نگاهی به تغییرات فنی بازی Journey در پلی‌استیشن 4

سفر. شاید این کلمه عالی‌ترین واژه برای معنای گذرگاه این ریمستر به سوی کنسول پلی‌استیشن 4 باشد. درست سال پیش در نمایشگاه گیمزکام بود که زمان خود را صرف این بازی کرده بودیم. عملکرد بازی به قدری عالی بود که فکر کردیم خیلی زود نسخه اصلی بازی منتشر می‌شود از آن لذت خواهیم برد. اما به هر حال، بعد از سه سال و نیم از عرضه نسخه اصلی بازی برای کنسول پلی‌استیشن 3، حال Journey برای کنسول پلی‌استیشن 4 نیز عرضه شد.

پشتیبانی تکنیکی این بازی بر اساس نسخه پیشرفته PhyreEngine ساخته شده است. این موتور گرافیکی به شکل رایگان و کراس پلتفرم توسط بخش سرگرمی‌های سونی ساخته و به سازندگان انتقال داده شده است. این درست همان موتور گرافیکی‌ است که استودیو Thatgamecompany خالق بازی Journey از آن برای ساخت سه پروژه قبلی خود برای کنسول پلی‌استیشن 3 استفاده کرده است. این موتور با پردازش پیچیده شِن، افکت‌های گرد و خاک و شبیه‌ساز روان خود باعث شده تا Journey بتواند به شکل پهناوری از سیستم‌ پردازشگرهای واحد «SPU» استفاده کند تا در آخر، دنیای زیبای این بازی به وجود آید. انتقال Journey به کنسول پلی‌استیشن 4 در خانه‌ای کوچک به نام Tricky Pixel صورت گرفت و ما واقعا کنجکاو هستیم تا ببینیم چگونه این پروژه جاه طلبانه به آخرین کنسول کمپانی سونی سفر کرده است.

در اولین برانداز باید بگویم که کنسول پلی‌استیشن 4 تمام عناصر زیبایی‌های نسخه اصلی بازی را در خود نگه داشته است. سادگی، طراحی تمیز، نورپردازی دلربا و شبیه‌ساز دوست داشتنی شِن‌ها در این ریمستر باقی مانده‌اند اما این‌بار شاهد رشد بسیار خوب از عملکرد و کیفیت بالای آن نیز در کنار تمامی خوبی‌های ریشه بازی هستیم. حتی بهتر از آن، به لطف سیستم خرید نسل به نسل بازی‌ها «CrossBuy که با خرید یک نسخه اورجینال از بازی می‌توان در کنسول‌های دیگر همان کمپانی آن را بازی کرد» دارندگان نسخه اورجینال بازی Journey برای کنسول پلی‌استیشن 3، حال می‌توانند این بازی را به رایگان برای کنسول جدید خود دریافت کنند. اگر هم کنسول و بازی خود را فروخته‌اید تا دستگاه بازی خود را به پلی‌استیشن 4 تغییر دهید، همین حالا نسخه ریمستر بازی در لیست دانلود شما قرار گرفته است و جای نگرانی نیست. ما هم قسمتی از ریمستر جدید Journey را به پایان رساندیم و باید بگوییم که تجربه بازی درست همانند چیزی که به یاد داریم، شگفت‌انگیز و عالی بود. هرچند در بررسی دقیق‌تر، متوجه چندین تغییر نیز در آن شدیم.

قبلا، تایید شده بود که Journey با رزولوشن 1080p اجرا خواهد شد، اما کلیت کیفیت تصویر کمی عجیب است. قابلیت Anti-Aliasing در نسخه پلی‌استیشن 4 تاثیر کمتری نسبت به تکنیک‌های استفاده شده در نسخه پلی‌استیشن 3 دارد؛ تراکم پیکسل افزایش یافته است اما پیکسل‌ها در حین گیم‌پلی، میل زیادی به لرزش و ارتعاش دارند. همچنین در بازی، تعدادی لبه نرم یا صاف وجود دارد که نشان از افت وضوح آن را می‌دهد. تعداد پیکسل‌ها باعث ایجاد مغایرتی وسیع در سنجش وضوح آن دارد؛ گاهی تحت وضوح اصلی خود و گاهی بالاتر از وضوح اصلی. به طور کلی، وضوح این بازی کاملا آن 1080p که از آن انتظار داشتیم نیست. خوشبختانه، کار طراحی اصلی بازی به قدری قدرتمند است که چنین مشکلی در بیشتر بخش‌ها به چشم نمی‌آید. همچنین فیلترهای Anisotropic با یک درجه معقول به کار گرفته شده‌اند که تنها در بخش‌های معین شده‌ای مانند لباس شخصیت بازی قابل مشاهده است.

