۴۴۶ میلیون فروش و «بزرگ‌ترین شومن» (The Greatest Showman) با ۴۳۴ میلیون فروش را داشته‌ایم. درباره‌ی ماهیت «ماما میا ۲» (Mamma Mia! Here We Go Again) با ۳۹۲ میلیون فروش هم اختلاف وجود دارد؛ این فیلم در حالی اورجینال است که در واقع دنباله‌ی فیلمی که براساس اقتباسی از روی یک نمایش تئاتر بوده است. اما به هر حال با یک موفقیت طرفیم. همچنین اگر موزیکال‌های زندگینامه‌ای یا فیلم‌های موسیقی‌محور را هم حساب کنیم، آن موقع «ری» (Ray) با ۱۲۴ میلیون فروش، «سر به راه باش» (Walk the Line) با ۱۸۶ میلیون فروش، سه‌گانه «پیچ پرفکت» (Pitch Perfect) با ۵۸۸ میلیون دلار، «بچه ناف کامپتون»‌ (Straight Outta Campton) با ۱۶۱ میلیون فروش و «بوهمین رپسودی» با حدود ۶۰۰ میلیون دلار هم هستند.

در این بین تعداد زیادی موزیکال‌های مستقل مثل «ترس از صحنه» (Stage Fright)، «پنج سال آخر» (The Last Five Years)، «سینگ استریت»‌ (Sing Street)، «رپو: ژنتیک اُپرا» (Repo: The Genetic Opera) و غیره و موزیکال‌های بزرگی که با استقبال روبه‌رو نشدند مثل «آنسوی هستی» (Across the Universe)، «دوران راک» (Rock of Ages)، «تحت‌تعقیب‌ترین ماپت‌ها» (Muppets Most Wanted)، «پسران جرسی» (Jersey Boys) و غیره هم وجود دارند. اگرچه تک‌تک این فیلم‌ها با استقبالِ پُرشوری مواجه نشده‌اند، اما موزیکال‌های لایو اکشن یا موزیکال‌های زندگینامه‌ای، مخصوصا آنهایی که از المان‌های عامه‌پسند یا راک استارهایی که طرفدارانشان و مردم می‌خواهند آنها را در سینما ببینند بهره می‌برند، از جمله موزیکال‌هایی هستند که به اندازه‌ی دیگر ژانرهای موردعلاقه‌ی هالیوود در دو دهه‌ی اخیر موفق بوده‌اند. راستی، وقتی «بوهمین رپسودی» از مرز ۶۱۰ میلیون دلار عبور کند، به پرفروش‌ترین موزیکالِ «کاملا» لایو اکشن تاریخ و جایی در بین «ماما میا»‌ (۶۰۹ میلیون) و «دیو و دلبر» (یک میلیارد و ۲۶۳ هزار دلار) در جایگاه دوم تمامِ موزیکال‌های لایو اکشن و غیرلایو اکشن تاریخ قرار می‌گیرد. در همین حین نه تنها سال آینده فاقدِ موزیکال نیست، بلکه اتفاقا دیزنی در عرض هشت ماه، سه‌تا از بزرگ‌ترین موزیکال‌هایش را در قالب «مری پاپینز بازمی‌گردد»، «علاالدین» و «شیر شاه» اکران خواهد کرد. این تازه در حالی است که «فروزن ۲» (Frozen 2) و اقتباسِ «گربه‌ها» (Cats) توسط یونیورسال که همزمان با «جنگ ستارگان ۹» در دسامبر ۲۰۱۹ اکران می‌شود را نادیده بگیریم. البته «راکت‌من» (Rocket Man)، محصول پارامونت با بازی تارون اجرتون در نقش التون جان را هم داریم که توسط دکستر فلچر، همان کسی کارگردانی می‌شود که بعد از اخراج برایان سینگر از «بوهمین رپسودی»، هدایتِ آن فیلم را به دست گرفت.

