بتسدا آرزوی کودک مبتلا به سرطان را برای تجربه Fallout 76 برآورده کرد

وس، کودک ۱۲ ساله اهل همپتون رودز واقع در ایالت ویرجینیای آمریکا، تقریباً نیمی از عمر خود را با سرطان نادری به نام نوروبلاستوما دست و پنجه نرم کرده است؛ سرطانی که وس از پنج سالگی با آن همراه بوده و اکنون به مرحله چهارم خود رسیده است و دکترها با قطع امید از بهبود این کودک از طریق راه‌های درمان فعلی، از خانواده او درخواست کرده‌اند این درمان‌ها متوقف شوند. همین موضوع باعث شد وس متوجه شود که شاید دیگر در ماه نوامبر یعنی زمان عرضه Fallout 76 توانایی بازی کردن این اثر بتسدا (Bethesda) را نداشته باشد.

اکنون والدین وس در پستی که در فیس بوک منتشر کرده‌اند، از ماجرای جالبی گفته‌اند که در این ارتباط اتفاق افتاده است. مت گرندستف، دستیار کارگردان بتسدا یک روز تصمیم گرفته است به مدت چهار ساعت از دفتر کار این کمپانی در مریلند به سمت خانه وس رانندگی کند و نه‌تنها یک نسخه از بازی را با خود ببرد، که یک نمونه اولیه از کلاهخود پاور آرمور فال اوت 76 که در نسخه ویژه بازی (Power Armor Edition) قرار می‌گیرد را هم به وس تقدیم کند، کلاهخودی که تاد هاوارد تهیه‌کننده و کارگردان بازی‌های بتسدا روی آن را امضا کرده است. هر چند وس نمی‌تواند بازی را به دلیل اینکه هنوز زمان زیادی تا عرضه آن مانده است پیش خود نگه دارد، ولی همان چند ساعت تجربه فال اوت 76 هم باعث شد او از همیشه خوشحال‌تر شود.

پیش از این هم یوروگیمر گزارشی در مورد فعالیت‌های خیرخواهانه بتسدا منتشر کرده بود. سازنده مجموعه‌های بازی‌های The Elder Scrolls و Fallout بعضی وقت‌ها درهای استودیوی خود را به روی کودکانی با بیماری‌های دردناک باز می‌کند تا آن‌ها از نزدیک با بازی‌های محبوب خود و نحوه طراحی آن‌ها آشنا شوند. موضوعی که به پشتیبانی بتسدا از برنامه‌های یک سازمان غیرانتفاعی به نام Make-A-Wish برمی‌گردد که آرزوهای کودکان بیمار و سرطانی را برآورده می‌کند.

تاد هاوارد هم مدتی پیش در گفتگو با جف کیلی به این قضیه اشاره کرده بود:

تا امروز آرزوی خیلی از کودکان را که دوست داشتند به استودیوی ما بیایند برآورده کرده‌ایم. تجربه خوبی است و خیلی جالب است که شما در حال انجام کارهای روزمره در استودیو و طراحی بازی‌ها هستید و خانواده‌ای به همراه فرزند خود به شما سر می‌زنند و از کارهای شما بازدید می‌کنند. این کودکان دوست دارند نحوه ساخت و طراحی بازی‌های محبوب خود را از نزدیک ببینند و آن‌ها را پیش از انتشار تجربه کنند و این بهترین کاری است که می‌توانیم برای آن‌ها انجام دهیم.

هاوارد که این روزها روی فال اوت 76 کار می‌کند، ادامه می‌دهد:

ما زیاد در مورد این چیزها با رسانه‌ها صحبت نمی‌کنیم و ترجیح می‌دهیم این کارها را در سکوت انجام دهیم و معمولاً این خود خانواده‌ها هستند که در مورد این اتفاقات صحبت می‌کنند. چنین تجربه‌ای برای خانواده‌ کودکان واقعاً جالب است و دیدگاه آن‌ها را در مورد بازی‌های ویدیویی تغییر می‌دهد. آن‌ها به بازی‌های فرزندشان تنها به چشم یک سرگرمی ساده نگاه می‌کنند، ولی بعد از حضور در استودیو و تماشای صدها نفر که به سختی مشغول کار هستند و با عشق و علاقه بازی‌ها را طراحی می‌کنند، نوع نگاه خانواده‌ها هم به این بازی‌ها عوض می‌شود و همین موضوع باعث می‌شود رابطه بین آن‌ها و فرزندشان عمیق‌تر و بهتر از قبل شود. چیزی که برای ما هم ارزش زیادی دارد.

البته در مورد وس، ماجرا کمی فرق می‌کرد و به علت اینکه او توانایی مسافرت طولانی تا استودیوی بتسدا را نداشت، این مسئولین استودیو بودند که به منزل وس رفتند.

نوروبلاستوما که وس به آن مبتلا است، نوع نادری از سرطان است که بیشتر روی نوزادان و کودکان در سنین پایین اثر می‌گذارد و به وسیله سلول‌های عصبی خاصی ایجاد می‌شود که در دوران جنینی در رحم مادر شکل گرفته‌اند. بیماری‌ای که هر سال حدود ۱۰۰ کودک را در انگلیس مبتلا می‌کند و بیشتر در کودکان زیر پنج سال شایع است، از جمله وس که والدینش در این مورد می‌گویند:

این موضوع زندگی ما را از هر جهت نابود کرد. اولین بار که به وس در مورد این بیماری گفتیم، او به گریه افتاد و پشت سر هم می‌گفت نه، نه، نه. این بدترین صحنه‌ای بود که در زندگی خود دیده بودیم و هنوز هم فکر کردن به آن برایمان سخت است. هفته گذشته بعد از ۷.۵ سال جنگیدن با این سرطان، در حالی از سازمان خیریه کودکان رونالد مک‌دونالد نیویورک خارج شدیم که قلب‌هایمان شکسته بود. البته هنوز هم به آینده امید داریم و هرگز دست از تلاش برنمی‌داریم و به گزینه‌های دیگری برای پسرمان فکر می‌کنیم. وس دیگر مثل قبل از این موضوع عصبانی و خشمگین نیست و از بیماری خود نمی‌ترسد. او حس شوخ‌طبعی خود دارد و هر وقت نیاز به کمی لبخند داریم، وس به ما کمک می‌کند. هر چند هنوز آثار رادیواکتیو در بدن او وجود دارد و گاهی اوقات حالت تهوع به او دست می‌دهد، ولی در حال حاضر مثل قبل دردی را تحمل نمی‌کند و نیازی به داروهای مسکن ندارد و خیلی خوشحال است که به خانه برگشته است.

والدین وس برای او صفحه‌ای هم در سایت GoFund Me طراحی کرده‌اند تا از این طریق بتوانند بخشی از هزینه‌های سرسام‌آور زندگی و سفر به بخش‌های مختلف نیویورک برای ملاقات با دکترها را تأمین کنند.