بیشتر شگفتی ما این بود که برخی از افکت‌های بصری در نسخه جدید Journey پاک شده یا از اثر آن کاسته شده و تقلیل یافته است. به طور مثال افکت موشن بلور «Motion Blur» که به زیباترین شکل در نسخه پلی‌استیشن 3 به کار رفته شده بود، به طور کامل در پلی‌استیشن 4 حذف شده است. همین امر، اثر کوچک اما قابل مشاهده‌ای در آن به وجود آورده است؛ بدون این افکت، دویدن در موازات نور زیبای خورشید آن حس دراماتیک خود را از دست داده است. به نظر می‌رسد استودیو Trick Pixels احساس کرده که در نرخ ۶۰ فریم بر ثانیه، وجود قابلیت موشن بلور دیگر ضرورتی ندارد. ما شدیدا مخالف چنین پنداشتی هستیم و به نظر ما، حتی در بالاترین نرخ فریم نیز قابلیت موشن بلور می‌تواند اثر بسیار بزرگی در خود بازی ایجاد کند.

این ماجرا در نورپردازی و افکت‌های مختلف نیز ادامه دارد. شبیه‌ساز شن یک عنصر حیاتی در کلیت بازی محسوب می‌شود. دنیای بازی که توسط ترکیب سه لایه نقشه سه بعدی و برجسته و طراحی‌های بافت‌ها برای شبیه‌ساز کردن میلیون‌ها آینه کوچک خلق شده، از چنین روشی طراحی اصلی بازی موفق شد تا در بدنه کلی بازی، شن‌ها واکنش‌های منحصر به فرد خود را به بهترین شکل ممکن داشته باشند. این افکت درخشنده و منحصر به فرد از شن‌ها با کم و کاستی‌هایی به کنسول پلی‌استیشن 4 منتقل شده است. در نسخه اصلی بازی، شما متوجه شدید که برق زدن و سوسو زدن دانه‌های شن، در بسیاری از مناظر بازی حضور داشت. اما حال که این امر در اغلب بخش‌های نسخه کنسول پلی‌استیشن 4 حذف شده است، نتیجه آن سطحی‌تر شدن ظاهر کلی بازی گشته است. شن‌ها در ظاهر کلی این ریمستر، فاقد آن درشتی و زبری طبیعی خود هستند، شن‌هایی که در نسخه کنسول پلی‌استیشن 3 بسیار مشهود و آشکار بودند.

همچنین در بخش نورپردازی نیز تغییراتی بین دو کنسول وجود دارد. در یک صحنه، ابرهای قابل رویتی در کنسول پلی‌استیشن 3 می‌دیدیم، حال به خاطر منبع جدید نور و تابش آن کاملا محو شده‌اند. در بخشی دیگر که در کنسول پلی‌استیشن 3 مشاهده می‌کردیم، خورشیدی که در نزدیکی زمین در حال غروب کردن است، با نور خود پیرامون یک سازه که در فاصله دوری قرار دارد را در بر گرفته و زیبایی خاصی را به جود آورده بود، اما همین موضوع در کنسول پلی‌استیشن 4 نما و جلوه بسیار ملایم‌تر و فروغ کمتری دارد. درست است که جزییات ریز بین آن‌ها وجود دارد اما این‌که اصلا چرا چنین تفاوت‌هایی میان آن‌ها باید وجود داشته باشد کاملا یک موضوع عجیب و اسرارآمیز برای ما به شمار می‌رود.