اعلام خبر ساخت فیلم «پرینس» تایید ‌می‌کند که فیلم‌های موزیکال الان روی بورس هستند. و دلیلش واضح است. در دورانی که مردم فقط زمانی سینما می‌روند که واقعا علاقه‌مند به دیدن چیز ویژه‌ای در سینما باشند، موزیکال‌های لایو اکشن، آن‌قدر به اندازه‌ی کافی بزرگ، به اندازه‌ی کافی پُرسروصدا و پُرزرق و برق و آن‌قدر از کیفیتِ «سینمایی» بهره می‌برند که مردم دیدن آنها در سالن را به صبر کردن برای دی‌وی‌دی و بلوری‌شان ترجیح بدهند. همچنین فیلم‌های موزیکال به خوبی توانایی دوام آوردن در دنیایی که سوپراستارهای مرسوم سینمایی از بین رفته‌اند را از طریق جایگزین کردن آنها با سوپراستارهای متفاوتی که مردم مشتاق دیدنشان هستند دارند. شاید ستاره‌های سینما دیگر جذابیت و کشش گذشته‌شان در کشیدن مردم به سینماها را نداشته باشند، ولی راک استارها و موزیسین‌ها تا حدودی از این قدرت بهره می‌برند. در حالی فردی مرکوری ستاره‌ی سینمایی بود که «بوهمین رپسودی» را به یک رویداد سینمایی تبدیل کرد که لیدی گاگا هم همین کار را برای «ستاره‌ای متولد شده است» کرد. این موضوع درباره‌ی آهنگ‌ها و ترانه‌های موجود در این فیلم‌های پُرطرفدار هم صدق می‌کند. قطعاتی مثل City of Stars از «لالالند»، The Shallow از «ستاره‌ای»، Let It Go از «فروزن» یا This is Me از «بزرگ‌ترین شومن» خود تبدیل به آهنگ‌های پرطرفداری جدا از فیلم می‌شوند و جذابیتِ تماشای فیلمی که این آهنگ‌ها متعلق به آن هستند را افزایش می‌دهند. حتی وقتی فیلم براساس یک شخص واقعی معروف نباشد، این آهنگ‌ها همچون ستاره‌‌هایی عمل می‌کنند که مردم را به سینماها می‌کشانند. بعضی‌وقت‌ها هم ستاره و آهنگ با هم ترکیب می‌شوند؛ مثل وقتی که آنا هاتاوی، ترانه‌ی I Dreamed a Dream را در «بینوایان» می‌خواند.

فروش فیلم‌هایی مثل «ستاره‌ای» (۱۹۷ میلیون خانگی / ۳۶۹ میلیون جهانی) و «بوهمین رپسودی» (۱۷۳ میلیون خانگی / ۵۹۶ میلیون جهانی) نه تنها با اختلاف فراتر از انتظاراتی که ازشان می‌رفته است، بلکه فراتر از فروش خانگی و جهانی فیلم‌هایی همچون «انت‌من و وسپ» (۲۱۶ میلیون خانگی / ۶۲۰ میلیون جهانی)، «ونوم» (۲۱۲ میلیون خانگی / ۸۴۴ میلیون جهانی) و «جانوران شگفت‌انگیز ۲» (۱۴۵ میلیون خانگی و ۵۶۸ میلیون جهانی) بوده است یا بالاخره از آنها عبور خواهد کرد. همان‌طور که قبلا هم گفتم، شوکه نمی‌شویم اگر «بوهمین رپسودی» در نهایت درآمدی بیشتر از «افراد ایکس: دارک فینیکس» که تابستان سال بعد اکران می‌شود داشته باشد. موزیکال‌های پُرزرق و برق یا درام‌های موسیقی‌محور به‌طور اتوماتیک شامل المان‌های جذابی در قالب آهنگ‌ها یا موزیسین‌هایی که فیلم‌ها براساسشان است هستند. این فیلم‌ها آن‌قدر بزرگ هستند که مردم را ترغیب به تماشا کردنشان در سینما کنند و آن‌قدر تعادلِ بین ملودرام و سرگرمی مطلق را به خوبی برقرار می‌کنند تا دقیقا به همان چیزی تبدیل شوند که اکثر مردم از یک تجربه‌ی سینمایی مُدرن می‌خواهند. در حال حاضر داریم به نقطه‌ای می‌رسیم که موزیکال‌های لایو اکشن کم‌کم دارند در کنار فیلم‌های ابرقهرمانی و فیلم‌های ترسناک کم‌خرج، به زیرژانر موردعلاقه‌ی دیگری برای هالیوود تبدیل می‌شوند.

جدول ۱۰ فیلم برتر هفته

---