شاید این حرف یک شکایت یا ایراد گیری به نظر برسد اما توجه و علاقه فراوانی که در هنگام ساخت نسخه اصلی بازی Journey در کنسول پلی‌استیشن 3 به آن معطوف شده بود را هرگز نباید دست کم گرفت. تک تک افکت‌های بصری به شکلی حس می‌شد که انگار همه آن‌ها با دلیل و هدفی خاص در جای خود قرار گرفته بودند و هیچ یک از آن‌ها حسی غیر طبیعی به دلیل عدم قرار گیری و بی‌هدف بودن در جای خود را القا نمی‌کردند و از همه مهم‌تر، هر ثانیه از بازی کاملا حسی بازیکن می‌داد که این بازی هنر دست است نه کامپیوتر یا موتور گرافیکی. هنگامی که شما شروع به کاستن جزییات بازی کنید، اصلا مهم نیست که آن‌ها چقدر کوچک باشند یا چه سایزی و در کجای بازی قرار داشته باشند؛ با چنین کاری باعث می‌شوید تا موجودیت و عناصری که Journey اصلی در آن بهترین بود، رو به فرسایش رود. Journey یک بازی است که از وجود هنرهای تاثیرگذار در رگ‌های آن دیده و شناخته می‌شود؛ ناخنک زدن به آن اصلا راه درستی نیست و آن حس و حال خود را از دست می‌دهد.

اگر چنین تغییرات نادرستی را کنار بگذاریم، بهبودهای بسیار خوبی را نیز در بازی شاهد خواهیم بود. از نظر عملکردی، Journey در کنسول پلی‌استیشن 4 با نرخ روان ۶۰ فریم بر ثانیه اجرا می‌شود که به طور واضحی احساس بازیکن در هنگام حرکت کردن در گیم‌پلی بازی را افزایش داده است. به عنوان یک تجربه کوتاه از این اثر، توانستیم با بازی کردن قست کوچکی از آن، عملکرد کلی Journey را متوجه شویم و قادر باشیم در مورد کلیت آن قضاوت کنیم. از نظر کلی، ما با یک بازی ۶۰ فریم ثابت رو به رو هستیم، اما باید گفت که آن طور هم که انتظار می‌رفت نسخه پلی‌استیشن 4 این بازی کاملا به عیب و نقص نیست. در بخش‌های مشخصی از بازی شاهد افت خواهید بود. عملکرد کلی بازی هیچ‌گاه از ۵۵ فریم بر ثانیه پایین‌تر نخواهد آمد که خیلی از بازیکن‌ها حتی این تغییر ۵ فریمی را حس نخواهند کرد و متوجه آن نخواهند شد.

بخش چند نفره بازی نیز همانند نسخه اصلی آن کاملا یک پارچه عمل ‌می‌کند. مشخص نیست که بازیکنان در هر دو کنسول بتوانند به یک‌دیگر متصل شوند اما راه ارتباطی منحصر به فرد بازی همچنان همان لذت اصلی خود را حفظ کرده است. هنگامی که نسخه پلی‌استیشن 3 را برای مقایسه با نسخه جدید تست می‌کردیم، شدیدا شگفت‌زده شدیم که مردم همچنان بعد از این همه سال Journey را بازی می‌کنند و از آن لذت می‌برند. در هر دو کنسول که در حال تست بودیم، هیچ کدام مشکلی در بخش چند نفره نداشتند. Journey مرزهای بخش آنلاین چند نفره را از زاویه تکنولوژیکی به جلو هدایت نکرده است، اما همان‌طور که ما چنین چیزی را در این نسل بارها دیدیم، مشکلات کیفیتی، چه بزرگ و چه کوچک به راحتی می‌تواند بر روی پولیش کلی بازی تاثیرگذار باشد.

اگر این بازی را به عنوان یک محصول جداگانه حساب کنیم، Journey در کنسول پلی‌استیشن 4 به شکل بسیار زیادی تجربه آراسته‌ای از ابتدا تا انتهای خود به همراه دارد. بازی به شکل ساده‌ای یک تجربه لذت بخش از بازی کردن را به ارمغان می‌آورد و همچنین سریع‌تر شدن بازی بر اساس عملکرد بهتر آن در نرخ ۶۰ فریم بر ثانیه درست همان لذتی را به شما می‌دهد که زمانی آن را در کنسول پلی‌استیشن 3 تجربه کردید. Journey همانند مخلوطی از استنشاق هنرمندانه ارجمندی است که با حساسیت و درک طراحی بازی‌های کلاسیک ادغام شده است. طرفداران خالص و مجنون بازی، ممکن است تغییرات بصری بازی را به راحتی متوجه شوند و البته احساس ناامیدی کنند اما این تغییرات واقعا زمانی کاملا به چشم می‌آید که هر دو نسخه را شانه به شانه یک‌دیگر تست کنیم.

هرگاه صحبت از بحث پیچیده «بازی‌ها یک هنر هستند» می‌شود، این نام Journey است که همیشه می‌درخشد. هنگامی که یک لکه از روی یک نقاشی معروف ترمیم می‌شود، انعکاس‌ها و نظرات به آن سخت‌گیرانه‌تر می‌شود. چنین چیزی‌های روی یک بازی چگونه صورت می‌گیرد هنگامی که می‌خواهیم چهره زیبای آن را به نسلی دیگر منتقل کنیم؟ ساخت بازی ویدیویی یک کار استاتیک نیست و کدهای آن را می‌توان نوشت یا با وسواس سازنده، آن‌ها را تغییر داد. این چیزی است که کارهای سنتی را نسبت به کارهای هنری جدا می‌کند. چیزی شبیه به کپی یک فیلم یا ساخت یک بازسازی کامل از آن. یکی را کپی می‌کنیم و دیگری را بر اساس قدرت خلاقیت خود به بهترین شکل ممکن دوباره طراحی می‌کنیم.

شاید این موضوع به مفهوم و عقاید کهنه مربوط شود. برخلاف نقاشی یا نوشتن یک رمان، بازی‌ها و تکنولوژی، ذاتا به یک‌دیگر مربوط و متصل هستند. یک طراحی خلاقانه روی یک کامپیوتر قدیمی شما را محدود به خیلی از چیزهایی که در بازی‌های مدرن وجود دارد می‌کند. با این حال چنین محدودیتی برخی اوقات باعث می‌شود تا حس خلاقیت را به مرحله‌ای بسیار بالاتر ببرید. زمانی که برای انجام چنین کارهایی ابزارهای خود را بروز رسانی کنیدد، باید کاملا حواس خود را به محتوای اصلی آن نیز جمع کنید و چیزهایی که زمانی در ابزار ضعیف‌تر به وجود آورده‌اید را همچنان در کار خود حفظ کنید. اگر شما به اثری مانند Shadow of the Colossus نگاه کنید، که همچنین یک نسخه بهینه شده از آن برای کنسول پلی‌استیشن 3 عرضه شد، به راحتی قادر هستید تا استعداد و نقاط درخشنده آن را در طراحی اصلی آن ببینید. این بازی به شکلی از سخت افزار کنسول پلی‌استیشن 2 بهره برد که هیچ سازنده دیگری نتوانست این کار را انجام دهد. یک ریمستر از یک بازی، معنای فراوانی اعم از خوب یا بد می‌تواند داشته باشد. به طور مثال یک بازی با عرضه ریمستر خود نه تنها ظاهر اصلی آن را نگه می‌دارد، بلکه سعی بر این دارد تا تنها نواقص خود را رفع کند و شاید بتوان گفت که کار خطرناکی است و نیاز به دست‌های کمکی خبره‌ای دارد. اما گاهی در بازی‌هایی مانند Journey، سازنده ریمستر، این آثار را از بخش‌های زیان آور دور نمی‌کند و با تغییرات مختلف در عناصر بصری، دیدگاه بازیکن را نسبت به آن چه که باید باشد تغییر می‌دهد.

در نهایت، Journey همچنان یک بازی است و عناصر یک سرگرمی در قلب آن می‌تپد. درست است که این بازی احساسات و اواطف را برمی‌انگیزد اما همچنان یک بازی محسوب می‌شود و به عنوان یک گیم، بازی بهتری بر روی پلی‌استیشن 4 است. تفاوت‌هایی وجود دارد که باید بدانیم همه آن‌ها برای بهتر شدن بازی تغییر نکرده‌اند و نتیجه خوبی نسبت به قبل نداشته‌اند، اما تجربه بازی کردن Journey به خاطر چنین تغییراتی کاسته نشده است. برخی از تغییرات و کاستی‌ها در این بازی برای ما جایگاه درست و به جای ندارند، اما در آنالیز نهایی آن، Journey نسبت به کنسول پلی‌استیشن 3، روی کنسول پلی‌استیشن 4 بهتر و روان‌تر اجرا می‌شود، اما از نظر هنری نسخه اصلی آن همچنان یک تابلو نقاشی گران قیمت‌تر به حساب می‌آید.

منبع: Eurogamer